‘Dat conflictvermijdende ben ik in veertien jaar politiek helemaal kwijtgeraakt’

Posted on by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Spitsuur Fiona Frank (48) stapte uit de politieke partij waarvoor ze veertien jaar vrijwillig had gewerkt. Toen ze long covid kreeg, adviseerde haar dokter een rustige hobby. Ze ging zeep maken. „Nu zijn werk en privé weer in balans.”


Foto Mona van den Berg

‘Zeep maken is heerlijk. Ik maak decoratieve zeep: mooie, kleurige blokken waar ik bijvoorbeeld een 3D-figuurtje van een eekhoorn in maak. Ik maak voornamelijk dit soort ‘moeilijke’ zeep, maar daar word ik nou eenmaal door aangetrokken. Als ik zoiets zie in een tutorial op YouTube, vind ik dat een leuke uitdaging.

„Er gaat best veel tijd in zitten; het is eigenlijk al geen hobby meer te noemen. Ik ben nu ook bezig met het krijgen van een EU-certificering om de zeep te mogen verkopen in een webshop. Ik kan blijkbaar niets een beetje te doen. Ik stort me er meteen volledig in, maar ik vind het fantastisch. Voor mijn werk in het onderwijs en de politiek zit ik vooral in mijn hoofd. Dit is even héérlijk met je handen bezig zijn.

„Ik mag van mezelf over een paar dingen arrogant zijn en één daarvan is dat ik goed les kan geven. Dat doe ik vier dagen in de week bij hbo rechten aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik ben geen jurist, maar geef verschillende vakken op het gebied van communicatie.

„Het leukste vind ik werken met de studenten. Helemaal die lekker brutale; daar heb je er genoeg van in Amsterdam. Waar andere docenten discussies over controversiële onderwerpen uit de weg gaan, vind ik die gesprekken juist leuk. Want dán zijn we aan het leren met z’n allen.

„Vroeger was ik helemaal niet zo. In de DISC-persoonlijkheidstest was ik altijd vooral groen: de kleur van de stabiele, sociale factor. Conflictvermijdend ook. Maar toen we laatst op mijn werk weer eens zo’n test deden, bleek ik voornamelijk rood te zijn: direct en assertief. Dat conflictvermijdende ben ik helemaal kwijtgeraakt, waarschijnlijk door mijn veertien jaar in de politiek. Want als je dingen lief vraagt in de politiek, dan gebeuren ze niet.

Ingevallen als gemeenteraadslid

„GroenLinks was altijd mijn partij. Ik heb lang in het bestuur gezeten van de lokale afdeling in Utrecht en was voorzitter van de landelijke werkgroep onderwijs. Ik heb in 2021 nog vier maanden ingevallen als gemeenteraadslid, maar dat was echt niet te combineren met mijn werk bij de Hogeschool. Zonder de gemeenteraad was ik al 24 uur per week kwijt aan mijn taken, vrijwillig.

„Het zat me al een tijdje niet lekker hoe de partij intern omging met diversiteit en racisme. In Utrecht was het goed geregeld, maar ik was niet blij met de landelijke koers. Als bestuurslid inclusie was ik een soort informele vertrouwenspersoon voor mensen van kleur in andere afdelingen van GroenLinks. Zo hoorde ik van soms ronduit racistisch gedrag. Hoe bijvoorbeeld iemand vroeg om nog wat ‘bruine hoofden’ voor de campagne. Of een geval waarbij iemands huidskleur werd beschreven als ‘de kleur van mijn anus’. Telkens als ik dit probeerde aan te kaarten bij de landelijke voorzitter van het bestuur, kreeg ik te horen: goh, dat is niet onze ervaring binnen de partij.

„Uiteindelijk heb ik met twee collega’s een interview gegeven over racisme binnen de partij. Als een laatste poging om aandacht te vragen. Toen daar wéér een reactie op kwam in de trant van ‘dat is niet onze ervaring’, was ik het zat. Toen heb ik mijn lidmaatschap opgezegd.”

