Ajax heeft de eerste wedstrijd in de tweede voorronde van de Europa League met 1-0 gewonnen van het Servische FK Vojvodina. In een bijna volle Johan Cruijff Arena werd het enige doelpunt gemaakt door invaller Branco van den Boomen. Donderdag 1 augustus is de return in Servië. Voor de eerste officiële wedstrijd van het seizoen waren er basisplaatsen voor Youri Baas, Kian Fitz-Jim, Christian Rasmussen en Remko Pasveer, die door trainer Francesco Farioli is aangewezen als eerste keeper.
Na een onwennig begin kwamen er steeds meer kansen voor de Ajacieden. Carlos Forbs, Christian Rasmussen, Chuba Akpom en Kenneth Taylor waren dicht bij een doelpunt, maar in de eerste helft werd er niet gescoord.
In de tweede helft kwam Ajax een stuk slapper voor de dag. Passes kwamen vaak niet aan, er werd matig druk gezet en Voyvodina had zelfs op voorsprong kunnen komen. Het bevrijdende doelpunt viel pas laat in de tweede helft, toen invaller Van den Boomen een voorzet van eveneens invaller Mika Godts binnenkopte.
Ook Go Ahead Eagles kwam donderdag in actie. In de tweede voorronde van de Conference League werd het thuis tegen het Noorse SK Brann 0-0. Het was het eerste officiële duel onder de nieuwe trainer Paul Simonis. Volgende week is de return in Noorwegen.
Al een week is het onrustig in Los Angeles. Wat begon als een protest tegen Trumps migratiebeleid is uitgegroeid tot een machtsstrijd, ziet redacteur Merijn de Waal: een clash tussen het Democratische Californië en de president.
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].
Gast:
Merijn de Waal
Presentatie:
Bram Endedijk
Redactie:
Noor van Leemput, Niki Ipenburg, Henk Ruigrok van der Werven, Ignace Schoot en Nina van Hattum
Met de dood van Henk van Gelder verliest de Nederlandse literatuur een van de grootste, misschien wel de grootste, kenners van leven en werk van Simon Carmiggelt. Weinigen hebben zoveel voor de nagedachtenis van Carmiggelt betekend als Van Gelder.
In 1999 verscheen zijn biografie Carmiggelt, een bondig, nog altijd zeer leesbaar levensverhaal. Het boek was in al zijn beknoptheid volledig genoeg om nieuwe Carmiggelt-biografen af te schrikken. Van Gelder was een groot bewonderaar van Carmiggelt, zoals ik ook merkte op bijeenkomsten van de Vereniging van Carmiggeltvrienden waarvoor wij weleens samen uitgenodigd werden.
Maar zijn biografie ontaardde nergens in een hagiografie. Hij typeerde Carmiggelt scherp: „Mede door zijn herhaaldelijke televisieoptreden had Carmiggelt van zichzelf een populair beeld gecreëerd: het beeld van de wijze, minzame toeschouwer die de mensheid genuanceerd bezag en daarover fijnzinnig en geestig kon schrijven en praten. Zijn driftige kant bleef verborgen onder de dorre regenjas die hij jarenlang droeg. Zijn groeiende cynisme jegens het grootste deel van de mensheid hield hij goeddeels buiten de openbaarheid. Zijn verhouding met Renate Rubinstein was een geheim.(…) Door openhartigheid te suggereren, en door tot zijn dood in het telefoonboek te blijven staan als de toegankelijkste schrijver van Nederland, schermde hij zich af.”
In zijn ‘Verantwoording’ constateerde Van Gelder ook dat de autobiografische elementen in de Kronkels met een korreltje zout moeten worden genomen. „Carmiggelt zette ze naar zijn hand, veranderde zichzelf in iemand anders of iemand anders in zichzelf, verzon naar hartenlust, sprong soms slordig om met de datering van een herinnering en liet details weg die hem te persoonlijk waren.”
Dit lijkt overigens niet te gelden voor de columns die Carmiggelt over zijn oorlogservaringen schreef en die ik tot het beste van zijn werk reken.
In 2013 kwam Van Gelder met een nieuw boek van Carmiggelt: Dwalen door Amsterdam. Dit ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Carmiggelt. Hij selecteerde een aantal columns, voor een deel niet eerder gebundeld, waarin Carmiggelt zijn ervaringen tijdens wandelingen door Amsterdam beschrijft. Carmiggelt vond dat Amsterdammers hun hart méér op de tong droegen dan anderen. „Het gevoel voor humor van de Amsterdammers neemt hun leven zo volledig in beslag, dat ze een Hagenees nodig hebben om het eens op te schrijven”, schreef de Hagenees Carmiggelt.
Laat ik eindigen met Bram Vermeulen – een andere voorkeur die ik met de veelzijdige Van Gelder deelde. Ook over Vermeulen (1946 – 2004) schreef Van Gelder een uitstekende biografie, Bram, waarin hij een dramatisch verlopen artiestenleven ontrafelt. Vermeulen viel in een zwart gat toen Freek de Jonge hem losliet, maar hervond zichzelf als een voortreffelijke singer-songwriter.
Deze biografie sluit Van Gelder af met dit vers van Vermeulen.
Door mijn huisarts ben ik doorverwezen naar een plastisch chirurg in verband met een peesontsteking aan mijn ringvinger. Na onderzoek besluit zij tot een injectie. Nadat de injectiespuit is klaargemaakt neemt zij plaats op een krukje tegenover mij. Ze legt een steriele doek op haar schoot. Dan kijkt ze mij aan en zegt: „Leg je hand maar in mijn schoot. Dit is een eenmalig aanbod en mijn man weet ervan.”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
