Unieke serie ‘The Curse’ toont het ongemak van reality-tv

Waar kijken we naar? Zelfs na een paar afleveringen blijft het lastig grip te krijgen op de serie die bedenkers en hoofdrolspelers Nathan Fielder en Benny Safdie gemaakt hebben. The Curse is satirisch commentaar op realitytelevisie, een relatiedrama en een thriller met mogelijk bovennatuurlijke element. Maar vooral is The Curse het intrigerend soort ongemakstelevisie waarvan Fielder met series als The Rehearsal zijn handelsmerk heeft gemaakt. En deze keer rekt hij de grenzen verder op, met hulp van regisseur en acteur Safdie (Uncut Gems) en Hollywoodster Emma Stone (La La Land).

De serie volgt Asher en Whitney, een pasgetrouwd stel gespeeld door Fielder en Stone. Ze proberen een realityserie genaamd Flipanthrophy te verkopen aan een zender vol programma’s over het verbouwen en inrichten van huizen. De manipulatieve producent Dougie (Safdie) begeleidt het proces. Asher en Whitney proberen met het potentiële tv-programma hun ‘ecovriendelijke’ vastgoedonderneming te laten groeien. Dat doen ze door zichzelf te presenteren als weldoeners voor de inwoners van het arme plaatsje Espanola. Maar brengen ze met hun onderneming niet vooral gentrificatie? Daar hebben ze niet echt een antwoord op. „We zijn ons bewust van het g-woord”, zegt Asher, een sociaal onhandige man wiens onzekerheid structureel zichtbaar is op zijn gezicht. Dit in tegenstelling tot zijn vrouw Whitney. Zij straalt vriendelijkheid uit, al krijg je snel door dat ze haar meedogenloze kant graag geheim houdt. De relatie van het stel voelt vanaf het begin onnatuurlijk, ook als er geen camera’s draaien voor hun programma.

Voyeuristisch

Door een onhandige actie van Asher roept een meisje een vloek over het stel af, al blijft onduidelijk of sprake is van een vloek of dat het enkel in het hoofd van het stel zit. De serie neemt de tijd: scènes worden lang uitgerekt. Vaak zijn ze van een afstandje gefilmd, waardoor het soms voyeuristisch voelt.

A24/SkyShowtime

De eerste vier afleveringen die vooraf beschikbaar waren voor de Nederlandse pers meanderen soms richtingloos voort. Toch maakt de humor en de unieke toon ook indruk. De eigenzinnige geest van David Lynch (Twin Peaks) hangt over de serie, zeker tijdens de meer dromerige en surrealistische momenten.

Kijkers die hun series graag makkelijke behapbaar zien, hoeven dus niet te beginnen aan The Curse. Iets waarvan de makers zich bewust zijn. „We hadden er echt plezier in het zo ingewikkeld mogelijk te maken”, vertelde Safdie tegen de site Indiewire. Het succes van hun eerdere werk gaf hem en Fielder veel vrijheid om te doen wat ze wilden en zich niet te houden aan regels voor het streamingtijdperk (snel beginnen met actie, veel cliffhangers).

Voor Fielder, die in zijn eerdere werk feit en fictie mengde, lijkt de serie een manier om zijn fascinatie voor reality-tv verder te onderzoeken. Reality heeft weinig met realiteit te maken, maar kan toch een inkijkje geven in iemands ziel. In The Curse ze je twee mensen worstelen met het ‘perfect’ presenteren van hun eigen leven en het creëren van een schijnwerkelijkheid. Fielder in Indiewire: „We leven in een tijd waarin iedereen de druk voelt om zijn of haar verhaal te vertellen, maar niet iedereen is een verhalenverteller. Niet iedereen is een filmmaker. Dus mensen die daar niet zo goed in zijn, hoe pakken zij dat aan?”

https://youtu.be/0CLrmN3ly5g?si=9SSmDBQymw-x6SNu