N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
De bandbus Dagenlang onderweg op vaak onmogelijke uren; de bandbus is het privéterrein van muzikanten. Fotograaf Michiel Bles en journalist Leendert van der Valk bekijken de biotoop van bands on the road. Deze week: Meau in de helikopter.
Als de piloot na het loodrechte opstijgen plots naar rechts zwenkt, is dat heel even voelbaar in de maag. Zodra de hersenen het nieuwe perspectief kunnen verwerken, ziet zangeres Meau Hewitt haar publiek onder zich: de duizenden mensen waar ze enkele minuten geleden nog vóór stond. Ze zwaait door de open deur van de Cougar transporthelikopter, lachend van opwinding. Na twee rondjes over het Bevrijdingsfestival wordt Almere snel kleiner. Meau pakt de hand van Vadim Neef, haar vriend en gitarist, en wendt haar blik richting de rode avondzon.
Gehoorbescherming
Het is de laatste van vier helikoptervluchten als ambassadeur voor de vrijheid op 5 mei. Boven haar jakkeren de wieken, de wind waait naar binnen en zonder gehoorbescherming zou de motor oorverdovend zijn. Gewoonlijk touren ze in een gehuurde bandbus, gaan ze op de terugweg nog even langs de McDrive, maar vandaag is de bandbus een heli. De Koninklijke Luchtmacht bracht Meau vanochtend van Gilze-Rijen naar Roermond, daarna naar Assen waar haar optreden werd geschrapt wegens noodweer, toen om de bui heen naar Almere en nu met zonsondergang naar Utrecht, naar huis.
Midden-Nederland strekt zich onder haar uit: de A27 naar het zuiden, de heide en villa’s van het Gooi. Ze duwt het microfoontje van haar koptelefoon tegen haar mond: „Jongens, nog even een compliment voor jullie danspasjes daar beneden.” Gegrinnik over de koptelefoon. In Almere had ze de zeven personen sterke crew van de luchtmacht tweemaal op het podium gevraagd. Ze zijn deze dag goede vrienden geworden. Dan, zonder aankondiging, stuurt de piloot hard naar links. Plots is alleen de lucht te zien, twee seconden later gaat het naar rechts en is de heide ongeveer loodrecht onder Meau. Daarna lijkt het een seconde gewichtloos en is alles weer stabiel. „Sorry hoor, dat moest even”, klinkt het vanuit de cockpit.
Als dit een gewoon bandbusje was geweest, zou Meau waarschijnlijk zelf achter het stuur hebben gezeten. Dan had ze, zoals bijna altijd op de terugweg, een instrumentale hiphop-track opgezet en zouden zij en haar bandleden om beurten een zin rappen, de enige regel is dat het op elkaar moet rijmen. Ze houdt ervan hoe close iedereen wordt op tour. Ze rijdt sowieso graag, ook alleen. Vaak valt nieuwe muziek haar onderweg in, zoals het afsluitende nummer van haar nieuwe album, ‘22’, dat ze schreef toen ze naar de mix van de andere nummers luisterde in de auto.
Maar nu komt ze thuis vanuit de lucht. Zojuist vloog ze over haar ouderlijk huis in Weesp, nu koerst de Cougar af op de hoge torens rondom Utrecht CS, waar ze vlakbij woont. De laatste stop van de dag is Park Transwijk, waar duizenden mensen bijeen zijn op de modderige weide om de vrijheid te vieren. De deur is de hele vlucht open gebleven en ook nu vliegt helikopter een extra rondje om het festivalterrein. Voor Meau is het de vierde weide van deze dag, maar opnieuw slaakt ze een zucht. „O, wat druk!”
Na de landing zijn er uitgebreide knuffels en selfies voor de crew. Maar dan moet de Luchtmacht snel weg, een langere werkdag vindt de arbeidsinspectie niet oké. Ook Meau moet zich haasten, in een golfkarretje naar het podium. Daar staat ze een half uur later voor het publiek waar ze net nog boven hing.