Gemiddeld genomen verdienen vrouwen in Nederland per uur nog steeds minder dan mannen, maar het verschil is wederom kleiner geworden, mede door het toenemende opleidingsniveau van vrouwen en toegenomen minimumlonen. In 2024 lag het gemiddelde bruto uurloon van vrouwen 10,5 procent lager dan dat van mannen. In 2010 was dit nog 19 procent. Zo verdienden mannen vorig jaar gemiddeld 30,32 euro per uur en vrouwen 27,15 euro per uur. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
De loonkloof is het ongecorrigeerde gemiddelde verschil in het gemiddelde bruto verdiende uurloon tussen mannen en vrouwen. Hierbij wordt er gekeken naar het totale loonverschil, zonder rekening te houden met verschillen in baangerelateerde kenmerken zoals leeftijd, opleidingsniveau, of iemand voltijd of deeltijd werkt, ervaring en het al dan niet leidinggeven.
Op basis van deze berekeningen zijn ten opzichte van 2010 de gemiddelde uurlonen van mannen met 38 procent gestegen. Tegelijkertijd is het gemiddelde uurloon van vrouwen met 52 procent toegenomen. Dit maakt dat het verschil in lonen tussen mannen en vrouwen in veertien jaar is afgenomen.
In de leeftijdsgroep 40 tot 45 jaar nam het loonverschil de afgelopen jaren het meest af, van 19 procent in 2010 naar 7 procent in 2024. Bij jonge werknemers is het verschil in uurloon nihil. Vrouwen tussen de 25 en 30 jaar verdienen gemiddeld genomen zelfs iets meer dan mannen uit deze leeftijdscategorie.
Opleidingsniveau en minimumloon
Dat het verschil in lonen steeds kleiner wordt, is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan het steeds hoger wordende opleidingsniveau van vrouwen, zegt het CBS. Zo laat het statistiekbureau weten dat 35,9 procent van de vrouwen tussen de 15 en 75 jaar in 2022 hoogopgeleid is, ten opzichte van 27,4 procent in 2013. Onder mannen in deze leeftijdscategorie geldt dat 35,2 procent in 2022 en 29,2 procent in 2013 hoogopgeleid is.
Een andere reden die het CBS geeft voor het afgenomen verschil in lonen tussen mannen en vrouwen is dat „de minimumlonen fors zijn verhoogd: van 2022 op 2024 met 21 procent”. Omdat er in 2024 is overgestapt van een minimumloon per maand naar een minimumloon per uur, gingen werknemers met vooral lage lonen er tot 11 procent extra op vooruit, zegt het CBS. CBS: „Omdat vrouwen oververtegenwoordigd zijn aan de onderkant van de salarisschaal, hebben zij meer hiervan geprofiteerd dan mannen.”
Sectoren en grote bedrijven
In veertien jaar liep het loonverschil in het onderwijs het meest terug: van 16 procent in 2010 naar slechts 1 procent vorig jaar. En in het openbaar bestuur verdienen mannen gemiddeld 1 eurocent per uur meer dan vrouwen.
Toch is er nog wel werk aan de winkel als het gaat om de loonverschillen bij de drieduizend grootste bedrijven in Nederland die ministens honderd mannen en vrouwen in dienst hebben. Daar verdiende vorig jaar maar liefst 85 procent van de mannen meer dan vrouwen. Maar, zegt het CBS, sinds 2010 „is het aantal grote bedrijven waarin vrouwen meer verdienen dan mannen verdrievoudigd”.
Lees ook
Wat doe je als je collega meer loon krijgt dan jij?
Het sensueelste filmmoment van de afgelopen twintig jaar? Voor legio filmliefhebbers blijkt dat een shot van vijf vingers die worden gespreid – ook bekend als de ‘hand flex van Mr. Darcy’. Ik leerde zelf pas recent deze ‘gespreide hand-hartstocht’ kennen door de vele artikelen naar aanleiding van het jubileum van Joe Wrights Pride and Prejudice uit 2005. Vriendinnen, zelfverklaarde liefhebbers van zwijmelfilms, maakten me duidelijk dat de ‘hand flex’ al enkele jaren een cultureel fenomeen is. Niet alleen blijkt er uitgebreid geschreven over het moment dat Mr. Darcy (Matthew Macfadyen) in de film zijn vingers strak spreidt nadat zijn hand kort die van Elizabeth Bennet (Keira Knightley) heeft aangeraakt, ook staan er op YouTube en Tiktok talloze filmpjes over dit moment. Sommige meer dan een miljoen keer bekeken. Of wordt er in andere films en series naar geknipoogd, door personages iets soortgelijks te laten doen.
