Maarten: „Yanne en ik zijn het er altijd over eens geweest: we hebben geen kinderen gekregen om ze elke dag naar de kinderopvang te brengen. Dus toen we acht jaar geleden Lasse kregen, was de vraag: hoe gaan we het regelen? Yanne had nog haar eigen zaak, een naai-atelier in Breda. Het was een financiële afweging om de voorkeur te geven aan mijn vaste contract in plaats van aan haar werk als zzp’er. Maar Yanne wilde het ook zelf.”
Yanne: „Toen de oudste werd geboren, kwam een sterk soort moederleeuw-gevoel in me los. Dat was nieuw; eerder was ik helemaal niet zo iemand die verliefd met baby’s – koetsjie koetsjie – op schoot zat. Maar met mijn eigen kinderen voelde ik heel sterk: hier wil ik voor zorgen.”
Maarten: „Tussentijds hebben we regelmatig geëvalueerd: is dit nog steeds wat je wilt? Zeker omdat ik zie hoe zwaar het soms is voor Yanne. Maar we komen er telkens op uit dat het voor nu goed is.”
Yanne: „Het is ergens natuurlijk megatraditioneel hoe wij het doen. En uiteraard ook een luxe dat het financieel kan. Ik ben wel blij dat ik nog één dag in de week werk bij de naaimachinewinkel. Dat voelt bijna als een vrije dag. En nu de kinderen alle vier naar school gaan, is de situatie ook weer wat veranderd. Ik krijg meer tijd om mijn eigen onderneming op te bouwen. Ik houd er enorm van om tweedehands meubelvondsten te delen en bijvoorbeeld stoeltjes een tweede leven te geven met een nieuwe bekleding. Dit weekend heb ik een Instagram-account aangemaakt voor mijn bedrijf, Atelier 9010. Dat geeft een leuke, nieuwe energie.”
Chaos accepteren
Maarten: „De dag begint hier tussen half zeven en zeven uur. Dat is nodig om het allemaal te halen zonder al te veel te stressen.”
Yanne: „Ik heb de avond ervoor de ontbijttafel gedekt en heb tegenwoordig alle kinderen zover dat ze hun eigen brood smeren. ’s Ochtends doe ik boven het ritueel met hen, Maarten is dan al beneden en snijdt het fruit voor in de broodtrommels.”
Maarten: „Ik ga rond acht uur de deur uit naar mijn werk in Breda. Ik ben in 2007 als zelfstandige bij de gemeente begonnen en uiteindelijk vast in dienst gekomen. Sinds vier jaar in de rol van teamleider. Het is een baan voor vier dagen in de week, maar dat is krap: het is eigenlijk gewoon een fulltime functie.”
Yanne: „Als de kinderen naar school zijn, ruim ik de ontbijtchaos op, doe de was en pak ik allerlei losse klusjes op. Zo was het vorige week ‘opvallend naar school’-dag, over verkeersveiligheid. Sta ik weer fluorescerende hesjes en fietslampjes op te duiken.”
Maarten: „Je moet met vier kinderen een zekere mate van chaos accepteren. Ik maak de wc’s schoon en stofzuig, dat vind ik belangrijk. Maar ook al dweil je iedere dag de vloer, in no time stampen ze weer met hun zandschoenen door het huis.”
Yanne: „Op dinsdag hebben er drie zwemles. Op woensdag hebben Yenthe en Mads gym, Norah gaat vrijdag naar turnen, zaterdag heeft Lasse programmeerles en dan willen ze natuurlijk ook nog bij vriendjes spelen. Gelukkig kan ik goed plannen. De grote gezinsagenda is mijn bijbel.”
Maarten: „Wat je niet hebt met vier kinderen, is rust. Vooral het geluidsniveau had ik onderschat. Dat gillen en schreeuwen, hard en hoog, daar klappen mijn oren soms letterlijk van dicht. Voor de gein zet ik af en toe van die bouw-oordoppen op, om de scherpe randjes eraf te halen.”
Yanne: „De oudste twee kijken na het eten altijd naar het Jeugdjournaal. Dan brengen we de jongste twee alvast naar boven.”
Maarten: „Mads van vier zit nu in een fase dat alleen mama zijn tanden mag poetsen en een boekje voorlezen.”
Yanne: „In het weekend zit Maarten wel eens in de keuken en komen de kinderen naar mij aan de andere kant van het huis om te vragen of ze iets mogen drinken. Dan zeg ik: heb je die meneer in de keuken gezien? Dat is je vader, daar kun je ook iets aan vragen.”
Maarten: „De kinderen hangen meer aan Yanne, dat is een feit. Dan voel ik me niet afgewezen hoor, nee, het is vooral onpraktisch af en toe.”
Yanne: „De dagen zijn soms zo hectisch en druk, dat mijn hoofd tegen de tijd dat we gaan eten gewoon helemaal op is. Dat roep ik ook wel eens tegen die kleine draken: mama is op.”
Enorme to-do-lijst
Maarten: „Het is wel stevig ja, vier kinderen. Voor mij is klussen een fijne manier om mijn hoofd leeg te maken. Ja, er is altijd een enorme to-do-lijst, maar dat vind ik juist fijn. Ik kan heel slecht stilzitten.”
Yanne: „Ik heb ook altijd duizend-en-een projectjes, naast het gezin en de verbouwing van ons huis. Een ander zou ons leven compleet mesjokke vinden, maar wij denken al snel: volgens mij kan het wel.”
Maarten: „Hoe ouder de kinderen worden, hoe leuker ik het vind. De oudste begint al een beetje grapjes te maken. Of de jongste, die geeft met de kleuren van het stoplicht al onze emoties aan; daar werken we thuis mee. Dan zegt hij: papa is rood, hè? Ha, vaak klopt het ook nog.”
Yanne: „Alle kinderen hebben iets creatiefs in zich. Dus als ze hier aan tafel zitten te knutselen en schattige gesprekjes hebben, geniet ik daarvan. Of soms kijken we met z’n allen een Disney-film op de grote bank, lekker dicht tegen elkaar aan. Dat is echt gezellig.”
Maarten: „Ik heb Yanne leren kennen op naailes, waar ik kwam omdat ik mijn lievelings-T-shirt zelf wilde leren namaken.”
Yanne: „En toen werd -ie verliefd op de juf.”
Maarten: „Ik grap wel eens: ik kwam voor een T-shirt en eindigde met een gezin met vier kinderen.”
