Adyens poging beleggers te sussen lijkt geslaagd

Posted on November 9, 2023 by admin

Adyen lijkt er woensdag in geslaagd te zijn om beleggers gerust te stellen over hoe het met het betaalbedrijf gaat. In de handel nabeurs in de Verenigde Staten steeg het aandeel 34 procent. Als dat donderdagochtend doorzet zou dat op de Amsterdamse beurs, waar Adyen de hoofdnotering heeft, betekenen dat het aandeel 897 euro waard zou worden. Adyen sloot woensdag in de AEX, voor dat het bedrijf met een handelsupdate kwam, op 695,70 euro.

Beleggers hadden ook wel wat geruststelling nodig. Na de halfjaarcijfers medio augustus verloor Adyen in een dag 38 procent aan beurswaarde, wat neerkwam op 19 miljard euro. Aandeelhouders schrokken toen enorm dat het bedrijf minder hard groeide dan in eerdere jaren, en ook een minder hoge winstmarge had. Sindsdien leverde het aandeel, mede door matige berichten over de prestaties van concurrenten, nog meer in. De tijd van groei voor betaalbedrijven zou volgens sommigen voorbij zijn en een dienst van een betaalbedrijf zou verworden tot dat wat een telecombedrijf aanbiedt. En telecombedrijven maken weinig winst.

Lees ook
Een daling van 18 miljard euro op de beurs. Wat zegt dat over Adyen?

„Bemoedigend”

Uit de woensdag gepubliceerd derdekwartaalupdate bleek dat Adyens omzet in het derde kwartaal 22 procent is gegroeid ten opzichte van een jaar eerder, naar 413,6 miljoen euro. Zonder valutaschommelingen mee te rekenen – Adyen is actief in tweehonderd landen – steeg de omzet met 26 procent. Een analist van zakenbank Jefferies noemde deze resultaten „bemoedigend”, schrijft persbureau Reuters.

Verder meldde Adyen 175 mensen te hebben aangenomen. Jefferies had meer nieuwe contracten verwacht. Een van de redenen dat beleggers zo ongerust waren over Adyen na de halfjaarcijfers was de keuze om ondanks de minder hard stijgende omzet, meer mensen aan te nemen. Daardoor werd de winstmarge gedrukt.

Opvallend was dat analisten – en gezien de stijging nabeurs in hun kielzog waarschijnlijk ook beleggers – positief reageerden op de verlaging van de verwachtingen voor de komende jaren. Sinds de beursgang in 2018 had het betaalbedrijf nooit gesleuteld aan de financiële doelen: op de lange termijn gemiddeld 25 tot 35 procent omzetgroei en een operationelewinstmarge (EBITDA) van meer dan 65 procent.

Deze woensdag gaf Adyen voor het eerst meer kortetermijndoelen af. Tot en met 2026 denkt het bedrijf tussen de 20 en 30 procent in omzet te groeien. De winstmarge moet over de komende jaren gemiddeld uitkomen boven de 50 procent. In het eerste halfjaar had die marge teleurstellend 43 procent bedragen.

Volgens JP Morgan is deze verlaging van de doelen toch positief „omdat deze meer realistisch zijn.” „Dit zal een grote opluchting zijn voor investeerders”, citeert Reuters de analist van de Amerikaanse zakenbank. Jefferies is het daar mee eens en noemt de doelen ondanks de daling „ambitieus”.

Geen dividend

Dat Adyen voorlopig ook kwartaalupdates geeft, zoals zeker voor de financiële sector gewoon is, betekent niet dat het betaalbedrijf zich nu opeens ook op overige vlakken als een beursgenoteerde bank of verzekeraar gaat gedragen. Het bedrijf is niet van plan dividend te gaan uitkeren, benadrukte Tandowsky na een vraag van een analist in de zaal in San Francisco. En ondanks dat Adyen veel contanten op de balans heeft staan, is van een aandeleninkoopprogramma geen sprake. „We voelen ons prima bij ons huidige cashpositie. Het zorgt ervoor dat wij de beste kredietrating hebben van al onze concurrenten. En zorgt voor flink minder tijdrovende discussies met de toezichthouder over onze financiën.”

