In de plaatselijke supermarkt duw ik mijn karretje voort. Getooid in een lange jas en met een grote hoed op mijn hoofd, schuif ik langs de schappen. In de sauzen- en soepengang, kom ik naast een moeder met twee kleine kinderen te staan. Een jongen en een meisje van ergens tussen de 4 en 10 jaar. De jongste, het kereltje, zegt: „Kijk mam, een cowboy.”
Ad rem antwoord ik: „Ja, en heb jij misschien ook mijn paard gezien?” Waarop het meisje roept: „O mam, het is echt een cowboy!”
Jan van den Hoff
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
Andrew Tate en zijn broer zaten vast in Roemenië op verdenking van verkrachting en mensenhandel, maar Trump heeft ze donderdag teruggehaald naar de VS. De Amerikaanse president en zijn rechterhand Elon Musk herkennen in Andrew Tate een medestrijder. De president dankte zijn verkiezingsoverwinning deels aan dezelfde boodschap van vrouwenhaat die de influencer uitdraagt.
Talkshow Bar Laat (NPO 1) besteedde aandacht aan de opmerkelijke wending in het lot van de zelfverklaarde levenscoach en pooier. Casper Thomas, correspondent van De Groene, ziet de vrijlating als „een cadeautje” voor de misogyne achterban van Trump. En als onderdeel van het „progressiefje pesten”, wat die achterban ook prachtig vindt.
Andrew Tate heeft een enorme invloed op de ‘manosfeer’, een machtige online beweging van jonge mannen die gewelddadige onderdrukking van vrouwen propageert. Tate en zijn gevolg stellen dat heteromannen in de verdrukking komen door de emancipatie van vrouwen en lhbtq-plussers. Schrijver Nienke ’s Gravemade, die geestige anti-manosfeerfilmpjes maakt, riep in Bar Laat progressieve mannen op om in verzet te komen: „Dit is niet meer een vrouwenzaak, dit is een mensenzaak.”
Michiel Servaes van Oxfam Novib wees erop dat dit ook in Nederland speelt. Hij hekelde minister Reinette Klever (Ontwikkelingshulp, PVV) die stopt met projecten voor vrouwenrechten en gendergelijkheid. Ze noemde Trump als voorbeeld.
Kostwinner
Een van de volgelingen van Andrew Tate zit in de nieuwe comedyserie Haantjes op Netflix. Hierin wordt de tv-producent Mike (Jeroen Spitzenberger) ontslagen waarna zijn vrouw als influencer de kostwinner wordt. Dat vindt Mike moeilijk. Hij is dan ook een eikel. Mike lag al onder vuur wegens zijn omstreden realityshow Fuck Island, nu zoekt hij wederom de controverse door manosfeer-influencer te worden. Boodschap: de man moet weer ongeremd het haantje kunnen zijn.
In Haantjes voelt een groep van vier veertigers zich in haar mannelijkheid aangetast omdat hun vrouwen meer macht, seks of vrijheid willen. Mannen hebben het moeilijk tegenwoordig – is het uitgangspunt. Ze moeten niet zeuren, zou je zeggen, maar dat doen mannen nu eenmaal graag. En met de huidige machthebbers kun je ze maar beter serieus nemen.
De mannen in Haantjes vormen overigens geen klassieke vriendengroep die alleen drinkt, lacht, voetbal kijkt en niet praat over gevoelens. Ze vertellen juist alles aan elkaar. De vriendengroep is verdeeld in twee macho’s en twee zachte mannen. Restauranthouder Ivo (Waldemar Torenstra) heeft sinds kort een open relatie maar hij wil dat eigenlijk niet. Liever gaat hij stiekem vreemd met de vrouw van zijn compagnon. Politieagent Daan (André Dongelmans) heeft geen seks meer met zijn vrouw die hem daarom verlaat voor een veel jongere personal trainer. De vierde vriend Greg (Benja Bruijning) is een gescheiden, zachte man die van zijn bazige dochter moet gaan daten.
