Op 10 december 1999 mochten Martinus (‘Tini’) Veltman en zijn voormalige promovendus Gerard ’t Hooft de Nobelprijs voor Natuurkunde in ontvangst nemen in Stockholm, „voor het ophelderen van de quantumstructuur van elektrozwakke interacties in de natuurkunde”. De foto op de kaft van de biografie over Veltman ‘Verrek dat is ’t!’, spreekt boekdelen: een juichende Veltman kort voor de uitreiking. Het is gelukt. Na een kwart eeuw afzien en de teleurstelling dat de prijs in 1979 naar drie andere fysici ging die aan hetzelfde probleem werkten.
In de Nederlandse media was veel aandacht voor de moeizame verhouding tussen Veltman en ’t Hooft. Maar tijdens hun samenwerking heeft Veltman ’t Hooft omhooggestoken, schrijft Dirk van Delft. Op een conferentie in Amsterdam in 1971 had Veltman het zo geregeld dat de jonge ’t Hooft hun doorbraak bekendmaakte tijdens een sessie met Nobelprijswinnaar T.D. Lee en andere coryfeeën. Het ging fout toen Veltman later moest toezien hoe hem de erkenning van zijn bijdrage werd onthouden.
’t Hooft en Veltman waren ook erg verschillend. ’t Hooft was „een frêle, schuchtere verschijning en van intellectuele komaf”, Veltman een „rondborstige, tegendraadse en dominant aanwezige bourgondiër uit een niet-academisch milieu”.
Van Delft geeft een kijkje in leven én werk van de onconventionele Veltman, die opgroeide tussen de schoenfabrieken in Baardwijk bij Waalwijk. De biograaf schuwt daarbij de natuurkunde niet, want „een biografie van Tini Veltman zonder quantumveldentheorie is als een biografie van Johan Cruijff zonder voetbal”.
Baldadigheid
Veltman kwam na zijn promotie terecht bij het nieuwe Europese deeltjefysica-instituut CERN in Genève. Hij wilde er ‘Schoonschip’ schrijven, een befaamd geworden computerprogramma voor natuurkundeberekeningen dat een belangrijke rol zou spelen in de Nobelprijs-doorbraak. Maar hij kreeg geen toegang tot de computers, dat lukte hem wel bij Stanford. De naam Schoonschip is, schrijft Van Delft, „een typische uiting van veltmaniaanse baldadigheid: geen buitenlander die het kon uitspreken”.
Naast de ups en downs in het leven van Veltman – in 1981 keerde hij Nederland de rug toe en vertrok naar Ann Arbor in Michigan – schetst de biografie de ontwikkelingen in de deeltjes- en hoge-energiefysica. Zodra dat een opsomming dreigt te worden, komt al snel een anekdote of citaat langs van de uitgesproken Veltman, die zich – soms ongevraagd – met alles leek te bemoeien.
Ondanks (of dankzij) zijn karakter en lak aan autoriteit, wat hem geregeld ruzie opleverde, had Veltman wereldwijd goede contacten en veel vrienden, onder wie de latere Nobelprijswinnaar Sheldon Glashow en fysici Nicola Cabibbo en John Bell.
Van Delfts biografie, die af en toe wel een hoge informatiedichtheid heeft, biedt een interessante blik op de baldadige, soms controversiële, maar ook door velen geliefde Nobelprijswinnaar.
Een meerderheid van de Tweede Kamer wil het zomerreces niet onderbreken voor een debat over de situatie in Gaza en de opstelling van Nederland en de Europese Unie tegenover Israël. Oppositiepartijen GroenLinks-PvdA en D66 vroegen om een debat in de Kamercommissie Buitenlandse Zaken.
Op dat debatverzoek, dat via een zogenoemde emailprocedure werd gedaan, kwam steun van SP, Partij voor de Dieren, Volt en Denk. Regeringspartijen NSC en BBB stemden tegen. Dat geldt ook voor PVV en SGP. De VVD, de grootste partij in het demissionaire kabinet, liet niets weten. Ook CDA, ChristenUnie, Forum voor Democratie en JA21 lieten niet weten voor of tegen een debat te zijn. Daarmee is er geen meerderheid voor het verzoek.
