Een tijdje geleden kreeg ik via de japkeddenktmee-mail van een lezer de vraag of je een Tikkie kan sturen na een etentje bij je thuis. Dat komt volgens haar geregeld voor. Niet alleen in Amsterdam, maar ook „onder millennials in Utrecht en Rotterdam”. Ze was er geschokt van, schreef ze. „Als je iemand te eten uitnodigt, stuur je geen rekening. Wat zijn dit voor onaangename moderniteiten? Of is het (het nieuwe) normaal?”
Lieve lezeres, rustig. Ik vind dat als je écht geen geld hebt, je mensen de hele dag overal Tikkies voor mag sturen. Ook voor een etentje, en zeker als je millennial bent. Die hebben het al zwaar genoeg. Maar ga dan wél all the way.
Dus: Frank: gekotst met veel pinda’s – Tikkie voor € 17,50. Frits: te vaak gezegd dat Johan Derksen een punt heeft – € 30,00. Alex: Sanne aan het huilen gemaakt door te beginnen over werk terwijl het na werktijd was – € 24,50. Frank: halve zak pinda’s – € 3,39. Japke: voor het tonen van 18 foto’s van haar katten waar 2 ook genoeg waren geweest – 16 x € 0,75. Japke: voor het klagen over Gen-Z tegen Sanne – € 13,75. Phil: voor de geringe inbreng – € 15,00. Rob: voor het ALWEER ‘vergeten’ van de deo – € 12,00.
Andersom kan je dan de gastvrouw/heer ook een Tikkie terugsturen. Een tientje voor de fles wijn die je meebracht (inkoopprijs 3,79), 20 euro voor elke grap waarom langer dan 5 seconden gelachen is (stopwatch erbij), en 7,50 euro voor elke keer dat je je ‘onveilig voelde’.
Op LinkedIn, waar ik de vraag stelde waarvoor je écht geen Tikkie kan sturen, vonden ze een Tikkie na een mislukte date ongepast. Waarom? Ik zou zeggen: gewoon doen. Sterker nog: hoe slechter de date, hoe hoger het Tikkie. Zelf heb ik ooit na een date een fikse Tik gestuurd naar een onzekere man voor alle peptalk waarmee ik hem uit de put had gepraat. Keihard gewerkt, dus een keihoog Tikkie – lijkt me meer dan redelijk.
Maar ook voor iemand die je überhaupt een rotavond heeft bezorgd: Tikkie. Een slechte chauffeur op de snelweg met zo’n telefoonnummer op de achterklep: Tikkie. Een collega die de hele dag loopt te klagen over z’n relatie: Tikkie. Of iemand die bij nader inzien helemaal niet kon padellen: Tikkie. Vervelende mensen stuur ik sowieso altijd een Tikkie, als ik een cadeau voor ze heb gekocht.
Pubers en armlastige studenten mogen van mij óveral een Tikkie voor sturen. Voor frikadelbroodjes als ze geen zin hadden om een boterham te smeren, voor het zoveelste topje bij de Zara, voor het cadeautje voor mama. Maar dan gaan er uiteraard wel Tikkies terug.
Een Tikkie voor elk remspoor in de onderbroek (3,50 euro per remspoor), voor elk niet ingeruimd bord in de vaatwasser (1,50 euro per bord; een euro extra als er nog aangekoekte etensresten op zitten), een Tikkie voor elke minuut douchen na vijf minuten (30,00 euro voor elke minuut), en voor elke zwervende sok op de slaapkamer (2,50 euro voor een schone, en 7,50 voor een zweetsok).
Zijn er dan helemaal geen ongepaste Tikkies? Ik kan echt niks bedenken. Hoe meer Tikkies, hoe beter joh. Een Tikkie naar een one night stand omdat je de pil gebruikt, een Tikkie naar iemand met wie je gratis mocht meerijden, een Tikkie voor de pizza naar mensen die je geholpen hebben met klussen – alles mag. Ik vind dat je zelfs de erven van een goede vriend een Tikkie mag sturen voor zijn of haar overlijden omdat je leven daar echt een stuk minder leuk door geworden is.
Wat ik nog wél mis, is het positieve Tikkie. Dus de mogelijkheid om iemand zomaar een bedrag te kunnen géven. 50 euro naar je lievelingscollega gewoon omdat hij bestaat. 5 euro voor een stralende glimlach in de trein, 150 euro voor je baas die een fout toegeeft, 1.000 euro voor de monteur die de koffieautomaat op werk gemaakt heeft. Op die manier maken Tikkies de wereld overzichtelijk. Hoe meer geld je krijgt, hoe leuker je bent.
Hoe meer onnodige Tikkies je stuurt, hoe stommer je bent.