Ook afwijkend ten opzichte van andere financiële instellingen was dat de Investor Day van Adyen het grootste deel van de drie uur niet over de financiële doelen ging, maar over wat het bedrijf nu eigenlijk doet. En dat de twee bestuursvoorzitters – oprichter Pieter van der Does en Ingo Uytdehaage verdelen sinds begin dit jaar de voorzittershamer – amper aan het woord kwamen. Uytdehaage opende de presentatie en beantwoordde vragen op het eind, Van der Does kwam helemaal het podium niet op.

College

Het programma werd gevuld door onder meer de commercieel directeur, de hoofden van de Amerikaanse en Europese divisies en de HR-manager, die colleges over het bedrijf Adyen leken te geven aan de analisten in de zaal en via de livestream. Deels gekleed in versleten jeans en (afgetrapte) sneakers vertelden zij waarom Adyen anders is dan andere betaalbedrijven, en waarom zij zich daarom niet zo zorgen maken over de minder harde groei van online verkopen na de coronahausse. De overtuiging: door meer te bieden dan alleen een manier om af te rekenen kan Adyen klanten blijven trekken en hogere prijzen rekenen dan concurrenten – en daarmee voorkomen dat het een ‘telecombedrijf’ wordt.

Grote bedrijven zoals Spotify, Burberry en Dunkin’ Donuts regelen via Adyen online betalingen met creditcards, uitgesteld betalen of lokale systemen zoals iDeal. Maar ze kunnen ook via betaalautomaten en inmiddels smartphones fysieke betalingen regelen. Via platforms als Ebay is het midden- en kleinbedrijf klant. Adyen levert bovendien allemaal informatie aan klanten over waarom consumenten afhaken en hoe dat te voorkomen.

Alle sprekers van Adyen namen meermaals het woord ‘uniek’ of een synoniem in de mond. „Wij zijn de enige aanbieder van financiële technologie die alle kanalen – online, in de winkel, mobiel en in de app – beheert in één enkel systeem dat volledig in eigen huis is gebouwd en dat actief is in alle regio’s”, zo stelde Alexandra von Bismarck, hoofd van Adyen in Europa, het Midden-Oosten en Afrika. „Er is geen ander bedrijf die dat aanbiedt.”

De meeste vragen van analisten in de zaal gingen ondanks het college van managers over het ‘unieke’ aanbod van Adyen, over de vermeende prijsdruk van concurrenten. Commercieel directeur Roelant Prins leek daar naar te knipogen toen hij even later vertelde dat klanten nog wel eens de neiging hebben om zich op de transactieprijs te concentreren. „Een lage prijs is goed uit te leggen, dat is een cijfer. En een cijfer is een cijfer, dat voer je makkelijk in in een excel. Onze toegevoegde waarde is een belofte. Dat is moeilijker te vangen. Het is aan ons om onze mensen zo te trainen dat ze klanten daarvan kunnen overtuigen.”

Of analisten en beleggers.

Hoe Feyenoord in 14 minuten en 44 seconden een miraculeuze comeback maakte bij Manchester City

admin
November 27, 2024
0

Manchester City-coach Pep Guardiola zit met zijn armen over elkaar in de dug-out. Blik op het veld, tegelijkertijd druk in gesprek met assistent Juanma Lillo. Hij oogt ontspannen, met eindelijk weer zicht op een zege na vijf nederlagen op rij. City leidt in het eigen Etihad Stadium met 3-0 tegen Feyenoord in de Champions League. De 74ste minuut loopt, als de spanning ver te zoeken is. City hoeft niet meer, waar Feyenoord de indruk maakt de schade te willen beperken.

Guardiola heeft drie van zijn belangrijke spelers zes minuten eerder gewisseld – Phil Foden, Nathan Aké en Ilkay Gündogan. Ongetwijfeld om ze rust te geven met het oog op de clash tegen Liverpool FC, komende zondag op Anfield. En waarschijnlijk om het risico op het wegvallen van spelers te verminderen, dit seizoen heeft City te maken met veel blessures.

City was jarenlang de norm, met bijna perfect uitgevoerd voetbal, onder regie van Kevin De Bruyne en Bernardo Silva in combinatie met spits Erling Haaland. Vier keer op rij landskampioen, winnaar van de Champions League in 2023. Maar dit seizoen is anders. De ploeg is in fases kwetsbaar. In de Premier League heeft City al acht punten achterstand op Liverpool, gecoacht door Arne Slot. Zaterdag werd thuis nog met 4-0 verloren van Tottenham Hotspur.

