Ik ben gestemd om een appeltaart te maken, mompelde ik zachtjes voor me heen. Soms heb je bijkans onbedwingbare zin om de keuken in te gaan. Dat kan zijn doordat je iets leest dat verlangen opwekt – ik las de woorden „gestoofde aubergines in tomatensaus waarin witte knoflookteentjes glinsterden als parels”. Soms ook laat je eigen verbeelding je ineens iets zien met een knapperige korst en een zachte binnenkant – een kaaskroket? een pasteitje? – en je gaat mogelijkheden verzinnen. Soms ook zit je even te cheflixen (cheflix.nl, waar chefs bereidingen voordoen), gewoon, als verstrooiing, en dan krijg je enorm zin in kabeljauw met zachte gestoofde kool omdat dat zo winters is, want er is nu skrei, kabeljauw uit Noorwegen, en kool volop, of in de ‘uienmartini met comtécrème’ van Ron Blaauw die ik vorige maand maakte, en wat was die lekker.
Of zal ik toch een taart bakken?
Zo dus. En omdat de regen tegen de ruiten slaat en de wind en de soppige grond en de grijze lucht enfin, omdat het echt weer is voor binnen blijven, bezig blijven, stel je je jezelf al voor in de keuken met je schort voor en muziek aan of een fijne podcast en bijna loop je er al heen en dan denk je: maar wie gaat dat opeten? En wanneer?
Het is een vreemd bezwaar aan koken dat het ook gevolgd moet worden door eten. Dat kán het bezwaar niet zijn aangezien dat het doel is. En toch is het zo. Met zijn tweeën een hele taart wegwerken duurt vaak langer dan de taart lekker is. Ik ga niet al dat gedoe doen voor die uienmartini om die dan snel voor het journaal weg te lepelen. Een pan chili maken is leuk, maar eh… En zelfs de twee ingevroren kipfilets wegen samen bijna een pond.
Stoofgerechten zijn dan wel zo vriendelijk om zich in te laten vriezen (en om dan héél lang in de vriezer te overwinteren, soms zo lang dat je de smaak er zelf bij moet verzinnen als je ze ontdooid hebt) maar verschillende groenten in de oven met een pittige pijnboompitten-ansjovissaus, betekent wel dat we nog drie dagen groentenkoekjes moeten eten of zoiets. Niet dat dat zo héél erg is, maar toch, het gaat vervelen en het doel van dat vrolijke koken was nu juist variatie en levendigheid.
Wil ik een wortel hebben, verkoopt Albert Heijn alleen een zak wortelen en dan is het weer verplicht wortelen eten, dagenlang. En wie zegt: ga dan ook niet naar Albert Heijn! Ga naar de markt! Die woont niet veertig minuten reizen van de markt af die er bovendien niet alle dagen is.
Alles smeekt om gasten, maar op het platteland zijn ook de gasten dunner gezaaid, zo is het nu eenmaal. En omdat ik nu toch in die kooklustige stemming was, zat ik te lezen óver eten, en dan stuit je als vanzelf op allerlei voorschriften voor disgenoten. De mensen stellen blijkbaar hoge eisen aan nu juist diegenen die het ze mogelijk maken om eens lekker te gaan koken.
Een vreemd bezwaar aan koken is dat het ook gevolgd moet worden door eten
De Italiaanse schrijver Giorgio Manganelli raadt aan op te letten of ‘de disgenoot niet juist in een toestand verkeert die hem ongeschikt maakt’ en dat is elke toestand die iemand vervult van iets dat de anderen maar matig zal interesseren: verliefdheid, een nog verse politieke of religieuze overtuiging, verzamelwoede en nog zo het een en ander.
Enfin. Geen taart gebakken. Wel een bloemkooltje in de oven geschoven, de dag erna bloemkoolflapjes gemaakt die ik de dag dáárna op brood gegeten heb. Allemaal heerlijk, dat wel.
