Tientallen Europese bedrijven hebben een brief ontvangen van Amerikaanse ambassades waarin wordt geëist dat zij hun diversiteitsbeleid stopzetten. Doen zij dat niet, dan riskeren zij hun contracten met de Amerikaanse overheid te verliezen. Dat melden de Franse krant Les Échos en de Britse zakenkrant The Financial Times.
In de brief verzoeken de Amerikaanse ambassades de Europese bedrijven een bijgevoegd formulier te ondertekenen. Daarin verklaren zij dat zij „geen programma’s uitvoeren die diversiteit, gelijkheid en inclusie (DEI) bevorderen en die in strijd zijn met de van toepassing zijnde antidiscriminatiewetten”.
Het Franse ministerie van Buitenlandse Handel noemde de Amerikaanse druk in een verklaring onacceptabel. „Amerikaanse inmenging in het inclusiebeleid van Franse bedrijven — zoals dreigementen met ongerechtvaardigde invoertarieven — is onaanvaardbaar”, stelt het ministerie.
In zijn inauguratierede kondigde president Donald Trump aan een einde te willen maken aan diversiteitsbeleid binnen de overheid. Sindsdien heeft zijn regering meerdere stappen gezet om DEI-programma’s in Amerika terug te draaien. Al op de tweede dag van zijn termijn tekende Trump een presidentieel decreet dat een einde maakt aan positieve discriminatie in het bedrijfsleven, volgens hem een „onwettig” systeem. Nu lijkt het erop dat deze koers ook buiten de landsgrenzen wordt voortgezet. Of Nederlandse bedrijven ook zo’n brief hebben ontvangen, is niet bekend.
De ruim anderhalf miljoen stemmen uit het buitenland hebben de verkiezingsuitslag in Portugal tien dagen na de verkiezingen toch nog een beetje opgeschud: niet de sociaaldemocratische Partido Socialista (PS) maar het radicaal-rechtse Chega is de op één na grootste partij geworden. De stemmen uit het buitenland zijn goed voor vier zetels in het 230 zetels tellende Portugese parlement. Twee zetels zijn gebaseerd op stemmen uit Europa, twee andere plekken worden bepaald door stemmen uit de rest van de wereld.
Het radicaal-rechtse Chega won in beide categorieën en krijgt er twee zetels bij, genoeg om PS voorbij te streven. Na de verkiezingen op zondag 18 mei eindigen beide partijen op 58 zetels, al kreeg PS 48.812 stemmen meer. De twee extra zetels voor Chega zijn deels verworven met stemmen uit landen als Frankrijk, België en het Verenigd Koninkrijk, waar PS het bij eerdere verkiezingen goed deed. Ze drijven PS voor het eerst in de Portugese politieke geschiedenis naar de derde plaats. Dat is een klap voor de sociaaldemocratische partij, die de afgelopen decennia afwisselend als regeringspartij of oppositieleider fungeerde.
De overige twee zetels uit het buitenland zijn voor de centrumrechtse Aliança Democrática (AD) van premier Luís Montenegro, met afstand de grootste partij in Portugal. AD komt daarmee uit op 91 zetels. Hoewel Chega eerder al claimde de grote winnaar van de verkiezingen te zijn en verkondigde dat het tijdperk van de traditionele tweepartijenpolitiek voorbij is, lijkt de kans klein dat Chega gaat regeren. Premier Montenegro heeft meerdere keren gezegd niet met de radicaal-rechtse partij te willen besturen omdat hij de partij niet betrouwbaar vindt.
Lees ook
Hoe uiterst rechts de Portugese verkiezingen won: ‘Ik stem alleen op ze om het systeem wakker te schudden’
‘Ik wil terug naar Beerta.” Dit waren de laatste woorden van Jeffrey, vertelde Ben Visser, burgemeester van Eemsdelta woensdagavond toen hij als laatste het woord nam tijdens de herdenkingbijeenkomst voor Jeffrey (10) en zijn zusje Emma (8). De twee kinderen werden vorige week dood aangetroffen in de auto waarmee hun vader het water was ingereden bij Winschoten, nadat ze eerder door hem waren ontvoerd. Het was de plek waar de kinderen gelukkig waren geweest, vertelde een zwaar emotionele halfbroer Rubertus Hake, die het gevoel van de familie verwoordde: „Normaal gesproken heelt de tijd alle wonden, maar deze wond is niet te helen.”
