Ook na zijn veroordeling zijn er nog veel Bouta -believers in de Bijlmer

Posted on December 22, 2023 by admin

Het vonnis tegen Desi Bouterse is een minuut of tien oud als de discussie op Radio Mart goed losbarst. „Ik vind het vreemd dat hij nu nog vrij rondloopt”, zegt Peggy Burke, oud-PvdA-raadslid in Amsterdam en tot voor kort werkzaam in de Tweede Kamer voor Bij1. „Ik vraag me eigenlijk af: gaat het nog wel tot strafoplegging komen?”

De tafelgasten hebben net gehoord dat het Surinaamse Hof van Justitie Desi Bouterse veroordeelt tot twintig jaar cel, volgens eis, maar geen directe gevangenneming gelast. Burke: „Dat vonnis betekent niets voor mij als-ie gewoon in z’n buitenverblijf ligt te chillen in een jacuzzi.”

Oneens, zegt Guilly Koster, journalist, activist en vaste tafelgast bij de Multikleurrijke Amsterdamse Radio en Televisie, die al 38 jaar uitzendt vanuit Amsterdam Zuidoost. „Het gaat om een zuivere rechtsgang. Ten tijde van de Decembermoorden was de Grondwet in Suriname opgeschort. Nu hebben we een goed functionerende Grondwet, dus moeten de rechters zich eraan houden.”

„Als Bouterse gewoon z’n leven kan blijven leven”, zegt Burke, „is het voor mij een hol vonnis.”

Koster: „Als je het recht vooral ziet als wraak en genoegdoening, is dit onvoldoende. Maar als je hecht aan ordentelijke rechtspraak, is dit goed.”

Het gesprek bij Radio Mart („een doorgeefluik van meningen en gevoelens”, aldus Koster) weerspiegelt wat elders onder Surinaamse Nederlanders ook zichtbaar is: verdeeldheid. Veel mensen zijn blij en opgelucht met het vonnis en hopen dat Bouterse zo snel mogelijk achter de tralies verdwijnt. Maar er zijn ook genoeg mensen in de Surinaamse gemeenschap – circa 350.000 zielen groot, voor een groot deel woonachtig in de Bijlmer – die daar anders over denken.

De tegenstanders van Bouterse in Nederland hebben hun stem sinds het vonnis duidelijk laten horen: advocaat Gerard Spong, journalist Noraly Beyer, en bovenal de nabestaanden van de vijftien slachtoffers van de Decembermoorden. Ze vinden dat het recht gezegevierd heeft en hopen dat Bouterses politieke rol nu definitief is uitgespeeld.

Lees ook
gratie vragen bij president Santokhi

Sluitstuk van transitie Suriname

Een van hen is arts en publicist Henry Does, die Suriname na de Decembermoorden ontvluchtte en boeken schreef over het regime van Bouterse. Het vonnis, zegt hij, laat zien dat „het idee van democratische vrijheid gewonnen heeft van de militaire dictatuur.” De veroordeling vormt voor hem het sluitstuk in de transitie van Suriname naar een volwaardige democratische rechtsstaat. „We hebben nu acht verkiezingen op rij gehad met vreedzame machtswisselingen.”

Dat Bouterse niet meteen de gevangenis in hoeft, vindt Does geen bezwaar. „Het belangrijkste vind ik de motivatie van het Hof. De ontkrachting van al die lasterlijke dingen die Bouterse heeft beweerd over de slachtoffers, dat ze een tegencoup wilden plegen of zijn neergeschoten omdat ze wilden ontsnappen.” Hij noemt het vonnis „een zege voor de waarheid”. „Dat is relevanter dan of Bouterse wel of niet in het gevang belandt. Hij heeft niet het eeuwige leven, maar dit vonnis staat voor altijd.”

De Bouterse-sympathisanten in Nederland zijn sinds de uitspraak van woensdag minder zichtbaar, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn. Oud-wethouder Hannah Belliot (PvdA) denkt dat het pro-Bouterse-kamp „dicht bij de meerderheid komt” van de Surinaamse Nederlanders. Afgaande op de geluiden onder inbellers schat Norman van Gom, directeur en presentator van Radio Mart, het pro-Bouterse-kamp zelfs op 70 procent. „Ze gaan helemaal los op de zender.” Deze woensdag is daar overigens weinig van te merken: zo heftig als de tafelgasten discussieren, zo rustig blijft het qua inbellers.