Het verhaal gaat dat Oost-Aziaten al vroeg begrepen wat Europeanen zochten wanneer ze op zoek waren naar ‘exotica’. Ze vroegen flinke prijzen voor samengestelde monsterwezens, die vagelijk gelijkenis vertoonden met figuren uit hun mythologie. Vooral Chinezen deden dat, maar dat ook Japanners er niet wars van waren, daarvan spreekt de meermin die nu te zien is in het Mauritshuis, op de tentoonstelling Het verdwenen Museum.
Ze staat in de Japanse vitrine, wat hoger dan de model-huisjes en figuren. Daardoor zie je haar pas in tweede instantie. Maar wie haar ziet, schrikt. De vissenstaart, met daarboven de opgeheven handen aan weerskanten van een gezicht met opengesperde ogen. De nare grijns waarmee ze op ons neerkijkt. Wat is dit voor iets? Eng!
Deze meermin spoort goed met de wetenschap dat de Aziaten de westerse bejegening van andere culturen al vroeg met gelijke munt terugbetaalden. Tegenover het westerse superioriteitsgevoel stelden zij hun eigen variant. Oosterlingen bezaten volgens hen echte wijsheid, goede manieren en fraaie kunst; westerlingen werden afgebeeld als roodharige barbaren met hondenogen, die een zekere cultuur bezaten maar ook bijzonder materialistisch waren. En het was al vroeg bekend dat Europeanen nergens zo gek op waren als op rariteiten. Spullen die spraken van een wereld voorbij hun eigen horizon, fabeldieren op sterk water. Zeldzaamheden, zoals het heette in de koninklijke verzameling die van 1816 tot 1883 op de begane grond van het Haagse Mauritshuis te vinden waren. Het was de tijd waarin het voorvoegsel kk – oftewel Koninklijk Kabinet – nog uitsluitend iets deftigs betekende.
<figure aria-labelledby="figcaption-0" class="figure" data-captionposition="icon" data-description="Paar damesschoenen voor Han Chinezen, c.1765-1795. ” data-figure-id=”0″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Paar damesschoenen voor Han Chinezen, c.1765-1795. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/09/25153224/data122197712-cbce8a.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-7.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-5.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-6.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-7.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/Q3c1dSFKIkapLvVCIGnKfSJt6uE=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/09/25153224/data122197712-cbce8a.jpg 1920w”>Paar damesschoenen voor Han Chinezen, c.1765-1795. Foto Wereldmuseum, Leiden.
<figure aria-labelledby="figcaption-1" class="figure" data-captionposition="icon" data-description="Bal met daarin acht kleinere ballen met geometrische opengewerkte patronen, anoniem, ca. 1770-1780. ” data-figure-id=”1″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Bal met daarin acht kleinere ballen met geometrische opengewerkte patronen, anoniem, ca. 1770-1780. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-1.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/09/25153225/data122197703-607a8f.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-10.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-8.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-9.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-10.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/een-oosterse-zeemeermin-gemaakt-van-apenhuid-en-hondenkaak-speciaal-voor-barbaarse-westerlingen-11.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/0NZ0AjJ1JNIygo9wPrQEtmVUuDs=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/09/25153225/data122197703-607a8f.jpg 1920w”>Bal met daarin acht kleinere ballen met geometrische opengewerkte patronen, anoniem, ca. 1770-1780. Foto Rijksmuseum
Apenhuid en hondenkaak
De tienduizend rariteiten uit het Haagse Koninklijk Kabinet van Zeldzaamheden waren niet alleen bij keurige dames en heren in trek. Iedereen wou wel even komen kijken naar de vlecht van Jacoba van Beieren, de piepkleine schoentjes van Chinese prinsessen, het harnas van Piet Hein, een ivoren puzzelbal met daarin drie losse ivoren bollen, helemaal met de hand gemaakt door Chinese handwerkslieden. En bovenal de Japan-collectie, met een grote maquette van het eilandje Deshima in de haven van Nagasaki, waar tussen 1641 en 1859 een Hollandse handelsmissie als enig westers land was gevestigd.
