Een vrouw in verzet; mijn moeder

Posted on May 3, 2023 by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Holocaust De grote liefde van de moeder van Marijke van den Berg-Leydesdorff werd in Auschwitz vermoord. Haar moeder zelf overleefde de kampen, maar was voorgoed getekend. Herdenking van een dappere en strijdbare vrouw.

3 mei 2023 om 13:05

Leestijd 2 minuten

Hetty Hertzberger in 1947, inmiddels echtgenote van Albert Leydesdorff, eerder gehuwd met Bert de Beer.

Aan het begin van de oorlog, op 26 juni 1940, was mijn moeder Hetty (Henriëtte) Hertzberger halsoverkop in Amsterdam getrouwd met de Winschoter Bert (Olbert) de Beer.

Omdat reizen voor hen, beiden Joods, steeds lastiger werd, besloot het pasgehuwde koppel in te trekken bij Berts ouders die aan de Langestraat 51-53 in Winschoten een manufacturenzaak hadden.

In de nacht van 2 op 3 oktober 1942 werd daar in Oost-Groningen een grote razzia gehouden en daarmee begon voor Hetty en Bert de Tweede Wereldoorlog pas echt.

Op 3 oktober 1942 kwam het opgepakte jonge stel in kamp Westerbork aan. Hetty was inmiddels in verwachting maar verloor in het kamp bijna direct haar ongeboren kindje. Of het door de stress kwam of door het gedwongen eten van kamfer, dat weet ik niet; wel vertelde zij dat zij tijdens haar gevangenschap nooit meer ongesteld was geworden.

Over haar leven in het kamp vertelde zij ons, haar kinderen, nooit veel. Er werd voornamelijk over gezwegen. Mondjesmaat stonden sommige vaste anekdotes bij haar in de ‘repeat’-stand. Die gingen dan vooral over iets dat haar bijna het leven had gekost.

Zij had bijvoorbeeld in werkkamp Märzdorf sabotage gepleegd door in de weverij gaatjes in de parachutestof te maken – Duitse parachutisten zouden dan doodvallen. Na ontdekking werd er op de binnenplaats een galg voor haar klaar gezet. Door een Russisch bombardement ging de executie gelukkig ternauwernood niet door.

In Westerbork zat mijn moeder in de verpleging, daardoor had zij enige privileges en kreeg ze soms wat extra eten. De eieren die ze te pakken kreeg bewaarde ze totdat zij er vier had om die dan met haar man en schoonouders te kunnen delen.

Als begeleidster van zieke baby’s en kinderen die per ambulance naar het Academisch Ziekenhuis in Groningen werden vervoerd kon Hetty zo af en toe Kamp Westerbork verlaten. Op een bewaard gebleven formulier in het archief van de marechaussee in Westerbork, ondertekend door de Nederlandse, sterk anti-Duitse commandant Jacques Schol kreeg zij samen met kraamverzorgster Reina Oudgenoeg daarvoor op 3 december 1942 officieel toestemming.

Het was ook in die periode dat er een ondergronds georganiseerde kindersmokkel plaatsvond. Verzetsman Ies Spetter verklaarde na de oorlog dat hij als medewerker van de Joodse Raad in Westerbork enkele kinderen per ambulance het kamp heeft uit gesmokkeld. Ook Etty Hillesum, die na de oorlog bekendheid kreeg door haar brieven uit Westerbork, had daar volgens hem een rol in.

Etty was in haar jeugd het vriendinnetje van het nichtje van Bert, Liesje de Beer uit de Langestraat in Winschoten.

Formulier uit het marechaussee archief ondertekend door Jacques Schol, Nederlandse commandant in Westerbork.

In Westerbork kwamen Bert en Hetty haar mogelijk weer tegen.

Het is niet ondenkbaar dat mijn moeder aan deze kindersmokkel heeft deelgenomen. Als verpleegster had zij immers toegang tot de ziekenbarak én de ambulance. Ze was in ieder geval dapper genoeg om haar leven voor zoiets te wagen.

Door de oorlog was mijn moeder voorgoed getekend, verworden tot een harde vrouw die volgens eigen zeggen „beter geen kinderen meer had moeten nemen”. Want liefde kon zij niet meer geven, nadat haar grote liefde Bert de Beer haar was ontnomen. Bij aankomst in Auschwitz werd hij meteen vergast.

Zij zelf wist te overleven, onder de meest erbarmelijke omstandigheden. Tot aan haar zelfgekozen dood, in 1985, bleef mijn moeder dapper en strijdbaar: een vrouw in verzet.

In herinnering aan haar die Kamp Westerbork, Kamp Vught, Theresienstadt, Auschwitz Birkenau en Gross Rosen (Spinnerei Märzdorf) overleefde.

PSV verslaat Sjachtar Donetsk in de laatste seconden na spannende comeback

admin
November 27, 2024
0

PSV heeft woensdagavond het Champions League-duel met Sjachtar Donetsk gewonnen na een late comeback. Met nog vijf minuten reguliere speeltijd te gaan stonden de Oekraïners op een 0-2 voorsprong in Eindhoven. Maar goals van Malik Tillman en Ricardo Pepi zorgden toch voor een 3-2 zege voor PSV.