D66-Kamerlid Jan Paternotte, een van de indieners van het verzoek, noemt het op X „een zwaktebod” dat het debat niet plaatsvindt. „PVV en NSC blokkeren de aanvraag om een debat over Gaza te houden. Dat kan, omdat de VVD niet eens reageert op de aanvraag. Niets aan sancties doen in de EU, niets doen in NL en je daar ook niet over willen verantwoorden. Wat een zwaktebod”, schrijft Paternotte.
Lees ook
Israël heeft voorlopig weinig te vrezen van de EU: Duitsland en Von der Leyen liggen dwars
Paternotte vroeg het debat aan samen met Kati Piri (GL-PvdA). Beide partijen willen dat het kabinet sancties oplegt aan Israël. „EU-ministers besloten vorige week om geen enkele sanctie in te stellen tegen Israël”, schrijft Piri op sociale media. Daarmee verwijst ze naar het besluit van de EU-buitenlandministers om Israël geen sancties op te leggen, ondanks beschuldigingen van schendingen van het associatieverdrag. Maandag ondertekenden 28 landen, waaronder 20 EU-lidstaten, een brief met een oproep aan Israël om het geweld te stoppen en humanitaire hulp door te laten. Ook deze groep landen legde Israël geen sancties op.
„Nederland moet de Europese Raad bijeen roepen en intussen alvast nationale maatregelen instellen”, stelt Piri. Een aantal EU-landen, waaronder Duitsland, blijft tegen het instellen van sancties.
Als historici over een jaar of twintig terugkijken op de coronapandemie, zal het zeker gaan over de vrijheidsbeperkende maatregelen, de vaccinaties, het complotdenken dat een vlucht nam en de polarisatie die onzekere tijden veroorzaken.
Maar wie de cijfers van onlineplatform OnlyFans in die periode beziet, kan ook spreken van een pornopandemie. Sekswerkers kropen massaal achter de webcam, omdat fysiek contact door besmettingsgevaar niet was toegestaan. En niet alleen zij – ineens werd deze wereld van online volwassenenvermaak betreden door studenten, moeders, stellen en celebrities van allerlei allooi. Klanten betaalden massaal voor de vaak expliciete inhoud van de creators op de website; foto’s, video’s en livestreams. Ook konden fans met makers chatten en bijvoorbeeld erotische verzoeken indienen.
Waren er vóór de pandemie 348.000 creators actief op het platform, in 2020 verviervoudigde dat tot dik 1,6 miljoen. En ook het aantal klanten – mensen die zich door de pandemie thuis zaten te vervelen – steeg gigantisch: van dik 13 miljoen in 2019 naar ruim 82 miljoen in het eerste pandemiejaar. De thuiszitters gaven in 2020 ruim 326 miljoen euro uit.
Verdienmodel
Het verdienmodel van OnlyFans is heel simpel: het bedrijf incasseert 20 procent van wat fans aan die creators betalen. De winst van het platform explodeerde door de pandemie: van dik 5 miljoen euro in 2019 naar bijna 50 miljoen het jaar erop. Dat blijkt uit jaarstukken van Fenix International, het in Groot-Brittannië gevestigde moederbedrijf van OnlyFans.
Voor verwerking van de miljoenen euro’s die dag in dag uit via OnlyFans stromen, is een goede online infrastructuur nodig. Financiële dienstverleners zorgen ervoor dat het geld van de bankrekening van de fans op die van de makers belandt.
Gokbedrijven en pornoproducenten moesten op zoek naar een nieuwe betalingsverwerker
Maar niet alle bedrijven zijn dol op klanten als OnlyFans. Want banden met de porno-industrie leveren risico’s op zoals reputatieschade en mogelijke betrokkenheid bij illegale activiteiten. Sommige banken en financiële dienstverleners doen wel uitgebreid zaken in deze adult business, maar geven daar zo weinig mogelijk ruchtbaarheid aan.
De financiële dienstverlener Wirecard deed er niet moeilijk over. Dit bedrijf, dat onder meer online betalingsverkeer regelde, had heel veel klanten uit de high risk business: online gokken, porno en games. Zo was ook OnlyFans klant bij Wirecard, totdat dit Duitse bedrijf in 2020 door fraude ineenstortte. Gokbedrijven en pornoproducenten moesten op zoek naar een nieuwe betalingsverwerker.
