N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data96330079-e20750.jpg)
Politiek wordt woordenstrijd. Het gaat niet om beleid, maar om tegenstanders met een goedgekozen vergelijking in een kwaad daglicht te stellen. Daarom kwamen de voorlieden van rechts-conservatief Nederland met de ‘linkse wolk’ die Nederland dreigt te verduisteren. Daarmee implicerend dat die wolk onvermijdelijk tot een stortregen van belastingverhogingen, klimaatgedram en wokeness moet leiden.
Klopt deze suggestie? Als donkere wolken zich over Nederland samentrekken, berg je dan. Wanneer het weerbericht meldt dat wolken en opklaringen elkaar zullen afwisselen, is het duidelijk dat je een paraplu mee moet nemen. Immers uit de aangekondigde wolken zou best eens een stevige bui kunnen vallen.
Maar een wolkje melk in de koffie betekent absoluut niet dat de koffie ondrinkbaar wordt, veeleer wordt een te sterke smaak iets verzacht.
Zwerm
Een wolk, zegt het woordenboek, is een massa gecondenseerd water dat op grote hoogte zweeft en die kan overgaan in regen, hagel of sneeuw. Onaangenaam dus. Een wolk kan daarnaast ook slaan op een grote menigte of zwerm, want die zien er vanaf een afstand uit als een donkere wolk. Een sprinkhanenwolk bijvoorbeeld. De Bijbel heeft ons al geleerd hoe schadelijk zo’n wolk is. Dit type wolk bedoelden de liberaal-conservatieve leiders natuurlijk. Maar er bestaan ook kometenwolken en om die waar te nemen, komen belangstellenden welgemoed ’s nachts hun bed uit.
Een wolk als een verzameling, is ook de achtergrond van het nieuwe begrip woordwolk: je verzamelt alle woorden die met een bepaald thema te maken hebben en plaatst die door, onder, boven, tussen en achter elkaar in een grafische wolk. Niet positief of negatief, gewoon modieus.
In de wolken zijn staat voor zeer gelukkig zijn
Achter de wolken schijnt de zon, zegt het spreekwoord. Dus ook achter een linkse wolk, maar of die zon het morgenrood van links is of een reddende zonnestraal vanaf de rechterkant, blijft in het midden. Misschien dat onze muzikaal onderlegde eerste minister bij deze uitdrukking denkt aan een beroemde aria uit de fel-nationalistische Duitse opera Der Freischütz, die begint met de regel Und ob die Wolke sie verhülle. Agathe, de maagd naar wier hand gedongen wordt, zingt over een hemelse zon die verscholen gaat achter wolken maar waarvan iedereen weet dat hij als een vader voor de mensheid zorgt. Als dit het beeld is dat onze regeringsleider wil overdragen, waarom verbergt hij zich dan achter een linkse wolk?
Misschien loopt hij met zijn hoofd in de wolken, hetgeen betekent dat hij zo blij is dat hij niet goed oplet. In de wolken zijn staat voor zeer gelukkig zijn. Iemand die op een wolk zweeft, verkeert in een staat van geluk en tevredenheid en een jonge moeder die in een roze wolk leeft, kan aan niets anders denken dan aan het grote geluk dat haar met de komst van haar kind toegevallen is. Of het klopt, doet er minder toe. Een wolk is hier het symbool van happiness. Een wolk van een baby is geen huilbaby, maar een gezond en fleurig kind. En dat lijkt veel meer het beeld dat de met elkaar flirtende linkse groepen met hun wolk willen uitstralen.
