N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie
Dead Island (2011) werd een onverwachte hit, maar een opvolger lukt lang niet. Meestal is dat een doodvonnis voor een game, Maar in Dead Island 2 gaat het wonderlijk genoeg goed.
Lekker op zombies inhakken op vakantie, al dan niet met vriend of vriendin, dat was de belofte van Dead Island (2011). De simpele actiegame werd een onverwachte hit. Verschillende uitbreidingen en zijstappen volgden. Maar uitgever Deep Silver wilde dolgraag een echte opvolger, en juist dát lukte niet: Dead Island 2 wisselde meermaals van gamestudio en van opzet.
Dat is meestal een doodvonnis voor een game, omdat de overkoepelende visie in alle chaos vaak verdwijnt en er allerlei trends uit verschillende tijdperken in de gameontwikkeling overblijven. Maar in Dead Island 2 gaat het wonderlijk genoeg goed, omdat maker Dambuster Studios moderne ontwikkelingen negeert. Dead Island 2 is gewoon een actiegame uit 2011, die toevallig een decennium te laat uitkomt. En stiekem speelt dat best prima. Het verhaal slaat nergens op. Ditmaal zijn de zombies neergedaald in Los Angeles, de Verenigde Staten, en alle gedateerde grappen over hersenloze beroemdheden passeren de revue. Jij speelt één van de zes vechtersbazen die immuun blijken voor het zombievirus en de zombies willen stoppen. Gemakshalve noemt iedereen in de game je maar ‘hen’, het kostte blijkbaar te veel geld om elke zin meermaals met andere voornaamwoorden in te laten spreken.
Schokkende resultaten
Maar de zombies spatten nog net zo bevredigend uit elkaar als vroeger: dat is het belangrijkste. Je verzamelt een bonte collectie aan stokken, messen, geweren, zwaarden en golfclubs, die je ook nog eens kan voorzien van branders, elektrische poken, et cetera. Worden de hordes zombies zo groot dat je ze niet meer met één wapen de baas kunt, dan combineer je ze met plassen benzine of water om tot, nou ja, schokkende resultaten te komen. Veel variatie ontbreekt verder, maar heel storend is het niet.
Dead Island 2 is vooral een prima game als je eens écht iets goed van je af wil trappen. Alles buiten deze kern voelt als bezigheidstherapie. Het kaartenbaksysteem met krachten biedt bijvoorbeeld niet genoeg interessante toevoegingen om het managen van je uitdijende collectie kaarten bevredigend te maken. Ook zijn er wat rare keuzes gemaakt: sommige gevechten geven je al je spullen terug als je sterft, maar dat is lang niet altijd het geval. Sneuvelt je favoriete barbecue-koevoet net voordat jij dat doet, dan sta je soms opeens met een stuk wrakhout tientallen zombies te bewerken.
Veel Game van het Jaar-awards zal Dead Island 2 niet winnen. Maar er valt wat te zeggen voor een spel dat weet wat het is: een laatste triomftocht van een actiegametijdperk dat achter ons ligt.