Liefdesprogramma Winter vol liefde is afgelopen en het duurt nog lang voor zich een zomer vol liefde aandient. Dinsdagavond begon er wel weer een seizoen van Married at first sight, maar dat wordt meestal pas leuk als de huwelijksceremonie achter de rug is en de eerste scheurtjes zichtbaar worden tussen de door deskundigen gecureerde echtelieden. In de tussentijd kunnen we bij de EO kijken naar Meer dan verwacht, dat is een soort Een huis vol, maar dan per ongeluk. Een huis vol gaat over grote gezinnen, ouders die willens en wetens de ene na de andere baby verwekten. Populair programma, maar ook dat is nu afgelopen. Meer dan verwacht is voor de liefhebbers van huiselijke taferelen de ideale vervanging. Twee weken lang volgen we elke avond vier gezinnen met een drieling.
Een drieling plant niemand, dat overkomt je, soms na een hormoonbehandeling om zwanger te worden, soms spontaan. En geen van de ouders stond te juichen toen ze na de eerste weken zwangerschap drie hartjes zagen kloppen, daar zijn ze tamelijk eerlijk in. Nicole (37) legde bijna het loodje na de geboorte van Mae, Ivy en Nova. Door zwangerschapsvergiftiging raakte ze in coma, de eerste twee weken uit het leven van haar drieling herinnert ze zich nauwelijks. „Ze deden me heel weinig”, zegt ze over de wekelijkse bezoekjes van de drieling in één couveuse aan haar bed op de intensive care. Vader Kevin (37) weet alles nog precies. De mini-luiers waar nog geen vrouwenvuist in past, de mini-mutsjes voor op de onvolgroeide hoofdjes en de gedachte dat hij misschien drie dochtertjes mee naar huis zou nemen, maar hun moeder niet.
Hun drieling is inmiddels bijna vier jaar en structuur, overzicht en regelmaat is in dit gezin tot kunst gemaakt. Zo is het ze geleerd in het ziekenhuis. Wil er één eten, dan krijgen ze allemaal. Moet de één slapen, dan gaan ze alledrie naar bed. Doe je de één na de ander, dan is het meer dan een dagtaak voor twee volwassen mensen.
In een bolderkar
Tatiana (31) is sinds de geboorte van Hope, Faith en Charity alleenstaand moeder. Deze vrouw. Ik kan maar één ding denken als ik haar in de weer zie met drie baby’s van veertien maanden. Hoe? Hoe houd ze dit vol? Hoe doet ze dit? Ja, ik zie het haar doen, maar dan nog. Ze wékt ’s ochtends haar dochters, daar begint het al mee. Ze geeft ze alledrie een flesje en in de tussentijd doucht ze, kleedt ze zich aan én maakt ze zich op. Met één kind en twee ouders is dat al best een opgave. Er wordt ontbeten, oké ieder met een eigen drinkzakje, maar toch. Daarna gaan alle kleren aan, inclusief jassen, sjaals en mutsen. Geen kik heb ik gehoord. Allemaal in de Maxi-Cosi en ze dan één voor één naar de auto dragen en door naar de kinderopvang. Het stukje van de auto naar de deur van crèche doet Tatiana de drie in een bolderkar. Kusje, aai over de bol, dááág. Geen traan. En met een halve werkdag achter de rug, rijdt ze door naar haar werk. O, en aan het eind van de dag doet ze, met al die kinderen, boodschappen en kookt ze iets gezonds voor ze. Zelf eet ze in haar eentje op de bank een wit bolletje kaassouflé. Dat dan weer wel.
De drieling van Fahishta (36) en Carlo (37) uit Almere is nog maar twee maanden. Zij zitten nog in de chaos die de meeste ouders wel herkennen van de weken na de geboorte van een eerste kind. Alleen zij hebben het maal drie. De een slaapt, de ander waakt. Er huilt altijd wel één baby, die de andere twee aansteekt. Om vier uur ’s nachts ruilen ze van dienst. Eten, slapen en douchen of naar buiten, ze komen nergens aan toe. Tot, zoals meestal, één van de twee, in dit geval Carlo, het eigen leven of op z’n minst z’n slaap terugeist. Alle baby’s in hun eigen bed, deur dicht en linea recta zelf ook naar bed.
