‘Tot in het extreme hebben wij spaarpotjes’

De combinatie fulltime werken en forenzen stelde het gezinsleven van Wilfred en Janine van Vliet-Docter op de proef. In Gorinchem vonden ze de balans weer. „We eten ’s ochtends en ’s avonds weer samen.”

Janine: „We zijn opgevoed met sparen, sparen, sparen. Al zijn we nu ook begonnen met beleggen.” Wilfred: „Dat doen we heel serieus: we luisteren naar podcasts, lezen boeken en zijn klein begonnen.” Janine: „Misschien is de volgende stap wel beleggen in vastgoed.”
Janine: „We zijn opgevoed met sparen, sparen, sparen. Al zijn we nu ook begonnen met beleggen.” Wilfred: „Dat doen we heel serieus: we luisteren naar podcasts, lezen boeken en zijn klein begonnen.” Janine: „Misschien is de volgende stap wel beleggen in vastgoed.” Foto David Galjaard

Janine: „Wilfred en ik zijn allebei opgegroeid in Beuningen, bij Nijmegen.” Wilfred: „We zaten op dezelfde basisschool, al zat ik wel vijf klassen hoger.” Janine: „Zolang kennen we elkaar dus al.” Wilfred: „Ik zat ook in hetzelfde tennisteam als de zus van Janine.”

Janine: „Toch duurde het nog jaren voordat we echt contact met elkaar kregen. Gewoon, vriendschappelijk. Toen ik een jaar naar het buitenland ging, hielden we contact per mail. Maar pas in 2009 sloeg de vonk over.”

Wilfred: „Drie jaar geleden zijn we voor mijn werk verhuisd naar Gorinchem. Ik ben meettechnicus bij de Milieudienst Rijnmond en controleer de luchtkwaliteit in die regio. Mijn standplaats is Schiedam. Maar de afstand van Beuningen naar Schiedam was te groot. Ik vertrok om 05.30 uur van huis en was rond 19.30 uur thuis.”

Janine: „Dat betekende dat ik alles met de kinderen moest doen. Terwijl ik ook een volledige baan had.”

Wilfred: „De balans was zoek.”

Janine: „Ik werkte als controller bij een grote franchise-organisatie. Ik hielp ondernemers met tal van financiële zaken: financieringsaanvragen, prognoses op stellen, overnames, etcetera. Door de combinatie van veel werken en veel taken thuis én het feit dat ik een perfectionist ben, kreeg ik een zware burn-out. Verhuizen was noodzakelijk om weer een gezinsleven te krijgen.”

Wilfred: „Maar we wonen nog steeds maar één kilometer van de grens met Gelderland.”

Janine: „Na de verhuizing heb ik het roer omgegooid. Ik ben een eigen bedrijf begonnen en help nu ondernemers uit midden- en kleinbedrijf hun financiën op orde te krijgen en te houden. Zodat ze geen chaos en stress ervaren en financieel gezond blijven. Ik leer hun anders naar hun geldstromen te kijken en veel meer te werken met potjes. Koken met Cijfers heet mijn bedrijf, omdat cijfers en koken mijn passies zijn. Een eigen bedrijf betekent nog steeds een rollercoaster, maar wel één die veel voldoening geeft.”

Wilfred: „Ook privé hebben we onze financiële zaken goed op orde.”

Janine: „Tot in het extreme hebben we spaarpotjes.”

Wilfred: „Voor het zakgeld van de kinderen.”

Janine: „Voor vermogensopbouw, de zorgverzekering, cadeautjes.”

Wilfred: „Voor de auto.”

Janine: „We zijn beiden opgevoed met sparen, sparen, sparen. Al zijn we nu ook begonnen met beleggen.”

Wilfred: „Dat doen we heel serieus: we luisteren naar podcasts, lezen boeken en zijn klein begonnen.”

Janine: „Misschien is de volgende stap wel beleggen in vastgoed.”

Wilfred: „Allemaal met als doel om ook na ons pensioen leuke dingen te kunnen doen.”

Schone lucht

Wilfred: „Na de verhuizing ben ik fulltime blijven werken, maar wel in vier dagen. Ik werk voor 60 procent buiten, bij meetstations in de regio tussen Hoek van Holland en Ridderkerk. De kinderen vragen weleens: papa, ga je vandaag weer schone lucht maken?”

Janine: „Ik werk ook fulltime en moet daarbij heel goed mijn grenzen bewaken, anders krijg ik weer een burn-out. Toen we nog in Beuningen woonden, hadden we veel oppashulp van familie, maar hier zijn we op onszelf aangewezen. Maar we hebben nu wel veel meer kwaliteit van leven.”

Wilfred: „In onze vrije tijd sporten we veel.”

Janine: „Wel vier keer in de week. We spinnen allebei en doen aan krachttraining. En ik doe aan yoga.”

Wilfred: „Dat heb ik één keer gedaan en dat was leuk, maar krachttraining, fietsen en roeien in de sportschool zijn meer mijn ding. ’s Zomers zit ik regelmatig op de racefiets.”

Janine: „Racefietsen doe ik niet, want ik hou niet van wind.”

Wilfred: „De jongens voetballen drie keer per week. Op zaterdag ga ik mee, dan ben ik hulpouder.”

Janine: „En ik breng ze naar muziekles. In het weekend proberen we wat rust in te bouwen.”

Wilfred: „Dan gaan we wandelen in het bos.”

Janine: „Of ergens wat drinken.”

Japan op één

Janine: „Toen we nog geen kinderen hadden, gingen we regelmatig uit eten. Nu veel minder, maar we genieten er nu meer van. Het is nu meer dan vroeger een bijzonder moment.”

Wilfred: „We zijn geen big spenders.”

Janine: „We gaan twee keer per jaar met vakantie. In het voorjaar zijn we een week naar Maastricht geweest en deze zomer gaan we naar Zwitserland en Piemonte, voor het culinaire.”

Wilfred: „Verder gaat er geld naar de buitenschoolse opvang, de aflossing van de hypotheek en we sparen dus voor de toekomst. Dan willen we gaan reizen.”

Janine: „Japan staat met stip op één.”

Wilfred: „En Argentinië.”

Janine: „Eigenlijk zou ik het wel leuk vinden om die landen al vóór ons pensioen te kunnen bezoeken.”

Wilfred: „Als de jongens op zichzelf staan, blijven we hier waarschijnlijk niet wonen.”

Janine: „Nee, want dan zouden we een huis met zes kamers hebben voor ons tweeën.”

Wilfred: „Voorlopig zitten we hier goed.”

Janine: „Ja, omwille van onze zoons blijven we voorlopig hier. Het was voor hen best ingrijpend om te verhuizen. Toch was die verhuizing een goede stap. We zitten nu weer samen aan het ontbijt en eten ook ’s avonds altijd samen. We zijn weer een gezin.”