Grossieren in gotspes – je kunt er inmiddels elke dag van genieten. Een goed voorbeeld leverde Kamervoorzitter Martin Bosma, toen hij zich na jaren van eigen provocaties, opstokerij en licht ontvlambare taalvondsten ineens bekreunde over „verruwing van het debat”. Omdat een Kamerlid een partij – ja, die van Bosma – had betiteld als „extreemrechts”. Kon echt niet door de beugel, vond de voorzitter, want dat was een „nazi-vergelijking”.
Aldus de man die de door hem zo geliefde Nederlandse taal heeft verrijkt met subtiliteiten als „kopvoddentaks”.
Later probeerde de voorzitter consequent te zijn door – na stevig aandringen van Kamerleden – te mompelen dat hij ook de aanduiding ‘666’ voor D66 niet gepast vond.
Toch een beetje potsierlijk. In zijn jaren als rechtse Provo – tot vorig jaar – beleefde de voorzitter sardonisch plezier aan de bewering dat het nazisme nou juist heel „links” was.
Het etiket extreemrechts was „een verzinsel van Stalin en de Frankfurter Schule”, aldus zijn fijnzinnige debatbijdrage De schijn-élite van de valsemunters (2010). Liever had hij het over „(nationaal-)socialisme”. Goeie help! Volgens die definitie zijn we op het nippertje ontsnapt aan een (nationaal-)socialist, PvdA-lid immers, als premier.
Hitler als linkse gekkie. Lachen, en nog waar ook, volgens de anti-intellectuele intellectueel Bosma. Geeft niet, hij was er tenslotte niet bij toen de Führer op een partijbijeenkomst in Bamberg al in 1926 afrekende met de ‘socialistische’ en ‘democratische’ elementen onder zijn aanhang.
Ja, de nazi’s waren (in woord) antikapitalistisch, het Finanzkapital was heel Joods, tenslotte. Maar de grote vijand bleef het ‘Joodse bolsjewisme’, in nazi-ogen een onafscheidelijk paar. Maar goed, als Hitler links was dan zullen Lenin en Stalin wel rechts zijn geweest, niet?
Weet u wat verruwing is, voorzitter? Journalistiek onderzoek naar de feiten rond een patent verdacht maken als laster, smaad en een georganiseerde hetze, zoals PVV-twitteraars nu doen.
Ook een tikje ruw: ‘omvolking’, een begrip met – laten we zeggen – extreemrechtse connotaties, als slagzin gebruiken om vermeende elitaire volksverraders aan te klagen.
Of: beweren dat Palestijnen geen ‘echt’ volk zijn maar een of ander samenraapsel, zoals PVV’er Raymond de Roon pas nog deed. Zoals over het Jodendom in donkere tijden – in het boek van de echte Leider – werd beweerd dat het geen ‘echte’ religie was maar een parasitaire dekmantel.
Of: een ‘crisiswet’ willen, conform het autoritaire adagium van de (nationaal-socialistische) jurist Carl Schmitt dat de ware soeverein degene is die de noodtoestand uitroept.
De geest van de PVV wordt al aardig vaardig over het land – noem dat maar eens geen verruwing.
Sjoerd de Jong schrijft elke donderdag op deze plek een -column.