De verdeeldheid over Bouterse loopt hoofdzakelijk langs sociaal-economische lijnen. Het welvarende, goed opgeleide deel van de Surinaamse Nederlanders is veelal fel gekant tegen Bouterse; zeker de uiterst vocale groep van nabestaanden van de Decembermoorden en anderen die na 1982 het land verlieten. Maar bij „achtergestelde groepen”, zegt Belliot, is de oud-president nog altijd razend populair. „In Amsterdam Zuidoost wonen veel Bouta-believers. Het zijn mensen die al generatie op generatie in armoede leven. Voor hen is hij een soort paus, een martelaar bijna. In het seniorencomplex waar ik af en toe help, is negen van de tien mensen pro-Bouterse.”

Lees ook
Een chique oplossing lijkt in de maak

Wat opvalt: weinig sympathisanten van de oud-president in Nederland zeggen onomwonden dat ze diens veroordeling onterecht vinden. Ook zíj geloven in de democratische rechtsstaat. Maar ze plaatsen wel vraagtekens bij hoe eerlijk het proces verlopen is. Ze beginnen over de Nederlandse kolonel Hans Valk, die Bouterse in 1980 geholpen zou hebben bij diens militaire coup. De stukken hierover zijn door de Nederlandse regering tot 2060 geheim verklaard. „De nabestaanden en de rechters hebben er niet op aangedrongen dat dit dossier op tafel kwam in de rechtsgang”, zegt kunstenaar Roy ‘Kaikusi’ Groenberg, voorzitter van stichting Eer en Herstel. „Dat geeft een beetje een wrange nasmaak. Misschien staan er dingen in die extra belastend zijn voor Bouterse. Of juist ontlastend. Dat wil je toch weten?”

Een andere strategie: wijzen naar de opvolger van Bouterse als president van Suriname, de zeer impopulaire Chan Santokhi. „Santokhi is de slechtste president aller tijden”, zegt tafelgast Glenn Codfried in de studio van Radio Mart. „Voor sommige mensen is Bouterse een buffer om het land niet verder uit te hollen.”

Ook Hannah Belliot, die „tevreden” is dat Bouterse is veroordeeld, is kritisch op de rechtsgang over de Decembermoorden. Ze wijst erop dat het bloedvergieten tijdens de Binnenlandse Oorlog (1986-1992, bijna 500 burgerdoden) tussen het Jungle Commando van Ronnie Brunswijk en het Surinaams leger onder leiding van Bouterse nooit strafrechtelijk onderzocht is. „De nabestaanden van de Decembermoorden komen uit de elite. Zij konden twintig jaar procederen en dure advocaten betalen. De slachtoffers van de oorlog kwamen uit de binnenlanden, hoe moesten ze die procedures betalen?” Hoewel ze de uitspraak tegen Bouterse „terecht” vindt, heeft Belliot „toch het gevoel dat er in Suriname met twee maten wordt gemeten.”

Over de vraag of het vonnis kan leiden tot verzoening tussen beide kampen, lopen de meningen uiteen. Roy Groenberg is ervan overtuigd dat het kan. „Suriname heeft ondanks driehonderd jaar slavernij nooit één dag vals gereageerd op Nederland. Dus waarom zouden Surinamers elkaar na 41 jaar gekijf en gedonder niet kunnen vinden?”

Hannah Belliot: „Healing komt niet zomaar aanvliegen als een vogel. Zolang je de daders uit de Binnenlandse Oorlog niet berecht, zie ik dat niet gebeuren.”

Er is één punt waarop Bouterses tegenstanders én sympathisanten elkaar zonder moeite vinden: een diepe afkeer van ex-kolonisator Nederland. Of het nou de slavernij betreft of de rommelige soevereiniteitsoverdracht, de vermeende rol van kolonel Valk, of de jarenlange terughoudendheid om aan te dringen op vervolging van Bouterse voor de Decembermoorden („geringschatting van wat heeft plaatsgevonden”, aldus Henry Does), de consensus luidt dat Nederland uitsluitend een kwalijke rol gespeeld heeft. „Nederland is de grondlegger van al deze ellende”, zegt Glenn Codfried op Radio Mart.

