‘Moeder Maas’ krijgt er veertig voetbalvelden bij

Reportage

Hoogwaterbeschermingsprogramma Het project Vierwaarden bij Venlo behelst verruiming van de Maas en het aanleggen van dijken, natuur en een recreatiegebied. Rijk en waterschappen stellen in totaal 13,7 miljard (ieder de helft) beschikbaar. „We willen dat voortaan iedereen veilig is achter die dijk.”

Plangebied Vierwaarden: aan de westoever de weerden van Grubbenvorst en Lottum, aan de oostoever die van Venlo-Noord, Velden en Arcen-Hertogbroek.
Plangebied Vierwaarden: aan de westoever de weerden van Grubbenvorst en Lottum, aan de oostoever die van Venlo-Noord, Velden en Arcen-Hertogbroek. Foto Ger Peeters

‘Ik wens jullie succes.” Eerste, sceptische opmerking uit de zaal na een inleiding voor omwonenden over een dijkversterking ten noorden van Venlo. „De ervaring leert dat rijksprogramma’s altijd meer kosten dan geraamd. Ik ben benieuwd of jullie het met 120 miljoen euro redden.”

Het project heet Vierwaarden en behelst verruiming van de Maas, de aanleg van nieuwe stukken dijk, tegelijk met de verplaatsing van een jachthaven, de aanleg van natuur, recreatiegebied en fietspaden. In totaal komen er zowat veertig voetbalvelden vrij aan extra ruimte voor de Maas. Zodat ook dit stukje Limburg, net als uiteindelijk heel Nederland, veilig genoeg is om te garanderen dat niemand een grotere kans heeft te overlijden als gevolg van overstromingen dan jaarlijks één op honderdduizend – een in 2017 wettelijk vastgelegde norm, het ‘basisbeschermingsniveau’.

Lees ook dit artikel: Het water komt. Meteen het dak op!

De bezoeker van de informatieavond in Venlo raakt met zijn scepsis over de kosten een gevoelige snaar. Want de financiering van project Vierwaarden, waarvoor de werkzaamheden trouwens pas over zes jaar beginnen, lijkt weliswaar rond: voor veel andere projecten in Nederland geldt dat niet. Om in 2050 te voldoen aan de nieuwe, klimaatbestendige veiligheidsnormen moet 1.500 kilometer aan dijken worden versterkt, iets minder dan de helft van alle belangrijke waterkeringen.

Intussen is tweehonderd kilometer voltooid en wordt ongeveer zeshonderd kilometer in lopende projecten aangepakt. Of het programma kan worden afgemaakt, is de vraag. Er is 13,7 miljard euro beschikbaar: de helft wordt betaald door het Rijk en de andere helft door de 21 waterschappen. „Voor de korte termijn is er geen probleem”, zegt Erik Wagener. „We hebben op dit moment genoeg geld en projecten om de komende zes tot twaalf jaar door te gaan. Over wat daarna gebeurt, zijn we in gesprek. We hebben te maken met prijsstijgingen, vooral sinds de oorlog in Oekraïne, en met tegenvallers. Het zijn ingewikkelde projecten. Je trekt een streep door het landschap en daar zijn veel belangen en veel partijen bij betrokken.”

Waterveiligheid bevorderen


Zeventien projecten

Wagener is directeur van het landelijke Hoogwaterbeschermingsprogramma dat de projecten organiseert en coördineert. Hoeveel kilometer dijk uiteindelijk wordt aangepakt, is nog niet precies bekend, zegt hij. Dat hangt af van onderzoek naar de sterkte van de huidige dijken. De resultaten van metingen worden eind dit jaar verwacht en vervolgens is het aan minister Harbers (Infrastructuur en Waterstaat, VVD) om besluiten te nemen. Wagener: „We moeten kiezen tussen extra middelen of misschien een andere aanpak.” Dat zou, bijvoorbeeld, kunnen betekenen: niet een complete metamorfose van een gebied, zoals bij Venlo, maar alleen de aanpak van een zwakke plek.

Limburg staat zeventien projecten langs de Maas te wachten, waarvan Vierwaarden er een is. In 2050 moet ruim 120 kilometer dijk zijn versterkt. De Maas was eeuwenlang in Limburg een min of meer onbedijkte rivier, die af en toe overstroomde en waarvan de omwonenden de optredende wateroverlast voor lief namen. Er werd ook naar hartenlust gebouwd in de uiterwaarden: woningen, bedrijven, zelfs het ziekenhuis van Venlo staat er.