https://www.youtube.com/watch?v=b2Z_LEa5TsE
Wrights film wordt gezien als een van de geslaagdste verfilmingen van Jane Austens klassieker Pride and Prejudice (Trots en vooroordeel) uit 1813 en is in Nederland op Netflix te zien. De film gaat over vijf zussen in de late achttiende eeuw, hun moeder hoopt elk van hen aan een man te helpen. Een welgestelde man welteverstaan. De vrouwen dreigen in armoede te belanden als hun vader sterft, het landgoed waarop ze wonen kan alleen naar een mannelijke erfgenaam gaan. Het verhaal volgt de eigenzinnige zus Elizabeth, die tijdens de zoektocht naar echtgenoten leert over trots en vooroordelen. Zij ontwikkelt een zwak voor de vlotte officier George Wickham, wordt het hof gemaakt door de stijve Mr Collins, maar ook de op het eerste gezicht arrogante Mr. Darcy krijgt gevoelens voor haar.
Het moment dat dit laatste zichtbaar wordt in Wrights zoete interpretatie van Austens satire, is de hand flex. Elizabeth is naar het landgoed gebeend waar Darcy met anderen verblijft, omdat haar zus er ziek op bed ligt. Er vinden horkerige interacties plaats tussen haar en de heel rijke Darcy. Na afloop van het bezoek zien we haar in een koets stappen, waarna close-ups volgen van Darcy’s en Bennets in elkaar grijpende handen terwijl hij haar helpt instappen, haar verbaasde blik na de onverwachte aanraking, zijn stuurse wegdraaien én uiteindelijk dus dé hand flex. Macfadyen liet in een interview weten dat de handbeweging niet in het script stond, maar spontaan gebeurde tijdens een opname. Wright zag het en liet een close-up maken. Slimme montage zorgde voor de rest.
https://www.youtube.com/watch?v=Jpt4lTVK3xw
Wat is de reden dat ‘the hand flex’ bij velen een hartverzakking veroorzaakt? Na een korte zoektocht door online liefdesverklaringen aan het shot, leerde ik dat er meer in zit dan ik had gedacht. Natuurlijk wordt er door romantische zielen bezongen hoe dit beeld toont dat het lichaam weet wat het hoofd nog niet wil toegeven. Maar ‘The flex’ blijkt ook wat te vertellen over Elizabeths personage. In die tijd droegen vrouwen normaal gesproken altijd handschoenen. Dat er in die paar seconden huid-op-huidcontact kon plaatsvinden, komt door haar rebelse karakter, Elizabeth heeft als enige vrouw in de koets geen handschoenen aan. Voor anderen is de scène een goed voorbeeld van the female gaze: hier wordt het verlangen van een mannelijk personage naar een vrouw verbeeld, zonder dat – zoals het al te vaak gemakzuchtig wordt gedaan – een camera sensueel langs een lichaam glijdt. Een illustratie van feministisch filmmaken dus. Niet wat je verwacht bij een film over 18de-eeuwse jonge vrouwen wier grootste droom het is goed te trouwen. Ik moest zowaar mijn eigen vooroordelen over zwijmelfilms bijstellen.
Op het eerste gezicht doet niets in de Spaanse straten vermoeden dat het hele land maandag werd lamgelegd door stroomuitval. Winkels zijn weer open, restaurants maken zich op voor de lunch en van verkeerschaos is geen sprake meer.