Guilly Koster, als de microfoon uitstaat: „Nederland is fokking mededader. Dus het moet sowieso z’n bek houden.”

M.m.v. Mirjam van Zuidam

Terrorisme-expert Beatrice de Graaf: ‘Meest plausibel is dat mesaanval Erasmusbrug aanslag was op snijvlak misdaad en terreur’

admin
September 21, 2024
0

Het Rotterdamse Openbaar Ministerie gaat ervan uit dat de man die donderdag een Zwitser doodde en een Nederlander zwaar verwondde met twee grote messen in het centrum van Rotterdam een terroristisch motief had. Hoewel het OM terughoudend is met het delen van informatie over de verdachte, lijkt het te gaan om de 22-jarige Ayoub M. uit Hoogland, een gemeente van Amersfoort. Hij is de afgelopen jaren meermaals veroordeeld voor ernstige geweldsdelicten, waaronder joyriden in een politieauto, inbraak bij een moskee in Soest, en urineren in een arrestantencel.

De verdachte wordt naar verwachting maandag voorgeleid aan de rechter-commissaris van de rechtbank in Den Haag. De rechtbank in Rotterdam behandelt de zaak niet omdat er onder de omstanders van de steekpartij enkele medewerkers van de rechtbank waren, meldt De Telegraaf. Op dit moment ligt de verdachte nog gewond in het ziekenhuis nadat hij met geweld werd overmeesterd door omstanders, onder wie kickboks-trainer Reniël Renato David Litecia. Getuigen zeiden tegen de politie dat de verdachte ‘Allahu akbar’ (God is groot) riep terwijl hij met de messen zwaaide.

Dit feit alleen is niet genoeg om een terroristisch motief vast te stellen. Desondanks vindt Beatrice de Graaf, terrorisme-expert en hoogleraar geschiedenis van de internationale betrekkingen aan de Universiteit Utrecht, dat het OM dit keer snel en goed gecommuniceerd heeft dat er sprake is van een terrorisme. „Goed dat het OM dat gedaan heeft vanwege maatschappelijk belang. Negentien uur na de aanslag maakte het OM dat al bekend”, zegt ze. „Er zijn ook aanslagen geweest, in Amerika of bij ons in Nederland, waarbij pas veel later bleek dat het terrorisme was. Maar nu spreekt het OM meteen van een terroristisch motief. Dat betekent dat ze sterke aanwijzingen hebben, wellicht omdat hij al in beeld was bij de politie.”

Mogelijke scenario’s

Hoewel er nog veel onduidelijk is over de dader en zijn motieven, is De Graaf bereid om hier op een geïnformeerde manier over door te denken. „Maar ik hou bij alles een slag om de arm, want we weten nog niet alles”, zegt ze nadrukkelijk. Daarom gaat ze uit van mogelijke scenario’s. Op basis van wat we nu weten over de vermoedelijke dader, Ayoub M., ziet ze een aanslag op het snijvlak van misdaad en terreur nu als het meest plausibele scenario. „Iemand met een groot strafblad, pleegt een terroristische daad”, zegt ze. „Ik noem dat een daad van radicale verlossing. Betalen voor je zonden uit het verleden door iets goed te doen, iets recht te zetten. De aanslag is dan niet alleen een poging om wraak te nemen op de westerse samenleving, maar ook een goede daad voor Allah.”

Of dit werkelijk is wat Ayoub M. motiveerde weten we niet. De politie en andere instanties kregen geen grip op hem, schreef het AD na zijn veroordeling tot vier maanden cel in 2020. Hij zwierf sinds het joyriden en de andere incidenten van adres naar adres. Zelfs zijn advocaten wisten niet waar hij uithing. Zijn profiel doet De Graaf denken aan Gökmen Tanis, de tot levenslang veroordeelde dader van de aanslag op een tram in Utrecht in 2019. „Hij had ook al een enorm strafblad voor de aanslag”, zegt De Graaf. „Hij was een combinatie van jihadistisch geradicaliseerd en verward (uit onderzoek van het Pieter Baan Centrum bleek dat hij persoonlijkheidsstoornissen had, red). Dat kan nu weer zo zijn.”

