Dagboek van de Engelse vriendin van Adolf Hitler opgedoken: Unity Mitford was helemaal gék van hem

Het leest als het dagboek van een geobsedeerde fan die haar idool stalkt. Unity Mitford, telg uit een roemrucht adellijk Brits geslacht, was helemaal gék van Adolf Hitler en wilde hem ab-so-luut ontmoeten. Ze reisde er speciaal voor naar zijn woonplaats München en nam Duitse les, zodat ze, mocht de Führer haar een blik waardig gunnen, hem te woord kon staan in zijn eigen taal. Unity was erachter gekomen wat Hitlers favoriete restaurant was – de Osteria Bavaria – en ging daar elke dag lunchen in de hoop dat de nazi-leider zijn oog op haar liet vallen.

Op maandag 18 februari 1935 was het eindelijk zover. Met rode inkt schreef ze in haar dagboek: „HITLER NODIGT ONS UIT AAN ZIJN TAFEL (…) We zitten & praten met hem 6.15-8.15. Hij spreekt prachtig. Nodigt me uit hem in Berlijn op te komen zoeken als ik ga, & complimenteert me met mijn Duits.” Vanaf dit moment schreef Unity iedere keer met rode in plaats van zwarte inkt als ze Adolf Hitler ontmoette. In totaal zou dat 139 keer gebeuren.

Dit bijzondere dagboek van Unity Mitford is deze vrijdag opgedoken. De Britse krant Daily Mail heeft er de hand op weten te leggen en publiceerde er na acht maanden onderzoek over op papier, online en in een podcast. Sinds de vervalste dagboeken van Adolf Hilter in 1983 de wereldpers haalden, zijn media enorm voorzichtig met dit soort vondsten, maar de krant is zeker van wat ze in handen heeft. Het materiaal van de dagboeken is aan forensisch onderzoek onderworpen en David Pryce-Jones, de biograaf van Mitford stelt: „Ik ben ervan overtuigd dat ze echt zijn.”

Britse society pers

Unity Valkyrie Mitford (1914), was de vijfde van zeven kinderen van David Freeman-Mitford, de tweede Baron Redesdale. Zij en haar zussen stonden hun hele leven in het spotlicht van de Britse society pers, en niet alleen omdat ze zo glamoureus waren. Nancy was een succesvolle auteur, Diana was getrouwd met de Britse fascistenleider Oswald Mosley, Jessica was een communist die vocht in de Spaanse Burgeroorlog en Unity was dus fan van Adolf Hitler.

Ze vertrok op haar twintigste naar München om in contact te komen met haar idool. Met haar rijzige gestalte en blonde haren trok ze al gauw de aandacht van de SS’ers in Hitlers omgeving en passages in haar dagboek lijken erop te wijzen dat een aantal van hen achter haar maagdelijkheid aan zat. „Woedend op Harry”, noteert ze bijvoorbeeld over een Duitse jongeman met wie ze tot half drie ’s nachts verbleef in een pension boven een café.

Joseph Goebbels, Hitlers propagandaminister en altijd erg jaloers op iedereen die hengelde naar de aandacht van de Führer, merkte op dat Unity de hele tijd rondhing in de Osteria. Hij beschreef haar in zijn dagboek als „zonder charme” en „een vrouw met smalle ogen”.

Hitler was kennelijk meer onder de indruk van zijn Britse aanbidster, want hij nodigde haar steeds vaker uit om bij hem te komen zitten. Toen Unity als cadeau een langspeelplaat voor hem meenam, stuurde hij een adjudant naar de winkel om voor haar Der Alte Peter, het officieuze volkslied van München, aan te schaffen.

Geroerd door Hitlers speech

De dagboeken van Unity Mitford lopen van 1935 tot 1939. De Daily Mail publiceerde vrijdag alleen over het deel uit 1935, maar de podcast loopt langer door. Daaruit wordt duidelijk dat ze „dolblij” was toen Duitsland in 1936 het Rijnland opnieuw bezette. Ze was inmiddels terug in Engeland, maar vloog snel naar Duitsland om daar een speech van Hitler aan te horen die haar tot tranen roerde. „Het was een van de mooiste dagen uit mijn leven.”

Unity en Diana waren later dat jaar Hitlers gast bij het Wagner-festival in Bayreuth. De Führer nodigde haar soms uit ook om samen een film te kijken, en bij een diner zette hij Unity soms naast zijn vriendin, Eva Braun. „Hij kijkt heel indringend naar me”, viel zijn Britse gast op.

Verderop in het dagboek noemde ze Hitler regelmatig „zoet” en haalde ze herinneringen op aan alle grapjes die ze samen maakten. Maar ook: „Hij kuste mijn hand vijf keer vandaag.” Haar dagboek staat naast dit gezwijmel verder vol met uitzonderlijk grove antisemitische uitlatingen.

Hitler nodigde Unity in 1938 zelfs uit op zijn buitenhuis in Berchtesgaden, waar hij haar „alle kamers en zelfs de badkamer” liet zien. Ze vertelde Hitler – correct zoals later zal blijken – dat het Verenigd Koninkrijk niet ten oorlog zou trekken als Duitsland de grensregio Sudetenland van Tsjechoslowakije zou afpakken.

Unity deed wat ze kon om oorlog tussen haar vaderland en het nazi-Duitsland te voorkomen. Ze dacht dat ze succes boekte bij Hitler, maar de Führer was allang aan het plannen voor zo’n strijd. Op 5 augustus 1939 lunchte ze voor het laatst met hem in de Osteria Bavaria in München. Hitler was wederom „zoet”.

Inval in Polen

Op 1 september viel haar idool Polen binnen en twee dagen later verklaarde het Verenigd Koninkrijk de oorlog aan Duitsland. Het dagboek stopte op die dag – Unity’s wereld stortte in. Ze kon niet meer weg uit München en zette een pistool tegen haar slaap en haalde de trekker over.

Deze wanhopige zelfmoordpoging mislukte en via Zwitserland werd ze gerepatrieerd naar Engeland, waar ze bijzonder vijandig werd ontvangen. Unity werd nooit meer helemaal beter. Ze overleed in 1948 aan een hersenontsteking, een complicatie van de schotwond die ze zichzelf had toegebracht.

Delen





Mail de redactie