Maar wie naar de gesprekken op straat luistert, hoort zorgen en angst. Zijn we wel goed voorbereid op een incident als dat van maandag? „Nee, ik had letterlijk niets in huis. Geen blikvoedsel, extra powerbanks of contant geld”, zegt de 24-jarige student Guillermo. Hij is dinsdagochtend gelijk naar de Chino [Chinese Action] in de buurt gelopen om een powerbank te kopen en een satellietradio. „Gisteren bleek hoe nuttig die radio’s waren. Het was de enige manier op informatie te krijgen over de situatie.” Maar de schappen in de buurtwinkel zijn leeg. Er is geen kaars, gasaansteker of zaklamp te bekennen. „Gisteren hebben we alles binnen een uur na de stroomuitval verkocht”, zegt winkeleigenaar Tao. „Ik had zelf nog snel houtskool ingekocht voor de supermarkt dichtging en doorverkocht. Slim zakendoen”, lacht hij.
Kwetsbaar
Door de stroomuitval werd snel zichtbaar dat niet iedereen een noodplan klaar heeft liggen. Vooral jongeren zoals Guillermo die gewend zijn alles met Apple Pay te betalen en veel buiten de deur eten, realiseren zich hoe kwetsbaar ze eigenlijk zijn. „Gelukkig duurde deze ramp maar een dag, maar toen er eerder op de dag werd gezegd dat het tot wel een week zou duren, kreeg ik koorts. Hoe moet ik dit in godsnaam een week overleven?”
De 83-jarige Fabián mengt zich in het gesprek. „Dit is waarom wij viejos [oudjes] nog altijd contact geld hebben onder ons matras”, zegt hij streng tegen Guillermo. „Jullie jongeren zijn gewend aan al deze luxe en zitten de hele dag aan een scherm geplakt. Ik ben altijd voorbereid op noodsituaties door de oorlog die we hier hebben meegemaakt en de pandemie die jij ook hebt meegemaakt jongeman”, vervolgt hij. „De wereld kan binnen enkele seconden instorten. Trek hier je les uit”, zegt hij met zijn vinger wijzend naar Guillermo. De Dominicaanse Jailin Concepción moet lachen. „Jullie Europeanen zijn niets gewend. Een stroomstoring is onderdeel van het dagelijks leven in Latijns-Amerika. Daar hebben we soms dagen geen elektriciteit.”
Generatoren
„In vijf seconden verloren we 60 procent van onze energie”, zegt de Spaanse premier Sánchez tijdens een persconferentie dinsdagmiddag. „Dit mag nooit meer gebeuren.” De Spaanse regering heeft daarom Brussel gevraagd om een onafhankelijk onderzoek en gaat de particuliere exploitanten ter verantwoording roepen. Netbeheerder Red Eléctrica sluit een cyberaanval uit en noemt een daling in de zonne-energieopwekking als voorlopige oorzaak voor de stroomuitval.
Het Rode Kruis hamert er nog eens op hoe belangrijk het is om een noodpakket in huis te hebben. Door het hele land heeft de organisatie hulp verleend aan duizenden Spanjaarden door bijvoorbeeld stroomgeneratoren te leveren aan drie gezondheidscentra en vier bejaardentehuizen in Zamora, León en Segovia. Ook heeft het oplaadstations voor elektrische apparaten geïnstalleerd in onder meer Burgos. „Mensen moeten nu meer dan ooit een noodvoorraad in huis hebben”, zegt een woordvoerder.
Lees ook
Lees ook: Zo is het om 72 uur te leven uit een noodpakket. ‘Volgens mij stink ik een beetje’
Stank
Door de stroomuitval zijn veel supermarkten, slagers en koffiezaakjes gedwongen hun voorraad weg te gooien. „Ik had maandagochtend net een voorraad melk binnen gekregen voor de komende dagen, maar dat kon ik aan het einde van de middag allemaal weer weggooien”, zegt barista Gloria. Slager Hernan moest veel van het vlees dat in de toonbank lag weggooien. „De generator in de vriezer begaf het halverwege de dag”, legt hij uit. „Ik kijk nu wat nog goed is voor de verkoop en wat ik weg moet gooien. Ik wil niet het risico lopen dat ik klanten ziek maak met bedorven vlees.” Zijn winkel ruikt sterk naar bleekmiddel na een ochtend poetsen.