Verward met radicale denkbeelden

De Graaf heeft eerder in NRC geschreven over terroristen die gedeeltelijk verward zijn en er tegelijkertijd radicale denkbeelden op na houden. „Dat hebben we natuurlijk wel vaker gezien bij daders in Nederland, zoals Tanes”, zegt ze. „Hij was een drugsverslaafde die wanen had. Tegelijkertijd was er wel degelijk sprake van een terroristisch motief. Want wanneer ben je verward of heb je een mentale stoornis? Zelfs wanen duren niet 24 uur per dag. Dus het één sluit het ander niet uit.”

Ayoub M. kan op verschillende manieren zijn geradicaliseerd en het jihadistisch pad op zijn gegaan. Gebeurtenissen in Nederland en het buitenland kunnen daarbij een rol hebben gespeeld, zoals het verbranden van korans of de oorlog in Gaza. „De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) verhoogde in juni het dreigingsniveau voor een terroristische aanslag nadat de groep Islamitische Staat Khorasan (of IS-K zoals de lokale afdeling in Afghanistan heet, red) een oproep had gedaan om aanslagen te plegen in het Westen”, zegt De Graaf. „De groep heeft een eigen nieuwsagentschap en magazine opgezet, en is eigenlijk in de voetsporen getreden van Islamitische Staat in Syrië. Het is nu de sterkste provincie van Islamitische Staat, die ook verantwoordelijk was voor de aanslagen in Moskou.”

Er is een scenario mogelijk, zegt De Graaf, waarin de verdachte werd geïnspireerd door IS-K. Dat was het geval de Duitse stad Solingen, waar een Syrische asielzoeker in reactie op een oproep van IS-K drie mensen doodstak en acht anderen ernstig verwondde op een festival waar de 650ste verjaardag van de stad werd gevierd. Dit heeft het Duitse migratiedebat flink opgeschud. „Maar het kan ook zijn dat de verdachte een ‘copycat’ is”, zegt De Graaf. „Dat zie je wel vaker na terroristische aanslagen. Dan voelen andere terroristen zich aangespoord om ook iets te doen. Aanslagen vinden vaak vlak na elkaar in tijd plaats, de ‘besmettelijkheid’ ervan is best wel groot. Dat zou nu ook aan hand kunnen zijn.”

Landgoedeigenaren Mieke en Agnes de Bruijn weten het zeker: ‘Men had de wolf van het begin af aan moeten afschieten’

admin
September 21, 2024
0

‘Het zit ons hoog”, zegt Mieke de Bruijn (81) aan de keukentafel in haar rustieke landhuis op landgoed De Ploeg. „Hè, Ag?” Ze kijkt naar haar buurvrouw. „Zéér hoog”, zegt Agnes de Bruijn (80). De twee vrouwen, schoonzussen, hebben deze week met afgrijzen kennis genomen van de uitspraak door de rechter dat er, voor de zoveelste keer, vrijwel geen maatregelen mogen worden genomen tegen een wolf, dit keer een dier dat een meisje omver had gelopen en een hond had doodgebeten. „Ik snap die rechters niet”, zegt Mieke de Bruijn. „Weten ze wel waarover ze praten?” Ze neemt een plakje koek. „Mijn broer was ook rechter en die zei altijd dat je als rechter de wet moet volgen maar dat je ook je gezond verstand moet gebruiken.”

De dames wonen naast elkaar, ieder op een eigen landgoed in Wenum-Wiesel, naast Kroondomein Het Loo, even buiten Apeldoorn. Ze hebben nog geen wolf op hun terreinen gehad, naar eigen zeggen dankzij het vele wild op het Kroondomein, waar „enkele roedels wolven” zitten.

De rechterlijke uitspraak is volgens de vrouwen het zoveelste bewijs dat een deel van Nederland over onvoldoende kennis beschikt van het plattelandsleven, en niet beseft wat de komst van wolven teweeg brengt. Mieke de Bruijn: „Mensen in het westen van het land, of laten we zeggen die in een grote stad wonen, zijn meestal pro-wolf. Zij begrijpen niet dat het erg is als je een wei op loopt en ziet dat jouw beesten daar verscheurd liggen. We hebben hier ook een paar pinken lopen. Dan zeggen mensen: als jullie deze dieren toch naar de slacht brengen, is het toch niet erg wat de wolf doet? Dat hoor je om de haverklap.”