Niet kieskeurig
OnlyFans kwam uit bij onder meer betaalbedrijf Worldline, dat het onlineplatform met veel plezier als nieuwe klant ontving. Want ook dit Franse bedrijf was niet kieskeurig wat klanten betreft. Dat bleek recent uit het onderzoek Dirty Payments, van NRC en internationale media, gecoördineerd door het netwerk European Investigative Collaborations. Zo was Worldline niet al te streng bij de controle van klanten uit gok-, gaming- en porno-industrie en koos het er bewust voor frauderende klanten, met bijvoorbeeld malafide webshops, te behouden omdat ze veel omzet opleverden.
Lees ook
Lees ook: Veel gebruikte betalingsdienst Worldline haalde kunstgrepen uit om fraude te verhullen
Worldline had met deze nieuwe klant enorm geluk. De coronapandemie was net begonnen en OnlyFans veranderde in een geldmachine. Zo gaf de Oekraïens-Amerikaanse eigenaar Leonid Radvinksy zichzelf over 2019 nog een winstuitkering van 20 miljoen pond (23,1 miljoen euro). Over het jaar daarna bedroeg het dividend 244 miljoen euro. En in 2022 besloot het bedrijf, waar het geld inmiddels tegen de plinten klotste, om dan maar maandelijks dividend vast te stellen, gemiddeld zo’n 24 miljoen euro – bijna een miljoen per dag.
De nieuwe klant leidde bij Worldline wel tot discussie. In een interne presentatie van februari 2021, de adult portfolio review kwamen de risico’s aan de orde bij onderwerpen op OnlyFans: minderjarigen, geweld, seks met dieren, alcohol en drugs, en misbruik van andermans foto’s, zoals die van beroemdheden.
Zulke risico’s bestaan bij veel adult-bedrijven. Soms leiden ze ertoe dat Worldonline een klant de deur wijst, zoals MindGeek eind 2020 gebeurde. Dit bedrijf, onder meer eigenaar van Pornhub, raakte in opspraak omdat op die pornosite seksvideo’s van minderjarigen geplaatst werden, evenals video’s van vrouwen die daar nooit toestemming voor hadden gegeven. Maar, concludeerde Worldline tevreden nadat MindGeek de deur was gewezen: „Worldline werd niet genoemd in persartikelen.”
Afscheid nemen van MindGeek was geen groot offer voor Worldline. Het was maar een kleine klant, blijkt uit de presentatie – daar wegen de risico’s niet tegenop.
OnlyFans daarentegen was al in het eerste jaar als klant heel belangrijk: twee derde van Worldlines omzet in de adult-portfolio was ervan afkomstig. Waar volgens de presentatie adult-klanten „stabiele groei” tonen, is bij OnlyFans sprake van een „exponentiële groei” in de tweede helft van 2020.
De nieuwkomer groeit zo snel dat Worldline zich zorgen maakt dat het te afhankelijk wordt van één klant, die bovendien een groot reputatierisico met zich meebrengt. Worldline besluit een deel van de betalingen van OnlyFans voortaan via een vestiging in Zwitserland te laten lopen. Het voordeel van die route is dat betalingsverwerkers er niet te maken hebben met toezichtsregels van de Europese Unie. Zwitserland is geen lid.
Naast forse omzet bezorgt OnlyFans Worldline regelmatig extra werk
Maar bank UBS doet moeilijk. Een van haar bankiers schrijft in december 2021 dat de Zwitserse bank in principe niets met OnlyFans te maken wil hebben. Hij geeft vier redenen: het platform wordt in verband gebracht met kinderporno, meer dan honderd leden van het Amerikaanse Congres hebben justitie in de VS opgeroepen op te treden tegen OnlyFans, grootaandeelhouder Radvinsky raakte in 2004 al in opspraak vanwege verdenkingen van fraude en het Amerikaanse tijdschrift Forbes meldde dat hij in het verleden betrokken was bij illegale pornosites. „Wij verbazen ons enigszins dat Worldline er tegenover UBS in volhardt deze klant te accepteren”, schrijft de bankier.
Naast forse omzet bezorgt het platform Worldline regelmatig extra werk. In oktober 2022 opent creditcardmaatschappij Visa onderzoek naar Worldline en OnlyFans in verband met illegaal materiaal dat op het platform zou worden vertoond, blijkt uit interne stukken van Worldline. Vooral de acties van het Amerikaanse National Center on Sexual Exploitation (NCOSE) jagen creditcardmaatschappijen schrik aan. Deze antiporno-ngo roept Visa op de betalingen voor OnlyFans te staken om seksueel misbruik tegen te gaan. Ze dreigt met een rechtszaak, die er overigens niet komt.
