Slim management, een verrassende trainer en nadruk op de mijnwerkersidentiteit brachten RC Lens naar de top

Posted on October 23, 2023 by admin

Voor het piratencafé in het Noord-Franse Lens staat vrachtwagenchauffeur Benoît Wilczek (25) te glunderen. Op zijn hoofd een wit vissershoedje en een zonnebril met oranje glazen. In zijn hand een halve liter bier. In zijn mond niets dan lovende woorden over zijn club. Nee, zijn familie, zijn religie. Racing Club Lens.

Het is dinsdag 2 oktober, een zachte herfstdag. Wilczek heeft vrijgenomen omdat hij met zijn opa ‘hun’ RC Lens gaat aanmoedigen, in een Champions League-wedstrijd tegen de Engelse topploeg Arsenal – eerder speelde de club gelijk (1-1) tegen Sevilla. „Ik ben 25 jaar en het is 21 jaar geleden dat RC Lens überhaupt Europees voetbal speelde, dus dit heb ik nog nooit bewust meegemaakt. Het voelt alsof ik in de hemel ben”, zegt Wilczek. „Het is een eer om clubs als Sevilla, Arsenal en PSV bij ons thuis te mogen ontvangen.”

‘Bij ons thuis’ is Lens, een voormalig mijnstadje met zo’n 30.000 inwoners, dertig kilometer ten zuiden van Lille. De geschiedenis van de mijnbouw in het gebied zie je hier overal terug. In Wilczeks achternaam: hij stamt aan beide kanten van zijn familie af van Poolse arbeidsmigranten die naar Frankrijk kwamen om in de steenkoolmijnen te werken. Je ziet het aan de enorme slakkenbergen die het stadje omringen: de bijna tweehonderd meter hoge heuvels waar decennialang mijnresten werden gestort. Sinds de sluiting van de mijnen in 1990 doen ze dienst als hondenuitlaatplaats, door UNESCO beschermd.

Het is wellicht niet de plek waar je een Europese topclub verwacht. Maar RC Lens speelt na een indrukwekkende opmars in de Franse Ligue 1 dit jaar voor het eerst in de clubhistorie in de Champions League. De club komt niet uit het niets de Europese voetbaltop binnengewandeld, zegt journalist Romain Lafont telefonisch – hij volgt de club al jaren voor de Franse sportkrant L’Équipe. „Het is niet een klein clubje dat voor het eerst mee mag doen, het is een van de vijftien, twintig belangrijkste clubs van Frankrijk die zijn rentree maakt.”

Lees ook
Bij Paris Saint-Germain gaat controle over het imago boven alles

Voorzitter en trainer

RC Lens is wel een tijd weggeweest van de hoogste podia: niet alleen is het decennia geleden dat de Lensois in Europa speelden, ook speelde de club van 2012 tot 2020 (met uitzondering van één seizoen) in de Tweede Divisie. In 2020 was het meer dankzij geluk dan wijsheid dat ze terugkwam in Ligue 1. Lafont: „Het Franse voetbalseizoen werd door de coronapandemie in maart 2020 vervroegd afgebroken, en Lens stond op dat moment met één punt voorsprong op promotie.” Daarna wist RC Lens zich te bestendigen: tweemaal werd het zevende in de Ligue 1 en vorig seizoen eindigde de club zelfs als tweede, achter het veel grotere en rijkere Paris Saint-Germain. Dit seizoen heeft Lens het moeilijker, het staat met negen punten uit negen wedstrijden vijftiende.

Het succes van de laatste jaren is grotendeels te danken aan de clubvoorzitter, de Frans-Armeense zakenman Joseph Oughourlian (51), die in 2018 grootaandeelhouder werd van RC Lens. „De club stond op het randje van faillissement en Oughourlian heeft er de bezem doorgehaald”, zegt Lafont. „Hij heeft miljoenen geïnvesteerd en tientallen mensen ontslagen; de club hield bijvoorbeeld maar 1,5 fte over voor het rekruteren van nieuwe spelers.” Ondertussen hield Oughourlian de ticketprijzen relatief laag.

