Star Wars-serie ‘Ahsoka’ laat de reguliere kijker in de steek

Recensie

Serie Met ‘Ahsoka’ wil Disney het Star Wars-universum verder verbreden. Het verhaal van de serie is echter alleen interessant voor superfans.

Rosario Dawson als Ahsoka Tano in de serie ‘Ahsoka’.
Rosario Dawson als Ahsoka Tano in de serie ‘Ahsoka’. Beeld Lucasfilm Ltd.

Je zou het bijna vergeten, maar nog niet zo lang geleden was Star Wars totaal uit het zicht van de mainstream verdwenen. Na drie destijds onbeminde films over de langzame evolutie van de heldhaftige Jedi-ridder Anakin Skywalker tot de kwaadaardige Sith-meester Darth Vader – met veel dramatische special effects en houterig acteerwerk – had zelfs maker George Lucas er geen zin meer in. Alleen de harde kern van fans hongerde naar meer. Dus bleef studio LucasFilm doen wat het al decennia deed: investeren in een eindeloze stroom games, boeken, strips en animatieserie – over kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen van Skywalker enerzijds, eerdere dramatische sterrenoorlogen anderzijds, het zogenoemde Star Wars Expanded Universe. De eenvoudige filmfan raakte de draad snel kwijt, maar het was dan ook niet voor hem bedoeld.

George Lucas vond het allemaal best, zo lang hij het maar naast zich neer mocht leggen. Alleen de animatieserie The Clone Wars (2008), waarin onder anderen zijn protegé Dave Filoni een belangrijke schrijvende rol speelde, kreeg zijn zegen én zijn betrokkenheid. Hoofdrolspeler: de jonge alien Ahsoka Tano, leerling van Anakin Skywalker.

Dat boegbeeld van het grotere Star Wars-universum kon zelfs Disney niet wegpoetsen na de overname van Star Wars in 2012, die eindigde in een snoeibeurt van al die extra’s. Met Filoni’s Ahsoka, de liveactionserie op Disney+ die afgelopen week eindigde, lijkt Disney de strijd tegen het ‘Expanded Universe’ toch op te geven. Het extra materiaal wordt nu in series en films ingelijfd in de hoop een universum te creëren dat net zo uitgestrekt en verbonden is als de superheldenwereld van Marvel.

Lees ook: Star Wars-serie ‘Andor’ is zeer geslaagd als dystopische politieke thriller

Verwarring

In feite is Ahsoka een vervolg op animatieserie Rebels, dat weer een opvolger is van Clone Wars. In het laatste seizoen van het gaandeweg steeds volwassener wordende Rebels sleurt de jonge Jedi-ridder Ezra Bridger de hyperintelligente, kwaadaardige admiraal Thrawn (Lars Mikkelsen) mee naar een ver sterrenstelsel. Hij laat daarbij zijn mederebellen achter, waaronder zijn strijdbare beste vriendin Sabine Wren en de moederlijke piloot Hera Syndulla. Ahsoka vangt aan op het moment dat Ahsoka (hier vertolkt door Rosario Dawson, die haar best doet met een script dat haar pas laat warmte en humor gunt) een kaart vindt die leidt naar het stelsel waar Ezra en Thrawn terecht zijn gekomen. Filoni zou de personages mogelijk zo willen manoeuvreren dat hij Thrawn straks weer voor een film kan gebruiken die plaatsvindt net na…

U merkt het al, de uitleg van het plot alleen al vereist kennis van zoveel Star Wars dat het de kijker die geen animatieserie of boek gezien heeft gemakkelijk in verwarring brengt. Zeker omdat Filoni al jaren stukjes Expanded Universe in zijn animatieseries stopt, en het daarmee weer deel maakt van het ‘officiele’ Star Wars – zo is Thrawn de vijand uit één van de hoogst aangeschreven Star Wars-boekenseries ooit. Ahsoka stopt die verklaringen in beknopte terzijdes. De kijker moet maar meekomen – of niet.

In de eerste twee afleveringen is het getouwtrek tussen doelgroepen pijnlijk voelbaar: uitleggen of inzoomen? De introductie van Sabine is bijvoorbeeld zo simpel en dik aangezet als een kinderserie. Personages praten veel, doen weinig, en zijn er soms simpelweg om het feit dat hun aanwezigheid in de animatieserie goed werkte. De warrigheid van Ahsoka is een schril contrast met het door critici – maar overigens niet het grote publiek – beminde Andor, dat niets aan voorkennis voor lief neemt en zo veel mogelijk bij het eigen verhaal blijft.

Ray Stevenson als Baylan Skoll en Rosario Dawson als Ahsoka Tano de serie Ahsoka.
Beeld Lucasfilm Ltd.

Esoterische kanten

Pas wanneer de serie elke poging om de mainstreamkijker mee te nemen loslaat, komt ze op gang. In de sterkste aflevering, ‘Shadow Warrior’, omarmt de reeks de meer esoterische kanten van Star Wars en duikt het in de relatie tussen Ahsoka en haar inmiddels overleden meester, Anakin. Het is dit soort reflectie waarbij deze serie op haar best is – wat betekent het om leerling-van te zijn, wat is de essentie van de magische Force, en hoe mooi zijn die ondoorgrondelijke sterrenwalvissen? Ondertussen sprenkelt Filoni lustig verwijzingen naar boeken, strips, games over alles heen. Zowel in woord als in thematiek: wanneer de charismatische bad guy Baylan Skoll (Ray Stevenson) ineens filosofeert over het doorbreken van de patronen die leiden tot eindeloze oorlogen tussen goed en kwaad, hoort de gamer onmiddellijk een soortgelijk personage uit de games spreken.

Jammer genoeg ontbreekt het aan de finesse om zowel deze ideeën in de serie te verwerken als een boeiende structuur aan te houden. Veel afleveringen zoeken naar een centraal eigen verhaal, maar stranden bij een paar kleine handelingen en actiescènes tussen alle overpeinzingen en verwijzingen in. Ook de humor, vooral geleverd door de sarcastische robot Huyang (David Tennant) is net niet scherp genoeg. Daarbij komt de chemie tussen acteur Eman Esfandi (Ezra) en Natasha Liu Bordizzo (Sabine) zo sloom op gang dat iedereen die Rebels gemist heeft weinig emotie voelt bij hun reünie.

Wil Disney hier die uitgemolken Marvel-formule te graag toepassen, of is Filoni een dubbelspion die probeert om Star Wars uit de handen van Disney te rukken en terug te geven aan het niche fanleger? Geen idee. Maar wil hij de mainstreamkijker overtuigen van de waarde van dit grotere universum, dan zal hij beter zijn best moeten doen.

https://www.youtube.com/watch?v=4s9kB3TTbho