Gebutst vertrouwen

De ontmoeting met Feyenoord lijkt voor City de ideale wedstrijd om het gebutste vertrouwen terug te winnen. Volgens dat scenario voltrekt City-Feyenoord zich lang, dinsdagavond in het oostelijk deel van Manchester. City combineert soepel, drukt Feyenoord ver naar achteren, doelman Timon Wellenreuther redt een paar keer knap.

Feyenoord krijgt gaandeweg wel meer controle. Het heeft langer balbezit, creëert een kansje via aanvaller Igor Paixão. Maar City blijft gevaarlijk en kort voor rust valt de goal die niet kan uitblijven: Quinten Timber raakt Haaland onhandig en de Noor benut zelf de strafschop (1-0). Na de pauze loopt City uit door een schot van Gündogan en opnieuw Haaland, via een fraaie, razendsnelle aanval. 3-0 na 53 minuten.

Manchester City-spits **Erling Haaland** (in het midden) viert zijn 3-0 met Phil Foden en Matheus Nunes.

De wedstrijd zit dan op slot. Ogenschijnlijk, want de wissels die rond de zeventigste minuut plaatsvinden zullen van groot belang zijn. En niet alleen die bij City.

Bij Feyenoord komt de talentvolle centrumverdediger Thomas Beelen voor linksback Gijs Smal, die het lastig heeft. Hancko, een van de pijlers van de ploeg, verhuist van de as naar de linkerflank. Rechtsback Bart Nieuwkoop wordt vervangen door Jordan Lotomba, die terug is na een blessure. Ook beoogde basisspits Santiago Giménez maakt zijn rentree na een hamstringkwetsuur, hij valt in voor Julián Carranza.

Deze omzettingen van coach Brian Priske zorgen ervoor dat Feyenoord – met de power van linksback Hancko en rechtsback Lotomba – meer dynamiek heeft op de flanken. En in de spits zorgt Giménez voor meer diepgang dan de vrij statische Julián Carranza.

Giménez is nog maar net in het veld, als hij meteen een bal in de diepte vraagt. Dat Feyenoord met drie goals achter staat, is niet aan Giménez af te lezen. Hij maakt een gretige indruk.

Woede en irritatie

De Mexicaan sprint in de 74ste minuut weg, als Hancko vanaf links achterin een lange bal naar voren geeft. City neemt simpel over, lijkt te controleren. Verdediger Josko Gvardiol krijgt de bal in de as. Hij wordt, en dat is cruciaal, meteen onder druk gezet door Giménez. Daardoor speelt Gvardiol een moeilijke, hoge bal terug op doelman Ederson.

Hadj Moussa, een 22-jarige talentvolle Algerijns-Franse rechtsbuiten, ziet dat het fout gaat bij City. Hij sprint meteen achter de bal aan, neemt die perfect aan, direct mee in de loop, omspeelt de uitkomende keeper Ederson en mikt vanuit een lastige, krappe hoek zonder te kijken binnen: 3-1, klokslag 74 minuten.

Feyenoord-aanvaller **Hadj Moussa** is op weg naar de 3-1.

Woede, irritatie, zorgen – het is allemaal zichtbaar bij Guardiola. Secondenlang kijkt hij naar de grond, terwijl hij zijn handen boven op zijn hoofd houdt.

Feyenoord speelt met meer durf en overtuiging, jaagt op City. Onderlinge duels worden gewonnen, waar City aarzelt, broos als het vertrouwen is. Feyenoord bouwt geduldig op, probeert met korte passes de tegenstander te lokken, zo ruimtes te creëren en de creatieve pingelaar Moussa in stelling te brengen.

In de 81ste minuut komt hij aan de bal, rechts voorin, loopt zich dan vast. Ook dat is Moussa. Maar Feyenoord blijft hoge pressie uitoefenen. Weer geeft Gvardiol een moeilijke pass, Timber en zijn kompaan Hwang In-beom duiken erop, nemen over.

Het spel wordt verplaatst naar links, naar Paixão. Die slingert de bal naar de tweede paal, waar Lotomba opduikt. Die trekt de bal terug en gaat wonderlijk via de paal en het linkerbeen van Ederson richting de borst van de inlopende Giménez: 3-2 na 81 minuten en 12 seconden.

