Deze podcast verscheen al een tijd geleden in mijn tijdlijn. De Palestijns-Nederlandse Arjan El Fassed, voormalig GroenLinks-Kamerlid, vertelt in beladen scènes over zijn Palestijnse familie. De openingsscène over zijn oom, burgemeester van Nablus, die in 1980 zijn beide benen verloor bij een bomaanslag, is direct aangrijpend. Maar omdat de podcast, gebaseerd op een gelijknamig boek, lijkt voorgelezen uit dat boek, liet ik de rest van de afleveringen liggen. Tot nu. Door de oorlog in Gaza krijgt het verhaal van de vader, ooms en nichtjes van El Fassed een nieuwe dringende lading. De Intifada, de Nakba, ze waren erbij, en krijgen met deze podcast de stem die op zo veel plekken ontbreekt.
Jean-Paul kan niet kiezen. Hij vindt het veel te gezellig, al die vrouwen voor wie hij hapjes en drankjes kan serveren. Wie wil er nog appelflappen? Dus hopen de kandidaten zich op in B&B Vol Liefde (RTL 4). Daarmee saboteert hij het datingprogramma: volgens het spel moet hij ze één voor één wegsturen, tot er één vrouw overblijft met wie hij zijn leven wil delen. We komen niet voor de gezelligheid, we komen voor de liefde. Het programma heet niet B&B Vol Vrienden.
Dat laatste merkt vakbondsvrouw Susanne op. Ze houdt de eer aan zichzelf en vertrekt. Hiermee verandert de machtsverhouding. Doorgaans is het de B&B-eigenaar die de eisen stelt, op straffe van verwijdering. Nu geeft Jean-Paul die macht aan zijn kandidaten. Sportschoolmanager Renate eist al meteen een lunch alleen met hem. JP probeert nog te bedingen dat de andere vrouwen ook gezellig een stukje meerijden, maar Renate houdt haar poot stijf. Eén op één – ze wil over de liefde praten. Dus vertrekken de twee in zijn open legerauto met een speelgoed-legerhelm op hun hoofd.
(Voor de liefhebbers: de legerauto is een DAF YA-66 uit 1974-1975, bedoeld voor ordonnansen – militaire loopjongens. Werd ook wel de Jarretel Jeep genoemd wegens de riemaandrijving: Variomatic met het pientere pookje. Het Dafje was goedkoop, had geen vierwielaandrijving, kon alleen op verharde wegen, dus een treffend symbool van Nederlands militaire onmacht. In de jaren negentig heeft het leger ze allemaal verkocht.)
Ja, dat soort dingen ga ik googelen tijdens het kijken. Want het moet gezegd: B&B Vol Liefde bevat ook behoorlijk wat saaie passages. De tijd gaat ook veel langzamer daarginter. Wij zitten al in de derde week van het programma, maar in de B&B’s zijn pas een dag of vier, vijf verstreken.
Op
Na B&B Vol Liefde was dan toch echt het moment aangebroken dat de nieuwe tv-programma’s op waren. Wat restte waren herhalingen. Geeft niet, tv-directeur Frans Klein noemde herhalingen ooit „tweedekansuitzendingen”. De vele documentaires die de publieke omroep op de plank heeft liggen, krijgen bijvoorbeeld in de zomer een tweede kans om wat kijkers te vinden. Zelfs de meest doorgewinterde kijker mist een hoop. Die krijgt zo een tweede kans om een mooie, tijdloze documentaire alsnog te zien.
In deze Pride-week was de Herhaling van de Dag: God, ik ben gay (NPO Doc) van Linda Hakeboom. Ze volgt de 27-jarige presentator en acteur Robbert Rodenburg die als gay opgroeide in een orthodox-christelijke gemeenschap. Ik vermoed dat ze gereformeerdebonders zijn, maar daar kwam ik niet helemaal uit. De kerk en de school vertelden hem dat homoseksualiteit zondig was. Het maakte hem doodongelukkig. Ook nu hij zich uit zijn bekrompen dorp heeft bevrijd en successen boekt in de tv-wereld, is hij nog altijd op zijn hoede. Wordt hij wel echt geaccepteerd?
Hij spreekt met andere gay leerlingen die in hetzelfde schuitje zaten. Ook gaat hij verhaal halen bij de schoolleiding, zijn ouders en de dominee, die hem trachtten te verhinderen te zijn wie hij was. Dat levert geen toenadering op – de geagiteerde dominee vindt dat Rodenburg hém moet accepteren zoals hij is – maar het zorgt bij Rodenburg wel voor berusting.
