Eau Rouge was niet de enige factor bij dodelijke crash van Dilano van ‘t Hoff

Posted on by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Autosport De dodelijke crash van de Nederlandse coureur Dilano van ’t Hoff op Spa-Francorchamps roept vragen op over het Belgische circuit – en over de verhouding tussen veiligheid en entertainment.

De bochtencombinatie Eau Rouge op het circuit van Spa-Francorchamps in België, waar zaterdag de Nederlandse coureur Dilano van ’t Hoff om het leven kwam.
De bochtencombinatie Eau Rouge op het circuit van Spa-Francorchamps in België, waar zaterdag de Nederlandse coureur Dilano van ’t Hoff om het leven kwam. Foto ANP

Autoracen is gevaarlijk, en al helemaal op het Belgische circuit van Spa-Francorchamps. Eén plek springt eruit. Het asfalt krult er een steile heuvel op, met een kleine knik naar links, een lange zwieper naar rechts en een laatste draai terug naar links. Door die bochtencombinatie rijden, vrijwel vol gas, is de grootste adrenalinekick die een coureur kan krijgen. Onderaan de helling drukken de G-krachten de coureurs in hun stoel, bovenaan voelt het juist alsof de auto elk moment van de weg kan loskomen.

Maar Eau Rouge, zoals coureurs en racefans de bochtencombinatie kennen, is ook onvergeeflijk. Wie er crasht, crasht hard. Zaterdag overkwam dat de achttienjarige Nederlandse coureur Dilano van ’t Hoff, tijdens een race in het Formula Regional European-kampioenschap. Hij overleefde het niet.

Het ongeluk van Van ’t Hoff, een talentvolle rijder die in 2021 het Spaanse Formule 4-kampioenschap won, vestigt opnieuw de aandacht op een al langer lopende discussie over Spa en Eau Rouge. Is de geliefde en gevreesde bocht niet té gevaarlijk?

Crashen in Eau Rouge is op zich niet eens zo erg. Natuurlijk, als het mis gaat is de klap hard. Maar moderne racewagens zijn ontworpen om bij een ongeluk zoveel mogelijk energie te absorberen. Dat laatste geldt ook voor de omheining van de circuits. Niet voor niets zijn dodelijke ongelukken tegenwoordig zeer zeldzaam.

Lees ook: Romain Grosjean stapte in 2020 levend uit een brandende auto:Hoe een Formule 1-coureur tegenwoordig angstaanjagende crashes wél overleeft

Steile bergwanden

Bij Eau Rouge schuilt het risico vooral in wat er ná de botsing gebeurt. Gecrashte auto’s stuiteren er bovenaan de heuvel gemakkelijk terug het circuit op. Achteropkomende coureurs die vol gas over de blinde heuvelkam racen, kunnen niet zien dat er even verderop een wrak staat en hebben nauwelijks nog tijd om uit te wijken.

In 2019 kostte zo’n situatie het leven aan de Franse Formule 2-coureur Anthoine Hubert (22). Hij crashte, belandde overdwars op het circuit en werd vol geraakt door de Amerikaan Juan Manuel Correa, die zelf ook zwaargewond raakte. Het ongeluk van Van ’t Hoff gebeurde ongeveer tweehonderd meter verderop, op vrijwel dezelfde manier.

Eau Rouge omwille van de veiligheid radicaal verbouwen is niet eenvoudig: bovenaan de heuvel liggen aan weerszijden van de racebaan steile bergwanden. Toch is de bocht vorig jaar binnen die beperkingen voorzien van ruimere uitloopstroken. Van ’t Hoffs dood laat zien dat het gevaar er desondanks nog steeds is.

F1-rijder Lance Stroll stond zaterdag verslagen voor de tv-camera’s bij de Grote Prijs van Oostenrijk. „Het is niet eerlijk wat er vandaag is gebeurd. Die bocht moet worden aangepast. Dat zeggen we al jaren. Over een paar weken racen we er zelf. Daar moet echt serieus over worden nagedacht.”

De specifieke ligging van Eau Rouge was niet de enige factor die bijdroeg aan Van ’t Hoffs dodelijke ongeval. De race vond plaats in de stromende regen en was na een eerdere botsing voor een groot deel geneutraliseerd door de safetycar, die de rijders langzaam moeten volgen zonder elkaar in te halen. Uiteindelijk besloot de wedstrijdleiding de safetycar van de baan te halen en de race vrij te geven voor één allesbeslissende ronde. Daarin ging het fout.