En toen ontdekte de club in eigen geledingen en de nu 52-jarige trainer Franck Haise. „Haise was voor 2020 trainer van het reserveteam, daarvoor ontfermde hij zich bij andere clubs over de jeugdteams. Nadat de trainer van het eerste team werd ontslagen, nét voor Covid, werd hij aangesteld als trainer van het eerste team”, zegt Lafont.

„In het begin gaf niemand een stuiver voor hem”, zegt supporter Wilczek. Maar Haise wist het eerste team van RC Lens snel om te vormen tot een succes. „Hij is erg goed in de ontwikkeling van spelers”, zegt Lafont. „Je hebt gasten zoals [centrale verdediger] Jonathan Gradit, die speelde tien jaar geleden nog in de vierde divisie en was een aardige voetballer in de tweede divisie toen hij Haise ontmoette. En nu behaalt hij grootse resultaten in de Champions League.”

In dezelfde periode kocht Lens een aantal goede spelers van andere Europese teams. Zo trok het in 2020 tien miljoen euro uit voor de Frans-Guinese Seko Fofana, die bij het Italiaanse Udinese speelde. Het was de duurste aankoop ooit voor de club.

Supporter Wilczek heeft niets dan goede woorden voor trainer Haise. „Het is een simpele man, bescheiden. Hij zorgt voor een fijne sfeer in de kleedkamers.” Ook Lafont ziet dat Haise „niet met zijn neus in de lucht loopt”. „Zijn vrouw heeft een ernstige ziekte, misschien staat hij daardoor met beide benen op de grond.” En Haise zou zijn spelers niet onnodig onder druk zetten. Lafont: „Hij zegt: je moet alles geven wat je hebt, en daarna komen de resultaten – of niet. Dan is het ook niet erg.”

Lees ook
Frankrijk heeft zijn kerncentrales jarenlang verwaarloosd

Regionale volksclub

Vanaf de jaren vijftig raakte het mijnbedrijf minder betrokken bij de club. „Het kwam in de financiële problemen door het sluiten van mijnschachten en in 1968 trok het zich helemaal terug.” Inmiddels heeft het clubmanagement niets meer te maken met de mijnen, maar de identiteit als mijnwerkersclub is gebleven. Fontaine: „Supporters onderstrepen dat graag op hun spandoeken en door liederen te zingen als Les Corons van Pierre Bachelet”, een liefdeslied over het ‘land van kolen’ dat Noord-Frankrijk ooit was.

Fontaine ziet dat de club de laatste twintig, dertig jaar zelf ook extra nadruk legt op deze geschiedenis. „Hiermee willen ze zich onderscheiden van de traditionele vijand Lille, die wordt gezien als bourgeois – een beetje zoals Olympique Marseille zich presenteert als volksclub om zich af te zetten tegen het Parijse PSG.” Het is marketing, maar het werkt, zegt ze. „Ze spelen in op de identiteitscrisis van arbeiders in de regio rondom Lens. Het was een supermachtige en rijke regio die na de sluiting van de mijnen in één klap een van de armere zones van Frankrijk is geworden, die bovendien wordt gestigmatiseerd in de media. RC Lens geeft het gevoel: wij zien jullie wél.”

Ook supporter Benoît Wilczek voelt dat zijn club „een volksclub is, voor de hele regio”. „Al onze grootvaders hebben in de mijnen gewerkt, die zijn daar groot geworden. Dat voelen wij.” De sterke verbondenheid met de identiteit van hun club die supporters van RC Lens voelen, draagt bij aan het huidige succes van de club, zegt journalist Lafont. „Het stadion Bollaert staat erom bekend dat het altijd vol zit, ook als RC Lens in Ligue 2 speelt.” In het stadion is plek voor ruim 30.000 mensen – net zoveel als Lens inwoners telt.