En daar was ook de Japanse meermin te zien.
Over die meermin heeft de tentoonstelling – die de invloed van de negentiende-eeuwse wereldvisie op het hedendaagse museum wil laten zien – weinig te melden, afgezien van haar samenstelling uit de staart van een zalm, apenhuid en hondenkaak. Maar juist zij is zo symbolisch voor de manier waarop wij naar verre volkeren keken, als zonderlinge wezens met vreemde gebruiken.
En vice versa. Er is onder historici een aanname dat de Japanse meermincultus een sterke impuls kreeg door een geïllustreerd boek van de zeventiende-eeuwse botanicus Johannes Jonston. Die relatie is speculatief, maar in elk geval stamt de vorm van de Japanse ningyo, net als de Europese meermin met menselijk bovenlijf en vissenstaart, uit de negentiende eeuw. Precies de tijd waarin Hollandse verzamelaars aan de kust van Nagasaki neerstreken, op zoek naar exotica.
Zo kwam die meermin in de kk-verzameling terecht; een hybride product van wederzijdse fascinatie voor vreemde zaken. Ongetwijfeld was zij een trekpleister voor het massaal toestromende publiek. Toen al was bekend dat dit wezen niet echt uit de Japanse zee was opgevist. Maar als wij mensen ergens goed in zijn is het in geloven en niet-geloven tegelijk. Nog steeds voelt het ongemakkelijk, te kijken in de oogkassen van dit creatuur. De meermin kijkt terug.
Een meerderheid van de ambassadeurs van de 27 lidstaten van de Europese Unie wil de beschermingsstatus van de wolf in Europa verlagen. Dat melden internationale persbureaus woensdag. Ook Nederland stemde voor het verlagen van de status van de wolf van ‘strikt beschermde’ naar ‘beschermde’ diersoort.
Komende donderdag nemen de EU-landen een definitief besluit. Dat kan nog worden geblokkeerd als het Europees Parlement dwars gaat liggen, maar die kans is onwaarschijnlijk. Het was eigenlijk de bedoeling dat pas volgende maand over een eventuele verlaging van de beschermingsstatus gestemd zou worden, maar het proces is versneld. Eind vorig jaar deed de Europese Commissie al een voorstel om de beschermingsstatus te verlagen.
Bij een ‘strikt beschermde’ status mag nauwelijks worden opgetreden tegen de wolf. Het doden, verjagen of verstoren van de roofdieren mag bijvoorbeeld niet. Of de lagere status ‘beschermd’ hier veel aan zal veranderen, blijft onduidelijk. Er kan wel sneller worden ingegrepen dan nu het geval is. Boeren roepen al langer op tot aanpassing van de beschermingsstatus, omdat vee geregeld wordt aangevallen door wolven.
Lees ook
Landgoedeigenaren Mieke en Agnes de Bruijn weten het zeker: ‘Men had de wolf van het begin af aan moeten afschieten’
‘Symboolpolitiek’
Wolvenexpert bij de Zoogdiervereniging Maurice la Haye spreekt woensdag tegenover persbureau ANP van „puur symboolpolitiek”. Volgens hem blijft het onduidelijk wat het aanpassen van de beschermingsstatus precies zal betekenen in de praktijk. Hij roept op tot het inzetten op preventie, wat volgens hem „95 procent van de overlast” en schade kan wegnemen.
Ook natuurorganisaties zijn niet te spreken over het voorgenomen besluit, zo bleek vorige week al uit een door driehonderd clubs ondertekend pleidooi tegen de verlaging van de beschermingsstatus. Het Wereld Natuur Fonds (WNF) spreekt woensdag van een „ongelooflijk besluit” en „een schandelijke dag” voor de EU.