‘Te Aziatisch beleefd’

„Activismeburn-out is een ding. Ik had daar ook een beetje last van na GroenLinks. Ik voelde me moe en neerslachtig, over dat het allemaal zo langzaam gaat. Als kind van twee ouders die in Indonesië zijn geboren, zat ik op de basisschool in Bilthoven. Ik had een gymnasium-Cito0score, maar kreeg een mavo-advies met de woorden: ‘ze is te Aziatisch beleefd’. Ik weet nog steeds niet helemaal wat dat betekent, maar het was niet positief.

„Als ik dan hoor hoeveel van mijn studenten – een superdiverse groep – nog steeds worden ondergeadviseerd, maakt me dat boos. My god, het is nog stééds zo! Dan wil ik weer in actie komen. Want als ik het niet doe, wie doet het dan?

„Het heeft me dan ook veel moeite gekost om te starten met zeep maken. Al die uren die ik dan niet besteed aan nuttige zaken, zoals de strijd tegen racisme… Maar toen heb ik gedacht: nee Fiona, je mag ook eens iets aan jezelf gunnen.

„Long covid heeft me mede over die drempel geholpen. Afgelopen maart kreeg ik voor het eerst corona en werd ik behoorlijk ziek. April, mei en juni heb ik niet kunnen werken. Mijn arts adviseerde me iets rustigs op te pakken. Uiteindelijk werd dat zeep maken. Als ik dat als ‘privé’ tel, is nu mijn werk-privébalans weer goed. Hoewel ik nog steeds sneller moe ben, kan ik weer gewoon mijn normale uren werken op de Hogeschool.

„Qua huishouden houd ik het bij tot een basisniveau. Zolang het niet echt vies is, kan de rest me weinig schelen. Gelukkig komt een hulp hier één keer in de twee weken langs om schoon te maken en op te ruimen. Die luxe gun ik mezelf. Ooit woonde ik hier samen, maar dat is nu alweer tien jaar geleden. Met daten ben ik niet bezig. Een relatie is leuk, maar zonder ben ik ook tevreden.

„Wat ik wél eens mis aan een relatie, is dat je elkaar kunt oppeppen om in actie te komen. Ik erger me bijvoorbeeld al twintig jaar aan het plafond waar je de losse platen ziet zitten. En de houten vloer moet ook nog steeds gelakt. Maar ja, dan moeten al mijn spullen eruit, inclusief mijn drieënhalfduizend boeken. Iemand met wie je afspreekt om het in te plannen en het dan ook daadwerkelijk doet – dat zou wel eens fijn zijn.”

In Spitsuur vertellen stellen en singles hoe zij werk en privé combineren. Meedoen? Mail naar [email protected]

Related Posts

‘Ik ben mijn verkeringen veel dank verschuldigd’

  • admin
  • November 14, 2024
  • 0

„Ik kom uit Trinidad en Tobago, een eilandengroep in het Caribisch gebied met 1,3 miljoen mensen. Het is een prachtige, maar helaas ook gevaarlijke plek. Het staat in de toptien van meest gevaarlijke landen in de wereld. Het stadje waar ik opgroeide, is een soort criminele hotspot. Maar goed, als dat de norm is, weet je niet beter. Ik ben wel eens overvallen op straat; als je dat niet overkomt, heb je geluk. Het is een wat harder leven, gecombineerd met de warmte en de schoonheid van de Cariben.

„Toen ik twintig was, studeerde ik psychologie in de stad St. Augestine en speelde daarnaast semi-professioneel cricket. Ik had het goed naar mijn zin, totdat ik een blessure kreeg aan mijn schouder. Toen kon ik niet meer spelen. Mijn toenmalige vriendin was zich aan het oriënteren op een studie in Europa. Zij vertelde over Groningen, waar je redelijk betaalbaar kon studeren.

„Groningen, dat kende ik niet. Sowieso wist ik niet veel over Nederland en had ik de taal nooit gehoord. Maar met wat googlen stuitte ik op een interessante studie: International Physiotherapy, met veel aandacht voor het holistische aspect van het vak. Dan kijk je niet puur naar het fysieke stuk, maar ook naar mentale en sociale aspecten. Met mijn achtergrond in de psychologie én mijn ervaringen met de behandeling van mijn eigen cricketblessure – die vrij slecht waren – besloot ik de stap te wagen en naar Nederland te komen.

„Dat was een goede keus. Ik vond de studie zo interessant! Het lichamelijke is natuurlijk nauw verweven met het mentale. Denk aan hoofdpijn: op een slechte dag ervaar je dat als veel erger dan wanneer je in een goed humeur bent.