Max Verstappen vond die herstart „totaal niet nodig”, zei hij zaterdag tegen Viaplay. „Je weet dat je bij een herstart met zo veel water, regen en spray gewoon niks ziet. Mensen in het achterveld die niets te verliezen hebben, gaan natuurlijk vol gas, en dan krijg je dit soort ongelukken.”

Verstappens woorden raken aan een ontwikkeling die zich de laatste jaren voltrekt in de autosport, met name in zijn eigen Formule 1. Op races die finishen achter de safetycar – wat voorheen vaak gebeurde bij grote crashes in de laatste ronden – komt steeds meer een taboe. Een colonne auto’s die traag richting de finish hobbelt, is weinig spectaculair. En daarmee ongewenst voor organisatoren en raceteams, die samen een entertainmentproduct verzorgen dat zoveel mogelijk kijkers – en dus inkomsten – moet trekken.

Lees ook: Vorig jaar eindigde de race op Monza wél achter de safetycar, tot onvrede van de Ferrari-fans

Nieuwe regels of richtlijnen zijn er niet, maar duidelijk is wel dat in elk geval in de Formule 1 de wedstrijdleiding zich tegenwoordig vaker in bochten wringt om een safetycarfinish te vermijden. Neem de Grote Prijs van Abu Dhabi in 2021, toen race director Michael Masi met een zeer controversiële interpretatie van de regels de safetycar eerder dan gebruikelijk weghaalde. Verstappen kreeg zo toch nog één ronde om Lewis Hamilton in te halen en kampioen te worden.

Onderzoek door de FIA

Eerder dit jaar was er ook ophef bij de F1-race in Australië. Toen er een paar ronden voor het einde brokstukken op het circuit belandden, twijfelde de raceleiding of er genoeg tijd was alles op te ruimen tijdens een safetycarfase. Daarom werd de race stilgelegd voor de schoonmaak, en vervolgens weer hervat. Zestien coureurs stormden vanuit een staande start weg, voor twee ronden alles-of-niets. Gevolg: een flinke crash in de eerste bocht. Het maakte duidelijk dat de hang naar entertainment soms schuurt met de veiligheid van de coureurs.

Welke overwegingen de wedstrijdleiding zaterdag maakte bij het herstarten van de race op Spa, met een door de regen levensgevaarlijk Eau Rouge, is nog niet bekend. Wereldautosportbond FIA doet steevast onderzoek naar zware ongelukken – de crash van Van ’t Hoff zal daarop geen uitzondering zijn. F1-coureur Pierre Gasly, een goede vriend van de in 2019 verongelukte Hubert, toonde zich daar dit weekend al voorstander van. „We bedrijven een riskante sport, die altijd riskant zal zijn vanwege de snelheden waarmee we rijden. Maar een diepgaand onderzoek is zeker nodig.”

Related Posts

Cartoonist Hajo wint Inktspotprijs met middelvingers van Wilders

  • admin
  • September 24, 2024
  • 0

Cartoonist Hajo heeft de Inktspotprijs gewonnen voor de beste politieke tekening van het afgelopen parlementaire jaar. Hajo de Reijger, zoals hij volledig heet, won de dertigste editie van de prijs met zijn in NRC verschenen tekening ‘Wilders Wint’, waarop Wilders getransformeerd tot het gebouw van de Staten-Generaal zijn middelvingers hoog in de lucht opsteekt. De prijs werd deze dinsdag door Stichting Pers & Prent uitgereikt in Perscentrum Nieuwspoort in Den Haag.

De vijfkoppige jury, onder leiding van scenarist en regisseur Niek Barendsen, koos de winnende tekening uit 123 inzendingen van 41 tekenaars. Vier tekeningen kregen daarnaast een eervolle vermelding: ‘Strijd om het torentje’ van Gijs Kast, ‘Vergroenen’ van Kamagurka, ‘Rookvrije generatie’ van Kwennie Cheng en ‘Aleksej Navalny’ van Siegfried Woldhek. Behalve de tekening van Gijs Kast werd elk van deze cartoons gepubliceerd in NRC.

De winnende tekening werd vorig jaar twee dagen na de Tweede Kamerverkiezingen gepubliceerd bij een opinieartikel van Bas Heijne. De jury omschrijft de tekening als „een spotprent zoals de spotprent bedoeld is: hard, satirisch, geestig en glashelder”. Volgens de jury legt de tekening als geen ander „het belangrijkste nieuwsfeit van het politieke jaar 2023” vast en noemt deze zelfs „iconisch en onvergetelijk”.

