„Zo’n vijf jaar geleden ben ik farmacie gaan studeren in mijn geboortestad Groningen, maar daar ben ik na drie maanden mee gestopt. Ik zag mezelf niet in een witte jas in een laboratorium staan. Maar mijn ouders, die in 1998 met mijn broer en zussen uit Afghanistan zijn gevlucht, wilden graag dat ik bleef studeren. Mij sprak het ondernemerschap veel meer aan. Op een marketingconferentie hoorde ik Raymond Cloosterman, de directeur van Rituals, spreken. Eerder had ik de eigenaar van het merk al ontmoet. Een product van Nederlandse bodem dat in twintig jaar uitgroeide tot een wereldmerk, dat inspireerde me enorm. Daarom leek een studie International Business in Amsterdam me wel wat. Maar mijn ouders wilden dat ik arts werd, zoals mijn vader, of tandarts. Dat zou financiële zekerheid geven. In de pauze van die conferentie maakte ik kennis met een gepensioneerde meneer, Jan Riezen, die lang bij Shell had gewerkt en vaker jongeren begeleidde. We hebben een paar keer gesproken over mijn ambities en hij is toen met mijn vader gaan praten, want die zou echt niet zomaar accepteren dat ik zou overstappen naar een andere studie. Daar zat ik mee. Het lukte Jan in één gesprek om mijn vader mee te krijgen.”
Dubai
„Ik ben toen naar Amsterdam verhuisd. Ik kende daar niemand. Maar het was wel de beste keuze van mijn leven, ik móést uit mijn comfortzone. Een oudere ondernemer die ik leerde kennen, Rob Heilbron, introduceerde mij in de Amsterdamse zakenwereld. Opnieuw heb ik mijn studie niet afgemaakt. Mijn drang om te ondernemen was gewoon groter dan de wens om te studeren. Drie jaar geleden heb ik aan de Zuidas een cosmetische kliniek geopend en vorig jaar een tweede zaak in Rotterdam. Ik wist niets van die sector, maar had het idee dat het wel een interessante markt zou kunnen zijn. Mijn zus was net afgestudeerd als arts en had gewerkt bij een cosmetisch specialist. Zij is nu medisch directeur van mijn bedrijf. Voor mijn eerste zaak heb ik geld geleend van mijn vader. Ook dat was niet makkelijk, maar hij deed het toch. Ik ben nu aan het aflossen. Volgend jaar hoop ik een vestiging in Dubai te openen.”
„In mijn hoofd ben ik 24 uur per dag met mijn bedrijf bezig, maar ik denk dat ik 70 uur per week écht werk. Ik heb veel bekende Nederlanders als klant, maar die kennen mij niet eens, omdat mijn zus medisch directeur is. Ik hoef dus niet altijd in de zaak te zijn. Ik ben vooral bezig met de strategie. Maar ik veeg ook de stoep voor het pand, ga naar beurzen en naar Dubai om een geschikte locatie te vinden. Door taken uit te besteden, hou ik wat vrije tijd over. Dan sport ik veel en ga ik naar netwerkborrels en ondernemersevents. Ik vind het leuk om te leren van mensen die verder zijn dan ik. Die oudere ondernemers zijn mentoren voor mij.”
Heftige dingen
„Ik reis graag, ik vind het belangrijk om de wereld te zien, het verrijkt je als mens. Onbekende landen trekken me, juist daar doe je heel andere ervaringen op. Ik ben in Oezbekistan geweest bijvoorbeeld, het mooiste land dat ik ken. Op mijn verlanglijstje staan nog onder andere Rusland en Tadzjikistan. Hier in Nederland, en zeker in Amsterdam, leven we in een bubbel. Het is goed om daar eens uit te stappen.”
„Afgelopen zomer heb ik een reis door Afghanistan gemaakt, omdat ik mijn roots wilde zien. De aanblik van die enorme armoede, die onvrijheid, maakte me dankbaar dat ik in Nederland mag wonen. Ik heb heftige dingen meegemaakt daar. Zo belandde een auto vóór ons in een ravijn. Twee doden. We hebben de passagiers naar boven gehaald, want hulpdiensten zijn er niet in die regio. Vier dagen zonder internet, dat had ik ook nog nooit meegemaakt. Dorpen waar alleen maar ruilhandel is, zonder telefoonverbindingen. Sta je daar als jongen van de Zuidas. Als mijn ouders niet waren gevlucht, had ik daar ook gezeten. Het zette me aan het denken. Ik heb geld gegeven aan de nabestaanden en de overlevenden van het ongeluk. In de toekomst wil ik graag structureel iets voor het land doen, maar met dit regime is dat niet mogelijk. Het doet me echt pijn wat daar gaande is.”
Appartement
„Ik ben enorm gelukkig met mijn leven. De dag dat ik mijn tweede zaak opende, was de mooiste dag tot nu toe. Bij de eerste zaak was nog niet duidelijk of het iets zou worden, nu wel. Ik wil graag nog meer vestigingen openen en meer ondernemers ontmoeten. Op een dag hoop ik zelf mentor te kunnen zijn van een jonge ondernemer. Door een succesvol zakenman te worden, hoop ik iets terug te geven aan mijn ouders die zoveel hebben opgegeven. Mijn vader was internist in Afghanistan en heeft in Nederland zijn studie helemaal opnieuw moeten doen.”
„Onlangs heb ik een appartement gekocht bij het Vondelpark. Op de dag dat ik de sleutels kreeg, was ik precies vier jaar in Amsterdam. Als ik niet was gaan ondernemen, had ik dat nooit kunnen kopen. Dan was ik nu net afgestudeerd. Vaak heb ik het gevoel dat ik droom. Toch heb ik het zelf gedaan en dat geeft voldoening. En mijn vader is heel trots op me.”
