Tien gewonden en twee doden bij brand in restaurant Madrid

Posted on by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Spanje Volgens een ooggetuige ontstond de brand toen een ober een gerecht aan het flamberen was waarna een plastic plant langs de muur vlam vatte. Vervolgens verspreidde de brand zich snel langs het hele plafond, dat volledig was bedekt met plastic planten.






Hulpverleners helpen slachtoffers die gewond zijn geraakt bij de brand.
Hulpverleners helpen slachtoffers die gewond zijn geraakt bij de brand.

Foto Madrid Emergency Service / Reuters

Bij een brand in een restaurant in het centrum van Madrid zijn vrijdagnacht twee mensen overleden en tien gewonden gevallen. Dat melden Spaanse media zaterdag.

De brand ontstond rond 23.00 uur lokale tijd in het Italiaanse restaurant Burro Canaglia Bar&Resto. Op haar website en sociale media plaatst het restaurant geregeld foto’s en video’s van een van hun specialiteiten; een pizza die aan tafel wordt geflambeerd met een brander. Volgens een getuige was een ober bij een van de tafels een gerecht aan het flamberen toen de brander langs een plastic plant kwam, die vervolgens vlam vatte. Vervolgens verspreidde het vuur zich in rap tempo langs het plafond, dat compleet werd bedekt door hangende plastic planten. De getuige zegt tegen de Spaanse krant El Pais dat „alles in een paar seconden was afgebrand”.

Een woordvoerder van de brandweer in Madrid zegt dat de twee dodelijk slachtoffers mannen zijn, waarvan een in het restaurant werkte. In een verklaring op hun Instagrampagina zegt het restaurant „diep geraakt” te zijn door het overlijden van de twee slachtoffers en wenst het alle slachtoffers een spoedig herstel.

Related Posts

De Haagse Zaken zomer Q&A

Het is reces in politiek Den Haag, maar Haagse Zaken is er gewoon. In deze Q&A aflevering legt producent Iris Verhulsdonk luisteraarsvragen voor aan de redactie. Je hoort onder andere over het gebruik van telefoons in de Tweede Kamer, politieke jongerenorganisaties en de rol van de journalistiek in deze turbulente politieke tijden.

Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].

Verder lezen

Met de komst van oud-PVV’er Coenradie hoopt JA21 een potentiële coalitiepartner te worden

Interview Klaas Knot – vertrekkend president DNB

De JOVD wil het avontuur met ‘onbetrouwbare’ PVV snel afsluiten, het is tijd voor een middenkoers

Rubberen Rutte en de wieg van de jonge VVD’ers

‘Het was stoer doen’, zegt de ombudsman over kabinet-Schoof: wetsvoorstellen en moties waren voor de bühne, niet voor de burger

Gasten:
Pim van den Dool, Marko de Haan, Petra de Koning, Lamyae Aharouay, Oscar Vermeer, Steven Derix, Wafa Al Ali & Guus Valk.
Presentatie, redactie & productie:
Iris Verhulsdonk
Montage:
Pieter Bakker
Foto:
Bart Maat


Dit is ons land 4: Masoud strijdt tegen kolonisten die zijn stuk land innemen

Masoud Farhat is geboren in 1967, het jaar dat Israël de eerste nederzettingen bouwde op de Westelijke Jordaanoever. Met zijn familie bezit hij een groot stuk land in Beita waar olijfbomen groeiden en waar gerst en tarwe werd verbouwd. Maar het land is volledig ingenomen door kolonisten die worden beschermd door het Israëlische leger. Ondanks de militaire dreiging blijft hij proberen zijn land op te komen. 

Presentatie:
Ruben Pest & Derk Walters
Redactie:
Felicia Alberding & Esmee Dirks
Fixer:
Nidal Rafa
Muziek, montage en mixage:
Bas van Win & Jeroen Jaspers
Vertaling:
Rosalyn Saab
Eindredactie:
Anna Korterink
Productie:
Rhea Stroink
Promotie:
Ruben Baudoin
Met dank aan:
Sarah Farhat, Sabri Saad El Hamus, Mirjam van Zuidam, Danielle Pinedo & Floris van Straaten
Illustratie:
Lynne Brouwer
Vormgeving:
Yannick Mortier


‘In elke haven waar mijn vader aanlegde, lag een brief op hem te wachten’

‘Mijn ouders zijn allebei in de jaren dertig van de vorige eeuw geboren in Surabaya, voormalig Nederlands-Indië. Ze ontmoetten elkaar echter pas in 1960 in een pension in Haarlem. Beiden waren vlak daarvoor als ‘nieuwkomers’ met hun families per boot naar Nederland gekomen. Mijn moeder zette in februari 1958 voet aan wal in Amsterdam, waar ze in ballerina’s haar allereerste sneeuw trotseerde.

Mijn moeder, tante en grootmoeder woonden in hetzelfde pension als mijn vaders broer en zijn gezin. Mijn vader, die op de grote vaart werkte, logeerde daar wanneer hij in Nederland was. Mijn moeders droom om naar Amerika te emigreren, iets dat ze veel Indische vriendinnen zag doen in die tijd, verdween als sneeuw voor de zon toen ze hem ontmoette.

Een tijd van intensieve overzeese correspondentie volgde. Flinterdunne blauwe velletjes volgeschreven vanuit exotische havens, van Calcutta en Basra tot Montevideo en Buenos Aires, maar ook een ansichtkaart met groeten uit Marseille. Op haar beurt zorgde mijn moeder, met behulp van de vaarschema’s van de Nautische Dienst, dat er in elke haven waar mijn vader aanlegde een brief op hem lag te wachten. Dit vaak maanden achtereen, tot zijn paar weken verlof in Nederland weer begon.

Ze trouwden in 1962, en toen mijn oudste broer in 1964 werd geboren, besloot mijn vader een baan ‘aan wal’ te zoeken. Terwijl het gezin groeide – ik was de jongste van vier – verdween de reislust nooit. Elke zomer vertrokken we vier tot zes weken met een volgepakte auto richting Spanje of Frankrijk, maar altijd met een omweg: via het Zwarte Woud, de Zwitserse bergen of Noord-Italië. Mijn ouders – hier op de foto in 1978 in Playa de Aro, in Spanje – wisten als geen ander dat niet de bestemming telt, maar de reis ernaartoe.”