Twee journalisten voor Koerdische media gedood bij aanhoudende gevechten in Noord-Syrië

Heerlijk dat de jaarlijkse discussie over een algeheel vuurwerkverbod weer is losgebarsten. Voor- en tegenstanders mogen aan talkshowtafels beschaafd keuvelen over dit al tientallen jaren beladen onderwerp. De conclusie is nu al bekend: het is aan de politiek. En de politiek wil niet. Vooral rechts is tegen een verbod. Want het klinkt zo gezellig op Oudejaarsavond. Daarbij: als je kind zijn vingers door de lucht wil zien vliegen dan moet dat kunnen. Daar leert het kind van. Of het kind de vingers inderdaad ziet vliegen is de vraag. Meestal liggen de ogen namelijk ook op straat. Wat dat betreft is het goed dat die apothekersstaking niet doorgaat. De komende dagen zijn er namelijk een hoop extra gaasjes en pleisters nodig. Maar die kun je toch ook bij het Kruidvat scoren? Misschien een idee om die winkels de laatste week van het jaar voortaan Kruitvat te noemen.

Over vuurwerk gesproken: Poetin had deze week een goed idee. Hij wil met de Amerikanen een wedstrijdje gaan doen. Wie het verste kan plassen. Maar dan met raketjes. Ik zeg: doen! Bouw ergens in Siberië of de Nevadawoestijn twee steden en noem die Kyiv en Moskou. Allebei van bordkarton en zonder inwoners. Zowel de Amerikanen als de Russen mogen hun scherpste geschut daarmee naartoe nemen. Daarna mogen ze los. Schiet elkaars stadjes maar aan flarden. Je maakt alleen een paar simpele regels dat het duidelijk is wanneer wie gewonnen heeft. Bijvoorbeeld als je de stad van de tegenstander volkomen met de grond gelijk hebt gemaakt. Dan roept de scheidsrechter „Gaza” en is het potje beslist. Ik hoor u denken dat dit niet klopt. Gaza is geen goed stopwoord. Dan gaan ze juist door. Klopt. Maar dit is niets anders dan een illusie. Het is niet echt. In Gaza wel.

Wie een goeie scheids zou kunnen zijn? Bas Nijhuis. Die heeft zichzelf dusdanig uit zijn eigen werkelijkheid gefantaseerd dat hij mij prima geschikt lijkt voor dit klusje. Misschien ook leuk om het wereldwijd uit te zenden. Niet via Viaplay want dan kan bijna niemand het zien. Dat begreep ik tenminste toen dat aandachtverslaafde liefje van Jutta Leerdam ging boksen tegen de bibberbejaarde Mike Tyson. Las ik nou dat hij nu tegen Lance Armstong gaat fietsen? Met of zonder doping? En zijn Sjakie Swart, Willem van Hanegem en de broertjes Van de Kerkhof al gebeld voor een potje zaalvoetbal?

Terug naar het geniale Poetin-plan. Schieten zonder slachtoffers. Dat zou natuurlijk ook met dat infantiele Cobragedoe kunnen. Dat we ergens in een Nederlands weiland een straatje met een groot aantal voordeuren bouwen. Op die voordeur mag je een plaatje schroeven met de naam van degene die je graag aan het schrikken wilt maken of uit de weg wilt ruimen. Misschien is het leuk om een ruitje in de voordeur te maken waar je de foto van het te liquideren slachtoffer plakt. Daarna hang je het zware vuurwerk aan de klink en dan mag je het zelf aansteken. Of laten aansteken. Ik zou wel deskundige types inhuren. Niet die twee niet al te slimme neven uit Roosendaal die een achtjarig jongetje in één klap tot wees bombardeerden. Plus de andere volkomen onschuldige doden en gewonden. Afgelopen week werd er op tv uitgelegd hoe je dit soort vuurwerkbommen het beste kunt plaatsen. Ik was verbijsterd. Nog even en de NPO doet er een boekje bij: Liquideren voor Dummies.

Interessant dat we een land zijn geworden met meer dan duizend zware vuurwerkaanslagen in één jaar. Soms ben ik bang dat we aanstaande Oudejaarsavond geen knal gaan horen. Dat iedereen wel Cobra’s in huis heeft, maar ze in de loop van volgend jaar gaat gebruiken om een ex om te leggen. Of een collega die uit zijn bek stinkt. Of een burgemeester. Zelf heb ik deze week een lijstje gemaakt. Ik heb komend jaar veertig cobra’s nodig om wat problemen in de privésfeer op te lossen. Dus zeg ik tegen mijn favoriete vijanden: jullie zijn gewaarschuwd, maar uiteraard een zalig kerstfeest allemaal!

Delen

Mail de redactie

Ik sta voor een stoplicht te wachten als een politiewagen mijn aandacht trekt. Uit de auto klinkt luide, superswingende muziek.

„Hoor ik dat nu goed? Komt er muziek uit die wagen?”, vraagt een mevrouw naast mij.

Ik antwoord: „Ja, dat hoort u goed. Ik hoor het ook! Zouden de agenten in die auto wel in de stemming zijn om boeven te vangen?”

Mijn buurvrouw reageert droogjes: „Misschien hebben ze er net één gevangen en zijn ze daar nu heel erg blij mee!”

Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]

Delen

Mail de redactie