Kees Berghuis, hoofd voorlichting van de VVD, wordt de nieuwe hoofdredacteur van de omroep WNL. Dat melden anonieme bronnen in Hilversum die op de hoogte zijn van de benoeming aan NRC. De keuze voor Berghuis is opmerkelijk vanwege zijn nauwe banden met de VVD. WNL werd er in het verleden van beschuldigd een kritiekloos podium te bieden aan de partij, zoals tijdens de campagne voor de parlementsverkiezingen in december 2023, toen VVD-leider Dilan Yesilgöz geregeld mocht aanschuiven bij talkshows van de omroep.
Berghuis , die na een studie economie en communicatie drie jaar werkte als redacteur bij het weekblad MOTOR, werd in 2001 persvoorlichter van de VVD-fractie in het parlement en daarna politiek adviseur van toenmalig minister van Financiën Gerrit Zalm. In 2006 verruilde hij de politiek voor de journalistiek en werd hij chef van de politieke redactie van RTL Nieuws. Na bijna negen jaar bij RTL keerde hij in 2015 weer terug naar de VVD als hoofd voorlichting. Hij staat bekend als een geslepen spindoctor met een groot netwerk.
Berghuis volgt Arendo Joustra op, die sinds augustus 2024 waarnemend hoofdredacteur van WNL was. De oud-hoofdredacteur van EW Magazine nam het stokje over van Bert Huisjes, die terugtrad als hoofdredacteur van WNL na beschuldigingen van wangedrag. De raad van toezicht stelde een extern onderzoek in, waaruit volgens de raad bleek dat er geen sprake was geweest van juridisch laakbaar gedrag. Maar de onrust binnen de omroep was zo groot dat Huisjes alsnog besloot te vertrekken. Joustra werd tijdelijk het aanspreekpunt voor de redactie totdat er een opvolger was gevonden.
Politieke kleur
Onder leiding van Huisjes voerde WNL een uitgesproken rechtse koers, die eerder leidde tot conflicten bij de kortlopende talkshow Op1. Redacteuren botsten soms met Huisjes omdat hij de politieke kleur van de gasten belangrijker vond dan hun actualiteitswaarde, zo bleek uit verhalen in de Volkskrant en het AD. En politici van het CDA en de VVD die te gast waren bij WNL-programma’s werden vaak gespaard, aldus voormalig politiek redacteur Joost Bekendam in AD. „Deze partijen werd het bewust makkelijk gemaakt in interviews.”
Berghuis moet een einde maken aan een turbulente periode bij omroep. De raad van toezicht van WNL, die vrijwel volledig uit VVD’ers bestaat, onder wie voorzitter Loek Hermans, beloofde na het vertrek van Huisjes veranderingen door te voeren „om van WNL een inspirerend omroepbedrijf te maken waar iedereen zich veilig en gewaardeerd voelt”. Berghuis is zelf ook niet van onbesproken gedrag. Hij raakte in 2023 in opspraak omdat hij als woordvoerder tijdens een interview de microfoon van een journalist afpakte en wegsmeet. Zijn benoeming wordt waarschijnlijk later deze week officieel bekendgemaakt.
Gisteravond zat Marco Kroon, erkend oorlogsheld en drager van de Militaire Willems-Orde, aan bij Bar Laat om zijn boek Paraat te promoten. In de ankeiler op X stond: ‘Paraat staan zit Marco Kroon in het bloed’. Gezien het zeer recente verleden een waarheid als een koe. Ik vervloekte het dat Bar Laat tegenwoordig zo laat wordt uitgezonden want deadline technisch helaas te laat voor deze column. Toen ik het las vond ik het optreden van Marco Kroon bij de herdenking van tachtig jaar Vrijheid in Wageningen, waarbij hij een demonstrant tegen de grond wierp nog voordat die zijn vlag kon uitvouwen en vervolgens een paar meter over het wegdek sleepte, waarbij de demonstrant naar eigen zeggen een lelijke schaafwond opliep waarvoor hij aangifte deed tegen Marco Kroon, wat veel verontwaardiging opriep, maar voor Kroon zeker herkenbaar moet zijn omdat hij zelf ook ooit aangifte deed tegen agenten die hem arresteerden wegens wildplassen met carnaval omdat ze daarbij zijn pink kneusden, opeens wel slim. Of slim… Gewiekst is een beter woord omdat Marco Kroon met die actie de auteur Marco Kroon op het juiste moment in het zonnetje zette. Hij was zijn boek geworden, hij had het ook ‘super-paraat’ kunnen noemen. Zijn sympathie-factor steeg enorm, meer dan driekwart van ons volk schijnt achter zijn parate ingrijpen te staan. Amerika heeft Superman, Spiderman en al die anderen, wij konden daar tot voor kort niets tegenoverstellen, maar nu is daar onze Marco Kroon die deze stripfiguren naar de kroon steekt. Wat een timing, achter het gespuis aan tijdens de nationale herdenking. Live, het volk zat ademloos voor de buis. Wat hij in zijn nog korte leven al heeft meegemaakt grenst aan het ongelooflijke, zelfs als hij niet kan schrijven is het spannender dan pak ’m beet Snuf de Hond, Oorlogswinter of alles van Tommy Wieringa.