„Het was niet altijd makkelijk. Zo was een stageplek vinden lastig. Een bedrijf moet voor een niet-Europese stagiair een aantal papieren aanvragen, en geen Nederlandse fysiotherapiepraktijk was bereid dat voor mij te doen. Ik ben uitgeweken naar Duitsland, waar mijn toenmalige vriendin contacten had. Ha ha, ja, ik ben mijn verkeringen veel dank verschuldigd in mijn leven!

„Fast forward naar november 2020. Ik was afgestudeerd fysiotherapeut, maar het was coronatijd; lastig om ergens aan de slag te gaan. Dus moest ik bedenken wat ik in de tussentijd kon doen om in Nederland te blijven. Zo kwam ik op lesgeven aan mijn eigen opleiding op de Hanze Hogeschool. Dat kon in het vak gedrag en communicatie. Uiteindelijk heb ik ook allerlei andere vakken opgepakt: anatomie, interculturele communicatie, maar ook de begeleiding van stagiairs en het opzetten van een summerschool. Alles om de Hogeschool te laten zien dat ik waarde toevoeg aan het docententeam.

„Daarom was de Docent van het Jaar-verkiezing bijzonder voor mij. Mijn studenten hadden me genomineerd. Ik kwam op een shortlist met de laatste zes kandidaten, maar uiteindelijk heeft iemand anders gewonnen. Dat was een teleurstelling. Als oud-topsporter wil ik gewoon winnen. Gelukkig kon ik er later alsnog tevreden op terugkijken. Als jonge, niet-Nederlandse docent met maar drieënhalf jaar ervaring op een nationaal podium staan: op dat moment was ik toch heel trots.”

Niet haasten

„Op een doordeweekse dag sta ik vroeg op: rond half zeven. Ik hou niet van haasten, dus ik ga rustig ontbijten, kijk wat nieuws en stap onder de douche. Ik woon vlak bij de campus, ik kan lopen naar mijn werk. Om half negen start vaak de eerste les. De rest van de dag verschilt: soms geef ik ’s avonds college, andere keren ben ik vroeg in de middag al klaar.

„Qua werk-privé is het nu redelijk goed in balans. Dat was niet altijd zo; ik heb een periode veel overgewerkt. Ik werkte standaard 55 uur per week en voelde me verantwoordelijk om mijn studenten het beste onderwijs te geven. Hoeveel uren van mezelf erin gingen zitten, was daar ondergeschikt aan. Maar na zo’n dag kwam ik thuis en was ik te moe om nog iets te doen. Daarbij kreeg mijn moeder te horen dat ze kanker had. Dan is het heel moeilijk dat ze duizenden kilometers verderop zit. Ik kon niet zomaar een dagje vrij nemen om even een bezoekje te brengen.”

Vast contract

„Achteraf gezien was het een periode waarin ik de grenzen heb opgezocht om me te bewijzen op de Hogeschool. Nu ik een vast contract heb, is die bewijsdrang gelukkig minder geworden. Ook gaat het een stuk beter met mijn moeder; ze is drie maanden geleden genezen verklaard. Mijn grootste stress is nu even verdwenen.

„Ik heb weer tijd om naast werk andere dingen te doen. Zo zit ik bij een lokale capoeira-groep; dat is een Braziliaanse vechtsportkunst. In de weekenden gaan we vaak bij andere capoeira-groepen in het land langs. Ook doe ik aan boulderen en probeer ik af en toe hard te lopen in het bos. De zondag is voor pubquizen. We hebben een gemixt team, allemaal internationale of Nederlandse docenten van de hogeschool, en iedere zondag kijken we wie er kan.

„Afgelopen februari heb ik mijn vriendin leren kennen, via een datingapp. Ze is Nederlands en werkt als verpleegkundige hier in het UMC Groningen. Zij heeft onregelmatige diensten, maar dat past wel bij mij, want ik hou ook niet zo van plannen en agenda’s.