Voor de huizen hingen de vlaggen halfstok en tijdens de stille tocht klonken de kerkklokken lang. Het verdriet was voel- en zichtbaar in de straten van Beerta. Ook het ongeloof over wat er is gebeurd werd meermaals benoemd in de speeches die werden gehouden voor de kerk, waar honderden mensen zich hadden verzameld rondom de rouwauto waarin de twee kisten – een roze en een blauwe – naast elkaar vervoerd waren. „Het hart is gebroken en we blijven achter met duizenden vragen”, vatte Visser het gevoel van de bewoners uit omliggende dorpen samen.
Dat was ook wat Cora-Yfke Sikkema, burgemeester van Oldambt, benadrukte toen ze tijdens haar speech de familie en de bewoners van Beerta toesprak: „We leven mee, we zochten mee en we huilen mee”. Ze was blij met de grote opkomst die de familie steun gaf, maar ze hoopte ook dat het niet alleen bij deze avond bleef.
Kwetsbaar
Josselino, de „trotse” neef, bedankte de twee kinderen dat hij deel had mogen uitmaken van hun leven, van de intelligente Jeffrey die als een echte gentleman altijd klaar stond. „Voor ons was duidelijk dat je al vroeg in je leven veel had meegemaakt, je bleef zorgzaam voor je zusje”. Emma omschreef hij als een echte hartendief, die ooit aan hem had gevraagd of ze later zouden trouwen. Ze was altijd open geweest, „maar ook heel kwetsbaar”. Even daarvoor hadden klasgenoten rozen in regenboogkleuren in de vazen gezet voor een grote foto met Jeffrey en Emma die beiden in een veld met tulpen zaten.
Tijdens de tocht hadden bewoners bloemen op het dak van de auto gelegd, die gevolgd werd door een busje waarin de familie zat. Arno Strien staat met zijn driejarige zoon te wachten, terwijl zijn vrouw met hun dochter in de stoet meeloopt. „Ja, hoe leg je aan kinderen uit wat er is gebeurd? Onze jongste krijgt er niets van mee, maar Lilou-Mae (5) vertelde aan tafel dat de vader van Jeffrey en Emma heel gemeen was geweest. Ik kan het niet precies uitleggen, maar dat kwam hard binnen.”
Dorpsgenoten bewijzen Jeffery en Emma de laatste eer. Foto Kees van de Veen
Zijn vrouw en hij hebben daarna lang met haar gesproken over wat er gebeurd was: „We hebben vooral haar laten vertellen om te horen wat ze voelde, dacht en had meegekregen. Dat was veel, ze begreep dat de kinderen dood waren door hun vader. ’s Avonds bij het slapengaan zei ze: zal ik erover dromen? Mijn vrouw zei dat ze maar beter over iets anders kon dromen, iets moois. De pure verwoording van wat er gebeurd was, het raakt me nog steeds”.
Oldtimers
André Buiten (38) was een goeie bekende van de vader van de kinderen, hij had het niet logisch gevonden te gaan zoeken. „Ik wist zeker dat hij naar Duitsland was vertrokken, dus ik zei tegen iedereen in mijn omgeving: ik ken ’m goed genoeg om te weten dat hij de grens overgaat en daar in zijn eentje zelfmoord pleegt. Toen kwam de foto van de auto, en kon ik alleen nog maar denken: o nee, o nee.”
