De adviezen vliegen je om de oren als je zwanger bent: eet dít niet, eet dát minder. Kaneel staat ook op het lijstje, onder meer op Zwangerenportaal.nl. „In kaneel zit namelijk coumarine, en te veel daarvan kan leiden tot leverschade en bloedingen. Geen vijf koppen kaneelthee per dag dus. Eén kopje kaneelthee, of drie speculaasjes, of drie plakjes ontbijtkoek per dag is ongeveer het maximum als je zwanger bent.”
Klopt dat wel..? Dat van die coumarine klopt: dat is de werkzame stof waar dit verhaal om draait. Die bepaalt de medicinale werking van kaneel in traditionele Chinese medicijnen en andere natuurgeneesmiddelen. Maar wat doet die stof, hoeveel kun je er veilig van eten, en hoeveel zit er in voedingsmiddelen?
Afgeleide stof
Coumarine werkt onder meer als antioxidant, ontstekingsremmer en antibioticum, aldus een overzichtsartikel in het tijdschrift Molecules (2022). Het wordt succesvol ingezet tegen lymfe-oedeem, astma, aandoeningen van de bloedvaten en… leverschade. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, veroorzaakt coumarine geen bloedingen.
Een afgeleide stof van coumarine, dicumarol, doet dat wel. Zelf maken wij geen dicumarol uit coumarine. Er bestaan wel schimmels en bacteriën die dat doen, maar niet in ons lichaam. Karl Paul Link van de Universiteit van Wisconsin (VS) sloeg in de jaren 1950 aan het experimenteren met dicumarol en maakte er het beroemde rattengif warfarine van. Dat veroorzaakt interne bloedingen waar ratten langzaam aan doodgaan. Warfarine is overigens niet vernoemd naar warfare (oorlogvoering), wat je misschien zou denken, maar naar de Wisconsin Alumni Research Foundation (WARF) die het onderzoek betaalde. Warfarine is later, in lage doses, ook ingezet als antistollingsmiddel, bijvoorbeeld na beroertes.
Zelf heeft coumarine dus geen effect op de bloedstolling. Maar wat doet het dan wel? Het beschermt de lever, maar kan het die ook beschadigen? „Alles is gif en niets is gif; slechts de dosis bepaalt de giftigheid”, zoals de Zwitserse arts Paracelsus begin 16de eeuw gezegd zou hebben. Met andere woorden, het hangt ervan af hoevéél je ervan binnenkrijgt.
De Europese voedselautoriteit EFSA heeft in 2008 een advies geformuleerd over coumarine, na analyse van beschikbare studies. Het gaat onder meer over de No Observed Adverse Effect Level (NOAEL): de hoogste dosis waarbij (bij proefdieren) nog geen negatief effect wordt gezien. „De NOAEL voor levertoxiciteit in het gevoeligste proefdier, gebaseerd op een tweejarige studie bij honden, was 10 milligram coumarine per kilogram lichaamsgewicht per dag”, schrijft de EFSA. „Als we dat voor de zekerheid door 100 delen, komen we op een toelaatbare dagelijkse inname (TDI) van 0,1 milligram coumarine per kilogram lichaamsgewicht per dag.”
Twaalf speculaasjes
Een persoon van 60 kilo zou dan probleemloos dagelijks 6 milligram coumarine kunnen eten. Dat zit bijvoorbeeld in twaalf speculaasjes, drie stroopwafels, vijftig pepernoten, negen plakjes ontbijtkoek of een stuk appeltaart, volgens Natuurdiëtisten.nl. De EFSA stelt daarbij dat je er gerust een tot twee weken lang dagelijks drie keer zoveel van kun eten.
Maar zwangeren dan? Gek genoeg is daar in de context van coumarine heel weinig over gepubliceerd. Eén studie onderzocht het effect op het nageslacht tijdens borstvoeding. Die studie vond – bij ratten – verschillende negatieve effecten. Maar de dosis? Vierduizend keer de TDI van de EFSA. Zolang je niet duizenden speculaasjes eet, zit je als zwangere dus ongetwijfeld goed. De suiker in de genoemde producten zal eerder een probleem zijn dan de kaneel.