Lees ook dit artikel: Bloemrijke dijk bewijst zijn stevigheid

„De Maas is altijd beschouwd als ‘Mooder Maas’, Moeder Maas, een rivier die goed voor je zorgt maar die af en toe streng is. Leven met het water. Ik heb zelf als jongetje ook heel vaak in de uiterwaarden geschaatst”, vertelt Jos Teeuwen, bestuurder van het waterschap Limburg.

Die houding veranderde in de jaren negentig , toen tot twee keer toe grote wateroverlast optrad en Limburgers zelfs moesten worden geëvacueerd. In die jaren daarna is begonnen met het aanleggen van dijken, nooddijken feitelijk, die nu aan verbetering toe zijn.

Ziekenhuis evacueren

„We willen de lage dijk verleggen in de richting van de bebouwing, en versterken, zodat achter die dijk voortaan iedereen veilig is”, legt ‘gebiedsregisseur’ Keesjan van den Herik van het waterschap Limburg over het project Vierwaarden uit. En waar dertig jaar geleden nog veel weerstand bij bewoners moest worden overwonnen om dijken te versterken, is de gemiddelde Limburger inmiddels een stuk meegaander. Vooral na de watersnoodramp twee jaar geleden in Zuid-Limburg, toen een combinatie van heel veel Maaswater en water uit de zijrivieren Geul en Roer met name Valkenburg ontwrichtte.

De keringen langs de Maas die inmiddels waren aangepakt hielden het. „Maar we hebben wel het ziekenhuis in Venlo moeten laten evacueren”, zegt Jos Teeuwen.

Bekijk ook deze In Beeld over de overstromingen in Limburg: De beelden van de wateroverlast in Zuid-Limburg

De werkzaamheden langs de Maas die al klaar waren, hebben hun nut toen bewezen, stelt ook directeur Wagener van het Hoogwaterbeschermingsprogramma. En uitgerekend op de plaatsen waar Limburg nu aan het werk gaat, was het tijdens de hoogwatergolf twee jaar geleden „spannend”. Wagener: „Het water bleef op die plaatsen net onder de rand. Het was een bevestiging dat we daar aan de slag moeten.”

Het kost tegenwoordig minder moeite Limburgers te overtuigen van de noodzaak van maatregelen, stelt ook waterbestuurder Jos Teeuwen. Hij maakt onderscheid tussen twee soorten bewoners. Ten eerste mensen die langs de Maas wonen en erop uitkijken. „Die hebben een vrij uitzicht en nemen overlast vaak voor lief.” Ten tweede bewoners die „aan de overkant van de straat” wonen: zij zien de Maas niet, maar krijgen af en toe wel natte voeten. „Die hebben er alleen maar last van.”

Smekende watermanagers

Tussen die groepen Limburgers zit „enige spanning”, constateert Teeuwen. „Maar we slagen er steeds beter in om ook de mensen met een vrij uitzicht over de Maas te overtuigen dat het ook voor hen geen pretje is om bijvoorbeeld elke vijf jaar te worden geconfronteerd met een overstroming.”

Bij alle projecten valt op: de plannenmakers vragen gretig om inspraak van omwonenden. Voor het project Vierwaarden smeken de watermanagers om ‘participatie’ en doen bij wijze van spreken niets liever dan vooraf polsen hoe de bewoners de dijkversterkingen liefst zouden aanpakken – al was het maar om later geen vertraging op te lopen door juridische bezwaren.

Die inspraak is ook echt nuttig, vertelt Jos Teeuwen. Zo zien bewoners van het Noord-Limburgse Arcen af van een financiële compensatie voor de werkzaamheden nu er plannen worden gemaakt voor een zelfsluitende kering die het uitzicht op de Maas niet bederft. „Daar betalen de bewoners dus feitelijk aan mee.”

En nog vóór de informatieavond over het project Vierwaarden in Venlo kwamen omwonenden met het idee om ruimte voor de Maas te winnen ten noorden van het dorp, bij de voormalige bierbrouwerij. „Daar bleek nog ruimte te behalen.”

Lees ook dit artikel: Het grondwater gaat omhoog, stikstof omlaag