Een dagje Pampus. Het fort maakt indruk, maar er is nog veel meer leuks te beleven. Bij de moestuin luister ik naar de uitleg die wordt gegeven aan wat kinderen. „Eerst maak je een kweekpotje met een stukje krant en deze houten pottenpers. Je wikkelt een strook om het houtje en drukt het stevig aan. Dan roer je kleikorrels en tuinaarde door elkaar, mengt het met wat waterkerszaad en kneedt alles tot een balletje.” De kinderen knikken en de mevrouw wijst opzij: „Daar staan de spullen. Iemand nog vragen?” Eén jongen steekt zijn vinger op: „Wat is een krant?”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
Het Nationaal Holocaust Museum in Amsterdam is donderdagavond uitgeroepen tot het BNA Beste Gebouw van het Jaar, de jaarlijkse prijs van de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus (BNA) die nu voor de twintigste keer is uitgereikt. Het ontwerp is van Office Winhov, dat er zes jaar aan heeft gewerkt.
Het museum is gevestigd in een voormalige kweekschool aan de Plantage Middenlaan, van waaruit tijdens de oorlog zo’n 600 kinderen onder de ogen van de bezetter door het verzet in veiligheid zijn gebracht. Hun ouders zaten ondertussen in de Hollandse Schouwburg aan de overkant van de straat, waarvandaan ze naar concentratiekampen werden gedeporteerd. De schouwburg, de kweekschool en een voormalig woonhuis van een Joods echtpaar naast de school vormen nu samen het NHM dat vorig jaar is geopend. Daarmee vertelt het museum niet alleen het verhaal, het ís ook het verhaal.
Lees ook
Lees ook Alles klopt aan het nieuwe Nationaal Holocaustmuseum
Het museum heeft al meer prijzen gekregen, maar hoofdconservator Annemiek Gringgold was zichtbaar ontroerd. „Het is een veilige plek geworden om een superonveilig verhaal te vertellen”, zei zij. De jury roemt de manier waarop de architect „het zware verhaal in daglicht en vanuit de alledaagse ervaring” weet te vertellen.
Het is die lichtheid – letterlijk het daglicht, maar ook de lichte kleuren en materialen – die het ‘m doet in dit museum over zo’n donker hoofdstuk in de geschiedenis. Architect en opdrachtgever hebben heel nauw samengewerkt om tot dit voorbeeldige resultaat te komen waarbij gebouw en tentoonstelling naadloos samenvloeien.
De Hollandse Schouwburg behoort ook tot het NHM. Foto Stefan Müller
De publieksprijs ging naar het Kantoor vol Afval, een oud-rijkskantoor op het voormalige vliegveld van Valkenburg. Bureau Popma ter Steege heeft het gerenoveerd met bestaande en hergebruikte materialen. Die aanpak is nu nog tien procent duurder dan standaard renoveren, maar volgens de jury zal dat veranderen naarmate grondstoffen schaarser worden. De aanmoedigingsprijs, die dit jaar voor het eerst wordt uitgereikt, ging naar een project van Groothuijse de Boer in Hattem, waar leegstaande winkels plaats hebben gemaakt voor woningen.
Verschuivingen
Dit is de twintigste keer dat de BNA-prijs voor het Beste Gebouw van het Jaar wordt toegekend. Over de winnaars in die twee decennia heeft Saskia van Stein, in het dagelijks leven directeur van de Internationale Architectuur Biënnale Rotterdam, een tentoonstelling samengesteld onder de titel Vormen Voorwaarts in Het Nieuwe Instituut in Rotterdam. Die biedt een dwarsdoorsnede van de architectuur in die periode, en van de verschuivingen die daarin hebben plaatsgevonden.
Op een lange strook knalgele kabelgoot staan de maquettes en foto’s chronologisch uitgesteld. Opvallend is het aantal culturele gebouwen die de ‘beste’ van hun jaar waren: het Depot van Boijmans van Beuningen van MVRDV bijvoorbeeld, het Forum in Groningen van NL Architects en de verbouwing van het Museum Singer Laren door Bedaux de Brouwer.
Lag de nadruk in het begin van dit tijdperk op ‘iconische’ bravoure-gebouwen, nu wordt meer belang gehecht aan duurzaamheid
Ook de Nederlandse traditie van goed ontworpen infrastructuur is hier vertegenwoordigd, met Rotterdam CS en de Noord-Zuidlijn in Amsterdam. Opvallende trend is de architect die zelf meer grip op het hele bouwproces probeert te krijgen. Zo ging in 2023 de prijs naar de Bunker Toren in Eindhoven van het veelzijdige bureau Powerhouse, dat niet alleen architectuur doet, maar ook zelf als ontwikkelaar optreedt en nu ook een eigen aannemerij heeft en zelfs een uitgeverij.