Uitleg van de wolvenconsulent

Agnes de Bruijn: „Ik ken een dierenarts die moest huilen toen hij dode en mishandelde schapen in een wei had zien liggen. Ik neem het de overheid persoonlijk hoogst kwalijk dat zij dit toelaat. Men had de wolf van het begin af aan moeten afschieten.”

Agnes de Bruijn: „Mijn schapen zijn mijn kinderen.”

Mieke de Bruijn heeft op haar fraaie landgoed ongeveer dertig hectare weiland. Er lopen paarden en pony’s van andere mensen. „Wij worden geacht onze dieren te beschermen met wolfwerende rasters. Dat is veel te duur. Bovendien moeten die rasters vrij van onkruid blijven om er veel stroom op te zetten, anders schrikt de wolf niet genoeg. Dat is heel veel werk. Verder leven er in onze gebieden veel dassen, reeën, hazen en vossen. Waar moeten die blijven met al die hekken?”

Eerder heeft de familie De Bruijn overwogen rasters te plaatsen. Er was een wolvenconsulent naar het landgoed gekomen om tekst en uitleg te geven. Mieke de Bruijn: „Uiteindelijk zagen we dat niet zitten.”

Vorig jaar heeft de familie in een vergadering met ruim twintig houders van pensionpaarden dit besluit toegelicht en hun gevraagd een clausule te tekenen dat in geval van een aanval door de wolf het landgoed niet aansprakelijk kan worden gesteld. Allemaal hebben ze ingestemd. Mieke de Bruijn: „Mensen die in het buitengebied wonen, begrijpen dit.”

Er wordt gezegd dat we beter naar de dieren moeten luisteren. Maar dat doen wij al. Wij wonen tussen de dieren

Mieke de Bruijn
boerin

Agnes de Bruijn woont op haar eigen, kleinere landgoed, de Goudvink. Ze heeft vijf schapen. „Ik haal elke avond mijn schapen naar huis. En elke nacht sta ik op en laat mijn zes hondjes even buiten en laat hen flink blaffen. Want voor de wolf zijn schapen eenhapscrackers.”

Mieke en Agnes wonen naast elkaar, ieder op een eigen landgoed in Wenum-Wiesel, naast Kroondomein Het Loo, even buiten Apeldoorn.

Mieke de Bruijn: „De wolven gaan eerst jouw schapen pakken. Daarna komen ze bij mijn pony’s.” Agnes de Bruijn: „Ik kan schapenhouders mijn weilanden niet aanbieden. Vanwege de wolf. Dat is toch schandalig? Mensen zeggen dat je dan maar geen schapen moet nemen. Terwijl het schattige dieren zijn. Het zijn mijn kinderen. Dat wordt je door de wolf afgenomen.”

‘Rancune jegens jagers’

Mieke de Bruijn woont al zestig jaar op boerderij De Ploeg in Wenum-Wiesel, naast Kroondomein Het Loo. Ze heeft drie kinderen. Gezamenlijk en gesteund door enkele medewerkers en vrijwilligers houden ze het landgoed draaiende. Ze was getrouwd met de broer van Agnes. Samen hadden ze een boerderij met melkvee. Haar man Frans is vier jaar geleden overleden.

Wat de vrouwen hoog zit, is dat er door de politiek en door de stedelingen, vooral in het westen van het land, niet naar hen wordt geluisterd. Agnes de Bruijn: „Ik ken iemand bij de televisie. Die zegt: kom maar niet naar een praatprogramma, want zodra je iets zegt tegen de wolf, word je afgekapt. De omroep is pro-wolf. Je wordt geboycot.”