Spotprenttraditie

Hajo’s prent, getekend in de Nederlandse 19e-eeuwse spotprenttraditie, toont Wilders vlak na de verkiezingswinst van de PVV. De eeuwige buitenstaander heeft het Binnenhof in bezit genomen en steekt nu zijn middelvingers hoog in de lucht op naar de oude partijen, het systeem en de politiek. Voortaan gaat alles wat de Staten-Generaal in- en uitgaat alleen nog via de mond van Wilders. De jury vindt dat de tekening maanden later nog niets aan actualiteitswaarde heeft verloren.

Hajo, al sinds 2009 vaste illustrator en cartoonist van NRC, staat bekend om zijn scherpe cartoons met een opvallende invalshoek, waarin de metafoor, de grap en het esthetische strijden om de eerste plaats. Al eerder vielen zijn tekeningen in de prijzen: hij won hij de Inktspotbattle met een cartoon over Hillary Clinton en Donald Trump en in 2016 bemachtigde hij de Junior Inktspotprijs, maar dit jaar is de eerste keer dat hij de Inktspotprijs heeft gewonnen.

Het dertigste jubileum van de prijs wordt op 17 oktober gevierd tijdens de Cartoons Day in de Centrale Bibliotheek Den Haag.

Deze tekeningen kregen een eervolle vermelding

1 september 2023 in Het Financieele Dagblad‘Strijd om het Torentje’
Gijs Kast

De jury: „In een kleurrijk beeld zien we Rutte doodgemoedereerd wegfietsen terwijl zijn torentje van alle kanten wordt belegerd, en hij ons laat zitten met de puinhopen. Een geestig beeld van het einde van een tijdperk.”

6 april 2024 in NRC‘Vergroenen’
Kamagurka

„Giftige groene dampen komen uit de fabriek: een geestige aanklacht tegen ‘green washing’, gemaakt door de meester van de absurde humor.”

Kamagurka won de inktspotprijs in 2021.

6 oktober 2023 in NRC ‘Rookvrije generatie’
Kwennie Cheng

„In een hoogst originele vorm stelt de tekenaar de hypocrisie van de accijnzen op sigaretten aan de kaak. De stijl en toon is uniek en vernieuwend binnen het genre.”

30 september 2023 in NRC ‘Aleksej Navalny’
Siegfried Woldhek

„Een adembenemend en spookachtig portret van een van de grote tragische helden van onze tijd.”

Siegfried Woldhek won de inktspotprijs in 2011 met een portret van de toenmalige staatssecretaris Henk Bleker van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie.


‘The Penguin’ mist Batman in een sleets maffiadrama

  • admin
  • September 24, 2024
  • 0

Het zit de inwoners van Gotham City nooit mee. De criminaliteit blijft maar stijgen, ondanks verwoede pogingen van de getormenteerde superheld Batman om de schurken die de stad teisteren aan te pakken.

Ook in The Penguin, een spin-off van de speelfilm The Batman uit 2022, krijgt de stad het weer zwaar te verduren als er een bendeoorlog losbarst. De caped crusader is echter in geen velden of wegen te bekennen: in deze rauwe misdaadserie gaat alle aandacht naar een van zijn beroemdste vijanden.

In The Batman speelde Robert Pattinson de hoofdrol en was Colin Farrell te zien in een vermakelijk bijrol als Oswald ‘Oz’ Cobb, ook wel The Penguin genoemd. In die film was hij een nachtclubeigenaar en luitenant van maffiabaas Carmine Falcone.

Machtsvacuüm

Aan het begin van de serie is er een machtsvacuüm ontstaan in de onderwereld van Gotham: Falcone is dood en meerdere partijen proberen de drugshandel over te nemen. Ook Oswald ziet mogelijkheden: zijn geheime wapen is een nieuwe drug, genaamd Bliss. Hij moet het onder meer opnemen tegen Sofia Falcone (Cristin Milioti), de dochter van de overleden baas. Zij komt net uit de gevangenis en kiest niet voor de meest subtiele methodes om de oorlog te winnen. Oswald neemt tegelijk een jongeman onder zijn hoede: Victor, een soms stotterende jongeman uit een achterstandswijk van Gotham.

Net als de film kiest The Penguin voor een rauwe en uiterst serieuze aanpak: niemand heeft superkrachten, voor humor is amper ruimte, het geweld is bruut – een martelscène in de eerste aflevering zoekt de randjes al op. De serie heeft dan ook meer weg van een maffiadrama dan van een superheldenverhaal.

Showrunner Lauren LeFranc leent daarbij elementen uit allerlei klassiekers uit dat genre. The Godfather en Goodfellas lijken inspiratiebronnen, maar vooral de vergelijking met de serie The Sopranos (ook van kwaliteitsplatform HBO) valt niet te vermijden. Oswald ziet eruit als een verknipte versie van Tony Soprano. De menselijkheid en de gelaagdheid van The Sopranos ontbreken evenwel in The Penguin.

