Wildlife photographer of the Year

Op een klif in een zuidelijke woestijn in Israël fotografeerde Amit Eshel een gevecht tussen twee Nubische steenbokken. Het gevecht duurde een kwartier. Beide beesten kwamen er zonder enig letsel vanaf.

Op een klif in een zuidelijke woestijn in Israël fotografeerde Amit Eshel een gevecht tussen twee Nubische steenbokken. Het gevecht duurde een kwartier. Beide beesten kwamen er zonder enig letsel vanaf.

Foto Amit Eshel
In beeld Vechtende steenbokken, schuilende uilen en jagende orka’s. De jury van de fotocompetitie Wildlife Photographer of the Year 2023 van het Natural History Museum bekeek bijna 50.000 natuurfoto’s die waren ingezonden vanuit verschillende plekken verspreid over de wereld. Dinsdag reikte de jury prijzen uit in verschillende categorieën. Laurent Ballesta won dit jaar voor de tweede keer de grote titel Wildlife Photographer of the Year met een etherische foto van een glinsterende gouden degenkrab. Carmel Bechler (17) uit Israël werd Young Wildlife Photographer of the Year. Vanaf vrijdag hangen de winnende foto’s in het Londense museum.

Een surrealistisch beeld van de degenkrab (Tachypleus tridentatus) in de ondiepe zee bij het eiland Pangatalan in het noorden van de Filipijnen. De foto, gemaakt door de Franse onderwaterfotograaf Laurent Ballesta, werd uitgeroepen tot winnaar.Door de goudkleurige hamerslag op zijn schild lijkt de degenkrab haast van metaal te zijn. „Luminescent”, was het oordeel van de juryvoorzitter Kathy Moran. Degenkrabben leven al meer dan 100 miljoen jaar in ondiepe zeeën maar worden nu bedreigd door habitatverlies en overbevissing. Hun bloed is gewild als ingrediënt voor vaccins. Foto Laurent Ballesta

De zeventienjarige Carmel Bechler uit Israël mag zich Young Wildlife Photographer of the Year 2023 noemen. Hij fotografeerde kerkuilen in een raam in een verlaten, betonnen gebouw naast een drukke weg. De uilen in het gebouw had hij een jaar eerder al gespot. De strepen voor het gebouw zijn voorbijrazende auto’s, die hij met een lage sluitertijd vastlegde.„Deze foto heeft zoveel lagen qua inhoud en compositie”, zegt de jury over de foto. „Het beeld schreeuwt tegelijkertijd leefomgeving en vernietiging en aanpassing. De vraag die wordt opgeroepen is: als dieren in het wild zich kunnen aanpassen aan onze omgeving, waarom kunnen wij dan niet die van hen respecteren?” Foto Carmel Bechler

In Zeeland fotografeerde Lennart Verheuvel de laatste momenten van het leven van een aangespoelde orka. Uit onderzoek erna bleek dat het dier ziek was. In orka’s in Europa vinden onderzoekers vaak hoge concentraties van de verboden stof polychloorbifenylen gevonden. Die stof verzwakt het immuunsysteem van orka’s en dolfijnen. Foto Lennart Verheuvel

Met zijn drone wil Fernando Constantino Martínez Belmar in Mexico een gevolg laten zien van een nieuwe spoorlijn die toeristische bestemmingen met elkaar moet gaan verbinden: een strook weggeveegde ecosystemen en beschermde natuur. Foto Fernando Constantino Martínez Belmar

Sriram Murali fotografeerde deze door vuurvliegjes verlichte nachtelijke hemel in een bos nabij zijn huis in India: het Anamali tijgereservaat. Om de vliegjes vast te leggen, combineerde hij foto’s in vijftig belichtingen met een sluitertijd van 19 seconden. Vuurvliegjes zijn eigenlijk kevers en maken licht via bioluminescentie om partners aan te trekken. Foto Sriram Murali

In India fotografeerde Vihaan Talya Vikas de sierlijke spin ‘Herennia multipuncta’ die probeert te voorkomen dat zijn net gevangen prooi ontsnapt. Deze spin is een zogeheten bolwever: het dier maakt een een wielvormig web van kleverige draden om vliegende insecten te vangen. De jonge fotograaf won een prijs in de categorie jonger dan tien jaar. Foto Vihaan Talya Vikas

Met een paraplu boven zijn camera en een plastic zak over zijn flitser fotografeerde Agorastos Papatsanis in de regen deze parasolpaddestoel die zijn sporen geeft aan een bos in Griekenland. Miljarden sporen komen vrij onder de hoed van de paddenstoel. Een deel ervan landt op een plek met genoeg voedsel en vocht. Dat de foto zo kleurrijk is, komt doordat de lucht vol sporen en regeldruppels het licht breekt. Foto Agorastos Papatsanis

In Texas fotografeerde Karine Aigner jagers die in de rij staan om hun net gevangen bobcat te laten wegen. Tijdens de jaarlijkse Texas Big Bobcat Contest kunnen jagers een aantal prijzen winnen. In 2022 kreeg de jager die de zwaarste bobcat ving ruim 35.000 dollar. Foto Luca Melcarne

Op een klif in een zuidelijke woestijn in Israël fotografeerde Amit Eshel een gevecht tussen twee Nubische steenbokken. Het gevecht duurde een kwartier. Beide beesten kwamen er zonder enig letsel vanaf. Foto Amit Eshel

In Zuid-Afrika maakte Mike Korostelev op veilige afstand deze onderwaterfoto van een nijlpaard met haar twee nakomelingen. De fotograaf bezoekt al ruim twee jaar nijlpaarden in dit warme meer en wist dat de dieren inmiddels aan zijn boot gewend zijn.

De Spanjaard Juan Jesús Gonzalez Ahumada fotografeerde kikkervisjes die een dode mus eten. De mus vloog van het dak van zijn buurman in de zuidelijke stad Malaga en kwam in een vijver terecht waarna hij verdronk. Foto Juan Jesús Gonzalez Ahumada

Vanaf een ijskoud dak op een boot op Antarctica keek Bertie Gregory hoe een groep orka’s op een zeehond jaagt. De orka’s jagen op de zeehond door snel op het ijs af te stormen, waardoor een golf ontstaat en de zeehond in de water valt. Foto Bertie Gregory

Luca Melcarne bracht een koude nacht door in de Franse Alpen om vroeg in de ochtend deze ijssteenbok te fotograferen. Eerst moest hij met zijn adem zijn camera ontdooien. Luca Melcarne

Vanaf haar boot op de ruwe deining in natuurreservaat Noss in Schotland fotografeerde Rachel Bigsby twee Jan-van-genten (Morus bassanus) tegen een achtergrond van eenzandsteenklif. Elke zomer herbergt het eiland Noss meer dan 22.000 Jan-van-genten, die terugkeren om te broeden. Foto Rachel Bigsby

Joan de la Malla fotografeerde van bovenaf een van de meest vervuilde rivieren ter wereld: de Ciliwung-rivier die door de Indonesische hoofdstad Jakarta stroomt. Het water zit vol plasticafval en landbouwmeststoffen. Als drinkwater gebruiken inwoners van de stad geen rivierwater, maar water dat ze oppompen uit de grond. Dit is hoogstwaarschijnlijk de oorzaak van het zinken van de stad. Foto Joan de la Malla