De man was me net voor. Bij de ingang van het rommelige winkeltje in van alles en nog wat – boekjes, schriftjes, affiches, prenten – was een tafeltje geplaatst met de jongste koopjes. Er staan liefst vijf verkleinwoorden in voorgaande zin, maar dat hoorde helemaal bij dit winkeltje.
De man boog zich voorover naar een hoekje met afgedankte cd’s. Hoe lang zullen cd’s nog afgedankt worden? Ze schijnen weer in opmars te zijn, net als vinylplaten. Alles komt terug, behalve de mens.
De man bekeek een cd met Tosca, de opera van Giacomo Puccini met zang van Luciano Pavarotti en Mirella Freni. Het verhaal is, zoals bij de meeste opera’s, te onwaarschijnlijk voor woorden, en het eindigt met een zelfmoord als Tosca zich van de transen van een burcht stort. Reuze dramatisch, al gaat het, wat mij betreft, bij opera’s niet om het verhaal, maar om de aria’s – en die zijn bij Puccini vaak wonderschoon.
De uitvoering op deze cd kende ik niet, maar ik hou wel van Pavarotti, hoe pathetisch hij soms ook kan loeien. Je moet ervoor in de stemming zijn om ervan te kunnen genieten – een beetje zelfmedelijden helpt altijd.
Natuurlijk had ik deze cd onmiddellijk moeten kopen, al was het maar vanwege de opzienbarend lage prijs op het bijbehorende kaartje: 1,5 euro. Maar ik was aarzelend doorgelopen naar andere koopjes met de remmende gedachte: zou ik ook echt naar die héle opera willen luisteren?
Op dat moment schoof die man – een leeftijdgenoot – achter me langs, bukte zich naar Tosca en pakte haar op zonder ook maar een moment te twijfelen. Pik in, het is lente. Wanneer zou ik dat nou ooit eens leren? Haastig liep de man het winkeltje binnen, ik volgde hem beteuterd met een of ander boekje dat ik vast nooit zou gaan lezen – een aankoop om mijn spijt te onderdrukken.
„Tosca!” riep de man met grote voldoening tegen de winkeldame, die achter haar laptop zat te werken. Ze stond met enige weerzin op en liep naar de toonbank waarop de man zijn aankoop had gedeponeerd.
„Voor maar anderhalve euro!” voegde hij er triomfantelijk aan toe. Hij telde de munten uit en legde ze op de toonbank. „Eigenlijk is-ie duurder”, zei de winkeldame onwillig, terwijl ze de munten telde. „Hoezo?” vroeg de man, „er staat toch anderhalve euro op het kaartje?’” De winkeldame pakte de cd op, klapte het doosje open en zei: „Het is een dúbbelcd, kijk maar, dus twee cd’s en dus samen drie euro.”
De man keek verbijsterd om naar mij, maar ik had een ander belang – misschien bedacht hij zich alsnog – en bleef liever onpartijdig. „Kom nou toch!” riep hij, „het is toch samen één cd, of ben ik nou gek?” „Twee”, hield de winkeldame vol, „en dus drie euro.” „Dan hadden jullie drie euro op dat kaartje moeten zetten”, zei de man, „maar weet u wat? Hou dat plaatje maar en geef me mijn geld terug.” „Laat maar”, schouderophaalde de winkeldame, „het is goed zo.”
De man pakte de omstreden cd (meervoud?) van de toonbank, draaide zich schielijk om, mompelde „pinteneukers” en liep de winkel uit. „Geniet ervan!” riep ze hem nog na, maar hij deed alsof hij het niet hoorde.
Ik legde mijn boekje van vier euro op de toonbank – gelukkig bleek het niet vier euro per pagina.
Het is de grote angst van veel politici en bestuurders: kan Europa de concurrentiestrijd met de VS en China nog wel aan? In deze aflevering onderzoeken Maarten en Marike niet alleen in hoeverre die zorgen terecht zijn, maar ook wat Europa moet doen om zijn positie in de wereldeconomie te versterken. Moeten wij meedoen aan industriepolitiek? Aan protectionisme? Hoe zorgen we dat jonge bedrijven meer risico’s kunnen nemen, en niet zomaar naar Amerika vertrekken? Oftewel: hoe zorgen we voor meer innovatie in Europa? En wordt het niet (eindelijk) eens tijd voor een echte gemeenschappelijke markt?
Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected].
Morgen is het Black Friday, de dag waarop we dat ene product zo goedkoop mogelijk op de kop kunnen tikken. Maar is dat wel zo? Economieredacteur Timo Nijssen zocht uit hoe consumenten verleid – en soms zelfs misleid – worden met zogenaamd hoge kortingen.
Het is half december 2022 en Jair Bolsonaro heeft haast. Over twee weken zal Luiz Ignácio ‘Lula’ da Silva – de sociaal-democraat die hem twee maanden eerder nipt verslagen heeft – beëdigd worden in de hoofdstad Brasília. Maar de rechts-populist heeft zijn verkiezingsnederlaag nog op geen enkele manier toegegeven, laat staan dat hij zijn aartsrivaal heeft gefeliciteerd.