Cristin Milioti en Colin Farrell in ‘The Penguin’.
Macall Polay/HBO

Farrell is wederom onherkenbaar: het gezicht van de Ierse acteur zit verstopt onder lagen make-up en protheses. Hij doet zijn best om een gedenkwaardig figuur neer te zetten met een typisch New Yorks maffia-accent. Het is een rol waarin hij niet kan terugvallen op zijn filmsterren-charme, en dat vond Farrell ongetwijfeld een leuke uitdaging. Als bijrol in de film werkte zijn personage ook prima, maar voor een serie blijft zijn Penguin te oppervlakkig. Pogingen om hem diepgang te geven slagen niet echt. Hij werd door zijn klompvoet vroeger al gepest en ‘pinguïn’ genoemd, heeft ingewikkelde band met zijn dementerende moeder en schreeuwt om erkenning.

De serie begint meer te leven als Cristin Milioti tegenover Farrell staat als grootste rivaal in de onderwereld. Ook zij zoekt erkenning en pakt en jaagt zonder wroeging kogels door de hoofden van machtige mannen. Sofia lijkt het ene moment zelfverzekerd en snoeihard, het andere moment staat ze op het randje van een zenuwinzinking. Milioti geeft de serie een speelse energie die de serie verder node mist. Toch is ook haar personage ook niet interessant genoeg voor de acht afleveringen die vaak een uur of meer duren. Het tempo ligt te laag, de verwikkelingen zagen we al veel vaker in andere, en betere, maffiadrama’s.

Duisternis en lol

Hoewel de serie de sfeer van The Batman leent, missen de afleveringen de visuele flair van de regisseur van die film, Matt Reeves – hij is alleen als producent bij The Penguin betrokken. Iets meer lol en verwijzingen naar de geschiedenis van de Batman-verhalen zou de serie verder goed gedaan hebben. Nu lijken de makers zich bijna te schamen voor connectie met kleurrijke over the top-elementen. Een recente animatieserie, Batman: Caped Crusader, wist de balans tussen duisternis en lol beter te vinden.

De grootste handicap van The Penguin is het ontbreken van Batman. De afwezigheid van Gothams misdaadbestrijder wordt niet benoemd – voor hem zijn de ontwikkelingen in deze serie blijkbaar niet belangrijk genoeg. Waarom kijkers er dan wél tijd in moeten steken wordt niet geheel duidelijk.


Rekenkamer: ‘Onduidelijk waar dit kabinet voor staat en wat het wil bereiken’

  • admin
  • September 24, 2024
  • 0

President Pieter Duisenberg van de Rekenkamer had zich voorgenomen het kabinet niet alleen te overladen met kritiek, maar óók te complimenteren. Dus geeft Duisenberg in een eerste evaluatie van de op Prinsjesdag gepresenteerde begrotingen eerst een schouderklop: het is duidelijk hoe het geld verdeeld is en waaraan het besteed wordt.

Maar verder is de Rekenkamer behoorlijk kritisch in de dinsdagmiddag naar de Tweede Kamer gestuurde brief. De doelen van het kabinet zijn vaak niet of alleen vaag geformuleerd. In de begroting van Volksgezondheid, Welzijn en Sport staat bijvoorbeeld: „Kinderen in Nederland groeien veilig op”. Justitie en Veiligheid wil een veiligere samenleving „met behulp van een goed functionerende politie”. Maar wat dit betekent in de praktijk blijft onduidelijk.

En over de risico’s en onzekerheden bij het uitvoeren van de plannen heeft de Rekenkamer nóg meer vragen. Deze zijn vaak niet, of in ieder geval niet duidelijk, in beeld gebracht. „Het kabinet laat niet goed zien waar het voor staat en wat het wil bereiken en hoe”, zegt Rekenkamerpresident Duisenberg telefonisch in een toelichting.

Hij benadrukt het belang van die doelen en uitvoerbaarheid. Bij de verbouwing van je keuken maak je van tevoren ook een bouwtekening en begroting, aldus Duisenberg. Afhankelijk van de kwaliteit van de tekening en de begroting blijkt of je uiteindelijk tevreden bent met de keuken. „Je geeft je aannemer ook geen zak met geld, en zegt: ik wil een nieuwe keuken.”