In het Philips Stadion probeerde PSV in de eerste helft vroeg druk te zetten op de Oekraïense tegenstander. Maar al in de achtste minuut kwam Sjachtar na een snelle uitbraak op een 0-1 voorsprong. De Eindhovenaren wisten een overwicht in balbezit en gecreëerde kansen niet om te zetten in een gelijkmaker. Een fout van linksback Matteo Dams leidde kort voor rust de 0-2 van Oekraïens international Oleksandr Zoebkov in.

Comeback

In de tweede helft wist PSV, dat het moest stellen zonder controlerende middenvelders Jerdy Schouten en Joey Veerman, lange tijd niet dichterbij te komen. Na een rode kaart voor Sjachtar-speler Pedrinho in de 69ste minuut nam de Eindhovense druk op het doel van de tegenstander toe. In de laatste vijf minuten van de reguliere speeltijd kwam PSV door twee doelpunten van Malik Tillman langszij. In de laatste minuut van de blessuretijd maakte invaller Ricardo Pepi ook nog eens het winnende doelpunt.

Door de overwinning stijgt PSV met nog drie wedstrijden te gaan naar de achttiende plaats op de ranglijst van de Champions League. Het moet boven de 24ste plaats eindigen om de volgende ronde te behalen. De volgende Europese wedstrijd van PSV is op 10 december tegen het Franse Brest, dat met een elfde plaats verrassend goed meedraait in de Champions League.

Fietser komt om bij storm Conall, windkracht 10 op de Waddeneilanden

admin
November 27, 2024
0

De gevolgen van storm Conall zijn woensdagavond vooral in het noorden en oosten van het land te merken. Op Vlieland werd windkracht 10 gemeten, met windstoten tot 130 kilometer per uur. In Lochem, in Gelderland, is een fietser om het leven gekomen door een omgevallen boom.

Het KNMI heeft vanwege het zware weer op woensdag code oranje afgekondigd voor de noordelijke provincies Noord-Holland, Flevoland, Friesland, Groningen, Overijssel en Drenthe. Deze waarschuwing geldt tot ongeveer middernacht.

Vooral de kustgebieden hebben last van harde windstoten. Zo werd ook in havenstad IJmuiden windkracht 9 gemeten. Het zwaartepunt van de storm op het vasteland is inmiddels voorbij, melden instanties, maar volgens Weeronline moet de storm in de late avonduren nog over het Waddengebied gaan. Daar gaat het nu flink tekeer. De veerdiensten van en naar de Waddeneilanden varen woensdag niet vanwege de storm.

Rijkswaterstaat heeft de stormvloedkering Ramspol bij Flevoland rond 22.00 uur gesloten. Volgens de organisatie waait het op het IJsselmeer woensdagavond namelijk harder dan verwacht.

Fietsslachtoffer

Het slachtoffer in Lochem was een vrouw van 19 jaar oud. De fietser overleed ter plekke toen de boom omviel, hulpdiensten konden niets meer doen.

Verder zijn er geen ernstige incidenten gemeld. Wel raakte de meldkamer van de brandweer in Overijssel en Gelderland overbelast door de vele meldingen die binnenkomen, laat de Veiligheidsregio IJsselland weten aan persbureau ANP. Ook de brandweer in Amsterdam kreeg „heel veel” meldingen binnen over bijvoorbeeld loslatende zonnepanelen. De autoriteiten roepen op alleen 112 te bellen in geval van ernstige nood.

Eerder op de dag werd gewaarschuwd voor grote files tijdens de avondspits. Op snelwegen belandden grote takken, gekantelde vrachtwagens en soms bomen, maar het werd vooral druk op de weg vanwege de waarschuwingen vooraf. De ANWB meldde rond 17.00 uur ongeveer duizend kilometer file in Nederland, desondanks geen recordlengte.

Voor zover bekend heeft luchtvaartmaatschappij KLM zeker 114 vluchten van en naar Schiphol geannuleerd door het zware weer. Transavia en easyJet laten de vluchten vooralsnog doorgaan. Op het spoor zijn nog weinig problemen gemeld.

‘Door de oorlog zijn alle voetballiefhebbers uit Oekraïne nu voor Sjachtar’

admin
November 27, 2024
0

Yevhen Didenko (29) zit achter een glas bier in het centrum van Eindhoven. Hij laat foto’s zien van hoe zijn leven er normaal uitziet. Een selfie, in legeroutfit, bewapend. Het bootje waarop hij over de Donets patrouilleert. En een foto van een vriend die al twee jaar gevangen wordt gehouden in Rusland.

Zo nu en dan zoekt Didenko naar woorden, behalve wanneer hem gevraagd wordt naar zijn rol in de oorlog. Zijn titel komt er vloeiend en gedecideerd uit. „Ik ben officier van de speciale eenheid die de twaalfde brigade heet, onderdeel van de Nationale Garde van Oekraïne.” Hij kan voor het eerst in jaren naar een wedstrijd omdat hij moet herstellen van een operatie. Daarbij is een tumor op zijn lever weggehaald. Hij hoopt over een paar weken weer aan te sluiten bij zijn brigade.