„Wat ik wél op de planning heb, is dat ik in 2025 mijn permanente verblijfsvergunning wil aanvragen; dat kan nu ik vijf jaar in Nederland ben. Wel moet ik mijn inburgeringscursus afmaken. Nederlands verstaan gaat goed, aan spreken werk ik met een coach. Als alles goed gaat, hoop ik in de loop van volgend jaar bericht te krijgen dat ik hier kan blijven. Oh, dat zou een enorme opluchting zijn.”


Kan de creatief openlijk AI gebruiken?

  • admin
  • November 10, 2024
  • 0

Dilemma

ChatGPT kan hele reclamecampagnes verzinnen, MidJourney produceert op commando de meest buitenissige beelden en Suno componeert binnen seconden een muziektune inclusief songtekst. Kun je binnen creatieve branches zoals de reclamewereld uitkomen voor het gebruik van AI? Of beschadig je daarmee je reputatie als werknemer of bedrijf?

Daarmee beschadig je je reputatie

„Ik hoor regelmatig over grafisch ontwerpers, interfaceontwerpers, conceptontwikkelaars en merkstrategen die kunstmatige-intelligentesoftware gebruiken, maar dat niet aan hun opdrachtgevers vertellen”, zegt journalist Laurens Vreekamp, die het boek The art of AI schreef. De reden voor de huiver van creatieven om hierover eerlijk te zijn, is volgens Vreekamp dat AI-inzet al snel verkeerd wordt begrepen door klanten. „De hoogste vorm van creativiteit, die onze kijk op de werkelijkheid echt verandert, is vooralsnog voorbehouden aan mensen. Het vergt training om die te ontwikkelen of zelfs maar te herkennen. Dat laatste maakt het ook lastig om aan niet-vakgenoten uit te leggen waarom jij als creatief onmisbaar blijft – ondanks de opkomst van generatieve AI. Binnen een creatief proces ben je op zoek naar het juiste concept, zonder dat je weet wat dat is of waar je het kunt vinden. Je gebruikt daarbij elk middel en zoomt continu in en uit. De kunst is om te bepalen welke invallen je afwijst en hoe je nieuwe elementen introduceert, zodat er opeens iets verrassends en waardevols ontstaat.”

Volgens Antoine Houtsma, oprichter van reclamebureau Joe Public, beoordeelt een creatief nieuwe ideeën razendsnel op tal van factoren: „Zo’n controle is bijvoorbeeld of het idee eerder is uitgevoerd. Zo ja, dan valt het onmiddellijk af. Een ander is of het geen verkeerde associaties oproept.”

Volgens reclamemaker David Snellenberg is de kracht van het menselijk creatief beoordelingsvermogen dat we in staat zijn te voelen: „Als mens weet je wat het is om verliefd te zijn en te rouwen.”

De beste campagnes komen uit je onderbuik voort, zegt Houtsma. Hij was in 2004 de bedenker van de paarse krokodil. Dit opblaas-speelgoed figureerde sindsdien in talloze commercials van verzekeraar Ohra. „Die krokodil is een metafoor voor contraproductieve regelzucht. Daarover sluimerde toentertijd een collectief onbehagen, dat werd geassocieerd met de paarse kabinetten. Daarom is die krokodil ook paars. Zo’n concept – een beeld dat de tijdgeest symboliseert en tegelijkertijd op de lachspieren werkt – daarmee zie ik AI vooralsnog niet zo snel komen.”

Vreekamp is het daarmee eens: „AI is getraind om voorspelbaar te zijn. Je kunt software hoogstens vragen nieuwe combinaties te maken van woorden, beelden, muziekfragmenten of pixels. Maar echt buiten de lijntjes kleuren is per definitie moeilijk voor computersystemen.”

Volgens Houtsma maakt dat computer-gegenereerd creatief werk ook zo herkenbaar voor professionals: „Ik zie het onmiddellijk wanneer ChatGPT heeft geholpen bij het schrijven van een tekst. Zo’n verhaal is dan te gestructureerd en te logisch. Er gebeurt niets echt onverwachts in, niet inhoudelijk en ook niet op het gebied van taalgebruik. En ook een beeld van Midjourney herkennen we hier feilloos.”

Toch zal AI een enorme shake-out onder reclamebureaus teweegbrengen, zegt Snellenberg: „Er is straks alleen nog plek voor twee typen bureaus: productiebureaus die op grote schaal en in een enorm tempo met AI content produceren. En daarnaast creatieve en strategische adviesbedrijven, die met een kleine groep toptalenten hoogwaardige ideeën uitdenken. Alle bureaus die daar tussenin zitten, doordat ze zowel conceptueel als uitvoerend werk proberen te doen, zullen snel verdwijnen.”

