Raak je in de flow, dan voel je je de ultieme Jedi in Star Wars Jedi: Survivor

Is er een gamegevoel zo bevredigend als dat van een klievend lichtzwaard? Je drukt de knop in en hoort het zachte gezoem nog voor de beweging plaatsvindt, dan snijdt dat blauwe licht in een flits door de lucht, en ja – dan kijk je met plezier naar de indrukwekkende acrobatische bewegingen die de Jedi-ridder op het scherm maakt. Star Wars-games hebben zo altijd een oneerlijk voordeel gekend, want Jedi-zijn voelt gewoon goed. Een recensie van de nieuwe game Star Wars Jedi: Survivor, opvolger van Fallen Order uit 2019, heeft eigenlijk ook aan die woorden genoeg: het voelt goed om Jedi Cal Kestis te zijn.

De eerste game kwam als een opluchting. Ooit stonden Star Wars-games bekend om de unieke verhaallijnen, maar onder nieuwe eigenaar Disney werden jarenlang alleen games uitgegeven die de films nadeden. Met Fallen Order was er opeens licht aan het einde van de tunnel: de game vertelt een eigen verhaal over een jonge Jedi-leerling die ternauwernood ontsnapt aan het kwaadaardige Keizerrijk, zo tussen films Star Wars: Revenge of the Sith en A New Hope in. Met een eigen cast, en een eigen gevoel: het spel combineert simpele omgevingspuzzels met de moeilijke tactische actie en duistere werelden van de game Dark Souls.

Redelijk effectief en nooit saai

Met Survivor keert Cal (Cameron Monaghan) terug, in eerste instantie zonder zijn vrienden uit deel één. Hij heeft een zware tijd achter de rug, en worstelt met schuldgevoel en angst voor de toekomst. De voorheen wat eendimensionale leerling wordt zo een Jedi-ridder met iets meer persoonlijkheid en een grammetje pathos. Dan vindt hij sporen van een verborgen planeet, waar hij en zijn geliefden veilig zouden kunnen zijn. Geeft hij de strijd tegen het Keizerrijk op?

Met de nadruk op Cals vrienden probeert Survivor de verhalende klassiekers van de legendarische gamestudio Bioware na te doen. Het is redelijk effectief en nooit saai, al weet de game geen tranen te trekken of je tot nadenken aan te zetten. Als Star Wars-verhaal is het een prima middenmotor, en Survivor wordt daarbij geholpen door werkelijk prachtige visuals. Nooit liep je door een mooier, levendigere versie van stadplaneet Coruscant: je droomt al snel van een wereld waarin de uitstekende verhalen van Star Wars-gameklassiekers als Biowares Knights of the Old Republic en opvolger The Sith Lords in deze omgevingen worden nagespeeld.

Helaas word je soms dwarsgezeten door de blik van de camera, die niet altijd even lekker met Cal mee beweegt. Lastig, want de game zit vol bewegingspuzzels waarin je langs muren moet rennen of klimpunten moet vinden en zicht dus cruciaal is. Die ren- en klimpunten zijn bovendien niet altijd even goed aangegeven, terwijl je nauwelijks de vrijheid hebt om eigen paden te vinden. De bugs die met name, maar niet alleen, de pc-versie van Survivor heeft – NRC speelde op PlayStation 5 – zorgen voor soms hinderlijke beeldstotteringen en moeizame overgangen.

De kernformule van deze games blijft echter sterk. Je krijgt de keuze uit een reeks Force-krachten en vijf verschillende vormen van lightsaber-moves. Sommige werken minder goed dan de rest: de nieuwe ‘crossguard’ is zwaar en lomp en vrijwel zelden nuttig, en de vorm waarbij je ook een pistool gebruikt voelt als raar compromis tussen korte- en langeafstand. Maar met enkele of dubbele lightsaber in de hand beweeg je je zeer behendig door de vijanden heen, en schakel je gemakkelijk tussen twee gekozen vormen. Raak je in de flow, dan voel je je de ultieme Jedi: gooi een vijand van het dak met een beweging van je hand, ruk je lichtzwaard uit die robot, en wervel dan richting een stormtrooper. Even verheft Survivor zich boven elke andere Star Wars-game – om dan, bij een verhaalscène of een onhandige puzzel, weer neer te dalen naar gewoon: best goed.

https://www.youtube.com/watch?v=bmj3ty-Wt48