Dat zijn actie eigenlijk overbodig was, de demonstrant en zijn trawanten waren al gespot en bijna gegrepen door de veiligheidsmensen, deed geen afbreuk aan zijn heldendaad. Zelfs onze hoogste militair, commandant der strijdkrachten Onno Eichelsheim liet op de radio weten dat hij trots is op deze Marco Kroon. Zo dapper had hij ze nog niet vaak in het echt gezien. Op naar een waakzame samenleving, vol mensen die niet twijfelen maar meteen handelen als ze denken dat de orde wordt verstoord! Mensen die geen last hebben van mitsen en maren. Niet dat Marco Kroon die niet kent, maar die komen pas later, achter zijn schrijftafel. Een deel van het gedachtegoed is nu te koop. Het heet Paraat. Marketingtechnisch laat hij alle andere schrijvers met een korte sprint van nog geen twaalf meter zijn hielen zien. Marco Kroon is veel slimmer dan ik al dacht. Wat een held.
Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column.
Nog een tribunaal? Ja, toch maar wel. De oprichting van een speciale rechtbank voor de Russische inval van Oekraïne, vrijdag aangekondigd in Lviv, is belangrijk voor de internationale rechtsorde. Oók als de kans op succesvolle berechting van Vladimir Poetin gering is.
Het speciale tribunaal, waarin Oekraïne samenwerkt met de Europese Unie, zal zich uitsluitend richten op de misdaad agressie, ofwel het binnenvallen van een ander land. Het zal complementair zijn aan het Internationaal Strafhof, dat in 2023 al een arrestatiebevel uitvaardigde tegen Poetin voor oorlogsmisdaden in Oekraïne, meer specifiek het ontvoeren van kinderen. Het Strafhof kan volgens zijn eigen regels Poetin niet vervolgen voor agressie, omdat Rusland niet bij het hof is aangesloten.
Op het eerste gezicht klinkt het misschien als juristerij, een nieuwe rechtbank voor een oorlog die al is ondergebracht bij het Strafhof, het permanente tribunaal dat de zwaarste misdrijven in de wereld behandelt. Bovendien verandert een nieuw tribunaal weinig aan het belangrijkste probleem voor de berechting van Poetin: het ontbreken van een internationale politiemacht om hem te arresteren.
Het agressietribunaal kent zelfs een extra belemmering: anders dan het Strafhof mag het geen zittende staatshoofden vervolgen. Omdat Poetin nog geen belangstelling heeft getoond voor zijn pensionering – en daar nu wellicht nog minder toe geneigd zal zijn – is veel geduld een vereiste, zoals vrijwel altijd in het internationaal recht.
Aanklachten zonder beklaagden in het verdachtenbankje: het is een fenomeen dat het Strafhof een tandeloos imago geeft. Zo wacht het al zestien jaar op de Soedanese oud-president Bashir en al twintig jaar op de Oegandese rebellenleider Joseph Kony. Dit roept de vraag op of de initiatiefnemers met een agressietribunaal niet hun eigen teleurstelling en vernedering organiseren.
Maar Poetins arrestatie is geenszins uitgesloten, evenmin als die van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die eveneens wordt gezocht door het Strafhof. Dat bewijst de verrassende overdracht van de Filippijnse oud-president Rodrigo Duterte eerder dit jaar. Doordat Duterte in ongenade was gevallen bij zijn opvolger zit hij nu in de cel in Scheveningen. Het kan de beste autocraat overkomen.
Een speciaal tribunaal voor Russische agressie zendt vanaf de oprichting een signaal uit. Niet alleen naar Poetin, ook naar andere leiders met neigingen tot imperialisme. Het laat zien dat er een internationale norm bestaat en dat er nog staten zijn die zich er sterk voor maken. Of het nu gaat om Poetin en de Baltische staten, om Xi Jinping en Taiwan of Donald Trump en Groenland; ze kunnen de soevereiniteit van landen negeren, maar krijgen er nieuwe zorgen voor terug. Anders dan het Strafhof mag het agressiehof processen voeren bij verstek. Dat is niet zaligmakend, maar helpt bij handhaving van de norm.