Klanten willen niet anders

Het reclamebureau van Houtsma is niet bang om uit te komen voor AI-gebruik bij het maken van campagnes. Het vijfkoppige AI-team van Joe Public wordt zelfs trots voorgesteld op de websitepagina over het AI-dienstenaanbod van Springbok, de internationale onderneming waarvan Joe Public sinds 2022 onderdeel uitmaakt.

Volgens Houtsma verwachten en verlangen opdrachtgevers niet anders dan dat reclamemakers AI inzetten: „Het betekent dat ze meer krijgen voor hetzelfde budget.”

Zo adviseerde Houtsma eind 2023 aan supermarkt Aldi de voice-over van Diederik Ebbinge te vervangen door een computerstem die was samengesteld uit een mix van het geluid van tien Aldi-caissières. „Dat idee paste naadloos bij de filosofie van Aldi: zo kostenefficiënt mogelijk werken, om de supermarktprijzen laag te houden.”

Ook gebruiken Joe Public-ontwerpers AI om creatieve concepten te presenteren aan klanten. Houtsma: „Waar je vroeger een idee liet schetsen door een illustrator, vraag je nu aan Midjourney om voorbeeldfoto’s te genereren.”

Daarnaast traint het bureau op aanvraag een AI-programma om bestaande teksten automatisch te herschrijven in de tone-of-voice die past bij de merkidentiteit van een organisatie.

Dus

Wanneer je als creatief uitkomt voor je gebruik van ChatGPT, Midjourney en andere AI-software, neem je een welbewust risico. Niet elke opdrachtgever zal begrijpen dat jij als creatief nog steeds onmisbaar bent binnen het creatieve proces. Daarom verdient het aanbeveling expliciet aan te geven waarvoor je AI dan wel inzet. Dat biedt inzicht, toont kracht en schept vertrouwen.


‘Het is hier een georganiseerde chaos in huis’

  • admin
  • November 6, 2024
  • 0

Alex: „We kennen elkaar uit het Haagse uitgaansleven.” Belle: „Club Westwood, een begrip onder Haagse kakkers.” Alex: „Ik was negentien toen ik Belle voor het eerst sprak.”

Belle: „Ik was toen vijftien. We zijn vier jaar lang bevriend geweest.”

Alex: „Ik had toen andere vriendinnetjes.”

Belle: „En ik andere vriendjes.”

Alex: „Totdat we voor het eerst zoenden, vier jaar later.”

Belle: „Toen werden we ‘exclusief’ met elkaar, zoals onze kinderen dat nu noemen. Ja, dat is het voordeel als je tienerkinderen hebt: zo blijf je op de hoogte van de nieuwste termen.”

Alex: „We zijn nu 31 jaar samen.”

Belle: „We wonen in het Statenkwartier in Den Haag, niet ver van het strand.”

Alex: „Tussen de hockeyclub en de voetbalclub. Dat is handig, want onze dochters zitten op hockey, bij HDM, en mijn zoon en ik zijn beiden lid van voetbalclub Quick.”

Belle: „Tijdens onze studie hebben we nog wel even buiten Den Haag gewoond. Ik heb in Leiden gestudeerd, fysiotherapie.”

Alex: „En ik fiscale bedrijfseconomie in Rotterdam.”

Belle: „Maar meteen daarna zijn we weer lekker in Den Haag gaan wonen.”

Nederlands kampioen

Alex: „Ik ben docent rekenen op een middelbare hotelschool: IHMS, de International Hotel and Management School van ROC Mondriaan. Na mijn studie ben ik nog een tijdje belastingadviseur geweest, maar dit vind ik veel leuker. Ik werk al twintig jaar op het ROC Mondriaan, waarvan tien jaar bij de hotelschool. Daar ben ik ook coach, mentor en begeleider van de studentenraad. Ik voel me uiteindelijk meer coach in bredere zin dan alleen docent. Ik heb ook het hockeyteam van mijn dochter getraind en ben trainer van de damescricketselectie van Quick geweest. Daarmee zijn we een paar keer Nederlands kampioen geworden, wat geweldig was.”

