Zijn oude rivaal Roger Federer knikt Novak Djokovic bemoedigend toe vanaf de tribune, na een game van 19 minuten

Novak Djokovic zei het met een lach, nadat hij woensdag voor de veertiende keer de halve finale op Wimbledon had bereikt: „I feel very fresh.” En, na een korte pauze: „Maar ik moet wel even langs de fysio.”

Tien minuten eerder lag de Serviër nog met een van pijn vertrokken gezicht op het gras. Hij was uit balans gebracht na een return van Flavio Cobolli, die het net raakte. Tijdens een halve spagaat ging hij onderuit, nota bene op matchpoint in zijn eigen servicebeurt.

Cobolli liep bezorgd naar hem toe. Ging het wel? Djokovic knikte, maar je zag aan alles dat het bijna drieënhalf uur lange duel tegen zijn vijftien jaar jongere opponent veel van hem vergde. Met ervaring, lef en een sterke opslag sleepte hij de buit binnen. Wat rek- en strekoefeningen tijdens de changeovers hielden hem op de been.

Of hij zich jager of opgejaagd wild voelde, werd Djokovic (38) in de aanloop naar het toernooi gevraagd. Want de zevenvoudig kampioen had al bijna twee jaar geen grandslam meer gewonnen. Schreef hij in 2023 nog drie van de vier belangrijkste toernooien op zijn naam, sinds zijn eindzege op de US Open dat jaar, moest hij steeds zijn meerdere erkennen in Jannik Sinner (23) en Carlos Alcaraz (22).

„In zekere zin ben je altijd aan het jagen”, antwoordde Djokovic. „Omdat je altijd voor de titels gaat, en, in mijn bevoorrechte positie, geschiedenis schrijft door records te vestigen. Ik probeer altijd te winnen, niet te verdedigen.”

Djokovic, die deze vrijdag nummer 1 van de wereld Sinner treft in de halve finale, jaagt in Londen op een indrukwekkend record: zijn 25ste grandslamtitel. Lukt dat, dan laat hij Margaret Court achter zich, die er in de vorige eeuw 24 won. Mannelijke collega’s als Nadal (22 grandslamtitels) en Federer (20) konden hem tegen het eind van hun carrière al niet meer bijbenen.

Het zou een unieke prestatie zijn, en als hij ergens nog een grandslam kan winnen, dan is het in Londen. Op gras zijn de punten kort en de partijen doorgaans minder lang dan op hardcourt of gravel. „In de tweede helft van mijn carrière speel ik op Wimbledon mijn beste tennis”, zei ook Djokovic zelf.

Zoom in

NRC volgde zijn weg naar de laatste vier. Die weg was hobbelig, al groeide Djokovic langzaam in het toernooi. Voor zijn doen was hij geduldig en ingetogen onder soms moeilijke omstandigheden. Daarmee oogstte hij veel respect bij toeschouwers, die zagen dat hij het fysiek soms moeilijk had, maar intussen wel de ene na de andere jonge collega naar huis stuurde.

Misschien wel dáárom mocht niet Sinner, maar Djokovic zijn kwartfinale woensdag op het centercourt spelen. Tegen Cobollo dus, een van de verrassingen van het toernooi, die in de vierde ronde nog Marin Cilic bedwong. Het werd een taai gevecht, waarin de nummer 24 van de wereld bewees waarom hij iemand is waarmee de tenniswereld rekening moet houden.

Djokovic kreeg moeilijk vat op de harde, vlakke slagen van Cobollo, die nooit eerder op zo’n groot podium had gespeeld. Tijdens een spannende tiebreak in de eerste set, werd Djokovic bij 6-6 gepasseerd aan het net en won Cobollo met een ijzersterke opslag de set.

Daarna golfde het spel op en neer, maar was het vooral Djokovic die de big points won: 6-7, 6-2, 7-5, 6-4. „Ik geniet ervan om met de jonge jongens rond te rennen en te sliden op de baan”, zei hij in het interview na afloop.