Mieke de Bruijn: „Waar iedereen in het westen ook op tegen is, is de jacht. Rancune tegen jagers. Faunabeheer is volgens veel mensen niets anders dan een dekmantel om voor de lol beesten af te knallen. Mensen weten niet waar ze over praten. Jagers hebben een passie, zeker. Niet om er op los te knallen maar om het evenwicht in de natuur te bewaren. Er wordt tegenwoordig vaak gesteld dat wij mensen niet boven de dieren staan. Dat is misschien zo. Er wordt gezegd dat we beter naar de dieren moeten luisteren en kijken. Maar dat doen wij al. Wij wonen tussen de dieren. Wij staan wel naast de dieren. En we willen dat dieren het goed hebben. Dus als er te veel van een bepaalde soort komen, moeten die aantallen worden beperkt. Anders komt er honger, dan komen er ziektes.”

Zal ik u eens iets vertellen? Een wolf is slecht voor de natuur

Agnes de Bruijn
schapenhoudster

Tegenwerpingen

Het land van Mieke de Bruijn telt, naast ongeveer vijftien percelen weiland, een minicamping en een logeerkamer, paardenpensions, een zaal die je kunt huren en een voormalige gerestaureerde melkveestal. Plus twee geiten en een Duitse herder, Senna. Op het kleinere landgoed van Agnes de Bruijn, doorsneden door een beek, lopen zes hondjes en grazen vijf schapen in de weilanden.

De verslaggever werpt bij het relaas van de vrouwen tegen dat volgens deskundigen de natuur is gebaat bij de aanwezigheid van de wolf. Agnes de Bruijn: „Ach, zal ik u eens iets vertellen? Een wolf is slecht voor de natuur. Grazers zoals herten, reeën, moeflons en schapen zorgen dat er in dit gebied niet overal dennetjes opkomen. Die eten ze op. Als de wolf deze grazers verjaagt, staan hier alleen nog maar dennen. En geen mooi gras met vlindersoorten, vliegen en wormen.”

Nog een tegenwerping: dat de wolf nu eenmaal Europees beschermd is. Mieke de Bruijn riposteert dat Europa niet overal hetzelfde is. „Over de wolf wordt altijd gezegd dat er weinig confrontaties met het dier zijn omdat het een heel schuw dier is. Maar in Nederland bestaat geen onderzoek naar wat er gebeurt met een wolf in zo’n dichtbevolkt land als Nederland. Die wordt na een paar jaar minder schuw.”

Agnes de Bruijn: „Een wolf heeft een hert per week nodig. Als hier het wild op is, pakken ze misschien een kind. Over twee jaar zul je zien dat het uit de hand loopt. En dan kan de overheid zich de ogen uit de kop schamen.”

Laatste tegenwerping: wolvendeskundigen beweren steevast dat veehouders hun dieren beter moeten beschermen en dat rasters heus wel helpen. Mieke de Bruijn: „Ik zou zeggen: laat deze wolvenmensen dan maar eens komen kijken en zeggen hoe wij dat zouden moeten doen.”

Agnes de Bruijn: „Zou u een hekwerk van twee meter om uw terrein willen?”

Mieke de Bruijn: „Het is geen gezicht. Het enige waar ik eventueel over zou willen nadenken, is een verplaatsbaar hek, om steeds een ander perceel. Zodat er voldoende ruimte overblijft voor de rest van het wild. Maar ja, als een wolf wil, kan hij er overheen, of onderdoor.”

Agnes de Bruijn: „Een wolf springt makkelijk over een hek van twee meter hoog.”

Mieke de Bruijn houdt haar vlakke hand boven de keukenvloer en vertelt dat ze ooit een Ierse terriër had. „Die nam een aanloop, klom tegen een hoog hek en kwam er overheen. En ik maar zien dat ik hem terug kreeg.”

Bij het afscheid wil Mieke de Bruijn nog kwijt dat als er binnenkort een wolf op het landgoed verschijnt, zij de pony’s uit de wei zal moeten weghalen en op stal zetten. „Dan kan ik mijn bedrijf wel opdoeken.”

Kabinet wil asielcrisis, oppositie wil spoedwet. Wat is het verschil?

admin
September 21, 2024
0

De Algemene Politieke Beschouwingen werden afgelopen week gedomineerd door het coalitieplan om een asielcrisis uit te roepen, waardoor het kabinet anti-asielmaatregelen kan nemen die normaal illegaal zijn zonder tussenkomst van de Tweede en Eerste Kamer.

