Wil je kasten vol cognac? En een Porsche in je garage? Trainen in je rooftop gym, mooie vrouwen aan je zwembad, nieuwe Rolex om je pols? Dan heeft Thierry uitstekend nieuws: het kán allemaal van jou zijn. Zolang je de mindset van een businessman hebt – en een paar duizend euro op je bankrekening. Maak die over aan Thierry, volg een cursusje of drie en ontpop je tot OnlyFans-manager. Welkom: dit is de E-Pimp Academy.
Artiest Papi Mikey Dinero is wel benieuwd wat de 27-jarige Thierry zijn pupillen leert. En Thierry is de beroerdste niet. Voor een whiteboard in zijn Bangkokse mansion, gekleed in een zwarte polo waarvan de mouwen amper ruimte bieden aan zijn bonkige bovenarmen, geeft hij Mikey een gratis voorproefje. ‘MODEL’, schrijft Thierry op. ‘TRAFFIC’. ‘CHATTEN’. Hij ziet niet dat zijn gast dieper fronst met elke holle blokletter die op het whiteboard verschijnt. Mikey heeft allang geroken hoe de dure flessen Hennessy gevuld zijn met appelsap: de façade doet zijn werk niet. Maar Thierry ratelt voort.
In de tweedelige docureeks Papi & Pimps (BNNVARA) toont Papi Mikey Dinero zich de perfecte persoon om de wereld van digitale pooiers te ontrafelen. De vertelvorm is creatief aangepast aan de snelle praatjes en strakke looks van de e-pimps: mensen (vaak jongemannen) die geld verdienen aan modellen die online seksuele content maken, door de modellen te verhandelen of tot wel 70 procent van hun inkomsten te innen.
Met zijn voorliefde voor bling en het gemak waarmee hij met woordjes als ‘papi’ strooit, pakt Mikey iemand als Thierry moeiteloos in en wordt hij meegenomen op tours door clubs en mansions die Alberto Stegeman waarschijnlijk minder gauw gegund waren geweest. Zo weet Mikey effectief bloot te leggen hoe oppervlakkig en oneerlijk de door sommigen begeerde e-pimp lifestyle werkelijk is.
Daarin wordt hij bijgestaan door onder meer data-analist Michelle, die maandenlang onderzoek deed naar internationale Telegram-groepen – soms bestaand uit tienduizenden leden – waarin e-pimps samenkomen en zakendoen. Hier worden modellen gereduceerd tot handelswaar, met teksten als ‘very low budget Latina models: many response, but low-quality girls as well’, en worden tips uitgewisseld over hoe je modellen kunt ‘motiveren’ om content te blijven maken, ook wanneer ze dat niet langer willen doen. En wanneer druk en dwang om de hoek komen kijken, begeef je je gauw in het gebied van mensenhandel.
Maar Thierry rekent het zichzelf niet aan als cursisten slecht met de vrouwen omgaan, laat hij Mickey desgevraagd weten. Verantwoordelijkheid wordt alleen genomen voor vermeende successen; niet voor fouten en misstanden. Daarvoor hebben e-pimps als Thierry het te druk met het bouwen van nieuwe lagen in een piramidespel. Wie zelf weinig verdient aan het e-pimpen, kan – net als Thierry – tot de conclusie komen dat het geven van cursussen meer geld oplevert (of dinero’s, om met Mickey te spreken). Daartoe moet je potentiële cursisten er wel van overtuigen dat de e-pimp lifestyle net zo glamorous is als je zelf ooit had gehoopt. Dus huur je huizen in Bangkok en vul je cognacflessen met appelsap – en haal je cursisten binnen die zelf weer cursussen organiseren, over de rug van modellen die als product worden behandeld.
Advertenties voor dit type cursussen kunnen zomaar in je feed verschijnen. Klik je erop, dan zie je hoever de oppervlakkigheid reikt: op de site van de E-Pimp Academy pronkt nu een screenshot van Thierry’s uitleg aan Mikey. Niemand zal de moeite doen het programma daadwerkelijk te bekijken, zal de hoop zijn. Net zoals gehoopt wordt dat niemand daadwerkelijk die dure fles Hennessy opentrekt. Als het plaatje maar klopt.