Dat kan hij ook niet. Bolsonaro heeft zijn achterban al ruim voor de verkiezingen voorgehouden dat deze bij zijn verlies ‘gestolen’ zouden zijn via gesjoemel met de stemcomputers. De Kiesraad en het Hooggerechtshof zijn daar echter niet in meegegaan en houden de jonge Braziliaanse democratie deze turbulente weken ferm overeind. De tijd om de uitslag nog te verwerpen begint, kortom, nu echt te dringen voor oud-legerkapitein Bolsonaro en zijn vertrouwelingen.
De afgelopen twee jaar werd al veel bekend over Bolsonaro’s pogingen om zich in extremis nog vast te klampen aan de macht. Het meer dan achthonderd pagina’s tellende onderzoeksrapport dat de Federale Politie dinsdag openbaar maakte, verschaft niettemin enkele schokkende nieuwe details over de staatsgreep die eind 2022 tot op het hoogste politieke en militaire niveau beraamd werd in het grootste land van Zuid-Amerika.
Meerdere kopstukken in de regering zouden nauw betrokken zijn geweest bij dit complot. Van de toenmalige minister van Defensie, generaal Walter Braga Netto (tevens Bolsonaro’s running mate bij de verkiezingen), via oud-nationaal veiligheidsadviseur Augusto Heleno en oud-minister van Justitie en Openbare Veiligheid Anderson Torres tot Valdemar Costa Neto, hoofd van Bolsonaro’s Liberale Partij (PL).
Ontsnappingsplan
Aan hun samenzwering gaan maanden van heimelijke vergaderingen vooraf – ook met Bolsonaro zelf, in diens regeringspaleis. Zo wordt een ontsnappingsplan voor Bolsonaro voorbereid voor het geval alles misloopt, aldus het politieonderzoek, dat deels is gebaseerd op duizenden audio- en WhatsApp-berichten en in beslag genomen laptops.
Er zijn wapens en zelfs tanks beschikbaar voor moordaanslagen op politieke tegenstanders. Dit alles onder de codenaam ‘groene en gele dolk’, verwijzend naar de kleuren van de nationale vlag. Rond de woning van de bekende Hooggerechtshofrechter Alexandre de Moraes liggen schutters in positie om de door bolsonaristas diep gehate magistraat uit te schakelen. De defensieminister zou ook een plan hebben goedgekeurd om de pas gekozen president Lula te doden, door hem te vergiftigen dan wel te injecteren met dodelijke chemicaliën. Ook diens plaatsvervanger, vicepresident Geraldo Alck-min, staat op de dodenlijst.
Meerdere kopstukken in de regering zouden nauw betrokken zijn geweest bij het complot
Het draaiboek voor de coup ligt zodoende al weken klaar. En Bolsonaro zou er tot in detail tot op de hoogte van zijn geweest. De daadwerkelijke uitvoering hangt alleen nog op de uitvaardiging van een presidentieel decreet, dat moet dienen als startschot.
En juist op dat moment begint Bolsonaro te twijfelen.
Binnen de legertop heerst namelijk verdeeldheid. Een aantal hooggeplaatste militairen wil niet meewerken aan dit plan voor het omverwerpen van de relatief jonge democratie: tot 1985 heerste er 21 jaar een militaire dictatuur in Brazilië. Bolsonaro deinst er daarom voor terug om het decreet te tekenen. Alle plannen worden op het nippertje afgeblazen. Het moordcommando bij de privéwoning van hoge rechter De Moraes druipt af.
Lees ook
Magistraat die in zijn eenmansstrijd tegen nepnieuws machtige vijanden maakt – van Bolsonaro tot Musk
En eind december, aan de vooravond van de inauguratie van Lula, vertrekt Bolsonaro halsoverkop naar de Verenigde Staten. Zijn vertrouwelingen laat hij verdeeld en verward achter. Zijn opgehitste en woedende aanhang, die zich al maanden ophoudt in kampementen rondom legerkazernes en daar oproept tot een „militaire interventie”, voelt zich in de steek gelaten.
Opgehitste aanhang
Maar dan wordt het 8 januari 2023. Een week ná de zwaarbeveiligde maar soepel verlopen inauguratie van Lula da Silva. Duizenden woedende en uitzinnige bolsonaristas bestormen – in een echo van de Capitool-rellen van 6 januari 2021 in Washington – in Brasília het ‘Plein van de Drie Machten’. Daaraan zetelen zowel het presidentieel paleis als het Hooggerechtshof en Congres. Binnen richten de relschoppers vernielingen aan en filmen ze zichzelf terwijl ze kantoren bekladden of urineren. Bolsonaro blijft zich ook de weken daarna verschuilen in Florida.