Didenko is onderdeel van het Azovbataljon, een Oekraïense gevechtsgroep die in 2014 door vrijwilligers werd opgericht ten tijde van de Russische invasie van de Krim. En die bekendstaat als extreem-rechts, wat volgens Didenko niet het geval is. De twaalfde brigade vecht in de regio Donbas, rond Oost-Oekraïense steden als Marioepol, Luhansk en Donetsk.

Visitekaartje

Uit laatstgenoemde stad komt de succesvolste club van Oekraïne van deze eeuw: Sjachtar Donetsk. In 2002 werd Sjachtar voor het eerst landskampioen, afgelopen seizoen voor de vijftiende keer. De club groeide in de tussentijd uit tot het visitekaartje van het Oekraïense voetbal in Europa, met een plek in de kwartfinales van de Champions League in 2011 als beste prestatie tot dusver. In datzelfde toernooi is PSV woensdagavond de tegenstander.

Sjachtar Donetsk is een club zonder thuis, al tien jaar. De club speelt zijn wedstrijden in eigen land in Kyiv, Charkov en momenteel in het relatief veilige Lviv, in de buurt van de grens met Polen. Het stadion daar voldoet niet aan de vereisten voor Europese wedstrijden, waardoor Sjachtar voor die duels uitweek naar Warschau, Hamburg en Gelsenkirchen.

De Oekraïense sportjournaliste Daria Meshcheriakova woonde eerder in Eindhoven, ging terug naar haar land en moest toen weer vluchten.

De wedstrijd in Eindhoven is voor Daria Meshcheriakova (35), sportjournalist voor het internationale medium Politico en de Oekraïense krant Tribuna, een goede gelegenheid om met collega’s uit Oekraïne af te spreken en eindelijk weer eens een voetbalteam uit haar vaderland aan het werk te zien.

Met haar voormalig partner woonde Meshcheriakova al eerder in Eindhoven. Daar raakte ze acht jaar geleden ook bevriend met landgenoot Oleksandr Zinchenko, toen een negentienjarig toptalent dat voor een jaar in zijn eentje naar PSV kwam – zonder iemand te kennen.

Nu is Zinchenko sterspeler van Oekraïne, het land waar Meshcheriakova naar terugkeerde en in maart 2022 weer ontvluchtte. Toen ze een week lang in haar badkamer voor Russische raketten schuilde, besloot ze te vluchten. Het voetbal in haar vaderland is sindsdien hard achteruitgegaan, vertelt ze in het Eindhovense stadsdeel Strijp, thuisbasis van PSV.

Sjachtar, als beste team, vertegenwoordigt nu heel het land

Daria Meshcheriakova
sportjournalist

„Ons voetbal was erg gepolariseerd, voor 2014”, zegt Meshcheriakova. „Iedereen steunde de club uit zijn regio, het ging er fel aan toe. Maar door de oorlog zijn veel Oekraïners hun interesse voor voetbal, en sport in het algemeen, verloren. Ik ben van huis uit voor Zorya Luhansk, daar kom ik vandaan, maar bij Europese wedstrijden staan alle Oekraïners nu achter hetzelfde team. Sjachtar, als beste team, vertegenwoordigt nu heel het land.”

Versplinterde groep zonder honk

Soldaat Didenko en journalist Meshcheriakova zijn twee van de ongeveer duizend Sjachtar-fans die naar Eindhoven zijn afgereisd. Zo’n 250 Oekraïners zijn met de club meegegaan en hebben VIP-plekken, de overige 750 staan in het uitvak. Een groot deel woont niet meer in eigen land, ze zijn Oekraïne ontvlucht vanwege de oorlog.

Waar fans van bezoekende clubs in Nederland vaak in groepen arriveren en in groten getale samen optrekken, geldt dat niet voor de Sjachtar-supporters. Zij zijn een versplinterde groep zonder honk. In de kroeg waar Didenko zit, komen twee Duitsers uit Neurenberg binnen met oranje-zwarte Sjachtar-sjaals. Ze hebben afgesproken met twee Oekraïners die al twintig jaar in Toscane wonen voor hun werk en die ze ontmoet hebben bij een Sjachtar-wedstrijd.

Didenko schudt misprijzend zijn hoofd. Hijzelf draagt een trui van Stone Island, een merk dat populair is in fanatieke supporterskringen, en in zijn nek prijkt een tatoeage van een oud clublogo van Sjachtar Donetsk met twee grote, gekruiste hamers – een verwijzing naar de mijnwerkersstreek Donbas. Hijzelf is een ultra. Dat zijn extreem fanatieke supporters die vuurwerkacties en de confrontatie niet schuwen. „Die ga je hier verder niet zien. Zij vechten allemaal aan het front, om ons land te verdedigen. Voor welke club ze ook staan.”

Luister naar

Related Posts