Rodenburg spreekt ook een Amsterdamse dominee die zelf gay is en er opmerkelijk vrijzinnige opvattingen op nahoudt. Je kunt gewoon als ongelovige gay door het leven gaan, zo betoogt hij, want ook dat is volgens Gods plan. Hoe ver je ook wegrent, God blijft bij je. Liefdevol bedoeld, maar eigenlijk gewoon benauwend.
Drake is geen slang, geeft hij zijn fans in de allerlaatste seconden van zijn concert in de Ziggo Dome in Amsterdam nog mee. Hij is aardig tegen mensen, vertelt hij tijdens een uitdovend muzikale outro. Het zit goed met zijn karma. Daarom heeft hij succes. Alsof hij wil zeggen: laat die mensen buiten maar praten. Het zijn slechts geruchten die over hem rondgaan.
De publieke opinie over Drake is niet positief. De Canadese superster is niet bepaald ongeschonden uit de ruzie met concurrent Kendrick Lamar gekomen. Wat heet. De grootste raphit van vorig jaar, Lamars ‘Not like Us’, ging erover dat Drake zou functioneren als kolonist in de rapscene en het bovendien met minderjarigen zou doen. Lamar won er een Grammy mee, tijdens de Super Bowl Halftime Show zagen miljoenen hoe het nummer door een uitverkocht stadion werd meegebruld. Drake heeft de rapbattle verloren, maar sputtert nog na in nieuwe nummers en met rechtszaken tegen zijn platenlabel, die hij de schuld geeft van zijn afgang. Hij trad een poos weinig op, maar nu is er een kleine Europese tour, met op woensdag de eerste van drie Amsterdamse shows. Ondanks deze aanloop, eet het publiek in de zaal vanaf de eerste raps uit zijn hand.
Een jaar of tien geleden veranderde bijna alles wat Drake aanraakte in goud. Hij brak almaar streamingrecords, en had een goed oor voor de koers van popmuziek. Rapte hij een coupletje mee met een opkomende artiest, dan brak die door. Aangekondigde shows verkochten meteen uit. Succes is er nog steeds, maar die tijden zijn voorbij: de shows in Amsterdam zijn niet uitverkocht. Dat wordt slim opgelost door het intiemer aan te pakken. Een plexiglas catwalk loopt langs de randen van de zaal vlak boven de hoofden van de bezoekers, zodat hij altijd dichtbij lijkt.
De show heeft verder geen visuele trucs, geen band. Een colonne bodyguards beweegt de hele avond onder die catwalk mee en om de vijf meter staat een beveiliger. Zij zetten bijvoorbeeld een fan die een T-shirt richting de artiest gooit, direct de zaal uit. Dichterbij betekent niet dat er ook echt contact mag worden gemaakt, hoeveel liefde en aardigheid Drake ook zegt te voelen.
Medley van rustige nummers
Maar wat is het optreden wisselvallig. De avond trapt opvallend ingetogen af, waar het mooie ‘Marvins Room’ (uit 2011) meteen duidelijk maakt dat hij uit zijn hele carrière gaat putten. Maar wat is de logica van openen met een medley met flarden van rustige nummers? Met knallers voelt een medley als constant opschakelen, nu is er geen tijd om te horen wat zo’n subtiel oudje zo mooi maakt. En dan zingt Drake het ook nog eens bijna in slowmotion, achter de beat aan hobbelend. Nog een raar moment: de dj en Drake die plots op een tribune staan en wat hits draaien alsof het een huisfeest is, inclusief zijn eigen vocalen vanaf een usb-stick. Of een overbodig blokje waar tourgenoot en r&b-zanger PartyNextDoor wat nummers mag doen. Dat stijgt pas op als Drake in ‘Come and See Me’ bijvalt, en hun stemmen elkaar mooi vinden over een bed van elektronische hi-hats.
Toch zijn er genoeg nummers vanavond die duidelijk maken waarom Drake nog altijd een ster is. De dreigende lompheid van ‘Knife Talk’ laat de zaal ontploffen, megahit ‘Sicko Mode’ laat het zelfs kolken als Drake trots meldt dat hij zijn microfoon op de grond kan leggen terwijl zijn stem nog steeds uit de speakers schalt. Er zijn meerdere opwindende momenten waarbij hij moeiteloos wisselt tussen soepele r&b-zang en bitse rap of een nummer met een u-bocht de andere kant op stuurt zoals hij zo goed kan. Op die momenten zijn al zijn ongemakkelijke praatjes en aangemeten machohouding even vergeten en maakt het niets uit of hij nou wel of niet aardig is.