In mei beoordeelt de Rekenkamer of een kabinet het geld goed heeft uitgegeven. Als hulp daarbij presenteert de Rekenkamer een week na Prinsjesdag een analyse van de kabinetsplannen. De belangrijkste vragen: zijn de geldstromen in de begrotingen goed te volgen, zijn de doelen duidelijk geformuleerd, en hoe uitvoerbaar zijn de plannen?

Onzekere bezuinigingen

In het regeerakkoord wordt sterk ingezet op beperking van de instroom en bezuiniging op de kosten voor asiel. Of dit minister Marjolein Faber (Migratie, PVV) gaat lukken, is volgens Duisenberg de vraag. De afgelopen jaren zijn de kosten van asiel 21 van de 23 keer hoger uitgevallen, constateerde de Rekenkamer al eerder. Dit kabinet lijkt dezelfde fout te gaan maken. De uitgaven aan asiel dalen vanaf 2027 flink, stelt het ministerie. Maar de prognoses van het verwachte aantal asielzoekers dalen een stuk minder hard. „Het kabinet kijkt stelselmatig weg van hoe de werkelijkheid werkt”, oordeelt Duisenberg. Dat wegkijken geldt bijvoorbeeld ook voor de verbouwing van het Binnenhof, die vele malen duurder uitvalt dan oorspronkelijk was begroot.

Je geeft je aannemer ook geen zak met geld, en zegt: ik wil een nieuwe keuken

Pieter Duisenberg
president Rekenkamer

Een andere onzekere bezuiniging is die op ambtenaren. Vanaf 2025 moet het aantal rijksambtenaren met 22 procent omlaag. Duisenberg ziet onvoldoende hoe die bezuiniging concreet uitwerkt. Bovendien bezuinigt het kabinet ook op uitvoeringsorganisaties, tegen eerdere beloften in. Duisenberg noemt bijvoorbeeld de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit en de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland. Ook organisaties in de asielketen, zoals de IND en het COA, krijgen fors minder geld. In 2025 geeft de overheid nog 816 miljoen euro uit aan de IND, dat wordt 267 miljoen euro in 2028. Opvallend, vindt Duisenberg, want de voorspelde instroom daalt veel minder hard.

Bij landbouwminister Femke Wiersma (BBB) ziet Duisenberg ook problemen opdoemen. Zij zet vooralsnog de plannen van haar voorganger voort, maar kan geen aanspraak maken op het door het vorige kabinet opgerichte fonds van 20,5 miljard euro om bijvoorbeeld boeren die willen stoppen uit te kopen. In de begroting staat niet hoe ze boeren wel wil helpen. De Europese afspraken blijven gewoon staan.

Deze week maakte het CBS bekend dat het kabinet in 2024 vooralsnog juist geld overhoudt, in plaats van tekortkomt. Belangrijke reden: krapte op de arbeidsmarkt, waardoor er geen mensen te vinden zijn om kabinetsplannen uit te voeren. Duisenberg ziet dat dit risico ook voor dit kabinet groot is. Plannen genoeg, maar wie voert ze uit?

Nieuwe ministeries

Het kabinet-Schoof heeft drie nieuwe ministeries in het leven geroepen, waaronder die voor Asiel en Migratie. Wat de Rekenkamer daarbij opvalt: op de begrotingen van de nieuwe ministeries is nog geen personeel ingeboekt. De ministeries hebben ook nog geen eigen financiële afdelingen, schrijft de Rekenkamer, en blijft daarmee voor financieel beleid afhankelijk van andere ministeries. Dat kan botsende belangen opleveren.

Duisenberg weet als voormalig Kamerlid óók: scherpe doelstellingen kunnen ministers politiek kwetsbaar maken, als ze daar door de Tweede Kamer vervolgens hard op worden afgerekend. Dus mochten er uiteindelijk toch scherpere doelstellingen in de begroting belanden, dan adviseert hij de Tweede Kamer: „Gebruik die doelstellingen om te kunnen kijken wat je ervan kan leren.”

Een kabinet begint altijd met het bedenken van nieuwe plannen, maar eigenlijk is minstens zo belangrijk om te bedenken: waar wil je mee stoppen? Wat wil je beter doen? Daarvoor vraagt het kabinet evaluaties aan, ook bij de verantwoordelijke departementen. Alleen luistert de politiek daar lang niet altijd naar, ziet de Rekenkamer. Duisenberg wijst daarbij bijvoorbeeld op de eigenwoningregeling, beter bekend als de hypotheekrenteaftrek, en de landbouwvrijstelling. Dankzij deze vrijstelling hoeven boeren geen belasting te betalen over de winst die ze maken als ze eigen grond verkopen. Beide regelingen kwamen negatief uit evaluaties, maar worden niet aangepakt.