Eindelijk: hij zit in het zadel, in een op maat gemaakt overhemd met het familielogo ‘M’ op de borst, en doet op volle kracht mee met de ‘muster’: het bij elkaar jagen van een grote kudde koeien om die vervolgens voor een mooie prijs te kunnen verkopen.
Kleinzoon Marshall Lawson (Sam Corlett) wilde er jarenlang niet van weten, maar er is geen ontkomen aan: hij hoort bij Marianne Station, „’s werelds grootste veehouderij” in het lege noorden van Australië, waar het klimaat, het land en de dieren „erop uit zijn om je te doden”. In het Netflix-drama Territory speelt de natuur een hoofdrol: regisseur Greg McLean, naar eigen zeggen een „trotse patriot”, maakte royaal gebruik van het naar Australische maatstaven riante budget dat de streamer ter beschikking stelde voor een zo episch mogelijke look. Het wemelt van de fraaie vergezichten en drone shots.
Op de grond, in en rond Marianne Station, volgen we intussen de geplaagde familie Lawson. Colin (Robert Taylor), de huidige baas en Marshall’s opa, dreigt het bedrijf door zijn eigen horkerigheid het faillissement in te jagen, en Colin’s zoons zijn ongeschikt om hem op te volgen: de jongste valt al in aflevering één van zijn paard en wordt door wilde honden verscheurd, de oudste verknalt zijn kansen door een drankprobleem. Marshall is de man die het moet gaan doen.
Het vergt enig inlevingsvermogen, deze familie van stuurs kijkende knokkers in de ‘outback’, maar dankzij de snelle plotwendingen en een integer acteursensemble voelt Territory al na één aflevering als vertrouwd: dit is een Aussie-soap vol ranch-romantiek. Anders dan in Yellowstone (met Kevin Costner als cowboy-maffioos in Montana, VS) wordt het boerenleven niet klakkeloos verheerlijkt: de rampen volgen elkaar in rap tempo op, al voorkomen de soms groteske twists in het script dat het ooit echt naargeestig wordt. De mannen gaan zo vaak met elkaar op de vuist dat het een wonder is dat ze nog tanden overhouden, een door een boze stier gespiest personage wordt binnen tien minuten begraven en als foto op het dressoir bijgezet.
Intussen worden ook serieuzer, eigentijdser kwesties aangestipt, en hier onderscheidt Territory zich van bijvoorbeeld de jaren tachtig-klassieker Dallas, waar een ranch eveneens het decor vormde voor verziekte familieverhoudingen en vrijages in het hooi, maar waar enig sociaal of ecologisch besef ver te zoeken was. Clarence Ryan speelt in Territory een mooie rol als Nolan Brannock, een man tussen twee culturen: hij probeert het lot van zijn kansarme Aboriginal gemeenschap te ontstijgen door een pact te sluiten met een miljardair met vergaande plannen voor het „ecologisch verantwoord ontwikkelen” van het land. Dat deze Sandra Kirby de duivel in mantelpak is, beseft de kijker eerder dan hij.
Sandra Kirby is een flat character, maar actrice Sara Wiseman maakt er het beste van, net als Philippa Northeast als de leergierige kleindochter Susie Lawson. Helaas pakt de grootste vrouwenrol juist minder goed uit: Anna Torv als schoondochter met grote ambities blijft een beetje hangen in gestresst fronzen. Haar geweten is evenmin schoon. Meer verraden zou zonde zijn; Territory levert zes uur lekkere, met zorg gemaakte tv.