Dramatische start

Het moet voor Djokovic pijnlijk zijn geweest dat titelverdediger Alcaraz in aanloop naar het toernooi niet zijn naam noemde toen een Italiaanse journalist vroeg wie zijn grootste concurrenten in Londen zijn. Meerdere spelers concurreren met hem en Sinner, zei Alcaraz, die de Wimbledonfinale vorig jaar in straight sets van Djokovic won. Alexander Zverev, Arthur Fils, Holger Rune…. Die laatste „kan ongelooflijke dingen doen”, zei hij.

Ook de Spaanse oud-tennisser Feliciano Lopez, voormalig nummer 12 van de wereld, verwachtte niet al te veel van Djokovic, zei hij in gesprek met Sky Sports. Hoewel Djokovic op gras zijn beste tennis laat zien, zei Lopez, haalt hij de afgelopen anderhalf jaar niet het niveau van Sinner en Alcaraz. „De cijfers spreken voor zich.”

Djokovic was in Londen als zesde geplaatst – zijn laagste klassering sinds 2018 – en kon daardoor relatief vroeg in het toernooi sterkere opponenten treffen. De bookmakers dichtten hem niettemin een redelijke kans op de eindzege toe. De meeste kans na Alcaraz en Sinner.

Maar de dag voor het toernooi kwamen signalen dat het niet makkelijk zou gaan worden, nog even los van de zware loting. Djokovic had zichtbaar last van de extreme hitte. Die dwong hem pauzes in te lassen tijdens een training. Zijn fysiotherapeut masseerde meermaals zijn pijnlijke nek.

Zoom in

In zijn eerste rondepartij tegen de Fransman Alexandre Muller vroeg Djokovic twee keer een medische time-out aan, beide keren in de derde set, nadat hij de tweede met 7-6 verloren had. „In de eerste anderhalve set voelde ik me geweldig”, zei hij na de viersetter. „Daarna drie kwartier vreselijk, alsof ik een buikgriep had. Mede dankzij een paar wonderpillen van de arts kon ik de partij winnen.”

Het had weinig gescheeld of Djokovic was in een dubieus rijtje beland. In de eerste twee dagen van Wimbledon vlogen liefst 23 geplaatste spelers (m/v) uit het toernooi, onder wie Alexandre Zverev, Coco Gauff en Jessica Pegula. Maar Djokovic had er tijdens het bijna drieënhalf uur durende duel tegen Muller geen moment over gedacht op te geven, zei hij. „Dat was geen optie.”

In de tweede ronde had de Brit Daniel Evans geen schijn van kans tegen Djokovic: 3-6, 2-6, 0-6. „Novak serveerde ongelooflijk goed”, zag ook Sinner, die sinds zijn eenvoudige zege op Ben Shelton, in de kwartfinale, zit te broeden op een strijdplan tegen Djokovic. Ook hij moet hebben gezien dat die tegen Evans veel breekkansen onbenut liet. In de eerste set had hij er tien nodig om op 5-3 te komen.

In zijn derde partij tegen landgenoot Miomir Kecmanovic (6-3, 6-0, 6-4) speelde Djokovic in de laatste twee sets fabelachtig goed. Op alles wat de mondiale nummer 49 verzon, had hij een antwoord. Aan niets was te zien dat het om een speler in de nadagen van zijn carrière ging. Met bijna speels gemak sleepte Djokovic zijn honderdste zege op het grastoernooi binnen, een prestatie waarin hij alleen wordt overtroffen door Martina Navratilova (120) en Roger Federer (105).

Tegen Alex De Minaur, op maandag, kon Djokovic rekenen op een krachtsinspanning, want de Australiër geldt als een speler met een enorm loopvermogen, die de moeilijkste dropshots haalt. De Minaur had weliswaar nooit verder dan de kwartfinale gereikt op grandslams, maar stond vorig jaar wél op plek zes van de wereld en haalde in Rotterdam dit jaar de finale, waarin hij van Alcaraz verloor.