Belle: „Ik ben fysiotherapeut in het Haags Medisch Centrum. Ik draai poli met verschillende specialisten zoals neurologen, orthopeden en traumatologen. Iedere dag is anders en vol verrassingen. Ook hou ik me in het ziekenhuis bezig met het coördineren en faciliteren van de zorg bij kindermishandeling. Vroeger had ik daarnaast ook nog een particuliere praktijk hier in de buurt, dus toen had ik vooral mensen uit deze wijk – zeg maar kakkers met een tennisarm. Wat ik leuk vind in het ziekenhuis, is de culturele en economische diversiteit van patiënten. Van vrienden van de chirurgen tot daklozen en alles wat ertussen zit. Verder werk ik als sporttherapeut om sporters te helpen met revalideren en als fysio van het Nederlandse beachvolleybalteam.”

Ademcoach

Alex: „Sinds een jaar ben ik ook ademcoach voor leerlingen met angstigheid en hyperventilatie. Via de adem kun je ze helpen kalmer te worden. We hebben op het ROC verschillende docenten die coach zijn voor leerlingen met problemen als faalangst, ADHD, dyslexie, dyscalculie. Die lijst wordt steeds langer. Vaak heeft het ook met zelfvertrouwen te maken. Als ademcoach help ik leerlingen zich bewuster te worden van de adem en via oefeningen rustiger te ademen.”

Belle: „Ik doe eens per maand een weekenddienst. Daardoor kan ik wat vaker vrije dagen opnemen als ik naar het buitenland moet met het beachvolleybalteam.”

Alex: „Ik heb als docent natuurlijk vrij tijdens schoolvakanties. Dan kan ik de kinderen extra aandacht geven die dan ook vakantie hebben. Maar inmiddels zijn ze 16, 18 en 19, dus nu speelt dat minder.”

Belle: „Onze oudste dochter Bibi studeert geneeskunde in Amsterdam, maar woont nog thuis, vooral vanwege het kamertekort.”

Alex: „Onze jongste dochter Fiep (16) speelt hockey in het hoogste team onder de selectieteams. Dus ze doet niet mee met het NK, maar ook op dit niveau wordt heel leuk hockey gespeeld. Vorig jaar heb ik haar groepje getraind. Dit jaar ben ik er alleen op zaterdag bij als coach. Doordeweeks worden ze door iemand anders getraind. Misschien doe ik het volgend jaar wel weer. Ik kan goed overweg met pubers en vind pubergedrag leuk.”

Belle: „Hij is heel populair. Fieps vriendinnen vragen alweer of hij ze volgend jaar weer wil trainen.”

Alex: „We zullen zien.”

Koud douchen

Belle: „Het is hier in huis een georganiseerde chaos. We weten ’s ochtends niet wat we ’s avonds gaan eten en wie er kookt.”

Alex: „Het is net hoe het loopt.”

Belle: „De kinderen vliegen in en uit. Soms zijn ze aan het sporten of eten ze bij vriendjes en vriendinnetjes. Soms eten ze thuis en nemen ze iemand mee. Het is elke avond anders. Ik kook net iets vaker, denk ik, maar als Alex kookt, is het lekkerder. Hij neemt er meer tijd voor en houdt zich aan de recepten. Ik ben meer van makkelijk snel klaar, maar we koken wel allebei altijd gezond en vers.”

Alex: „Ik douche elke ochtend zes minuten koud. Ik begin met een warme douche, maar daarna zet ik hem op koud.”

Belle: „Toen hij daar mee begon, weet ik niet wat de buren ervan dachten. Want hij schreeuwde wat af.”

Alex: „Vooral in Finland deed ik dat, toen ik net begon, want daar is het water echt ijskoud.”

Belle: „Ik hou helemaal niet van koud en nat.”

Alex: „We zijn yin en yang. Maar we zijn niet getrouwd. Waarom niet? Nou, mijn vrouw wilde altijd het gevoel hebben dat ze vrij was.”

Belle: „Niet vastzitten aan iemand.”

Alex: „Daarom is ze nu al 31 jaar met mij. Anders was het niet gelukt. Maar hoe ouder ze wordt, hoe méér ze wil trouwen.”