Speels, troosteloos en het uitzicht van zijn jeugd

De knolcyperus is een hardnekkig onkruid dat zich graag nestelt in landbouwgewassen. Gevreesd, zegt advocaat Redmer Keizer, omdat het zich zo razendsnel verspreidt. Voor je het weet zit de knolcyperus overal en is de hele landbouwgrond besmet.

Maar dat is niet waarom Redmer Keizer zich zorgen maakt over de knolcyperus. Hij is de advocaat van de werkgroep ‘Laat Heerle met Rust’, dat een asielzoekerscentrum in het Noord-Brabantse dorp Heerle probeert tegen te houden. En laat nou juist in het weiland waar het nieuwe azc staat gepland, de onkruidplant gevonden zijn. Daardoor kan er niet worden gebouwd, vindt Keizer. „Anders is het niet meer mogelijk om de knolcyperus die in de grond zit te bestrijden.” Hij sprak er vorige week over in de gemeenteraad die over de plannen vergaderde.

Zo kwamen we er achter dat het COA deze locatie zélf ook een slecht idee vond

Woensdagavond besloot de raad van Roosendaal, waar Heerle onder valt, om van de azc-plannen af te zien. De locatie zou bij nader inzien niet geschikt zijn. Die uitkomst zorgde volgens een verslag van BN de Stem voor luid applaus, gejuich en omhelzingen bij de honderd aanwezige burgers op de publieke tribune, die daarna buiten aan de champagne gingen.

Het gemeentebestuur van Roosendaal wilde maximaal driehonderd vluchtelingen opvangen op een locatie ten zuiden van het Brabantse dorp Heerle, maar door verzet gaat dat niet door. Belangstellenden reageren verheugd.

Marco de Swart / ANP

Zo ging het deze week in meer gemeenten. Ook in het Groningse Bedum werd woensdag besloten af te zien van een beoogde locatie. Op dezelfde dag moest in het Brabantse Best een informatieavond over een azc voortijdig worden afgebroken. Relschoppers probeerden de zaal binnen te dringen.

Actie in stilte

Spandoeken, vuurwerk en varkenskoppen: het zijn de agressieve protesten tegen asielzoekers die vaak het nieuws halen. Maar ook in stilte wordt er volop actie gevoerd: door juristen die met brieven, bezwaarprocedures en rechtszaken azc’s proberen te blokkeren.

Zoals Redmer Keizer, die in Heerle de knolcyperus onder de aandacht bracht. Het onkruid was niet zijn enige argument. „Eerst hebben we een procedure aangespannen om alle stukken over de plannen op te vragen”, vertelt Keizer. Op last van de rechter moest opvangorgaan COA al haar interne documenten over de gekozen locatie in Heerle vrijgeven. „Zo kwamen we er achter dat het COA deze locatie zélf ook een slecht idee vond. De plek ligt tussen een spoorlijn, een snelweg en een afvalverwerker. Het is eigenlijk de slechtst denkbare locatie.”

Daarmee konden de bezwaarmakers de lokale politiek onder druk zetten: waarom een plek uitkiezen die zelfs volgens het COA problematisch is? Was het bovendien niet ‘inhumaan’ voor de asielzoekers, om hun opvang neer te zetten naast een stinkende afvalverwerker? Mede op basis van die argumenten verwierp de gemeenteraad woensdag het azc-plan.

Redmer Keizer vertelt dat hij vaker verzoeken krijgt om omwonenden van beoogde azc’s bij te staan. Zo werd hij ook ingeschakeld om protest aan te tekenen tegen een azc in het Brabantse Berlicum. Maar dat bleek al niet meer nodig: de raad zette eerder deze week zelf de plannen in de ijskast, na felle protesten.

De impact op flora en fauna is niet goed onderzocht en kan ernstige gevolgen hebben voor het landschap en beschermde diersoorten

De actiegroep die de opvang in Berlicum juridisch wilde aanvechten, stelde dat de huisvesting van asielzoekers slecht zou zijn voor de natuur. De locatie stond namelijk gepland in een „waardevol natuurgebied”, het Aa-Dal, zo stelden de initiatiefnemers. „De impact op flora en fauna is niet goed onderzocht en kan ernstige gevolgen hebben voor het landschap en beschermde diersoorten.”

Geuroverlast

De natuur wordt vaker aangegrepen door juristen om asielopvang te dwarsbomen. Zo dient volgende week een rechtszaak over een azc in de gemeente Baarn, aangespannen door de stichting ‘Behoud het Borrebos’. Ook die zegt zich zorgen te maken over de impact op de natuur. De regels zouden voorschrijven dat in het bos geen nieuwe gebouwen mogen komen.

Een Haagse banketbakker deed onlangs met succes een beroep op de vereisten voor geuroverlast en geluidsoverlast, in een rechtszaak tegen een noodopvang in de buurt. De bakker won de zaak tegen de gemeente Den Haag en het COA, die opnieuw de impact van de locatie op de milieuvereisten moeten onderzoeken.

In het Zuid-Hollandse Numansdorp heet het dat omwonenden „niet tegen asielopvang zijn, maar wel tegen de gekozen locatie” – ze namen advocaat Mark West in de arm om de plannen aan te vechten. En ook daar werden alle bestuursrechtelijke argumenten van stal gehaald.

Maar is er dan nog ergens een geschikte locatie te vinden, als omwonenden overal advocaten inschakelen?

Het gebied zou „planologisch gezien” niet bestemd zijn als opvanglocatie, het zou alleen een „agrarische functie” kunnen hebben. De opvang zou bovendien niet passen binnen het „open landschap met kenmerkende doorzichten”, zo schreef Mark West in een brief „namens een groot aantal bewoners uit Numansdorp” begin november aan de gemeenteraad. Daarna vond een inspraakavond met vijfhonderd deelnemers plaats.

Nog diezelfde maand besloot de gemeente af te zien van het plan, verwijzend naar sommige argumenten uit de advocatenbrief: de asielopvang zou onder meer de „natuur- en landschapswaarden” aantasten en problemen opleveren voor de „verkeersontsluiting”.

Een verstandig besluit, vindt advocaat West, omdat de locatie bij Numansdorp volgens hem „echt niet geschikt” was. Maar is er dan nog ergens een geschikte locatie te vinden, als omwonenden overal advocaten inschakelen? „Er is vast wel ergens in Nederland een goede locatie”, zegt advocaat West. Waar, dat weet hij ook niet.

Delen

Mail de redactie