De Federale Politie beveelt om Bolsonaro en 36 handlangers te vervolgen
Anders dan zijn grote politieke voorbeeld, de eerder deze maand herkozen Amerikaanse ex-president Donald Trump, weet de Braziliaanse justitie Bolsonaro wél verantwoordelijk te houden voor deze ophitsing. Hij wordt veroordeeld voor zijn leugencampagne over het „fraudegevoelige” Braziliaanse elektronische stemsysteem, waardoor hij tot 2030 geen gekozen ambt mag uitoefenen.
In haar dinsdag openbaar gemaakte rapport beveelt de Federale Politie aan nog veel verder te gaan. Samen met 36 handlangers, zo adviseert de Braziliaanse evenknie van de FBI, zou Bolsonaro vervolgd moeten worden voor een veronderstelde criminele samenzwering om de democratie omver te werpen. Het is nu aan procureur-generaal Paulo Gustavo Gonet om te besluiten of hij daadwerkelijk overgaat tot vervolging.
Aanval op de democratie
Met de nu onthulde bewijsmateriaal lijkt de kans daarop niet gering, zegt Danis Morais Santos, een politicoloog verbonden aan de Universiteit van Brasília. Volgens hem laat het rapport amper twijfel dat Bolsonaro en bondgenoten voorafgaand en na de verkiezingen een frontale aanval op de democratie voorbereidden. „We zagen dat eigenlijk al zijn hele regeerperiode, met zijn herhaaldelijke uithalen richting democratische instituties en de verspreiding van desinformatie en nepnieuws over het stemsysteem. Maar nu ligt er dit uitgebreide politierapport met bewijs dat er concrete plannen waren voor het omverwerpen van de macht. Dat geeft de juridische kracht die nodig is voor daadwerkelijke vervolging.”
Hoewel de aanklachten tegen Bolsonaro en handlangers overtuigend ogen, kan vervolging nog op de nodige weerstand stuiten. „We hebben te maken met hooggeplaatste militairen, onder wie de ex-president zelf, die een oud-legerkapitein is”, zegt Morais Santos. „Er zijn ex-ministers bij betrokken met een militaire achtergrond, die nu onderzocht worden door een democratisch instituut, in plaats van door een krijgsraad. In een gepolariseerd land als Brazilië, met een geschiedenis van een lange militaire dictatuur, kan dat risico’s opleveren.”
Lees ook
Terwijl het net zich rond hem sluit, mobiliseert Bolsonaro zijn aanhang
Bolsonaro loopt het risico 12 tot 28 jaar gevangenisstraf te krijgen, mocht hij veroordeeld worden. Een grote groep Brazilianen steunt de ex-president echter onvoorwaardelijk: zij vereren hem als een messias en geloven niet dat hij eerlijk de verkiezingen verloor. „Ik vermoed daarom dat het Hooggerechtshof rekening houdt met de politieke gevolgen van een mogelijke arrestatie van Bolsonaro, en wat voor maatschappelijke onrust dat teweeg kan brengen”, aldus Morais Santos.
Toen vorige week tijdens de G20-top, waarvan Lula gastheer was, het nieuws over het moordcomplot naar buiten kwam, reageerde de zittende president geschokt. „Ik leef nog, en daar heb ik geluk mee gehad. Het plan om mij en [vicepresident] Alckmin te vergiftigen is mislukt, we zijn er nog.”
Staat van beleg
Bolsonaro ontkent ondertussen alles en doet het politiedossier af als „een spannend en verzonnen fantasieverhaal’’. Er zou, volgens hem, slechts gesproken zijn over de mogelijkheid tot het afkondigen van een staat van beleg. Dit omdat zijn (door hem maandenlang opgehitste) aanhangers de verkiezingsnederlaag mogelijk niet wilden accepteren. Bolsonaro: „Een staatsgreep is iets heel ernstigs, daar moeten alle gewapende machten bij betrokken zijn. Anders is het geen coup. Niemand gaat een staatsgreep plegen met een gepensioneerde generaal en een handjevol militairen.”
Niemand gaat een staatsgreep plegen met een gepensioneerde generaal en een handjevol militairen
De verwachting is dat de procureur-generaal al in december zal besluiten of Bolsonaro en de anderen worden aangeklaagd. Een eventueel proces zal echter pas in 2025 kunnen plaatsvinden. Bolsonaro, wiens paspoort eerder dit jaar in beslag werd genomen, vraagt het Hooggerechtshof niettemin om naar de beëdiging van Trump, op 20 januari, te mogen reizen. Danis Morais Santos: „Zeker nu dit rapport er ligt, lijkt de kans dat hij daar toestemming voor krijgt, mij uitermate klein.”
Braziliaanse media meten de meest saillante details dezer dagen breed uit, maar de politicoloog betwijfelt of dit de ex-president veel steun kost. „Bolsonaro heeft een stabiele aanhang. Wat hij doet, zegt of waar hij van beschuldigd wordt, maakt niet zoveel uit. Ze steunen hem toch wel. Als Bolsonaro schuldig wordt bevonden, is dat voor hen alleen maar een bevestiging dat instituties als het Hooggerechtshof niet te vertrouwen zijn.”