Zulke noodwetgeving is een staatsrechtelijk paardenmiddel, bedoeld voor acute crisissituaties zoals oorlogen en overstromingen.

Volgens experts, de Kamer en ambtenaren van het ministerie van Binnenlandse Zaken is noodwetgeving niet gepast om de asielinstroom aan te pakken. Zelfs coalitiepartij NSC denkt het uitroepen van een asielcrisis niet kan, of tenminste niet te rechtvaardigen is.

Er is een alternatief: het kabinet kan gebruikmaken van een spoedwet, waar het parlement zich wél over kan uitspreken. Wat houdt dat in?

Hoog tempo

Adriaan Wierenga, noodrechtspecialist bij de universiteiten van Groningen en Leiden, legt uit dat „een spoedwet is zoals een normale wet, maar dan héél snel behandeld”. Een regulier wetgevingsproces duurt al gauw een jaar: de ministerraad moet akkoord gaan, de Raad van State adviseert, de Kamers debatteren en stemmen. Bij een spoedwet worden al die stappen ook doorlopen, maar dan in hoog tempo. „Het vraagt heel veel van ambtenaren. Ook moet de Raad van State waarschijnlijk ’s nachts doorwerken. Eerste Kamerleden, die parttime werken, moeten razendsnel bij elkaar komen.”

Sint Eustatius

Staatssecretaris van Koninkrijksrelaties Raymond Knops (CDA) voerde bijvoorbeeld in 2018 een spoedwet in om de Nederlandse staat het bestuur op Sint Eustatius te laten overnemen. Daar was volgens Knops sprake van „grove taakverwaarlozing” van het lokale bestuur. Binnen twee dagen stemden de Tweede en Eerste Kamer in met deze wet.

Maar het is volgens Wierenga de vraag of aanpassingen in de Vreemdelingenwet ook zo snel kunnen worden doorgevoerd. In die wet worden onder meer de rechten van vreemdelingen in Nederland vastgelegd. Het is een complexe wet die dus ook complex kan zijn om aan te passen, aldus de noodrechtexpert.

Er is ook geen garantie dat een spoedwet uiteindelijk waterdicht is – wat weer een bestuurlijk argument is tegen deze juridische weg. „Zo’n snelle procedure leidt vaak niet tot de meest zorgvuldige wetgeving”, zegt Wierenga. „En hoe complexer de wet, des te meer dat speelt.”

Wierenga vraagt zich wel af waarom het kabinet, dat al bijna drie maanden in functie is, niet eerder een spoedwetprocedure is opgestart. „Die had intussen al lang en breed klaar kunnen zijn”, zegt hij.

Ook VVD-leider Yesilgöz merkte dat tijdens het Kamerdebat op, en schreef op X: „Noodwet of spoedwet, mijn punt is: beide hadden al uitgewerkt kunnen zijn door minister Faber. Ga beide alsnog snel doen.”

Politiek haalbaar?

De vraag is natuurlijk wel of een spoedwet politiek haalbaar is, want beide Kamers moeten akkoord gaan. De rechtse coalitie heeft een ruime meerderheid in de Tweede Kamer, maar in de Eerste Kamer is een meerderheid niet vanzelfsprekend.

Het kan dus zo zijn dat als het kabinet een spoedwetprocedure inzet, het hele plan sneuvelt in de senaat. Als het kabinet een asielcrisis uitroept, weet minister Marjolein Faber (Asiel en Migratie, PVV) zeker dat zij haar beoogde beleid kan uitoefenen.

Tenminste, totdat het kabinet wordt teruggeroepen door de Staten-Generaal, of mogelijk de rechter of Brussel. PVV-leider Geert Wilders peinsde er tijdens het debat niet over om te kiezen voor een spoedwet ten faveure van noodwetgeving.

De oppositie is in ieder geval bereid een spoedwet zo snel mogelijk te behandelen. Donderdagavond dienden GroenLinks-PvdA, D66, ChristenUnie, SP, CDA en Volt hierover een motie in. Zij roepen de regering hierin op geen asielcrisis uit te roepen en wél een spoedwetprocedure op te starten. Maar deze motie haalde het niet, alle coalitiepartijen stemden tegen – ook VVD en NSC.