Opinie | Russische vrouwen eisen hun mannen terug

Geen debat in Rusland? Jawel, het wordt alleen niet gevoerd in de traditionele staatsmedia. Het is op sociale media, in lokale kranten en nieuwssites, waar de echte mood of the nation klinkt. Vooral op Telegram lappen ontevreden Russen de censuur aan hun laars, en verenigen zij zich in een wildgroei aan onafhankelijke kanalen en kritische belangengroepen.

Zo ook de woedende Russische echtgenotes en families van gemobiliseerde soldaten. Sinds september voeren Russische vrouwen in het hele land on- en offline actie om de terugkeer te eisen van hun gemobiliseerde mannen, zoons, broers en neven. Als zij überhaupt nog in leven zijn: volgens Amerikaanse inlichtingendiensten zouden aan Russische zijde al ruim 300.000 soldaten gewond of gesneuveld zijn. En hoewel de knalharde militaire censuur Russen belet om al te opzichtig te klagen, is voor Russische soldatenvrouwen de maat vol.


Lees ook
Veel Russen willen weten wanneer de oorlog stopt, maar daarop geeft Poetin geen antwoord

<strong>Op een groot scherm op straat in Moskou</strong> is de jaarlijkse persconferentie van de Russische president Vladimir Poetin rechtstreeks te volgen. ” class=”dmt-article-suggestion__image” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2023/12/opinie-russische-vrouwen-eisen-hun-mannen-terug.jpg”><br />
</a> </p>
<p>Dit jaar begonnen enkele van hen zich te organiseren op Telegram, waar zij het kanaal ‘Weg naar Huis’ oprichtten, dat al snel leidend werd in het protest. Vrouwen uitten er hun onvrede en bedachten straatacties en spoorden elkaar aan tot eindeloze klachtenbrieven aan het Russische Defensieministerie. Begin november sloot een dertigtal vrouwen zich aan bij een bijeenkomst van de Communistische Partij bij het Kremlin, waar zij zwaaiden met spandoeken en de terugkeer eisten van hun mannen. Hoewel het protest na enkele minuten door de politie uiteengedreven werd, trok het internationaal de aandacht.</p>
<p>Niet alleen aan buitenlandse media, ook tegenover Russische nieuwssites doen de vrouwen hun beklag. De onafhankelijke regionale nieuwssite 7×7, dat sinds de invasie is geblokkeerd en gelabeld tot ‘buitenlands agent’, <a rel=sprak vorige maand enkelen over hun initiatief. „Het begon in Moskou, maar [sinds oktober] hebben veel van onze meiden regionale chat-groepen opgericht, ieder voor haar eigen stad”, vertelde ‘Jana’ uit Voronezj.

Maar al de volgende dag kreeg zij spijt van haar loslippigheid. Ze liet 7×7 weten dat ze „per ongeluk onjuiste informatie had gedeeld” en voegde daaraan toe dat haar „was geadviseerd” om geen contact meer op te nemen met de pers. De door Pussy Riot opgerichte nieuws- en onderzoekssite Mediazona sprak met een vrouw uit de buurt van Saratov, die wel met naam in de krant durfde. Deze Kristina vertelde hoe haar man was wijsgemaakt dat hij drie tot zes maanden aan het front zou zijn. „Toen hij zich realiseerde als kanonnenvoer te worden gebruikt tegen ‘fascisten’ in Oekraïne, was het al te laat”.

Kritiek verboden

Wat in kritische, veelal in ballingschap opererende, Russische media al maanden wordt besproken, stelt de Russische propaganda voor een dilemma. Hoe te berichten over de terechte nood bij deze patriottische gezinnen, wier geduld danig op de proef wordt gesteld? Een lastige kwestie, want iedere kritiek op de ‘speciale operatie’ is verboden op straffe van hoge boetes. Al helemaal in aanloop naar de presidentsverkiezingen van aankomende maart. Gouverneurs kregen daarom opdracht iedere vorm van publiekelijke onvrede te kop in te drukken en ook in de landelijke pers wordt het onderwerp doodgezwegen.

Dat het vrouwenprotest überhaupt nog niet hardhandig uiteengeslagen is, is vooral te danken aan het feit dat „vrouwen in Rusland nu eenmaal niet geslagen worden”, liet een anonieme regime-criticus zich sarcastisch ontvallen tegen NRC. Het Telegram-kanaal ‘Weg naar Huis’ kreeg begin december een rood ‘fake’ labeltje opgeplakt. Hun mannen krijgen ze niet terug: de voorzitter van het Defensiecomité van de Doema liet weten dat soldaten aan het front moeten blijven „tot het einde van de oorlog”. Zonder verlof.

In deze rubriek belichten correspondenten het publieke debat op hun standplaats.



Leeslijst