Guardiola klapt een paar keer, lijkt zijn defensie wakker te willen schudden. Spanning – of is het angst? – is te zien in zijn ogen.

Invaller **Santiago Gimenez** nadat hij de 3-2 heeft gemaakt.

Loeren op uitbraak

Feyenoord voetbalt zonder vrees. Lotomba ontdoet zich enkele keren soepel van Haaland, een beer van een aanvaller. Er is nog even tijd voor Feyenoord, in een wedstrijd die allang als verloren beschouwd werd.

Na 88 minuten en 30 seconden begint het met de onderschepping van Hwang, als twee City-spelers elkaar in de weg lopen bij de middenlijn. Feyenoord-spelers loeren meteen op een uitbraak – waar liggen de ruimtes?

Er lijkt dan nog weinig aan de hand voor City, zoals eigenlijk de hele avond. Hwang kopt naar invaller Ramiz Zerrouki, die passt naar Moussa, die nog op eigen helft staat, zeker tien meter voor de middenlijn.

Voorin is Paixão dan aan het zwerven. De Braziliaanse linksbuiten duikt opeens diep in de rechterzone op. Daar ligt ruimte omdat Moussa zijn directe tegenstander – linksback Gvardiol – heeft weggelokt. Moussa ziet de loopactie van Paixão, geeft een splijtende bal tussen Gvardiol en Jack Grealish door.

De defensieve organisatie bij City is ontluisterend, zoveel ruimte krijgt Paixão. Noodgedwongen komt Ederson ver uit zijn doel om de aanvaller af te stoppen, meters buiten zijn strafschopgebied. Maar Paixão is hem net voor, springt iets hoger, kopt de bal vooruit, neemt hem mee, is de keeper kwijt, maar staat in een moeilijke hoek schuin rechts voor de goal.

Paixão heeft even tijd, kijkt, en doet wat je bijna niet ziet aankomen. Hij geeft een puike voorzet op de onvermoeibare, opstomende linksback Hancko. Die kopt in een leeg doel, langs de laatste overgebleven verdediger Rico Lewis. 88 minuten en 44 seconden en het staat 3-3.

Feyenoord-verdediger **Hancko** kopt kort voor tijd de 3-3 binnen.

In zijn enthousiasme valt Hancko even als hij naar het uitvak rent met 4.000 Feyenoord-fans. Het vak ernaast houden City-fans handen voor hun mond of ogen. De ontgoocheling compleet. Guardiola plukt even aan zijn neus, drinkt wat water.

Verbijstering is te zien bij Haaland – bij wie niet eigenlijk. Maar het zit zo dicht bij elkaar. Twee minuten later schiet Grealish via het been van Zerrouki nog op de paal – net niet de 4-3 dus.

Invaller De Bruyne staat druk te wijzen, met 94 minuten en 30 seconden op de klok. Dáár moet je lopen, zegt hij tegen een ploeggenoot, in een poging een opening te vinden in de Feyenoord-defensie. Maar verdediger Gernot Trauner poeiert de bal richting de tribune voor Haaland eraan kan komen.

Guardiola dirigeert zijn spelers in de laatste seconden met wilde armgebaren naar voren. En geeft dan, als na 96 minuten is afgefloten, vierde official Marcel Birsan met een zuinig lachje, waarin ongeloof verscholen zit, als eerste een hand.

Wat vindt NRC | Slachtoffers van verkrachting hoeven zich niet te schamen

admin
November 27, 2024
0

Het slachtoffer van verkrachting kreeg de afgelopen maanden niet alleen een gezicht, maar zei ook luid en duidelijk dat ze wilde dat „de schaamte van kamp wisselt”. Niet zij, Gisèle Pelicot, hoeft zich immers te verbergen. Degenen die zich moeten schamen, zijn volgens haar degenen die ervan worden verdacht dat ze haar, terwijl ze gedrogeerd en dus buiten bewustzijn was, verkrachtten. Onder wie haar ex-man Dominique, die schuld bekent en tegen wie eerder deze week twintig jaar celstraf is geëist.

