N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2023/08/web-2108builetby.jpg)
De 32-jarige Britse verpleegkundige Lucy Letby is veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor de „sadistische” moord op zeven baby’s en poging tot moord op zes baby’s. Dat heeft de rechtbank in Manchester maandag bekendgemaakt. Letby doodde de kindjes tijdens haar werk als verpleegkundige in het Countess of Chester Hospital in de stad Chester, tussen juni 2015 en juni 2016. Niet eerder werd er in de recente Britse geschiedenis iemand veroordeeld voor de moorden op zoveel kinderen.
Letby werkte als verpleegkundige op de afdeling neonatologie, waar ze verantwoordelijk was de zorg voor te vroeg geboren baby’s. Gedurende haar werk kampte de afdeling plotseling met een onverklaarbaar hoog aantal sterfgevallen, waarna het ziekenhuis in 2016 een onderzoek instelde. Daaruit kwam geen verklaring voor de toename van het sterftecijfer, maar de onderzoekers constateerden wel grote tekortkomingen in de personeelsbezetting, slechte besluitvorming op de afdeling en een tekort aan senior medewerkers.
Een jaar later nam het ziekenhuis contact op met de politie, die vervolgens een eigen onderzoek begon. Ruim zeventig agenten werkten aan de zaak. Zij verzamelden ruim 32.000 documenten en ondervroegen zo’n tweeduizend mensen. „Dit was een onderzoek als geen ander – in omvang, complexiteit en zwaarwichtigheid”, zei een onderzoeker van de politie tijdens de rechtszaak. In 2020 werd Letby gearresteerd en aangeklaagd.
Baby A tot en met Q
Tijdens het proces, dat ruim negen maanden duurde, werden juryleden geconfronteerd met schrijnende details over de moord op baby’s die soms nog maar een paar dagen oud waren. De baby’s, beschreven als Baby A tot en met Baby Q, werden op verschillende manieren verwond of vermoord. Letby doodde de kindjes door lucht en insuline in hun bloedbaan te injecteren, lucht in hun maagdarmkanaal te injecteren en ze gedwongen melk of andere vloeistoffen te geven. De kinderen stierven vaak een zeer pijnlijke dood.
De slachtoffers waren vijf jongetjes en twee meisjes, van wie twee jongetjes broertjes van elkaar waren. Zij maakten deel uit van een drieling. Volgens de rechtbank richtte Letby zich met name op twee- of drielingen. Een van de baby’s probeerde ze in een periode van twee weken twee keer te vermoorden.
Het belangrijkste bewijsmateriaal in de zaak bestaat uit dossiers met vervalste aantekeningen van Letby en de personeelsroosters waaruit bleek dat zij als enige altijd aanwezig was bij de plotselinge sterfgevallen op de afdeling. Ook vond de politie in haar huis dagboeken waarin ze schreef over haar daden. Zo beschreef ze zichzelf meerdere keren als „duivels” en schreef ze: „Ik heb ze met opzet vermoord omdat ik niet goed genoeg ben om voor ze te zorgen”.
Zwaar gehandicapt
Letby was aan het begin van het proces vrijwel altijd aanwezig, maar de afgelopen dagen kwam ze niet meer opdagen. Ook maandag, de dag dat haar straf bekendgemaakt werd en de families van alle baby’s hun getuigenverklaring mochten presenteren, weigerde Letby haar cel te verlaten.
Tijdens de getuigenverklaring vertellen de ouders van de overleden baby’s hoe Letby’s daden hun leven hebben getekend. Andere ouders zeggen dat hun kinderen die de moordpogingen hebben overleefd nu zwaar gehandicapt zijn. Zo vertellen de ouders van tweeling A en B hoe ze hun tweede kindje niet meer alleen durfden te laten met medisch personeel nadat Baby A door Letby was vermoord. De moeder van Baby D vertelde dat ze haar kind „zo graag wilde voelen, ruiken, knuffelen. Ik was wanhopig om haar veilig te houden”.
