Taylor Swift is in het land en trad afgelopen donderdag voor het eerst op in de Johan Cruijff Arena. Het was één groot, door de pers unaniem bejubeld concert. Haar publiek, dat vooral uit vrouwen en meisjes bestaat, was volgens een aanwezige vriendin van mij allemaal gehuld in dezelfde kleren en ze droegen stuk voor stuk heel veel armbandjes. Daarbij waren bijna alle gezichten met nepdiamantjes beglitterd en iedereen zong alle 45 best wel ingewikkelde liedjes woord voor woord mee.
Volgens Swift, die Amsterdam de afgelopen negen jaar verschrikkelijk gemist had, zag iedereen er fantastisch uit. Vanavond speelt ze haar laatste show in Amsterdam en volgens Taylor gaat ze ons land ook de komende jaren wederom verschrikkelijk missen. Het gerucht gaat dat ze morgenochtend met de boot van Sinterklaas vertrekt naar de volgende bestemming die ze ook verschrikkelijk gemist heeft.
Op het moment dat in Amsterdam dit grote saamhorigheidsspektakel van de Swiftiesekte plaatsvond, liep het in Den Haag een tikje anders. Onze nieuwe premier Dickie Schoof voerde zijn eerste debat in de Kamer. En dat was ronduit gezellig, volwassen en professioneel.
Onze arme Dickie keek na een minuut of tien de Kamer in alsof hij op een droeve provinciekermis met de botsautootjes boven in de stilstaande Python was beland. Geen idee wat hij daar deed, laat staan hoe hij daar gekomen was en hoe hij hier uit zou komen. Niemand uit zijn partij wilde hem helpen. Hij heeft namelijk geen partij. Hij is de vijfde keus van Wilders, die het eerste optreden van Dickie ronduit een slappe hap vond. Dat foeterde hij de nieuwe premier recht in zijn gezicht.
Uit de coalitie wilde ook niemand hem helpen. Er is namelijk ook geen coalitie. Het is een bijeengeraapt zootje sneuneuzen dat na zeven maanden ijskasten bestellen, ijskasten vullen, nog meer ijskasten bijbestellen, ook die weer vullen, daarna nog een stuk of honderd koelboxen volstoppen, vrieskastje erbij, elkaar voor rotte vis uitmaken op X, beloven dat niet meer te doen, om dat daarna toch weer te flikken, enzovoort, enzovoort, enzovoort. Het was hilarisch. Ik dacht aan een vergadering van de raad van commissarissen van Ajax of een paniekoverleg tussen Camille, Bernd en Sywert.
Het schijnt dat die arme Dickie na het debat met Joe Biden heeft gebeld. Wat doe je als iedereen medelijden met je heeft en wil dat je opzout? Het antwoord van Joe duurde een minuut of acht, maar was duidelijk. Overduidelijk zelfs: rustig blijven zitten.
Hoop wel dat Joe zijn Nederlandse vriend tijdens hun telefoongesprek per ongeluk Scheef in plaats van Schoof heeft genoemd. Dat kan Dickie namelijk niks schelen. Die heeft zich bij zijn eigen vicepremier Adema ook weleens vergist.
Wat stond die Fleur deze week trouwens lekker overdressed te shinen op dat bordes. Je komt uit Purmerend en dan mag je dat best laten zien. Haar collegaatje Marjolein Faber dacht ook dat het louter een carnavalesk verkleedpartijtje was en verscheen als kampcommandant. Het schijnt dat ze in haar rechtermouw een venijnig zweepje verstopt had.
Toen ze hoorde dat sommige bewindslieden de eed aan de koning in het Fries gingen afleggen, informeerde zij of het ook in het Duits mocht. Dat vond ze in haar pakje lekkerder klinken. Nadat dat werd afgewezen heeft ze ervan gemaakt: Zo waarlijk helpe mij God almachtig. Ik dacht: daar moet God dan wel zin in hebben.
Gistermiddag was de eerste vergadering van dit kabinet in de Trêveszaal en die werd voorgezeten door Wilders zelf. Dat gerucht gaat tenminste door Den Haag. Toen iemand daar iets in die vergadering over zei meldde Geertje dat hij die ‘slappe hap Schoof’ een middagje vrij had gegeven. Sterker nog: hij had hem op vakantie naar het Gardameer gestuurd. Daar kan hij de komende weken alles lekker van zich af kotsen.
En nu? Vanavond zit Geert als eerste niet gekozen Nederlandse premier naast Erdogan op de tribune bij Nederland-Turkije. Of het gezellig wordt? Dat weet Geert niet. Wel spannend.
