#MewToo: Kattenliefhebbers aaien verkeerd


Kattenetiquette Ervaren katteneigenaren doen vaak aan ongewenste intimiteiten, ziet Frans van der Helm.


Foto Getty Images

Huisdierbezitters zijn net automobilisten: ze vinden zich bijna allemaal bovengemiddeld goed. Een ‘kenner’ van hun dier. Omdat ze als kind al een hond hadden, of al twintig jaar een voerbakje vullen en een kattenbak legen. Iedereen heeft wel een zelfbenoemde hondenexpert in zijn omgeving die ongevraagd adviezen geeft. Maar kattenbezitters spannen qua zelfgenoegzaamheid toch wel de kroon.

Bij hen is nu iets aanvullends ontdekt. De in eigen ogen ervaren kattenmensen blijken in de omgang met de kat zelfs het sléchtst.

Onderzoekers van dierlijk welzijn van de Universiteit van Nottingham observeerden 120 mensen bij het omgaan met drie hun onbekende katten in een opvangcentrum. Juist de zelf verklaarde ervaringsdeskundigen en kenners gingen met van alles in de fout. Ze waren te opdringerig, liepen poes of kater na, raakten al strelend plekken aan waar de kat zich oncomfortabel bij voelt – en zelfs de echte taboe-gebieden, zoals de kwetsbare buik. Anders dan terughoudend vriendelijke niet-kenners jagen zij de kat in de geestelijke gordijnen.

De kopjes gevende kat levert de meeste misverstanden op. Hij of zij markeert zo met geurstoffen, en is daarbij meestal tevreden en ontspannen. Maar het betekent helemaal niet dat de kat aangehaald wil worden, zeker niet over het hele lijf. Juist zelfverklaarde leken doen het hier goed: ze laten een niet bedreigende, passieve hand hangen als toenaderingsgebaar.

Less is more

Een andere valkuil is de gevoelige rug. Die geeft bij licht krabbend aaien een duidelijke respons die de kat zelf overvalt. Maar op zo’n overweldigende ervaring zit die niet altijd te wachten. Over de onderrug gewreven worden vinden ook veel mensen lichamelijk prettig, maar in de meeste situaties – op het werk, op straat, door een onbekende in de tram – niet echt welkom.


Lees ook: Kattentherapeut Liesbeth Puts: ‘Je kat straffen is nóóit een goed idee’

Even verderop gaat het pas echt fout – bij het afmaken van de beweging naar de basis van de staart. Erg privé. Dit levert ook de meeste agressie van kat naar eigenaar op. Op zijn slechtst, voor de kat dan, is die ingehouden. Katten die volgens hun eigenaar tolerant zijn tegenover groots aanhalen, blijken bij nameting sterk onder stress te staan. Méér dan hun dan scherp uithalende collega’s.

Kortom, less is more. Maar te weinig is natuurlijk ook niet goed, de subtielere mensenvingers zijn vooral welkom rond het gezicht, kaken, basis van de oren en onder de kin. Zo doen katten het onderling ook, maar dan likkend.

Zo krijgen katten ons steeds meer waar ze ons hebben willen. Naast de verering op sociale media is er veel onderzoek naar hun welbevinden, en ook nu is de conclusie: laat de kat alles bepalen.