Ook supermarkten inventariseren. In de Mercadona zijn veel producten in de koeling afgeprijsd. „Vandaag consumeren”, staat erop geplakt. Hoe groot de economische schade is, wordt nog onderzocht. Economen doen voorlopig een ruwe schatting van maximaal 4,5 miljard euro. „Dit heeft mij zeker een paar duizend euro gekost. Ik ben benieuwd of ik aanspraak kan maken op de verzekering”, zegt Hernan terwijl hij pakjes ham in een vuilniszak gooit. De vleesbrancheorganisaties Anice en Fecic schatten de directe verliezen op 190 miljoen euro netto.
Madrilenen scharen zich tijdens de stroomstoring rond een radio om te luisteren naar een verklaring van de Spaanse premier.
Foto THOMAS COEX/AFP
In de hoofdstad Madrid ruikt het al een week naar rot afval. De vuilnisdienst staakt sinds vorige week maandag, dus hopen de vuilniszakken zich op. Door de rottende producten in de winkels zal die stank alleen maar heviger worden.
Fake-nieuws
Terwijl het leven in Spanje weer op gang komt, groeit het wantrouwen in de overheid. Tijdens de stroomuitval speculeerden de Spanjaarden over de mogelijk oorzaken. „Ze houden informatie achter”, werd er gefluisterd na de eerste persconferentie van de regering op maandagavond. Die geruchtenmolen werd verder aangezwengeld door de rechtse partijen die de regering ervan betichtten niet transparant te zijn.
De radicaalrechtse partij Vox beschuldigt de regering er zelfs van de ware oorzaak van de landelijke stroomuitval te verzwijgen. Volgens parlementair woordvoerder Pepa Millán weten zowel de regering als netbeheerder Red Eléctrica „precies wat er is gebeurd”, maar weigeren ze die informatie te delen omdat „de regering verantwoordelijk is”.
Vox koppelt het incident aan het strafrechtelijk onderzoek naar de broer van premier Sánchez die maandag werd aangeklaagd voor machtsmisbruik. De stroomuitval zou daarom „gunstig” zijn voor de regering. Oppositie-leider Alberto Nuñez Feijóo (Partido Popular) eist dat er een onderzoek komt naar de rol van Sánchez. Sánchez waarschuwt dinsdagmiddag tijdens de persconferentie de Spanjaarden voor desinformatie. „Laten we geen aandacht schenken aan de nepnieuwsberichten die rondgaan.” De premier heeft gezegd dat hij een onderzoekscommissie zal instellen, onder leiding van het Ministerie van Ecologische Transitie.
„Ik heb mijn les geleerd”, besluit Guillermo. „Zometeen ga ik geld pinnen en ergens thuis verstoppen, voor het geval dat.”
Een tuindoek is de meeste efficiënte manier om het uitzicht in de achtertuin naar je hand te zetten. Het reguliere perspectief is vaak een saaie schutting of een monotone bakstenen muur. Praktisch om de erfgrens te manifesteren, maar op esthetisch vlak heeft het zijn tekortkomingen. De laatste decennia zijn daarom sfeermakers in opkomst die je kant-en-klaar op kan hangen. Mensen gaan voor een nieuw uitzicht naar het tuincentrum, maar online is er nog veel meer mogelijk. Voor een paar tientjes heb je een geheel nieuw en onderhoudsvrij panorama.
Vaak zijn het vergezichten die spelen met de trompe-l’oeil-beleving, de zinsbegoocheling dat je denkt er een raam in de schutting zit met een oogverblindend uitzicht. Zo zag ik in de Rotterdamse wijk Schiebroek prachtig openslaande luiken die de kijker een doorkijkje naar een prachtig schelpenstrand geven. Maar dat letterlijk oogverblindende, dat je bijna niets meer ziet, dát is de laatste jaren steeds meer dominant. Want de garantie ‘weersbestendig’ wordt bij de fabrikant wel vaak gegeven, maar de realiteit laat iets anders zien. Zo ontstaat een nieuw te observeren fenomeen: zonnige uitzichten die zelf te veel zon hebben gezien. Het extreemste geval zag ik bij Walter en Daniëlle Faas in Heerhugowaard. Die hadden een foto van hun drie kinderen op het strand in Denemarken aan de muur. Maar dat doek is nu na een jaar of dertien trouwe dienst op het zuiden weer terug bij af. Een blanco canvas. Heeft ook wel wat, het is een nieuw begin.