Het NCOSE heeft zowel Visa als OnlyFans op zijn Dirty Dozen List gezet. Daar staan volgens de invloedrijke actiegroep de twaalf belangrijkste bedrijven op die seksueel misbruik mogelijk maken.
OnlyFans blijft regelmatig in opspraak komen. Zo deed Reuters vorig jaar onderzoek naar klachten over OnlyFans; het persbureau vond 128 zaken tussen 2019 en 2023 waarin mensen klaagden dat seksbeelden zonder hun toestemming op het platform waren verschenen. En nog afgelopen maart kreeg OnlyFans een boete van 1 miljoen pond (1,15 miljoen euro) van de Britse toezichthouder omdat het onjuiste informatie had verstrekt over maatregelen die het zou hebben getroffen om de leeftijd van gebruikers te controleren.
Het zal Fenix International, de holding van OnlyFans, weinig pijn hebben gedaan. Sinds de coronapandemie is het bedrijf blijven groeien. Uit de jongste gepubliceerde jaarrekening, over 2023, blijkt een winst van 414 miljoen euro. Dat jaar trok het bedrijf meer dan 305 miljoen betalende klanten – en hun aantal blijft stijgen.
Afgelopen mei bleek eigenaar Leonid Radvinsky op zoek naar kopers voor OnlyFans, schreef onder meer persbureau Bloomberg. De vraag daarbij is wat het bedrijf waard is. Analisten kijken daarvoor bijvoorbeeld naar de beurskoersen van andere dienstenplatforms, zoals Uber en Airbnb. Ook die bedrijven leveren een digitale infrastructuur en innen als tussenpersoon een vast percentage. Beleggers zijn bereid meer dan twintig keer de winst te betalen voor Uber en Airbnb. Op die basis kom je al snel uit op zo’n 20 miljard euro voor OnlyFans.
De verkoper moet dan wel rekening houden met het reputatierisico dat ook nieuwe eigenaren lopen. Investeerders van naam durven de porno-industrie niet aan. Radvinsky zal bij verkoop flinke korting moeten geven, schrijven analisten. Dat blijkt ook uit het bedrag waarvoor OnlyFans volgens Bloomberg in de etalage zou staan: rond de 7 miljard euro.
De rechter heeft zich woensdag gebogen over een provinciale vergunning om wolf GW3237, bekend als wolf Bram, af te schieten. De wolf, die met een roedel op de Utrechtse heuvelrug leeft, beet op 19 mei bij Landgoed Den Treek een hardloper twee keer in haar been.
De afschietvergunning werd op 9 juli verstrekt op basis van advies van onder andere de Zoogdierenvereniging, en een rapport van adviesbureau EcoNatura. Die partijen adviseerden allebei om de wolf af te schieten, op basis van het zogenoemde nationale wolvenplan. Dierenrechtenorganisaties gingen in beroep.
Woensdagmiddag wees de rechter het schorsingsverzoek af: wolf Bram mag onder vergunning afgeschoten worden.
Lees ook
‘Probleemwolf’ Bram mag nog steeds worden afgeschoten, oordeelt rechter
Bijtincidenten
Wolf Bram is opgegroeid tussen de mensen en zorgt al sinds vorig jaar voor onrust bij bewoners en bezoekers van de Utrechtse heuvelrug. Honden en hardlopers werden aangevallen en er verscheen beeldmateriaal van onschuwe wolven die mensen benaderden.
Bij drie incidenten wijst dna-materiaal erop dat het daadwerkelijk wolf GW3237 betrof. Het meest recente geval is de gebeten hardloopster in Den Treek. Maar uit dna-onderzoek bleek ook dat wolf Bram in juli 2024 een vijfjarig meisje beet op Landgoed Den Treek, en eind die maand op de Utrechtse heuvelrug een ander kind licht verwondde. De Zoogdiervereniging ging uit van ‘krabwonden’, maar de onderzoekers van EcoNatura wezen op bijtwonden.