Uitgelaten sfeer

De sfeer in het stadion is standaard uitgelaten: als de ploeg in een thuiswedstrijd ook maar een kleine kans heeft, stijgt er een enorm geluidssalvo uit het spierwitte bouwsel, dat tot in de verre omgeving te horen is. In de rust wordt het lied van Pierre Bachelet gezongen. De loyaliteit en het enthousiasme van de supporters heeft invloed op het succes van RC Lens, zegt Lafont. „Spelers zeggen na de wedstrijd vaak dat de uitgelatenheid hen als een gek heeft gemotiveerd.”

Ook op deze dinsdag 2 oktober was het raak. Tijdens de wedstrijd tegen Arsenal waren de straten van Lens zowat verlaten – de paar pechvogels zonder kaarten stonden omhangen met geel-rode sjaals in cafés met namen als ‘de derde helft’ om alsnog de wedstrijd op tv te volgen. Toen Arsenal in de veertiende minuut scoorde, klonk gegrom door de hele stad. Maar niet veel later maakte Lens gelijk en vulde de stad zich met vreugdekreten en gejoel vanuit het stadion. En na nog een onwaarschijnlijk doelpunt wonnen de Lensois tegen alle verwachtingen in de wedstrijd – tot diep in de nacht werd in het stadje gefeest.

Benoît Wilczek is nu nog meer „in de hemel” dan van tevoren. „Het was echt onvoorstelbaar wat er is gebeurd”, schrijft hij in een sms’je een paar dagen na de wedstrijd tegen Arsenal. „De sfeer was magisch in Bollaert, zoals zo vaak.” Hij kijkt gespannen uit naar de wedstrijd tegen PSV, deze dinsdag. Het wordt even moeilijk als tegen de Engelsen, denkt hij. „Het zijn twee clubs die ervan dromen zover mogelijk te komen in Europa.” Hij hoopt vooral op een mooi feest, zegt hij, en dat de beste wint. Met een paar smileys: „Ik wens onze Nederlandse vrienden veel succes.”

NIEUWS

Luisterverhaal op zondag: Een nieuwe aanpak in de jeugdzorg lijkt te werken

admin
November 17, 2024
0

Te veel hulpverleners en plannen, en te weinig échte hulp. De jeugdzorg is failliet, maar een nieuwe aanpak biedt hoop.

Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected]

Gast:: Arjen Schreuder
Stem:: Nienke Brinkhuis
Redactie:: Berit Kramer
Montage:: Jan Paul de Bondt
Foto:: Hedayatullah Amid
Coördinatie:: Henk Ruigrok van der Werven

Bij vlagen is de klasse van Frenkie de Jong weer te zien bij winnend Oranje, al is hij nog niet de oude

admin
November 17, 2024
0

Het is zo’n snelle, soepele wegdraaiactie kort voor rust waaraan te zien is dat Frenkie de Jong langzaam weer toegroeit naar zijn topvorm. De middenvelder staat halverwege de helft van Hongarije met spits Barnabas Varga in zijn rug. De Jong doet alsof hij voor een veilige pass terug kiest, maar versnelt dan opeens.

Met een paar korte tikjes neemt hij de bal aan zijn rechtervoet mee in de draai. Varga kan weinig uitrichten, De Jong schermt de bal slim af, in een voor hem zo kenmerkende beweging. De Jong is weg, doorbreekt de eerste verdedigingslinie en passt op Ryan Gravenberch.

Hij wordt, zei hij eerder in de week, „steeds vrijer” in zijn hoofd na een enkelblessure die hem maandenlang aan de kant hield. Bij zo’n moment wordt dat tastbaar: de door De Jong opgezette aanval leidt tot een strafschop die wordt benut door Cody Gakpo, de 2-0.

433 dagen na zijn laatste optreden in Oranje, september vorig jaar tegen Ierland, maakte Frenkie de Jong (27) zaterdag tegen Hongarije zijn rentree (4-0 zege). Feilloos speelde hij zeker niet. Wel waren er weer vlagen van zijn klasse te zien.