Djokovic kende een dramatische start. Hij werd meteen gebroken en sloeg in de eerste set veel onnodige fouten. Zijn service liet hem in de steek. Die ging pas echt lopen in de derde set, nadat Djokovic met veel kunst- en vliegwerk, en ondanks de nodige netrandpech, de tweede set binnen had gesleept, na onder meer een (verloren) game van negentien minuten. Zijn oude rivaal, Roger Federer, knikte hem bemoedigend toe vanaf de tribune.

Het duel vergde veel van de Serviër, die na de vaak intense rally’s stond uit te hijgen bij de baseline, leunend op zijn racket. Bij een changeover deed hij een ademhalingsoefening om op krachten te komen. „Er was weinig tijd en ik had lucht nodig”, zei hij later.

Na het winnen van de derde set kwam Djokovic in de vierde bíjna op 5-1 achterstand, bij een breekpunt tegen, maar zoals wel vaker in zijn carrière bleef hij overeind toen het er echt toe deed. Hij brak zijn tegenstander, produceerde een lovegame, brak hem opnieuw en serveerde de wedstrijd uit bij de eerste van drie matchpoints.

Na afloop deed Djokovic een dansje op de denkbeeldige tonen van Pump It Up, van de Belgische zanger Danzel, zoals hij dat ook had gedaan na zijn overwinningen op Muller, Evans en Miomir Kecmanovic. Zijn 7-jarige dochter Tara keek geamuseerd toe. Op zijn verzoek had ze na zijn duel tegen Kecmanovic, voor het oog van de camera, voorgedaan hoe dat dansje het best kon worden uitgevoerd. „She’s the master”, zei hij lachend. „Hopelijk kunnen we nog even blijven dansen op Wimbledon.”

Het zou wat zijn, dansen na een overwinning op Sinner. De Italiaan stond nog nooit in een Wimbledon-finale, maar lijkt, los van zijn nipte ontsnapping tegen Grigor Dimitrov, die twee sets voor stond toen hij uitviel met een blessure, in goede doen. Van de negen partijen die Sinner tegen Djokovic speelde, won hij er vijf – de laatste op Roland Garros, vorige maand, in de halve eindstrijd.

Spelen van 2028

Sommige kenners vinden dat Djokovic een verzadigde indruk maakt sinds hij vorig jaar met zijn olympische titel in Parijs een ‘career grandslam’ voltooide: elk grandslamtoernooi minstens één keer winnen plus olympisch goud. Die 25ste grandslamtitel, om Margaret Court voorbij te streven, zou daardoor minder belangrijk zijn geworden. Hij kon nu rustig gaan afbouwen.

Na zijn laatste nederlaag tegen Sinner leek het die kant op te gaan. „Als dit mijn afscheidswedstrijd wordt in Parijs, dan was het geweldig”, zei Djokovic. Maar een paar weken later zei hij op een YouTube-kanaal iets heel anders: „Het enige wat ik op dit moment professioneel gezien in gedachten heb zijn de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles. Dat motiveert mij nog.”

En die Wimbledon-trofee? Bij de bookmakers is Sinner vrijdag favoriet, maar er zijn kenners die Djokovic zien doorstomen naar de finale. „Ik geef Novak net iets meer kans dan Sinner”, zei zevenvoudig grandslamkampioen John McEnroe. „Er zijn wat zorgen over zijn fitheid, maar hij begrijpt de nuances van deze baan beter dan wie ook.”

Alleen Alcaraz, die vrijdag de halve finale speelt tegen Taylor Fritz, zou hem de weg kunnen versperren. „Met zijn A-game heeft die een manier gevonden om Djokovic te ontmantelen.”

Delen





Mail de redactie