De Land- en tuinbouworganisatie (LTO) liet woensdag weten dat met de veranderde status meer mogelijkheden komen om wolven te kunnen afschieten. Of de organisatie daarin gelijk krijgt is nog niet duidelijk, de toekomstige regels over het verdrijven van wolven zijn nog niet helder.
Er leven circa 20.000 wolven in heel Europa. „Op dit moment leven er naar schatting 104 tot 124 wolven in Nederland”, schrijft wolvenmeldpunt BIJ12. Het gaat volgens die organisatie om „24 gevestigde wolven, 17-26 jaarlingen, 55-62 welpen en 8-12 zwervende wolven.” Het gros van de dieren leeft in Nederland op de Veluwe.
Vier culturele instellingen krijgen ondanks eerder advies toch meer geld van de gemeente Rotterdam. Dansateliers behoudt haar meerjarige subsidie, terwijl Wereldmuseum Rotterdam, Jeugdtheater Hofplein en De Nieuwe Lichting meer geld krijgen dan geadviseerd, maakte wethouder Said Kasmi (D66) woensdag bekend.
De 106 aanvragers die in juni al een positief advies kregen op hun aanvraag, krijgen hun aanvraag nu bevestigd. In totaal dienden 140 culturele instellingen een aanvraag in voor meerjarige subsidie, die zijn beoordeeld door een onafhankelijke adviescommissie onder leiding van politica Mei Li Vos (GroenLinks-PvdA). De wethouder neemt dat advies grotendeels over. Afgezien van de Dansateliers komt er geen geld voor de tien aanvragers die wel een positief advies kregen, maar buiten het budget vielen. Ook aan de negatieve adviezen verandert niets.
In het nieuwe Cultuurplan krijgen 23 nieuwkomers structurele subsidie, waaronder stichting Wijkcollectie, Rotterdam Arab Film Festival en Roffa Mon Amour. De adviescommissie heeft het aanbod meer over de wijken van de stad verspreid.
Hedendaagse dans
Dansateliers, een centrum voor hedendaagse dans waar jonge, opkomende dansers en choreografen de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen, krijgt nu toch de aangevraagde meerjarige subsidie. Dansateliers is, aldus directeur van Theater Rotterdam Alida Dors in een steunbetuiging: „Een plek waar de Nederlandse vernieuwing vandaan komt.” De adviescommissie zag die waarde ook en kende het een positief advies toe, maar gaf ook aan dat er geen budget was voor de organisatie. Dat herstelt de wethouder nu.
Om uiteenlopende redenen krijgen drie andere instellingen meer geld dan werd geadviseerd. Het Wereldmuseum krijgt vier ton meer dan de adviescommissie aanraadde. Het museum staat er financieel goed voor, volgens de adviescommissie een goed moment om de afhankelijkheid van subsidies te verminderen. Maar de wethouder ziet dit anders: de reserves van het museum hebben voor het overgrote deel een bestemming, het museum is minder flexibel dan eerder ingeschat.
Talentontwikkeling
Het Jeugdtheater Hofplein krijgt jaarlijks maximaal 750,000 euro meer, zodat het theater cao-afspraken tegemoet kan komen. Podiumkunstorganisatie De Nieuwe Lichting krijgt van de wethouder geld voor zowel de festivals die ze organiseren, als de talentontwikkeling. Voor dat laatste zag het fonds geen budget, maar de twee zijn te zeer met elkaar verbonden, concludeert de wethouder.
Om die reparaties uit te kunnen voeren, hanteert Kasmi de kaasschaaf. Er komt geen extra geld uit de gemeentebegroting. Alle organisaties die in het Cultuurplan zijn opgenomen, krijgen 0,92 procent minder subsidie. CLUB GEWALT, House of Knowledge en Tall Tales Company krijgen nog minder geld dan werd geadviseerd. Die drie kunnen, volgens de wethouder, ook met minder geld uitvoeren wat ze van plan zijn. Het Cultuurplan 2025-2028 moet nog door de Rotterdamse de gemeenteraad worden goedgekeurd.