Riyad kreeg Syrië weer terug bij de Arabische Liga

Arabische Liga Door schade en schande wijs geworden, ziet Saoedi-Arabië dat diplomatie het land misschien meer kan opleveren dan geweld.

Buitenlandministers bij de Arabische Liga afgelopen zondag in Caïro.
Buitenlandministers bij de Arabische Liga afgelopen zondag in Caïro.

Foto Khaled Elfiqi/EPA

De machtige Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman (MbS), nog niet lang geleden verguisd als een meedogenloze brekebeen, ontpopt zich als een steeds vaardiger diplomaat die de kracht van zijn olierijke land op het juiste moment weet aan te wenden om zijn positie te versterken.

De laatste weken speelde Saoedi-Arabië een hoofdrol bij de rehabilitatie van het regime van de Syrische president Assad binnen de Arabische wereld. Na uitgebreid Saoedisch voorwerk stemde de Arabische Liga er dit weekend in Caïro mee in om de schorsing van Syrië als lid van de organisatie na twaalf jaar ongedaan te maken. De kans is nu groot dat Assad al op 19 mei zijn opwachting kan maken op een top van de Liga in Riad.

Jamal Khashoggi

Pioniers zijn de Saoediërs niet. De Verenigde Arabische Emiraten knoopten al in 2018 weer betrekkingen met Syrië aan en ook Jordanië, Bahrein en meer recent Tunesië gingen de Saoediërs voor. Het veel grotere en rijkere Saoedi-Arabië gaf zijn verzet pas op na het akkoord in maart dit jaar met zijn aartsrivaal Iran -– na Chinese bemiddeling – om de wederzijdse diplomatieke betrekkingen te herstellen. Voordien lag toenadering tot Assad moeilijk omdat Syrië nauwe banden onderhoudt met Iran, dat samen met Rusland de Syrische leider in het zadel hielp houden.

Ook durfden de Saoediërs de VS lange tijd niet te bruuskeren, omdat ze die zagen als hun voornaamste beschermheer tegen Iran. Toen in 2019 een deel van hun olie-installaties werd aangevallen, waarschijnlijk door pro-Iraanse milities vanuit Irak, verloren ze hun vertrouwen in de veiligheidsgaranties van de VS. Bovendien was de relatie toen al verzuurd doordat veel Amerikanen – inclusief de latere president Biden – MbS als een paria beschouwden omdat hij in 2018 opdracht zou hebben gegeven tot de moord op de Saoedische dissident en journalist Jamal Khashoggi in het Saoedische consulaat in Istanbul.


Lees ook: Syrië is ook de narcostaat van een maffiafamilie geworden

Sindsdien gaat Saoedi-Arabië meer zijn eigen weg, al sluit dat samenwerking met de VS niet uit. De laatste dagen werd duidelijk dat Saoedi-Arabië bemiddelt bij de strijd in Soedan, samen met de VS. De Saoediërs en de Amerikanen nodigden delegaties van de strijdende partijen uit naar Jeddah. In verband hiermee sprak MbS zondag de Amerikaanse Nationale Veiligheidsadviseur Jake Sullivan in datzelfde Jeddah.

De havenstad fungeert als opvangplaats voor vluchtelingen uit Soedan. De Saoediërs oogstten lof van de VS en anderen voor de hulp bij de evacuatie van duizenden vluchtelingen. Dat ze eerder geld en wapens leverden aan het Soedanese leger én de opstandige militie bleef onvermeld.

Greep van Rusland en Iran

De samenwerking met de VS over Soedan illustreert hoe Saoedi-Arabië erin is geslaagd meer diplomatieke bewegingsvrijheid voor zichzelf te creëren. De rehabilitatie van Syrië geschiedt immers juist tegen Washingtons uitdrukkelijke wens. De VS vinden dat Assad te veel bloed aan zijn handen heeft na de keiharde onderdrukking van de in 2011 begonnen opstand tegen zijn bewind.

Analisten gaan er overigens van uit dat Saoedi-Arabië nu wil proberen Syrië meer uit de greep van Iran en Rusland los te weken. Intussen streeft Saoedi-Arabië ook naar beëindiging van de oorlog in Jemen, waarin MbS zich in 2015 halsoverkop stortte.

„De grote kracht van Saoedi-Arabië is politieke macht, zijn economische macht en zijn macht om (mensen) bijeen te brengen”, aldus een hoge Saoedische functionaris tegenover de Britse Financial Times. „Daar liggen onze beste instrumenten en die zullen we gebruiken.”

Uit altruïsme gebeurt dit niet. MbS hoopt zo het juiste klimaat te scheppen voor de economische ontwikkeling van zijn land. Door schade en schande wijs geworden, beseft hij dat hij die eerder kan bereiken met vreedzame middelen dan geweld.