Hij presenteerde zich vrijwel direct weer als de dominante regisseur, met 74 balcontacten in 68 speelminuten. Wijzen, praten, de bal vragen, dribbelen, acties maken, ruimtes creëren. Alsof hij niet is weggeweest, houdt hij na anderhalve minuut zeker zo’n tien seconden de bal aan zijn voet. Snelle kapbewegingen, de tegenstander lokken, zoeken naar de opening. Zoals hij na veertig minuten de bal oppikt bij zijn eigen keeper en zomaar met een rush de as van het veld oversteekt.

Zijn naam wordt het hardst geroepen door het publiek, als de opstellingen klinken in de Johan Cruijff Arena. Na het voor hem pijnlijke gemis van het EK afgelopen zomer, vanwege zijn gekwetste enkel, is het een aangenaam weerzien. Vroeg op de avond loopt hij als een van de weinigen zonder ‘oortjes’ uit de spelersbus. Een voetbaltas losjes over zijn rechterschouder, handen in zijn blauwe trainingsjack gestoken. Bij de veldinspectie beweegt hij zijn heupen een beetje, kijkt wat rond in het stadion dat hij zo goed kent, maakt een praatje met zijn maatje Matthijs de Ligt.

Alles even losgooien

Er waren momenten dat hij vreesde voor blijvende schade aan zijn rechterenkel, zei hij woensdag in Zeist. „Wordt de enkel weer zoals die is geweest? Dat heeft wel regelmatig door mijn hoofd gespeeld, alle scenario’s eigenlijk wel.” Begin oktober maakte hij na ruim vijf maanden zijn rentree bij FC Barcelona – enkele weken later was hij met een invalbeurt al belangrijk in een 4-0 zege op Real Madrid. De laatste paar duels was hij basisspeler en ook aanvoerder bij zijn club.

Hij is veel bezig met zijn enkel, laat zich rond duels en trainingen consequent behandelen. Als hij zaterdag het veld op komt voor de warming-up, ruim een half uur voor de aftrap, doet hij net iets langer oefeningen voor zichzelf. Alles even losgooien – knieën, enkels, armen. Daar waar de rest bijna direct in de weer is met een bal.

Na zes minuten grijpt hij even naar zijn rechterenkel als Willi Orbán wild op hem inkomt – en geel krijgt. Even voelt hij aan zijn voet, wat duidt op pijn, maar hij gaat weer verder. In de onderlinge duels lijkt hij zich niet in te houden, hij wint de paar tackles die hij aangaat, daar waar hij eerder bij FC Barcelona soms nog wat voorzichtig oogde.

Met name verdedigend lijkt hij in bepaalde situaties nog kracht en intensiteit te missen. Dan zit hij er net niet dicht genoeg op om een tegenstander het moeilijk te maken. Na een sprint in de tweede helft staat hij even uit te puffen. Met spelmaker De Jong krijgt Oranje moeizaam druk op Hongarije, dat enkele grote kansen mist.

Na afloop is De Jong nog opvallend terughoudend over de progressie met zijn enkel. „Ik heb er nasleep van. Dat zal tijd nodig hebben”, zegt hij bij de NOS. In dat interviewtje van twee minuten, gebruikt hij drie keer het woord hopelijk: hopelijk wordt hij fitter, hopelijk gaat de pijn weg, hopelijk vindt hij zijn ritme weer.

Al is er, op basis van het duel tegen Hongarije, genoeg om op door te bouwen. Aanvallend oogde de samenwerking met de andere twee middenvelders – Ryan Gravenberch naast hem en Tijjani Reijnders voor hem – vloeiend. Die twee hebben veel loopvermogen en dynamiek. Met meerdere middenvelders in topvorm, onder wie ook Teun Koopmeiners, sprak Koeman in aanloop van een „luxeprobleem”.