Aangeslagen staan hij en zijn stiefdochter met elk een roos en een knuffel in de Hoofdstraat te wachten totdat de stoet de hoek om zal rijden. „We kenden elkaar van kind af aan, en gingen samen naar shows van oldtimers. De kinderen kende ik een beetje. Ik ben zo kwaad, dat is ook waarom ik niet een knuffel in Winschoten heb gelegd, dan leek het net alsof ik ook hem een beetje herdacht. Ik wil nooit meer iets over hem horen, niet eens meer aan hem denken.”
Chen heeft haar snackbar Zaal ’t Centrum Beerta waar de stoet langsrijdt even gesloten. Ja, ze kende de kinderen een beetje, ze kwamen wel eens wat halen. Haar dochter weet dat haar overbuurmeisje vaak met ze speelde, maar zij niet echt. „Straks ga ik weer open, want we kunnen niet veel meer doen dan een goede buur zijn en dan kunnen de mensen hier even zitten.” Ze heeft gelijk: na de herdenkingsdienst zijn de stoelen voor haar snackbar bezet en zitten mensen ook binnen na te praten over de dienst. „Dit was een mooie dienst en fijn dat iedereen erbij mocht zijn.”
Ben Visser en Cora-Yfke Sikkema, burgemeesters van Oldambt en Eemsdelta lopen voor de rouwauto uit.Foto Kees van de Veen
Ik moest de dochters nog naar school brengen en keek tegen de gezinsregels tijdens de boterhammen op de iPhone. Op X vierde Geert Wilders, leider van de grootste partij van het land, een kleine overwinning met zijn achterban. Een PVV-motie van Vondeling en Heutink was aangenomen. Vondeling en Heutink vormen een duo dat samen maar ook los van elkaar nog maar weinig deuken in een pakje boter heeft geslagen, maar dan kan ook komen doordat ze niet zo veel slaan. Misschien was dit wel hun eerste slag. Dit bedoelde Geert Wilders dus toen hij eerder deze week beloofde dat de handschoenen uit waren bij de PVV.
‘Géén gratis taxivervoer meer voor asielzoekers’, twitterde Geert.
En: ‘(NSC stemde tegen).’
Werden asielzoekers hier dan gratis door het land gereden? Welnee, alleen op basis van een medische indicatie, lees ziekenhuisbezoek. Dat zal ook de reden zijn geweest dat NSC tegenstemde.
Dat Geert Wilders zijn achterban wil bedienen met tien punten betreffende migratie is zijn zaak, hij mag vinden wat hij vindt. Dat hij zijn volgelingen denkt te plezieren met een vals frame is doorzichtig, maar dat hij de handen op elkaar krijgt met opzichtige pesterijen is een dieptepunt.
Het idee dat de vreemdeling in ons land wordt verwend zit zo diep dat ieder streven om het verblijf in Nederland zo sober en dus zo ondraaglijk mogelijk te maken door een meerderheid in het parlement wordt omhelsd. Voor vluchteling en vreemdeling geen slingers aan de wand, geen vertier, geen uitstapjes, geen toetje na de maaltijd, liefst geen televisie en als er een dorpsfeest is dan kun je er maar beter niet verschijnen. Het dieptepunt: dat de luxe matrassen uit een hotel werden vervangen om onze gasten vooral niet het idee te geven dat dit een land is waar je lekker kunt (uit)slapen. Toen ik COA-medewerkers een paar maanden geleden stapelbedden in elkaar zag zetten in het NOS Journaal dacht ik: waarom de matrassen niet vullen met stro en wat steentjes? Dat zal ze leren.
En nu mogen ze dus ook niet meer met de taxi naar het ziekenhuis.
Waar ligt de eindstreep? Antwoord: die is er niet, tenminste niet hier. De idee is dat de potentiële vluchteling marteling verkiest boven een enkele reis Nederland. Niet alleen wij, maar ook onze geliefde (huis)dieren hebben volgens de PVV meer recht op een beter leven. Dierenridders, het programma van Ongehoord Nederland waarin PVV’er Dion Graus verwaarloosde Nederlandse honden redt en aait, moet voor veel asielzoekers jaloersmakend zijn.