Met haar optreden, in de volle openbaarheid, en vooral haar weigering het slachtofferschap op zich te nemen, heeft Pelicot het denken over seksueel geweld, over verkrachting binnen een relatie, en over consent – wederzijdse instemming bij seks – een enorme dienst bewezen. Ongeacht wat de Franse rechter zal oordelen, en niet alleen in Frankrijk, waar duizenden vrouwen de afgelopen maanden de straat op gingen om Pelicot te steunen.

Het zou daarom jammer zijn als na deze geruchtmakende rechtszaak alleen overblijft dat deze zo geruchtmakend is vanwege het grote aantal verdachten, het door Pelicots ex-man gefilmde bewijs van de vijftig mannen die op zijn uitnodiging zijn vrouw verkrachtten, en de wereldwijde aandacht.

Column | Mooie, kleine film

admin
November 27, 2024
0

Het bioscoopzaaltje was nog bijna leeg toen ik mijn plaats op de achterste rij zocht. Er bleek al een vrouw te zitten, maar die maakte meteen ruimte door een stoel even verderop te kiezen. Terwijl we zaten te wachten, ontstond tussen ons een gesprekje dat je in de bioscoop vrij zelden met vreemden hebt.

Ze leek me een vrouw van achterin de zestig en ze maakte een rustige, vriendelijke indruk. Ze sprak met een zachte g en bleek dan ook afkomstig uit het zuiden des lands. Daar woonde ze nog altijd, maar elk jaar vertoefde ze één volle week in Amsterdam om er dagelijks het documentairefestival IDFA te volgen.

Dat deed ze nu al twintig jaar. Ze betrok een appartement in het centrum en bezocht zoveel mogelijk voorstellingen, soms wel drie per dag. Altijd alléén, vroeg ik me af, maar die impertinente vraag hield ik maar voor me. Tussendoor pikte ze dan ook nog een ‘gewoon bioscoopje’ mee, zoals die middag, omdat ze de Iraanse speelfilm My Favourite Cake graag wilde zien na alle enthousiaste recensies die ze erover gelezen had.

Kortom, een filmliefhebber.

Welk soort speelfilms ze het liefst zag? „Geen Amerikaanse films meer”, zei ze, „vooral die blockbusters ben ik helemaal zat. Ik houd van mooie, kleine films.” Ik vroeg haar naar haar favoriete film, want zeg mij van welk boek of welke film u het meest houdt en ik zeg u wie u bent, of beter: wie ik dénk dat u bent. Ze wist het meteen: Kes van Ken Loach, de Britse filmregisseur, bekend om zijn sociaal-realistische stijl. „Ik houd erg van zijn films, zei ze. „En uw favoriete film?” „A Woman Under The Influence”, antwoordde ik zonder aarzeling, „een film over een overspannen vrouw die niet begrepen wordt door de mensen in haar omgeving.” Ja, John Cassavetes”, zei ze, „met Gena Rowlands.”

Kortom, filmliefhebbers onder elkaar, al moet ik bekennen dat ik later thuis even moest opzoeken waar Kes, een film uit 1969, ook weer over ging: een eenzaam arbeidersjongetje dat uit zijn ellende probeert te ontsnappen door een jonge torenvalk te trainen.

Toen moesten we zwijgen want ‘onze’ film begon, althans de lastige, inleidende beschietingen via reclame en trailers van films die je goddank nooit hoeft te zien. Een betere antireclame dan de trailer bestaat er niet.

My Favourite Cake is een Iraanse speelfilm, gemaakt door het regisseurskoppel Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha, dat moedig de strijd met de censuur aanbond. De film is in Iran verboden, vervolging van de makers dreigt wegens propaganda tegen het regime en het overtreden van islamitische regels.

Hun film gaat over een eenzame 70-jarige vrouw die de liefde hoopt te vinden bij een bejaarde taxichauffeur. Zij is al op haar dertigste weduwe geworden, hij is door zijn vrouw ingewisseld voor een rijker exemplaar. Het lijkt tussen hen even te lukken. Lijkt. Een ontroerende film met schitterend spel van de hoofdrolspelers. „De film gaat over het leven, maar evenzeer over vergankelijkheid”, zei Moghadem in NRC tegen Dana Linssen. „Het is een aansporing om nu te leven en daar niet mee te wachten tot het hiernamaals.”

We stonden op, de vrouw en ik. „Een mooie, kleine film”, zeiden we tegen elkaar. Bij de uitgang namen we beleefd afscheid, want het leven is doorgaans geen speelfilm.