De online obsessie met griezelige verlaten ruimtes

Sociale media Süeda Isik volgt de socials, op zoek naar memes die iets vertellen over de tijd waarin we leven. Deze keer: de online obsessie van Generatie-Z met verlaten ruimtes.

Tijdens een nachtelijke wandeling door de krochten van Instagram belandde ik op een pagina met onheilspellende beelden van lege ruimtes, vergezeld door duistere gedachtes. Ik bleef even stilstaan bij een korrelige foto van een verlaten glijbaan. Het zag er namelijk erg bekend uit. Op de beelden stond de tekst: „Ik ben niet echt! Niets wat ik doe doet ertoe.” Geïntrigeerd bleef ik kijken naar tankstations, ziekenhuisgangen, trappenhuizen, snelwegen. Alledaagse plekken waar nu geen ziel te vinden was, behalve af en toe een geestelijke schim.

Met een klik navigeerde ik naar vergelijkbare pagina’s met nog meer nostalgisch en tegelijk griezelig aandoende stedelijke leemtes. Voor ik het wist viel ik in een konijnenhol met tientallen van dit soort accounts waarvan sommige honderdduizenden volgers hebben. Wat ik had ontdekt was het esthetische genre dat ‘liminale ruimtes’ heet, oftewel transitieplekken. Liminale ruimtes zijn tussenplaatsen die bestaan om doorheen te reizen maar niet om in te blijven hangen. Denk aan gangen, winkelcentra, parkeerterreinen. De beelden worden gekenmerkt door het gebrek aan menselijke aanwezigheid, wat ze griezelig surrealistisch maakt, maar waardoor de kijker ook wordt uitgenodigd om de beelden in te vullen met zijn eigen herinneringen aan vergelijkbare locaties.

Het wemelt in deze liminale esthetiek van de concepten ‘thuis’ en ‘dood’; je thuis is waar je telkens weer begint, en de dood is waar je naartoe gaat. Het leven is de tussenplaats. Het verleden wordt beschouwd als een droom waardoor er ook twijfel ontstaat over het bestaan van de berichtenschrijver zelf. „Wie ben ik eigenlijk?” vraagt iemand zich af op een surrealistisch belichte foto van een leeg winkelcentrum. Ik herken de adolescente zoektocht naar de eigen identiteit meteen. Deze accounts zijn een experimentele ruimte waar verdwaalde zielen uit Generatie-Z hun existentiële verwarring kunnen uiten.

The Backrooms

De griezeligheid van de tussenplaats is niet alleen van deze tijd natuurlijk. Bij het kijken van The X-files (1993-2002) kreeg ik ook al de kriebels van de lege maïsvelden die agent Mulder en Scully ’s nachts bezochten. En de verlaten kermis is een wereldwijd griezelicoon. Wat de online trend van liminale ruimtes anders maakt is dat de internetbekwame jongeren van deze tijd zélf op sociale media deze beelden manipuleren en cureren.

De trend begon in mei 2019 toen een anoniem persoon op internetforum 4chan vroeg naar ‘verontrustende beelden die gewoon niet goed voelen’. Sinds de coronalockdowns is de trend pas écht populair geworden. De pagina r/LiminalSpace op internetforum Reddit had in maart 2020 maar 500 abonnees, in augustus datzelfde jaar was dat aantal gestegen naar 50.000. Nu zijn het er al meer dan 500.000.

Maar wees gewaarschuwd: ik nam op TikTok al gauw de verkeerde afslag en belandde bij een griezelig filmpje (met meer dan 5 miljoen likes) waarin ik werd verrast door een eng gezicht en nog enger geluid. De beroemdste liminale ruimte is namelijk een online horrorlegende genaamd ‘The Backrooms’: ergens waar je in vast komt te zitten als je op de verkeerde plek uit de werkelijkheid glipt. Deze spookachtige plek wordt afgebeeld in computerspellen en andere digitale media en behelst een eindeloos doolhof van willekeurig gegenereerde kantoorkamers, gekenmerkt door de geur van vochtig tapijt, vieze gele muren en zoemende tl-verlichting. Voor je het weet kun je tijdens die nachtelijke wandeling door de krochten van het internet de uitgang niet meer vinden.