Heel diep gaat het onderzoek naar ‘mannelijkheid’ niet; in de eerste plaats is dit een luchtige comedy over relatiegedoe, en in de tweede plaats een zedenschets, met een kijkje in de wereld van de influencers en het bijbehorende cursussencircuit. Haantjes is gebaseerd op de Spaanse serie Machos alfa (ook op Netflix) en doet verder denken aan soortgelijke series over vriendengroepen als Divorce, Papadag en Dertigers. Heel origineel is de serie ook niet, maar wel zeer vermakelijk, en ze zit goed in elkaar. Mensen die gruwen van Andrew Tate en zijn manosfeer kunnen gerust kijken: machismo wordt afgestraft, de feministische „nieuwe man” wordt beloond.
De provincie Noord-Brabant begint in beeld te krijgen hoeveel bedrijven vastzitten door de stikstofuitspraak van de Raad van State van afgelopen december. Meer dan 800 vergunningsaanvragen die de afgelopen jaren zijn afgehandeld, blijken nu toch opnieuw getoetst te moeten worden, volgens de provincie. Nog 1.100 aanvragen liggen op de plank.
Dit heeft allemaal te maken met het feit dat intern salderen niet zomaar meer mag: een ondernemer die binnen zijn eigen bedrijf de uitstoot weet te verminderen, kan die ‘stikstofruimte’ niet zomaar meer voor iets anders inzetten. Eerst moet dan worden aangetoond dat die ruimte niet nodig is voor natuurherstel. Dat geldt met terugwerkende kracht voor alle aanvragen voor natuurvergunningen van de laatste vijf jaar.
De provincie telde ook nog 1.100 aanvragen waarmee ze nu niets doen, bijvoorbeeld vanwege problemen rond emissiearme stalsystemen – die toch meer uitstoten dan gedacht. Zolang het Rijk en de provincies geen nieuw beleid hebben, neemt de provincie die aanvragen niet in behandeling.
Er zijn in Noord-Brabant ook nog 326 zogenaamde PAS-melders die op antwoord wachten: bedrijven die mochten uitbreiden als ze meldden hoe hoog hun stikstofbelasting zou zijn, zonder dat ze direct een vergunning nodig hadden. Ook deze bedrijven moeten door de uitspraak alsnog een natuurvergunning aanvragen.
Wie overigens meer wil weten over boerenbedrijven, stallen en aantallen dieren, krijgt deze informatie voorlopig niet van de overheid, zag NRC. Minister Wiersma van Landbouw (BBB) maakt zich zorgen over het openbaar maken van persoonlijke en bedrijfsgevoelige informatie. NRC-redacteuren Wouter van Loon en Rik Wassens schrijven over dit besluit, dat volgens experts in strijd is met de Wet open overheid (Woo).
Een boer rijdt mest uit op een akker in het Brabantse Someren nabij natuurgebied Strabrechtse Heide. Foto Rob Engelaar/ANP
Bij vier rechtbanken in Nederland kunnen burgers vanaf 1 maart terecht voor een eenvoudigere afhandeling van civiele zaken, zoals een burenruzie, huurconflict of verkeersboete. Bij de kantonrechtbank van Overijssel, Den Haag, Zeeland-West-Brabant en Rotterdam wordt de komende drie jaar geëxperimenteerd met deze zogenoemde ‘regelrechter’. Minister Eddy van Hijum (Sociale Zaken, NSC) verwacht dat de drempel om naar de rechter te stappen zo lager wordt.
Er liepen al een paar jaar pilots met regelrechters om te kijken of sommige rechtszaken goedkoper, sneller en laagdrempeliger konden worden afgehandeld. Zo was er wijkrechtspraak in Den Haag Zuidwest, een buurtrechter in Amsterdam-Zuidoost en waren er regelrechters in Rotterdam en Dordrecht. Het ministerie van Justitie en Veiligheid verwacht dat de regelrechters jaarlijks zo’n vierhonderd zaken zullen afhandelen.
Alleen in zaken waar een kantonrechter over moet oordelen, zoals arbeidsconflicten of familiezaken, zal een regelrechter worden ingezet. Nu moeten voor dergelijke procedures soms allerlei juridisch onderbouwde documenten worden ingeleverd en is er een deurwaarder nodig om een zaak te starten. Bij de regelrechter hoeft dat niet meer, maar kan een zaak online worden aangevraagd via een formulier.
Ook is het mogelijk een betalingsachterstand bij een schuldeiser, zoals een zorgverzekeraar, woningcorporatie of energieleverancier, via de regelrechter op een laagdrempelige manier te regelen. De rechtbank nodigt de gedaagde per brief, WhatsApp en e-mail uit voor de informele zitting.
