Dit is de paardekopnevel, vastgelegd door Euclid, het nieuwste paradepaardje van de European Space Agency (ESA). Die ruimtetelscoop reisde in juli op een Falcon 9-raket van SpaceX de ruimte in op zoek naar donkere materie en donkere energie, twee van de grote raadsels in de natuurkunde.
Astronomen weten dat donkere energie en donkere materie samen grofweg 95 procent van alle massa in het universum uitmaken. Maar wát het is, weet niemand. In tegenstelling tot ‘gewone’ materie, waar sterren en planeten uit bestaan, is donkere materie niet zichtbaar. Astronomen zien wel sporen van de aanwezigheid ervan: donkere materie trekt door zwaartekracht sterrenstelsels samen en laat ze sneller draaien. Donkere energie wordt verantwoordelijk gehouden voor de versnelde uitdijing van het heelal.
Euclid moet astronomen iets gaan leren over de invloed van donkere materie en donkere energie op het zichtbare heelal door zes jaar lang de vormen en posities van miljarden sterrenstelsels en sterren te fotograferen. Op die manier gaat Euclid de grootste kosmische 3D-kaart ooit maken.
Foto’s: ESA/Euclid/Euclid Consortium/NASA
Om dat voor elkaar te krijgen, is Euclid ontworpen om in één opname een groot beeld van de hemel te geven. Dat maakt Euclid anders dan de relatief nieuwe James Webb-ruimtetelescoop van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA die juist steeds op één deel van de hemel inzoomt.
Om te laten zien dat Euclid inderdaad snel en gedetailleerd grote stukken hemel kan fotograferen, deelde ESA deze week de eerste vijf kleurenfoto’s van Euclid. Een van de meest in het oog springende is de opname van de Paardekopnevel, een sterrenkraamkamer op 1.375 lichtjaar van de aarde in het sterrenbeeld Orion. De nevel is zo’n 2,5 lichtjaar breed en bestaat grotendeels uit koud moleculair waterstof. De wolk in de vorm van een paardekop blokkeert het licht van de heldere ster Sigma Orionis erachter. Euclid maakte dit beeld van de Paardekop in ongeveer een uur.
Na de lancering in juli maakte Euclid een reis van 1,5 miljoen kilometer naar het lagrangepunt L2. Op die plek wordt Euclid precies genoeg aangetrokken door de zwaartekracht van de zon en aarde om in lijn te blijven met de aarde.
Foto’s: ESA/Euclid/Euclid Consortium/NASA
Lees ook
Met zijn infrarood-ogen geeft ruimtetelescoop James Webb de wereld al een jaar lang een nieuwe blik op de kosmos