Iedere nacht dat er tussen India en Pakistan geen aanvallen plaatsvinden, wordt geteld. Al ruim een week houdt het staakt-het-vuren stand, maar een duurzame oplossing lijkt nog ver weg. Op diplomatiek niveau spreken de twee landen niet met elkaar. Alleen militair-operationele leiders maken afspraken over technische en praktische zaken zoals het afbouwen van troepen. En daarmee keren de buurlanden eigenlijk terug naar de status quo voor de gewelddadigheden.
Op 22 april vond een aanslag plaats in Pahalgam, in Indiaas-Kasjmir, die het leven kostte aan 26 burgers. Daarna bestookten India en Pakistan elkaar over en weer met drones en raketten. Op 10 mei werd een staakt-het-vuren afgekondigd. De Indiase premier Narenda Modi waarschuwde dat de militaire acties enkel „gepauzeerd” zijn en behoudt India het recht voor om die weer op te pakken. Het slagen van het bestand is afhankelijk „van Pakistans gedrag”.
Het staakt-het-vuren biedt geen verdere opening om te werken aan een oplossing voor het onderliggende geschil: de ruzie over de regio Kasjmir. Zowel India als Pakistan stellen sinds de onafhankelijkheid in 1947 dat die regio onderdeel is van het eigen grondgebied. Ze voerden er drie oorlogen om; nu controleren ze beide een deel. Over ‘vrede’ spreekt geen van de partijen.
Als het over India en Pakistan gaat, ligt het voor de hand te focussen op dat wat níet is gelukt, vindt politicoloog Christopher Clary. Hij schreef enkele jaren geleden een boek over de lange getroebleerde geschiedenis tussen de twee landen. „De vijandigheid wordt vaak gezien als een ‘langdurig conflict’. We moeten ons realiseren dat de relatie tussen de landen vele vormen en uitingen heeft gekend”, stelt hij. In de decennia sinds de onafhankelijkheid waren er ook periodes van toenadering en werden door verschillende leiders afspraken gemaakt, die bijvoorbeeld handel en verkeer over de grens mogelijk maakten. En over Kasjmir werden ook al eerder een staakt-het-vuren afgesproken.
Volgens de Indiase premier zijn de militaire acties tegen Pakistan alleen „gepauzeerd”
Definitie van het probleem
Dat Kasjmir zo’n open wond blijft, komt omdat de twee partijen het niet eens zijn over een definitie van het probleem.
New Delhi stelt dat het geen probleem ziet: het lokale leiderschap stemde immers in 1947, na veel wikken en wegen, uiteindelijk zélf in met de inlijving bij India. Pakistans claim op Kasjmir is vooral gebaseerd op religie; in de regio wonen voornamelijk moslims. Religie was ook de belangrijkste reden voor het stichten van Pakistan als onafhankelijke islamitische republiek, anders dan India. De kwestie-Kasjmir raakt zo het bestaansrecht van Pakistan zelf. Beide landen concludeerden: het héle gebied hoort hen toe, op basis van bestuursafspraken of identiteit.
Nu is de regio een van de meest gemilitariseerde ter wereld. Op het moment dat India en Pakistan onafhankelijk werden, verloren Kasjmiri’s vrijwel direct hun eigen vrijheid. Binnen door India bestuurd Kasjmir zijn de meningen over aan welk land het gebied toebehoort, verdeeld. Er is ook een groep mensen die volledige onafhankelijkheid wil.
Begin deze eeuw werd voorzichtig gesproken over de mogelijkheid om van de bestandlijn die Kasjmir nu opdeelt, een ‘echte’ internationale landsgrens te maken. Dat compromis bleek voor beide landen tot nu toe onaanvaardbaar.
Internationalisering
Terwijl afgelopen week het stof langzaam optrok, werd duidelijk dat beide landen ook een ander beeld van het staakt-het-vuren hebben. Voor Pakistan is het oplaaien van de ruzie, en de daaropvolgende betrokkenheid van internationale bemiddelaars de gelegenheid om ‘Kasjmir’ internationaal onder de aandacht te brengen. Het wil graag dat de kwestie op een onderhandelingstafel landt, waarbij een derde partij meekijkt.
Na de recente escalatie leek het er inderdaad even op dat dat ging gebeuren. De Amerikaanse buitenlandminister Marco Rubio stelde dat de VS niet alleen overeenstemming hadden bereikt over een staakt-het-vuren maar dat er gesprekken zouden volgen over meerdere problemen, „inclusief Kasjmir”.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data132131695-931a7b.jpg|https://images.nrc.nl/fgQbCytGTLoth6O4_cgaUzzbcAc=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data132131695-931a7b.jpg|https://images.nrc.nl/NC5TW-KyYTWmHn-wgL3C1H9NU38=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data132131695-931a7b.jpg)
Foto Punit Paranjpe/AFP
Maar India ziet het conflict niet als het soort probleem waarover de internationale gemeenschap zich hoeft te buigen: het wil geen ‘internationalisering’. New Delhi blijft erbij dat het te maken heeft met pogingen de eigen territoriale integriteit te ondermijnen. Het irriteert New Delhi dat de internationale gemeenschap niet altijd meegaat met de beschuldiging dat Pakistan dergelijke aanslagen en onrust ondersteunt, of groeperingen die daarachter zitten onderdak biedt.
Elke escalatie van het conflict maakt dat New Delhi stelliger weigert om met Pakistan een diplomatiek gesprek over Kasjmir aan te gaan, schreef de Indiase analist Happymon Jacob vorige week in het academische tijdschrift India’s World over de buitenlandpolitiek van het Zuid-Aziatische land. Ook in 2019, na een gewapende strijd die volgde op een terreuraanslag op Indiase troepen, „aarzelde” India volgens hem om een directe politieke dialoog met Pakistan aan te gaan, maar kon dat wel nog in achterkamertjes. Maar na de recente aanslag is élke vorm van overleg over Kasjmir ongewenst, maakte premier Modi duidelijk in een toespraak vorige week: „Terreur en dialoog gaan niet samen”. India zou in eventuele diplomatieke gesprekken alleen willen spreken over het door Pakistan bestuurde deel van Kasjmir – een broeinest voor terreur aldus New Delhi.
Met het dreigen met (her)nieuw(d)e militaire acties zet India Pakistan blijvend onder druk, om meer te doen tegen terreur. Clary constateerde in 2022 al, dat Pakistan vaker aarzelt om daadwerkelijk de stap te nemen om terreurgroepen en anti-India-militanten op het eigen grondgebied volledig te elimineren: „Islamabad is bang dat India die aanpak uiteindelijk toch gewoon zal negeren en nooit overstag zal gaan voor een politieke dialoog”.
Lees ook
De echte machthebber van Pakistan vindt dat moslims in het Indiase deel van Kasjmir bij Pakistan horen
In plaats daarvan heeft Islamabad in de afgelopen jaren ook vaker beweerd dat het niet de enige onbetrouwbare actor is. Het wees India meermaals aan als ondersteuner van radicale en militante organisaties op Pakistaanse bodem. Het is erg moeilijk om te beoordelen of zulke beschuldigingen aan het adres van India waar zijn, stelt Clary: „Het lijkt er in ieder geval op dat ze het zelf oprecht geloven.” Zoals vijanden vaak het ergste van elkaar denken.
