De Oekraïense tennisster Elina Svitolina voert op Roland Garros haar eigen strijd

Reportage

Roland Garros Terwijl Elina Svitolina in verwachting was van een dochter, brak in haar moederland een oorlog uit. Toch twijfelde de voormalige nummer drie van de wereld geen moment aan een comeback op de tennisbaan.

Elina Svitolina serveert woensdag tijdens haar partij tegen de Australische Storm Hunter op Roland Garros.
Elina Svitolina serveert woensdag tijdens haar partij tegen de Australische Storm Hunter op Roland Garros. Foto Julian Finney/Getty Images

Er spookt de hele dag van alles door het hoofd van Elina Svitolina (28). Het ene moment is ze in gedachten bij de familie in haar Oekraïense geboortestad Odessa. Dan is ze weer begaan met haar dochtertje Skaï. Een paar uur later zit ze als een fanatieke supporter langs de baan bij een gravelgevecht van haar man Gaël Monfils. Om de volgende dag zelf in de tweede ronde van Roland Garros een zwaarbevochten driesetter te winnen van de Australische Storm Hunter. „Het is de eerste keer dat we een toernooi als gezin samen beleven”, zegt Svitolina. „We genieten van de tijd die we samen buiten de baan doorbrengen en proberen ons helemaal op tennis te focussen als dat vereist is.”

Svitolina – op 11 september 2017 nog de nummer drie van de wereld – twijfelde geen moment aan een terugkeer toen ze aan het begin van 2022 in verwachting raakte van de Franse tennisser Monfils. Al was het een zwangerschap vol verschillende emoties. Als tennisprof met een babybreak zag ze een nieuwe generatie speelsters, met Iga Swiatek als boegbeeld, de heerschappij overnemen. En als Oekraïense topsporter in het buitenland volgde ze de oorlog via het nieuws. In beide gevallen als machteloze buitenstaander.

Raemon Sluiter

Na de geboorte van haar dochter op 16 oktober 2022 gingen de gedachten van Svitolina al snel naar een serieuze comeback. En daarmee volgde ze het spoor van andere tennissende moeders als Kim Clijsters, Serena Williams en Victoria Azarenka, die de voorbije jaren met wisselend succes een rentree in het profcircuit maakten. Svitolina vertelde in Parijs dat ze haar motivatie uit twee verschillende doelen haalde. Ze wilde in de eerste plaats zichzelf nog een keer de kans geven om alles uit haar carrière te halen, waarbij het winnen van de WTA Finals in 2018 haar voorlopige hoogtepunt is. Daarnaast hoopt ze haar landgenoten met zeges steeds een momentje van geluk te geven. „Hoe klein mijn overwinningen dan ook mogen zijn, ik hoop de Oekraïners daar toch van kunnen genieten”, legt Svitolina uit. „Want in deze donkere tijden is het belangrijk de zonnige kanten van het leven te blijven zien.”

Svitolina nam zich voor om eerst zo fit mogelijk te worden voordat ze de baan zou opstappen. Daartoe pijnigde ze zichzelf een paar maanden in de sportschool en keerde naar eigen zeggen sterker terug dan voorheen. En om haar spel in technisch en tactisch opzicht te verbeteren, nam ze de Nederlander Raemon Sluiter in dienst. Ze kende hem nog als coach van Kiki Bertens van wie ze twee keer won en twee keer verloor.

Volgens Svitolina is er „een goede klik” tussen Sluiter en haar. „We hebben de kans gehad om ruim drie maanden met elkaar te werken zonder dat er een toernooi was waar ik speelde. Dat is toch anders dan normaal als je met een nieuwe coach begint. Dan heb je nauwelijks tijd om je aan te passen, om elkaar te leren kennen. We zijn samen een weg ingeslagen en bepalen samen wat er nodig is om een fatsoenlijk niveau te halen”, legt Svitolina op het tenniscomplex bij het Bois de Boulogne uit.

Er verschijnt een glimlach op het gezicht van Svitolina als ze de vraag voorgelegd krijgt hoe de hand van Sluiter in haar spel zichtbaar is. „Ik speel mijn forehand nog steeds met één hand”, zegt ze met een kwinkslag verwijzend naar het dubbelhandige spel van haar Nederlandse coach. „Ik voer uit wat hij zegt. En daar geloof ik in. Misschien kan jij beter zelf beoordelen wat de invloed van Sluiter is.”

Russische tegenstander

Het is duidelijk dat Svitolina onder leiding van Sluiter binnen een mum van tijd weer zo’n goed niveau heeft dat ze vorige week het WTA-toernooi van Straatsburg op haar naam schreef. Ze versloeg daar Anna Blinkova in de finale. En vrijdag treft ze dezelfde speelster in de derde ronde van Roland Garros, na twee overwinningen op het Court Simonne-Mathieu tegen de Italiaanse Martina Trevisan en de Australische Hunter. In beide partijen liet Svitolina bij vlagen wat van haar oude klasse zien, maar toonde ze boven alles haar enorme wil om te winnen.

De nieuwe ontmoeting met Blinkova zal weer beladen zijn. Want officieel staat er dan wel geen vlaggetje achter de naam van Blinkova, maar iedereen weet dat ze uit Rusland komt. En zo komt de oorlog, of Svitolina het nu wil of niet, toch weer ter sprake. Blinkova, die op woensdag verrassend afrekende met de Franse favoriete Caroline Garcia, zegt desgevraagd dat de ontmoeting met Svitolina voor haar „niet meer dan een normale partij is.”

Voor Svitolina is dat anders. „Als ik op de baan stap, dan probeer ik te denken aan de vechtersmentaliteit die wij als Oekraïners hebben. Mijn landgenoten strijden in hun eigen land om de vrijheid van ons allemaal. Ik voer hier in Parijs mijn eigen strijd. In mijn eentje, in mijn eigen frontlinie.” Maar voordat Svitolina haar zinnen op de baan verzet, zal ze op donderdagavond eerst haar man Monfils steunen in zijn gevecht tegen de jonge Deense wereldtopper Holger Rune.