Het aantal eerste asielverzoeken in het tweede kwartaal van dit jaar is met 32 procent afgenomen vergeleken met diezelfde periode in 2024. In totaal werden door de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) ruim vijfduizend asielaanvragen geregistreerd, met name door Eritreeërs. Zij vormden voor het eerst sinds 2016 de grootste groep in Nederland vestigende vluchtelingen, waar dat eerder steevast Syriërs waren, zo blijkt donderdag uit cijfers van het CBS.
Het aantal asielverzoeken nam in het tweede kwartaal met 17 procent toe ten opzichte van de eerste drie maanden van 2025. Die stijging is, over een langere periode bezien, een lichte trendbreuk. Sinds eind 2023, toen er een kleine 13 duizend eerste asielaanvragen werden gedaan, daalt dat aantal.
Geopolitieke en internationale ontwikkelingen zijn vaak van invloed op asielmigratie-ontwikkelingen. Zo waren Syriërs sinds de burgeroorlog in dat land jarenlang de grootste groep asielzoekers in Nederland. Het aantal asielverzoeken daalt echter sinds eind 2024, toen het regime van leider Bashar al-Assad viel.
Volgens demissionair minister David van Weel (Asiel, VVD) is de situatie in Syrië nu dermate veilig dat hij het toelatingsbeleid aanscherpte. Bij de immigratiedienst stonden vorige maand nog ruim 16 duizend aanvragen open. De IND gaat nu beoordelen of zij in aanmerking komen voor een langer verblijf in Nederland.
Lees ook
Syrische asielzoekers wachten in onzekerheid door nieuw toelatingsbeleid. ‘Iedereen voelt de angst’
Eritreeërs vertrekken uit afglijdend land
Tegelijkertijd nam het aantal Eritrese asielverzoeken in Nederland toe. In het tweede kwartaal van 2025 deden 1.175 Eritreeërs een asielaanvraag; dat is een vervijfvoudiging ten opzichte van het eerste kwartaal. Ook ligt dat aantal bijna twee keer zo hoog als het aantal eerste asielverzoeken gedaan door Syriërs (595).
De afgelopen jaren gleed Eritrea af tot een totalitaire en militaristische staat zonder politieke oppositie tegen het zittende bewind. Naast het beknellen van vrijheden is er voor Eritreeërs nauwelijks werk: het is een van de armste landen ter wereld. Met name jongeren proberen het land te ontvluchten. Van alle Eritrese asielverzoeken in Nederland was 64 procent afkomstig van een minderjarige. Daarnaast openden vooral Eritrese mannen (72 procent) een asielprocedure in het tweede kwartaal van dit jaar.
Na Eritreeërs en Syriërs vormden Turken de derde grootste groep die een asielaanvraag deed. In totaal registreerde het IND Turkse 310 asielverzoeken, waarmee dat aantal ongeveer gelijk bleef aan dat van het begin van het jaar.
Nederlands beleid verscherpt
Hoewel het aantal eerste asielverzoeken in het tweede kwartaal van dit jaar een stuk lager lag vergeleken met 2024, viel het kabinet in diezelfde periode over dit onderwerp. Begin juni stapte PVV-leider Geert Wilders uit het kabinet vanwege het in zijn ogen hoge aantal asielzoekers. Ook vond Wilders dat er te weinig voortgang werd geboekt met het door hem beloofde „strengste asielbeleid ooit”.
Het was de bedoeling dat PVV-asielminister Marjolein Faber dat beleid zou vormgeven, maar Wilders vond dat zij daar onvoldoende ruimte voor kreeg van de andere partijen. Hij wilde een tienpuntenplan, met daarin bijvoorbeeld een totale asielstop, iets wat juridisch moeilijk haalbaar is.
Ondanks de demissionaire staat van het kabinet, debatteerde de Kamer in juli over twee asielwetten, die veel elementen bevatten van Fabers eerdere wetsvoorstellen. Daarin werd onder meer illegaliteit strafbaar gesteld. Het was lang onzeker of de wetten een parlementaire meerderheid zouden krijgen, omdat de illegaliteitsstrafbaarheidsstelling voor partijen als NSC en SGP te ver gingen. De twee partijen stemden toch voor de wetten nadat minister Van Weel hen toezegde dat de Raad van State dat nog eens zou beoordelen.
Lees ook
Nederland voert asieldebat over EU-beleid waar de politiek nauwelijks over gaat, zegt docent migratierecht