Premier Schoof sprak zuinig over de vraag of dit tribunaal net als het Strafhof, het Internationaal Gerechtshof en de inmiddels gesloten tribunalen voor voormalig Joegoslavië, Rwanda en Libanon in Den Haag gevestigd moet worden. Alleen als andere landen gelijkwaardig meebetalen aan het „forse prijskaartje”, dan is het volgens hem een optie. Meer enthousiasme is op zijn plaats. Den Haag als internationale stad van vrede en recht doet veel voor de reputatie van Nederland. Als het kabinet dat wil behouden, moet het consequent zijn.
Ajax-spits Wout Weghorst sprint door de spelerstunnel richting de kleedkamer. Het is rond tien uur, direct na het laatste fluitsignaal in de Euroborg. Een paar minuten daarvoor was Weghorst geëmotioneerd, na de 2-2 van FC Groningen-verdediger Thijmen Blokzijl in de negende minuut van blessuretijd. Hij schreeuwde het uit, na een goal die Ajax waarschijnlijk het kampioenschap kost.
Een oorverdovend geluid klonk in de Euroborg, Ajax-coach Francesco Farioli krabde aan zijn hoofd. Kon het niet geloven. Zijn ploeg controleerde de slotfase, na 1-2 van Weghorst. FC Groningen leek niet meer te kunnen, verspeelde al veel krachten, speelde met tien man na de rode kaart van Luciano Valente.
Ajax-spits Wout Weghorst is gefrustreerd na de 2-2 van FC Groningen.
Maar het ging mis, bij een overtreding van Ajax-verdediger Josip Sutalo. Op een gevaarlijke positie, schuin voor het doel van Ajax. Mats Seuntjens draait de vrije trap scherp in, Groningen-doelman Etienne Vaessen is helemaal mee als extra stootkracht, er is een scrimmage, de bal blijft hangen, Blokzijl schiet in. Ongekende taferelen in de Euroborg volgen, met opstootjes en al.
De koele afrekening na die chaos: PSV, dat Heracles Almelo versloeg, neemt de koppositie met een voorsprong van één punt over en is zondag bij een zege bij Sparta kampioen. Ajax, dat zondag thuis tegen FC Twente speelt, had half april nog negen punten voor op PSV. Een instorting van deze omvang, met de titel die voor het grijpen lag, is zeldzaam in het Nederlands profvoetbal. Uit de laatste vier duels haalde Ajax slechts twee punten – van de maximale twaalf.
Randzaken weghouden
Twee keer winnen en dan afwachten wat Ajax doet. „Zo spannend is het eigenlijk niet”, zei PSV-coach Peter Bosz woensdagavond kort voor de aftrap tegen Heracles bij ESPN. Met die benadering probeert hij de aandacht zo veel mogelijk te concentreren. Niet te veel naar Ajax kijken. Randzaken weghouden. Zélf goed spelen. Goed beginnen.
Precies dat doet PSV. Het is bijzonder fel in de duels, oppermachtig in het veldspel. PSV verovert hoog op het veld, als Heracles opbouwt. Malik Tillman schiet van afstand, de bal landt via voormalig Ajax-speler Damon Mirani binnen. Een ingetogen vuist bij Bosz. Kort erop scoort Ismael Saibari, weer vanuit de omschakeling. 2-0 binnen twintig minuten – de ideale start.
PSV-aanvoerder Luuk de Jong viert een goal met doelpuntenmaker Malik Tillman
Een groot contrast met Ajax, dat stroef begint. In aanloop naar het duel tegen FC Groningen had Farioli geprobeerd het mentale aspect zo klein mogelijk te maken, onbetekenend, alsof het allemaal niets voorstelde. Ajax had dit seizoen zijn doel bereikt: plaatsing voor de Champions League. Dus druk hoefden zijn spelers niet te voelen, alles wat nu nog zou volgen was allemaal extra.
Tegen FC Groningen kiest Farioli voor „frisse spelers” en „nieuwe impulsen”, zegt hij vooraf. Een nieuwe invulling van de achterhoede ook, die sinds de blessure van linker centrale verdediger Youri Baas dikwijls wankelt. Aanvankelijk probeerde hij Ahmetcan Kaplan als vervanger, toen die niet beviel de routinier Daniele Rugani. Maar die toonde zich tegen NEC (0-3) vooral in de opbouw uitermate zwak, soms bijna radeloos in balbezit. Hij wordt nu vervangen door Jorrel Hato, de linksback, die op zijn vaste plek nu Jorthy Mokio ziet.
Toch oogt Ajax ook met vier nieuwe namen weinig overtuigend in de openingsfase. Het is FC Groningen dat met durf, pit en snelle combinaties regelmatig bij het doel komt. Vooral via het centrum, waar de technische middenvelder Luciano Valente en centrumspits Thom van Bergen vaak en goed combineren. Ajax steekt daar tegen schril af, is statisch in balbezit en slordig in de passing.
Weghorst na zijn 1-2, halverwege de tweede helft.