Lag de nadruk in het begin van dit tijdperk op ‘iconische’ bravoure-gebouwen en een sterke regie door de overheid, nu valt op dat er veel meer belang wordt gehecht aan duurzaamheid, aan het lokale, en aan een bouwcultuur die samenwerkt met het landschap, bewoners en het milieu. „Deze tentoonstelling laat zien dat architectuur de drijvende kracht kan zijn achter maatschappelijke veranderingen”, zegt Saskia van Stein. „Deze ontwerpen komen uit het verleden, maar in feite kijken we hiermee vooruit.”
Wanneer een tv-recensent op vakantie gaat, dan staat er onderaan de rubriek één schuingedrukt zinnetje: Pietje Puk vervangt deze week Tannetje Pekel. De meeste lezers zullen het waarschijnlijk niet eens merken. Maar wanneer Eva Jinek een weekje weggaat, wordt er meteen een hele nieuwe talkshow opgetuigd. Vier Dagen op Rij (NPO 1) heette het vervangende programma dat alleen deze week te zien was.
Vervanger Hila Noorzai zat in het decor van Eva, met lichte aanpassingen: de avocadotafel kreeg een pit, Noorzai zat niet in het midden als een croupier, maar gewoon achter de tafel. De schans op de achtergrond was omgekeerd tot een boog. En het blauw-paarse licht werd oranje-roze. Toen het kabinet dinsdag viel gebeurde er iets merkwaardigs: Jinek keerde tijdelijk terug van vakantie en presenteerde haar talkshow niet in plaats van die van Noorzai, maar een halfuur erná. Beetje dubbelop, en vervelend voor Noorzai, want Jinek was in topvorm, gretig, thuis in de hectiek, half over de tafel hangend.
Verder was veel hetzelfde. Noorzai klonk zelfs als Jinek. Toch wist ze gaandeweg meer van haar eigen persoonlijke betrokkenheid erin te leggen. Dan stipte ze even aan dat ze uit Afghanistan kwam, dat ze een kinderwens had, of dat de precaire tafelschikking van de NAVO-top haar aan haar bruiloft deed denken („Ik kan je vertellen, mijn bruiloft was heel lastig”).
Ze was vooral in haar element bij een item over eergerelateerd geweld, waarbij de deskundige benadrukte dat dit geweld geenszins specifiek was voor de moslimgemeenschap maar in veel culturen voorkwam. Noorzai interviewde invoelend een vrouw – onherkenbaar gemaakt – die was neergeschoten door haar man, en ze had een man aan tafel die op zijn vijftiende ternauwernood ontkwam aan de familie-opdracht om twee mensen te vermoorden.
Knip bij bevalling
Ook bij een item over de knip bij bevallingen voelde Noorzai zich thuis. Ze leidde het in met: „Ik beloof, lieve kijker met je bord op schoot, dat we het niet te plastisch zullen maken.” Het viel erg mee. Schokkend was vooral dat zwangere vrouwen nauwelijks worden voorbereid en tijdens de bevalling geregeld ongevraagd worden ingeknipt. Een klein deel ondervindt blijvende gevolgen hiervan, bijvoorbeeld pijn bij de seks. De deskundige („we zijn van de generatie Satisfyer”) eindigde het onderwerp met een oproep aan de aanstaande vaders om alert te zijn en hun vrouwen niet zomaar te laten knippen: „Bereid je goed voor, doe alsof je een auto gaat kopen, want het redt je seksleven.”
De vierdaagse invalbeurt smaakt naar meer. Noorzai is een aanwinst. Zeker gezien de snelle groei die ze in vier dagen liet zien. Ook de politiek deed ze goed, al viel daar niet veel eer aan te behalen: dat deden alle talkshows ongeveer hetzelfde. Wat dat betreft wil ik nog iets rechtzetten. Woensdag schreef ik dat „alle tv-zenders stevig in handen zijn van xenofoob rechts”. Dat was te sterk uitgedrukt. Ik bedoelde dat de meeste talkshow op de hand van de VVD zijn, of nog rechtser. En dat ze meewerken aan het normaliseren van vreemdelingenhaat door bijvoorbeeld geen morele en grondrechtelijke vragen stellen over de plannen van de resterende regeringspartijen met asielzoekers. Ook hierin was Hila Noorzai helaas geen uitzondering.
Eind april was NRC doelwit van een intense DdoS-aanval. De website was urenlang nauwelijks te bereiken. Redacteur Rik Wassens bestudeerde het logbestand met 83 miljoen regels. Zaten de Russen erachter? Of tóch China?
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].