Verleidelijk beauty-filter is niet onschuldig

Bold Glamour Een nieuw filter op sociale media laat gebruikers er onberispelijk uitzien, en is niet van echt te onderscheiden. Dat is gevaarlijk, zegt Sander Duivestein.


Foto Deagreez/ iStock

Met het AI-filter Teenage Look ga je terug in de tijd. Je krijgt een puberversie van jezelf te zien. Rimpels worden gladgestreken, onvolkomenheden weggepoetst, kale plekken raken weer behaard en mensen krijgen de jeugdige, frisse gloed terug die het leven van hun gezicht heeft gewassen. Deze confrontatie met de eigen sterfelijkheid roept heftige emoties op. Het roept allerlei existentiële vragen op, blijkt uit de reactie van een gebruiker. „Het leek alsof mijn glimlach nooit is weggeweest, maar de sprankeling in mijn ogen ben ik al heel lang kwijt. Twintig jaar zijn verstreken en ik vraag me af wat er over twintig jaar nog zal zijn.”

Vorige maand werd het Bold Glamour-filter geïntroduceerd, inmiddels meer dan 416 miljoen keer bekeken. Het filter geeft je de perfecte make-up look. Met een swipe van je vinger zie je er in een handomdraai fantastisch uit. Het schoonheidsfilter geeft de huid een egalere tint, scherpt de contouren van de kaaklijn en jukbeenderen aan, maakt lippen en wimpers voller, verft de wenkbrauwen en voorziet de oogleden van oogschaduw.

De meeste filters haperen wanneer je met je hand over je gezicht heen wrijft, een fractie van een seconde zie je dan je werkelijke uiterlijk, maar bij dit filter is daar geen sprake van. Het ziet er allemaal hyperrealistisch uit. Dat maakt het ook meteen zo eng. We zijn de grens van de zogeheten uncanny valley overgegaan. Het filter maakt duidelijk dat nep niet langer van echt te onderscheiden. „Dit is kapot eng”, zegt een influencer erover in een filmpje. „Deze filters worden echt veel te realistisch.”

Onbereikbare schoonheid

Experts wijzen al langer op de gevaren van dit soort filters. Het AI-filter zet jonge mensen aan om te streven naar een onbereikbare standaard van schoonheid. Het kan het zelfbeeld een enorme knauw geven. Ging men in de jaren negentig nog naar de kapper met een foto van actrice Jennifer Aniston uit de serie Friends om zich het iconische kapsel ‘The Rachel Haircut’ aan te laten meten, tegenwoordig belandt men bij de plastisch chirurg met een door filters bewerkte computersimulatie van zichzelf.

Niet een mens van vlees en bloed is ons voorbeeld, maar een machinale hallucinatie gebruiken we om een verbeterde versie van onszelf te creëren. We streven allemaal naar hetzelfde Instagram-gezicht, naar dezelfde hypertronie. Snapchat-dysmorfie en Zoom-dysmorfie heten deze dwangneuroses.

Deze nieuwe vorm van AI zet ons zelf in het middelpunt van de belangstelling. Het plaatst ons op een podium, waarbij we de schijnwerpers op onszelf richten om vervolgens zelf het hardst te applaudisseren. Het is bijzonder moeilijk om al deze bekoringen het hoofd te bieden.


Lees ook: Democratie is geen product, maar een gemeenschappelijk proces. En dat wankelt door AI

Generatieve AI, de technologie achter de beauty-filters, houdt ons een spiegel voor, eentje die niet de werkelijkheid reflecteert, maar die alleen de dingen uitvergroot die we zelf willen zien. Normaliter noemen we dit een lachspiegel, maar we nemen de illusie die ons wordt voorgeschoteld doodserieus. Het is de ultieme verleidings- en manipulatiemachine. Op sociale media wordt zelfs beweerd dat de Chinese overheid achter de AI-filters zit om de westerse samenleving te destabiliseren: het zou psychologische oorlogsvoering zijn.

Concurrentiestrijd

Maar je hebt geen complottheorieën nodig om op te passen met deze technologie. Met de razendsnelle uitrol van allerlei AI-toepassingen zoals ChatGPT, Dall-E, Midjourney en Lensa zijn we terecht gekomen in een wereldwijd experiment waarin wij de proefdieren zijn. Onder techreuzen en startups is een wedloop gaande om als eerste met een eigen variant van deze technologie op de markt te komen. De vele problemen die uit deze concurrentiestrijd voortkomen, maken duidelijk dat onze maatschappij zich op een hellend vlak begeeft. Er is geen controle of toezicht, een ethisch kompas is ver te zoeken. Men doet maar wat.

Sociale media hebben een hyperverzuilde en gepolariseerde samenleving opgeleverd. Technologie die de potentie heeft om te verbinden, plaatst ons lijnrecht tegenover elkaar. Niets menselijks is de technologie vreemd.

Met de ongecontroleerde groei van allerlei AI-tools wordt wederom een stap in de verkeerde richting gezet. De roep om ethisch verantwoorde AI is levensgroot. Deze kaders worden niet door de techreuzen zelf ingevuld. Overheden moeten nu hun wet- en regelgeving op orde brengen om verder gezichtsverlies te voorkomen.