De spaarzame momenten dat Ajax iets van gevaar sticht is het via Brian Brobbey, die na een blessure terugkeert en Wout Weghorst uit de basis verdringt. Hij is met zijn sterke lijf amper van de bal te zetten. Het is ook via hem dat Ajax na een klein halfuur op 1-0 voorsprong komt, uit een aanval die uit het niets ontstaat, en tegen de verhoudingen in. Brobbey legt terug op rechtsback Anton Gaaei, die loeihard binnen schiet.
De hele bank veert op, behalve Farioli. Hij juicht kort, zonder te lachen, oogt alsof hij zojuist na een eindeloze wandeltocht een loodzware rugzak heeft afgedaan. Meteen gebaart de Italiaan naar zijn wisselspelers en staf. „Sit down, sit down.” Kop erbij houden, dit duel is nog lang niet voorbij.
Die bezorgdheid is terecht, blijkt kort na rust. Want net als bij Ajax iets van zelfvertrouwen terug lijkt te keren, gaat het mis. Een voorzet van Stije Resink, de verdedigend middenvelder. Bij de tweede paal ontsnapt Van Bergen aan de dekking van Hato en schiet hard in. Schrik. Paniek. Twijfel. Farioli klapt eindeloos in zijn handen, alsof hij in zijn hoofd zijn spelers op hun de wangen slaat: wakker worden.
Opeens gejuich in Eindhoven
In Eindhoven houdt een supporter enigszins aarzelend een kartonnen kampioensschaal omhoog, thuis tegen Heracles. Geroezemoes is eerst te horen bij de goal van Ajax. Maar PSV speelt stoïcijns door. Opnieuw scoort Saibari, na een mooie steekpass van Joey Veerman. En nog voor rust wordt het 4-0, wanneer Tillman van een meter of twintig fraai in de linkerbovenhoek schiet.
Opeens klinkt gejuich in het Philips Stadion, rond kwart over negen: goal FC Groningen. Een enkele PSV-supporter huilt van geluk. Velen kijken druk op hun telefoon. Sommigen bijten op hun nagels. Anderen drinken ogenschijnlijk ontspannen een biertje. Als Ajax even later weer op voorsprong komt, wordt het stiller.
Fans van PSV vieren tijdens hun wedstrijd tegen Heracles (4-1 zege) de gelijkmaker van FC Groningen in hun duel tegen Ajax. Foto Koen van Weel / ANP
De voorzet komt van Ajax-aanvaller Steven Berghuis, ingevallen op het middenveld. Hij vindt de linkervoet van Wout Weghorst, die de bal langs doelman Vaessen frommelt. Enorme opluchting. En ook meteen weer concentratie bij de trainer.
Het lijkt opnieuw een ontsnapping te worden. De energie bij Groningen ebt weg, het positiespel heeft al lang plaatsgemaakt voor lange ballen richting de voorhoede. De ergernis groeit, er zijn ruzietjes. Na 93 minuten krijgt Groningen rood, na een harde tackle van Valente op Jordan Henderson.
Turen op de tablet
In Eindhoven staat de al gewisselde aanvoerder Luuk de Jong vanaf de reservebank op een tablet naar FC Groningen-Ajax te kijken. Zoals iedereen eigenlijk meer geïnteresseerd is wat er zich bij dat duel afspeelt, als PSV-Heracles (4-1) tegen het einde loopt.
Spelers en toeschouwers blijven na het eindsignaal nog even hangen, tot het ook afgelopen is in Groningen – die wedstrijd duurt door de onderbrekingen langer. Maar er lijkt niks meer te gebeuren. Tot spelers opeens juichend weg rennen bij de tablet. Op de halflege tribunes barst een feest los.
Ajax-spelers treuren na het gelijkspel bij FC Groningen en bedanken meegereisde fans. Foto Robin van Lonkhuijsen / ANP
Na 97 minuten en 5 seconden gooit Marvin Peersman in Groningen nog een laatste keer in, naar invaller Seuntjes. Hij probeert met het hoofd te controleren, als hij door het veel te hoog opgestoken been van Josip Sutalo wordt geraakt. Een onhandige actie, zo laat in de wedstrijd, door zo’n ervaren speler. Een minuut later valt de gelijkmaker. Ongeloof is te zien in het uitvak.
Nog een minuut later is het afgelopen. Eén laatste corner krijgt Ajax nog, Owen Wijndal schiet wild naast. Farioli ziet het al niet meer. Stijf van de zenuwen heeft hij zich van het doel afgekeerd. Als hij even later voor de camera’s verschijnt, is de trainer, in woorden althans, al bezig met de volgende wedstrijd. FC Twente-thuis, zondag. Het kan nog, blijft hij herhalen.
Want in een competitie met zo veel verrassende wendingen is álles mogelijk.