Veel diepgang

Waar eerder kritiek was dat De Jong vaak alleen in de breedte passt, onderscheidt hij zich zaterdag met veel passing in de diepte. Hij creëert met een voorzet een kansje voor rechtsback Denzel Dumfries, bedient linksbuiten Gakpo meerdere keren met fijne steekpasses, evenals rechtsbuiten Donyell Malen.

Dat De Jong voor veel diepgang zorgt, blijkt uit de statistieken van databureau Opta: 31 van zijn in totaal 64 passes eindigen in de zogeheten final third, het aanvallendste deel van het speelveld. Hoewel dit risicovollere passes zijn, komen er met 26 van de 31 relatief veel aan. Op dit onderdeel scoort De Jong zaterdag het hoogst van alle spelers.

Hoewel Oranje defensief veel weggeeft, wint het ruim door doelpunten van Wout Weghorst (strafschop), Gakpo (strafschop), Denzel Dumfries en invaller Teun Koopmeiners. Nederland plaatst zich zo voor de kwartfinale van de Nations League, maart volgend jaar. De Jong krijgt in de 68ste minuut applaus en een handje van Koeman als hij wordt gewisseld voor Koopmeiners. „Ik ben blij om terug te zijn”, zegt hij even later voor de camera.

Oranje na ruime zege op Hongaren naar kwartfinales Nations League

admin
November 16, 2024
0

Het Nederlands elftal heeft zich verzekerd van een plek bij de laatste acht landen van de Nations League. De ploeg van bondscoach Ronald Koeman rekende in de Johan Cruijff ArenA af met directe concurrent Hongarije (4-0) en kan daardoor de tweede plaats achter het al geplaatste Duitsland niet meer ontgaan. De kwartfinales van de Nations League zijn in maart.

Met de zege revancheerde Oranje zich ten dele van de vorige interlandperiode, met een gelijkspel bij Hongarije (1-1) en een kansloze nederlaag (ook al werd het maar 1-0) bij Duitsland. Ook na het thuisduel met Hongarije valt er nog genoeg te verbeteren. Nederland gaf, met name in het eerste deel van de wedstrijd, veel ruimte en kansen weg.

Koeman begroette Frenkie de Jong na een afwezigheid van ruim een jaar terug in zijn basiselftal. Samen met Ryan Gravenberch en Tijjani Reijnders vormde de speler van FC Barcelona het middenveld. De bondscoach voerde daarnaast twee opmerkelijke wijzigingen door. Niet Brian Brobbey of Joshua Zirkzee startte in de spits, maar Wout Weghorst. Jan Paul van Hecke kreeg om zijn opbouwende kwaliteiten naast aanvoerder Virgil van Dijk de voorkeur boven Stefan de Vrij in het centrum van de verdediging.

Uitgerekend Van Hecke stond in de derde minuut met balverlies bijna aan de basis van een vroege achterstand. András Schäfer kopte maar net over. Een aantal minuten later onderbrak de scheidsrechter het duel, omdat de Hongaarse assistent-trainer Ádám Szalai onwel werd. Na verlening van eerste hulp bleek hij even later „stabiel en bij bewustzijn” en ging Szalai voor verder onderzoek naar het ziekenhuis.

Twee strafschoppen

Oranje opende direct na de hervatting de score uit een strafschop van Weghorst, na hands van Tamás Nikitscher (1-0). Kort voor rust kreeg Nederland opnieuw een penalty, nu voor een lichte overtreding op Donyell Malen. Cody Gakpo nam de strafschop dit keer en schoot hard raak: 2-0.

Na rust kwam Hongarije er nog een paar keer uit, maar verder was het vooral de ploeg van Koeman die op jacht ging naar meer doelpunten. Denzel Dumfries schoot met een diagonaal schot in de 64e minuut fraai raak (3-0). Koeman wisselde De Jong halverwege de tweede helft voor Teun Koopmeiners, die daarmee ook na lange afwezigheid zijn rentree maakte bij Oranje. Koopmeiners scoorde al snel (4-0). Ook PSV’er Noa Lang keerde als invaller weer terug als international.