N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2019/07/fritsartikel-1.png)
Is er eigenlijk nog wel iemand die bij Ajax mag of wil blijven? Iedereen stapt op, al of niet uit vrije wil. De bestuursraad, de trainer, de hulptrainers, de scouts, de enige goede spelers (twee maar) en nu ook algemeen directeur Edwin van der Sar. Feyenoord en PSV hoeven zich voorlopig geen zorgen te maken. Voordat Ajax de boel weer een beetje op orde heeft, zijn we twee seizoenen verder.
‘Eigenlijk’ schreef ik in de openingszin, een doorgaans overbodig woord, maar beschouw het in dit geval als een ode aan Van der Sar, voor wie het zijn favoriete woord was. Hij zou gezegd hebben: „Is er eigenlijk nog wel iemand die eigenlijk bij Ajax mag of wil blijven? Eigenlijk niet.”
Als zijn woordenschat niet zijn fort was, wat waren dan wél zijn sterke punten? Dat zal altijd onduidelijk blijven. Hij heeft met Ajax een indrukwekkende bloeiperiode beleefd, maar zodra zijn mededirecteur Marc Overmars gedwongen was opgestapt, begon het algehele verval. Onvermijdelijke vraag: aan wie was die bloei nu eigenlijk te danken? Eigenlijk aan Overmars?
Van der Sar werd als directeur benoemd op voorspraak van Johan Cruijff, die vond dat voetbalclubs en voetbalbonden moeten worden geleid door oud-voetballers. Een bedenkelijk uitgangspunt, zoals alleen al bleek uit het feit dat zodra Cruijff zich op bestuurlijk niveau met Ajax bemoeide de chaos nog groter werd. Oud-voetballers zijn doorgaans alleen geschikt als tv-analisten, ook al zijn ze (Van der Vaart, Van Basten, Sneijder) zelfs daar soms te lui voor.
Hoe het ook zij, Van der Sar had de leiding van de club toen de transferzomer van 2022 begon – twee, drie maanden waarin het eerste elftal zo ongeveer tot op de bodem werd afgebroken. De beste spelers werden verkocht en de met woekerbedragen aangetrokken vervangers bleken er niets van terecht te brengen.
Het is jammer dat Cruijff niet meer heeft kunnen meemaken dat gewezen topvoetballers soms grote moeite hebben slechte voetballers te onderscheiden van goede voetballers. Wijndal? Brobbey? Bassey? Sanchez? Bergwijn? Laat ze een halfuurtje dartelen, en zelfs een leek zal hun zwakke punten zien. Wijndal kan niet verdedigen, Brobbey kan niet koppen, Bassey kan niet passen en Sanchez kan helemaal niks. Bergwijn, de duurste aankoop (31 miljoen)? Ga na dat halfuurtje met hem praten en je zult merken dat hij het fanatisme van de ware topsporter mist.
Van der Sar had het allemaal niet in de gaten – en daarom moet hij nu gaan. Terecht. Maar kort voor zijn vertrek tekende hij nog voor de grootste blunder van de club: het gehannes rond de huldiging van de Ajax-vrouwen. Ik zou érg huichelen als ik zou beweren een gepassioneerd toeschouwer bij vrouwenvoetbal te zijn, maar dat doet in dezen niet ter zake. Kampioenen moeten gehuldigd worden, punt uit. Of ze man zijn of niet.
Op het Leidseplein had dat best gekund, inclusief een vertederende balkonscène waarin burgemeester Halsema nu eens niet werd bekogeld door mannelijke Ajax-onverlaten.
Maar de Ajax-leiding bedacht liever belachelijke smoezen om onder haar plicht uit te komen en ‘de harde kern’ van misogyne supporters te gerieven.
Het vrouwenvoetbal was nota bene het enige gebied waarop Ajax het afgelopen seizoen uitblonk. Dat hadden Van der Sar en de zijnen behoren te beseffen. Eigenlijk.