Schuwheid verloren
Wolf Bram was zijn schuwheid verloren; een belangrijke aanleiding voor het verstrekken van de afschietvergunning. De rechter ging niet mee in het argument van dierenrechtenorganisaties dat zijn afwijkende gedrag ook aan defensiviteit van zijn roedel zou kunnen liggen, anders dan habituering, het wennen aan mensen.
Het is het tweede geval van een wolvenafschietzaak waar dierenrechtenorganisaties geen gelijk krijgen. In mei verloren de natuurbewegingen al een zaak over het afschieten van een wolf in Gelderland. Die wolf, die ze ‘Hubertus de Martelaar’ doopten, beet in april een hardloper op de Veluwe. Eerdere vergunningen om de wolf met paintballgeweren te beschieten sneuvelden, de rechter vond de werkzaamheid daarvan onvoldoende bewezen.
Erwin Vermeulen (l) en advocaat Cindy van de Ven van Animal Rights en Harm Niesen (r) van de Faunabescherming in de rechtbank van Utrecht. Foto Robin van Lonkhuijsen
Ook de provincie Utrecht was in september 2024 van plan om wolf Bram een zender op te plakken en het dier af te schrikken met paintballgeweren. Dat idee sneuvelde na bezwaar van dezelfde natuurbewegingen die ook deze rechtszaak aanspanden – die betreuren inmiddels dat de provincie niet verder op die tactiek heeft doorgezet, zeiden ze in de rechtszaal. De provincie Utrecht maakte sinds de incidenten met de kinderen vorig jaar al plannen voor het afschieten van wolf Bram, sindsdien werd gewacht op de vergunning. De provincie heeft inmiddels ook een vergunningsaanvraag lopen voor het vangen, zenderen en weer schuw maken van de hele wolvenroedel.
Dichtgooien
Volgens de dierenrechtengroepen was er nog één maatregel die de provincie niet in overweging nam, naast honden aanlijnen, mensen inlichten en kinderen niet los laten lopen: het gebied van de Utrechtse heuvelrug volledig dichtgooien voor mensen. De welpjes en wolf Bram zouden daardoor weer van de mens kunnen ontwennen.
Een „schijnoplossing”, riep de rentmeester van het private landgoed Den Treek, Wilbert Nijlant, vanuit het publiek. Landgoed Den Treek zou eerder zijn afgesloten, en de incidenten met de kinderen zouden juist in die tijd hebben plaatsgevonden.
De rechter ging daarin mee. Het afsluiten van het gebied zou daarnaast onwerkbaar zijn. Of de wolvenroedel zou overleven of zich beter zou gedragen na de dood van vaderwolf Bram blijft vooral „theoretisch”.
De rechtszaal was gevuld met bezoekers: omwonenden van de natuurgebieden waar de roedel leeft, de opzichters van de landgoederen, leden van Extinction Rebellion. Een lokale afdeling daarvan protesteerde begin deze week tegen het afschieten de wolf.
Door die dynamiek had de zitting wat weg van een proxy-oorlog: onder het juridische conflict tussen dierenrechtenorganisaties en de provincie, zat een strijd om het mandaat der kennis tussen mensen die zich met de wolf bezighouden. In Utrecht speelt die strijd al langer rond wolf Bram: ecoloog Erwin van Maanen, die namens EcoNatura optrad tijdens de zitting, zei vorige zomer tegen de NOS dat deskundigen bij de Zoogdierenvereniging in Utrecht te eenzijdig waren in het „milde” advies dat zij toen gaven om de wolven te zenderen en af te schrikken.
Bij de afschietvergunning gaven de Zoogdierenvereniging en EcoNatura eenduidig advies. De rechter ging niet mee in het argument dat de provincie zich te eenzijdig zou laten informeren door die twee partijen. „Dat de conclusies van de wolvenexperts eenduidig zijn, betekent niet dat zij eenzijdig zijn.”
De afwijzing van de rechter betekent dat de vergunning niet meer wordt opgeschort. De Faunabescherming gaat nog in bezwaar, zegt haar advocaat na de uitspraak, „als de wolf dan niet al is afgeschoten”. Hoe en wanneer dat gaat gebeuren, dat is een tweede vraag: mede-probleemwolf Hubertus in Gelderland mag sinds 16 mei worden afgeschoten, maar is nog niet gevonden.
Lees ook
‘Probleemwolf’ Bram mag worden afgeschoten, provincie Utrecht geeft vergunning af