De sterke stroming maakte de olympische triatlon zwaar. ‘Ik heb meer water uit de Seine binnengekregen dan uit mijn eigen bidon’

Daar gaan ze. Met een grote plons springen 55 triatleten tegelijkertijd de Seine in. Naast elkaar racen ze onwaarschijnlijk snel weg, meegenomen door de stroming van de rivier die zich een weg door het hart van Parijs baant. De zon schijnt, op de achtergrond verrijst de Eiffeltoren, terwijl de sporters onder de Pont des Invalides verdwijnen onder luid gejuich van het massaal toegestroomde publiek.

Dit moet het plaatje zijn geweest dat de Franse organisatie en het Internationaal Olympisch Comité (IOC) voor ogen hadden toen ze besloten de parcours van de triatlon in het centrum van de Franse hoofdstad uit te zetten. Hun plan liep de afgelopen dagen bijna uit op een fiasco toen door de slechte waterkwaliteit van de Seine parcoursverkenningen moesten worden afgelast en de wedstrijd voor de mannen uitgesteld.

Maar woensdagochtend vroeg komt het verlossende bericht: uit nieuwe testen blijkt dat het water toch schoon genoeg is. Zowel de vrouwen, die om 08.00 uur starten, als de mannen wiens race om 10.45 uur gepland staat, mogen in actie gaan komen.

Er was vooraf niet alleen veel te doen om de waterkwaliteit, maar ook om de stroming. Het opgetekende parcours van 1,5 kilometer in het water voorschreef een groot en een klein rondje op de Seine, eerst met de stroom mee en daarna er tegenin. Maar de stroming was de afgelopen tijd zo nu en dan zo sterk, dat de triatleten vreesden voor de terugweg.

Als de mannen voor hun eerste omgang de boei ronden en beginnen aan hun terugweg, ontstaat er een enorme ophoping. Ze zwemmen over elkaar, op elkaar, onder elkaar, tikken elkaar in het gezicht en vergrijpen zich aan schouders en benen. „Het was echt een gevecht. Het leek wel een wasmachine”, zal Mitch Kolkman na afloop zeggen. Verschillende sporters krijgen tijdstraffen opgelegd.

Daarna drijven de triatleten helemaal naar de zijkant. In een lang lint zwemmen ze achter elkaar aan, al na het eerste rondje zijn de verschillen enorm. „Volgens mij was de stroming in het midden van de rivier 1 meter per seconde, en aan de zijkant 0,4 meter per seconden. Dat scheelde enorm”, zegt Robert Murray.

De Italiaan Alessio Crociani komt na 1.500 lange meters als eerste het water uit. Snel beklimt hij de trappen van de statige Pont Alexandre III, en stapt dan tussen de vier gouden standbeelden op pilaren op de fiets en trapt zich snel uit zicht.

Zwemparcours

Langs het parcours staat Rachel Klamer haar man Richard Murray aan te moedigen. Ze noemt deze olympische triatlon „een echt zwemparcours”. „De stroming maakt het echt moeilijk, en de afstand is groot. Als je geen goede zwemmer bent, dan is deze wedstrijd echt een opgave.” Ze had zelf de grootste moeite gehad met het eerste gedeelte van de race in het water, vertelt ze. „Ik ging letterlijk achteruit. Ik zag de muur, en even later zag ik hem nog steeds. Ik was er net voorbij, maar nu niet meer. Het kostte zoveel energie.”

De Brit Alex Yee wint de wedstrijd bij de mannen, die zich na het zwemmen nog over 40 kilometer fietsen en 8,5 kilometer hardlopen voltrok, in een tijd van iets minder dan 1 uur en 40 minuten. Op de beste zwemmer van het stel is het langer wachten. Crociani komt ruim vier minuten later over de streep, nadat hij is ingestort tijdens het hardlopen.

In de nacht van dinsdag op woensdag regende het flink, iets dat de waterkwaliteit van de rivier niet ten goede komt omdat de riolen in Parijs dan overstromen en het afvalwater in de Seine lozen. Maar omdat de watertesten al dinsdag overdag waren afgenomen, ging de wedstrijd op woensdag gewoon door. „We zullen zien hoe dat gaat”, zegt Klamer, die samen met Kolkman en Murray komende maandag nog met het Nederlands team in actie moet komen op de estafette. „Ik heb meer water uit de Seine binnengekregen dat uit mijn eigen bidon.”

Haar man Murray denkt dat de kans best groot is dat er de komende dagen triatleten ziek zullen worden door het vervuilde rivierwater, waarin de poepbacteriën E.coli en enterokokken voorkomen. Is dat het dan allemaal waard geweest? „Ja”, zegt hij, na even nadenken. „Bij de Spelen in actie komen, dat is een grote prestatie. Ik heb er best wel van genoten.”